Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. w Bydgoszczy

sprawy z powództwa (...) M. Sp. z o.o z siedzibą w B.

przeciwko R. E.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 89,97 zł (osiemdziesiąt dziewięć złotych 97/100) z odsetkami ustawowymi od kwot:

a)  29,99 zł od dnia 22 października 2013 roku do dnia zapłaty;

b)  29,99 zł od dnia 27 listopada 2013 roku do dnia zapłaty;

c)  29,99 zł od dnia 24 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 38,59 zł (trzydzieści osiem złotych 59/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Aleksandra Smólska-Kreft

I C 4055/14 upr.

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. złożyła pozew przeciwko pozwanemu R. E., w którym domagała się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzającego na jej rzecz kwotę 539,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:



29,99 zł od dnia 22.10.2013 r. do dnia zapłaty;



29,99 zł od dnia 27.11.2013 r. do dnia zapłaty;



29,99 zł od dnia 24.12.2013 r. do dnia zapłaty;



449,85 zł od dnia 01.06.2014 r. do dnia zapłaty.

Powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż strony niniejszego postępowania w dniu 5 marca 2013 r. zawarły umowę prenumeraty na podstawie, której powódka zobowiązała się do dostarczania pozwanemu przez okres dwóch lat Dziennika (...) Nowości, a pozwany zobowiązał się do uiszczana z tego tytułu kwoty 29,99 zł miesięcznie przez cały okres trwania umowy. Pozwany nie uregulował należności z tytułu wystawionych faktur VAT nr (...). W związku z brakiem zapłaty powódka wysłała do pozwanego wezwania do zapłaty z dnia 12.12.2013 r., 30.12.2013 r. oraz z dnia 11.04.2014 r. Pozwany na wezwania nie odpowiedział, jak również nie zapłacił należności. Zgodnie z treścią § 9 umowy powódka może rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym z winy prenumeratora – pozwanego, gdy dopuszcza się zwłoki w zapłacie powyżej 21 dni oraz nałożyć karę umowną w wysokości sumy należnej za prenumeratę do końca umowy. W związku z powyższymi zapisami umownymi powódka pismem z dnia 30.12.2013 r. wypowiedziała pozwanemu umowę ze skutkiem na dzień 01.01.2014 r. Jednocześnie poinformowała pozwanego o konsekwencji nieuregulowania należności w terminie 7 dni tj. nałożenia kary umownej. Pozwany należności nie uregulował, co skutkowało wystawieniem przez powódkę noty księgowej nr (...), na podstawie której obciążyła pozwanego karą umowną w kwocie 449,85 zł i ponownie wezwała pozwanego pismem z dnia 22.05.2015 r. do zapłaty należności wynikających z wystawionych faktur oraz noty księgowej.

W toku procesu powódka podtrzymywała swoje stanowisko, a pozwany mimo doręczenia odpisu pozwu wraz z załącznikami i zobowiązaniem do złożenia w terminie 14 dni odpowiedzi na pozew, wniosków dowodowych pod rygorem pominięcia - nie złożył ich, a prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy – nie stawił się, tym samym nie wdał się w spór co do istoty sprawy.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. oraz pozwany R. E. zawarli w dniu 5 marca 2013 r. umowę nr (...), której przedmiotem była prenumerata Dziennika (...) Nowości kolportowanego przez powódkę. Pozwany zobowiązał się do prenumeraty wyżej wymienionego dziennika przez okres dwóch lat oraz zapłaty z tego tytułu kwoty 29,99 zł miesięcznie.

Dowód: umowa prenumeraty nr 16/03/SK z dnia 05.03.2013 r. (k. 10)

Powódka z tytułu zawartej umowy wystawiła m.in. następujące faktury VAT:



nr (...) z dnia 07.10.2013 r., na kwotę 29,99 zł, termin płatności do dnia 21.10.2013 r.,



nr (...) z dnia 12.11.2013 r., na kwotę 29,99 zł, termin płatności do dnia 26.11.2013 r.,



nr (...) z dnia 09.12.2013 r., na kwotę 29,99 zł, termin płatności do dnia 23.12.2013 r.

Dowód: faktury VAT (k. 11 – 13).

Pozwany należności wynikających z wyżej wymienionych faktur nie zapłacił, wobec czego powódka wystosowała do niego wezwania do zapłaty z dnia 12.12.2013 r., 30.12.2013 r. oraz z dnia 11.04.2014 r. Pozwany mimo wystosowanych do niego ponagleń nadal nie uregulował należności z tytułu prenumeraty dziennika.

Dowód: wezwania do zapłaty z dnia 12.12.2013 r., 30.12.2013 r. oraz z dnia 11.04.2014 r. wraz z potwierdzeniami nadania. (k. 14 – 16, 18 – 22).

Powódka powołując się na zapisy § 8 zawartej umowy pismem z dnia 30.12.2013 r. wypowiedziała pozwanemu umowę prenumeraty na dostawę Dziennika (...) Nowości ze skutkiem na dzień 01.01.2014 r. Jednocześnie poinformowała pozwanego, iż w przypadku braku wpłaty zadłużenia w terminie 7 dni od daty otrzymania wypowiedzenia umowy prenumeraty zostanie naliczona kara umowna w wysokości sumy należnej za prenumeratę do końca umowy.

Dowód: wypowiedzenie umowy prenumeraty z dnia 30.12.2013 r. wraz z potwierdzeniem nadania listem poleconym (k. 17, 19).

Zgodnie z zapisem § 9 badanej przez Sąd umowy powódka mogła rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym z winy prenumeratora – pozwanego w przypadku, gdy ten dopuszcza się zwłoki w zapłacie powyżej 21 dni od zakończenia ostatniego opłaconego okresu prenumeraty. Za rozwiązanie umowy z tego tytułu pozwany zobowiązany był, zgodnie z zapisami umowy, do zapłaty kary umownej w wysokości sumy należnej za prenumeratę do końca umowy.

Dowód: umowa prenumeraty nr 16/03/SK z dnia 05.03.2013 r. (k. 10).

Pozwany nie zapłacił należności w związku z powyższym powódka na podstawie § 9 umowy wystawiła notę księgową nr (...) z dnia 22.05.2014 r. i obciążyła go kwotą 449,85 zł z tytułu kary umownej za niewywiązywania się z warunków umowy oraz ponownie wezwała do dobrowolnej zapłaty kwoty 539,82 zł z tytułu niezapłaconych należności wynikających z wystawionych faktur VAT wraz z należną, zdaniem powódki, karą umowną .

Dowód: nota księgowa z dnia 22.05.2014 r. (k. 23),

wezwanie do zapłaty z dnia 22.05.2014 r. wraz z potwierdzeniem nadania listem poleconym (k. 24 – 26).

Sąd zważył co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów prywatnych przedłożonych w procesie przez stronę powodową. Zebrane dokumenty nie były kwestionowane, Sąd uznał je za wiarygodne.

Pozwany mimo doręczenia odpisu pozwu wraz z załącznikami i zobowiązaniem do złożenia odpowiedzi na pozew, wniosków dowodowych pod rygorem pominięcia - nie złożył ich, a prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy – nie stawił się, tym samym nie wdał się w spór co do istoty sprawy. W tej sytuacji nie ujawniły się w sprawie żadne kwestie sporne i na podstawie przepisu art. 339 § 1 kpc Sąd wydał wyrok zaoczny. Mając na uwadze § 2 powołanego przepisu, Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczone w pozwie bowiem, jak wyżej wspomniano, nie wzbudziły one żadnych wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy. Należy przy tym zaznaczyć, że uznanie za prawdziwe twierdzeń zawartych w pozwie nie zwalnia sądu od oceny zasadności żądania opartego na tych twierdzeniach. Na sądzie rozpoznającym sprawę, w której zaistniały przesłanki do wydania wyroku zaocznego, zawsze spoczywa obowiązek rozważenia, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. W tym zakresie bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 k.p.c., negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 31 marca 1999 r., sygn. akt I CKU 176/97, opubl. Prok. i Pr. z 1999 r., nr 9, poz. 30).

Sąd analizując zebrany materiał dowodowy, a w szczególności zapisy §9 umowy prenumeraty nr 16/03/SK z dnia 05 marca 2013 r., który stanowi o możliwości obciążenia pozwanego karą umowną za rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadku dopuszczenia się zwłoki w zapłacie powyżej 21 od zakończenia ostatniego opłaconego okresu prenumeraty, poddał ocenie zagadnienie, czy strony umowy mogą zastrzec skutecznie zapłatę kary umownej na wypadek odstąpienia od umowy, gdy jest one spowodowane nieterminowym regulowaniem zobowiązań pieniężnych przez drugą stronę.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, które zgodnie z zasadą swobody umów może być wprowadzone do treści umowy, mając na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami poprzez skłonienie strony zobowiązanej do ścisłego wypełnienia zobowiązania (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt I ACa 437/12, LEX nr 1237232). Kara ta może być zastrzeżona we wszystkich rodzajach umów, zarówno nazwanych, jak i nienazwanych, rezultatu lub starannego działania, jeżeli tylko przedmiotem umowy są świadczenia niepieniężne. Mając na względzie treść art. 483 § 1 k.c. można wysnuć wniosek, że regulacja tam zawarta ma charakter bezwzględnie obowiązujący, co jest równoznaczne z niedopuszczalnością zastrzeżenia kary umownej w stosunku do zobowiązań pieniężnych. Więc brak jest podstaw do domagania się zasądzenia kary umownej zastrzeżonej na wypadek odstąpienia od umowy, jeżeli podstawą odstąpienia od umowy stanowiło niewykonanie zobowiązania pieniężnego, a z takim przypadkiem mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. akt III CSK 288/06).

W związku z powyższym żądanie powoda zasądzenia kary umownej w wysokości 449,85 zł z tytułu rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym z winy pozwanego z powodu zwłoki w zapłacie prenumeraty, zdaniem Sądu może zostać uwzględnione w świetle art. 483 § 1 k.c.

W tej sytuacji Sąd zasądził na rzecz powoda na podstawie zapisów łączącej go z pozwanym umowy kwotę 89,97 zł z odsetkami ustawowymi od kwot jak w pkt 1 wyroku i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu, zgodnie z wynikiem postępowania, Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. Dz. U. z 2013 r., Nr 461). Art. 100 k.p.c. stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone Sąd, kierując się względami słuszności, może dokonać stosunkowego rozdzielenia kosztów, które polega na wyważonym rozłożeniu kosztów pomiędzy stronami, odpowiednio do wysokości, w jakiej zostały poniesione, oraz stosownie do wyniku postępowania (stopnia uwzględnienia i nieuwzględnienia żądań). W niniejszej sprawie powód żądał zasądzenia od pozwanego kwoty 539,82 zł wraz z odsetkami, Sąd uwzględnił powództwo co do kwoty 89,97 zł co stanowi 17% wysokości żądania, w pozostałym zakresie powództwo oddalił. W postępowaniu Sąd uwzględnił następujące koszty procesu:



17,00 zł tytułem poniesionej opłaty skarbowej za udzielone pełnomocnictwo,



30,00 zł tytułem poniesionej opłaty sądowej od pozwu,



180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego.

W oparciu o wynik postępowania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 38,59 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (221 x 17%).

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c., Sąd nadał wyrokowi zaocznemu w części uwzględniającej powództwo rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Aleksandra Smólska - Kreft