Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 kwietnia 2015 roku powódka M. A. (1) wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych na jej rzecz od pozwanego ojca D. A. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13, do kwoty po 400 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 maja 2015 roku oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu. (pozew – k. 5)

Wyrokiem zaocznym z dnia 28 maja 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, w pkt. 1. podwyższył alimenty orzeczone od pozwanego D. A. na rzecz córki M. A. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13, z kwoty po 200 zł miesięcznie do kwoty po 400 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 – tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami od uchybienia terminu płatności każdej z rat, do rąk powódki M. A. (1), poczynając od dnia 20 maja 2015 roku; w pkt. 2 – nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności; w pkt. 3 – nie obciążył pozwanego kosztami nieuiszczonego wpisu. (wyrok zaoczny – k. 21)

W piśmie z dnia 15 czerwca 2015 roku pozwany złożył sprzeciw od wyżej opisanego wyroku zaocznego, wskazując, iż nie zgadza się na zasądzoną zaocznie podwyższoną kwotę alimentów na rzecz córki, ponieważ do dnia doręczenia wyroku zaocznego nie otrzymał żadnego powiadomienia z Sądu o mającej się odbyć rozprawie z powództwa jego córki. Podniósł, iż chciałby mieć możliwość przedstawienia własnych argumentów i okoliczności faktycznych, by Sąd mógł uwzględnić informacje obu stron. W osobnym piśmie z dnia 15 czerwca 2015 roku pozwany wniósł o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego zaskarżonemu wyrokowi zaocznemu. W piśmie z dnia 18 czerwca 2015 roku D. A. wskazał, iż zaskarża wyrok zaoczny w całości i nie zgadza się na podwyższenie alimentów oraz wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych w całości. (sprzeciw od wyroku zaocznego – k. 24; wniosek o uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności – k. 25; pismo pozwanego – k. 29)

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd zwolnił pozwanego od kosztów sądowych. (postanowienie – k. 33)

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2015 roku, wydanym w sprawie niniejszej, Sąd zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu powyżej kwoty 200 zł. (postanowienie – k. 34 – 34 odwrót)

Na rozprawie w dniu 8 października 2015 roku powódka ograniczyła żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego podwyższonych alimentów w wysokości po 300 zł miesięcznie. Pozwany nie uznał powództwa. (protokół rozprawy – k. 101)

W piśmie z dnia 20 października 2015 roku powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o podwyższenie alimentów do pierwotnie żądanej kwoty 400 zł miesięcznie. (pismo procesowe powódki – k. 107 – 108)

Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2016 roku powódka poparła powództwo wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego podwyższonych alimentów w wysokości 400 zł miesięcznie. Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie, przy czym już na wstępie zaproponował dla celów ugodowych podwyższenie alimentów o kwotę 50 zł miesięcznie. Po złożeniu przez strony wyjaśnień informacyjnych, z inicjatywy Przewodniczącego strony podjęły pertraktacje ugodowe, w wyniku których doszło do zawarcia ugody, mocą której pozwany D. A. zobowiązał się łożyć na rzecz swojej córki M. A. (1) podwyższone alimenty w wysokości po 300 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 – go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 stycznia 2016 roku, w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przez strony przed Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 roku, w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13, w wysokości po 200 zł miesięcznie. Powódka M. A. (1) wyraziła zgodę na powyższe warunki ugody i oświadczyła, iż ugoda wyczerpuje żądanie pozwu w całości. Treść ugody została odczytana przez Przewodniczącego, po czym obie strony złożyły pod nią własnoręczne podpisy. Po zawarciu ugody strony oświadczyły, iż wyrażają zgodę na uchylenie wyroku zaocznego i umorzenie postępowania. (protokół rozprawy – nagranie, protokół pisemny - k. 147 – 148 odwrót, ugoda – k. 149)

W toku informacyjnego wysłuchania stron oraz w oparciu o złożone do akt dokumenty, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. A. (1) urodziła się w dniu (...), jest córką E. A. z domu B. i D. A.. Ugodą zawartą przez strony przed Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w dniu 3 czerwca 2013 roku, w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 257/13, D. A. zobowiązał się płacić na rzecz córki M. A. (1) alimenty w wysokości po 200 zł miesięcznie, płatne do rąk powódki do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności każdej raty, poczynając od dnia 1 czerwca 2013 roku. (odpis akt małżeństwa rodziców powódki, odpis aktu urodzenia powódki i ugoda w aktach sprawy załączonej o sygnaturze akt VIII RC 257/13 – k. 5, 14, 51; kopia ugody w aktach sprawy niniejszej – k. 7)

W okolicznościach poprzedniej sprawy alimentacyjnej powódka M. A. (1) miała 18 lat, uczyła się w III klasie technikum ekonomicznego. Matka powódki nie żyła. W dniu 30 października 2012 roku powódka wyprowadziła się od ojca i jego żony z uwagi na codzienne konflikty i zamieszkała samodzielnie. Od maja 2013 roku zamieszkiwała wraz z bratem we wspólnie wynajmowanym mieszkaniu, za które opłaty wynosiły 1.100 – 1.200 zł miesięcznie. Brat powódki utrzymywał się z działalności gospodarczej. Powódka pobierała rentę rodzinną po matce w wysokości 809 zł miesięcznie. M. A. (1) wydawała na swoje potrzeby miesięczne następujące kwoty: wyżywienie – 300 zł, bilet miesięczny – 32 zł, odzież i obuwie – 100 zł, wydatki szkolne – 30 zł, telefon komórkowy na kartę – 30 zł. Powódka leczyła się od czasu do czasu stomatologicznie, na co wydała w minionym pół roku 150 zł. Pozwany D. A. był powtórnie żonaty od marca 2010 roku, zamieszkiwał z żoną M. A. (2) w lokalu komunalnym. Żona pozwanego pobierała rentę zdrowotną w wysokości 840 zł, i była zatrudniona w szpitalu przy obsłudze szatni na umowę zlecenia z wynagrodzeniem w wysokości około 800 zł miesięcznie. Pozwany pracował w Teatrze Wielkim na stanowisku montera oświetlenia scenicznego, z wynagrodzeniem w wysokości średnio 2.000 zł netto miesięcznie. M. A. (2) cierpiała na reumatoidalne zapalenie stawów, a pozwany leczył się na łuszczycę. Pozwany wydawał na lekarstwa dla siebie około 400 zł miesięcznie, a jego żona – około 200 zł miesięcznie. Małżonkowie posiadali samochód marki T. (...) rok produkcji 2002, pozwany wydawał na paliwo 250 zł miesięcznie. (dokumenty i wyjaśnienia informacyjne stron w załączonych aktach sprawy o sygnaturze VIII RC 257/13)

Obecnie M. A. (1) jest studentką studiów stacjonarnych na Wydziale Organizacji i (...). Naukę rozpoczęła w dniu 29 września 2014 roku, w toku postępowania ukończyła I rok studiów i kontynuowała naukę na II roku. Studia licencjackie powinna zakończyć do dnia 31 października 2017 roku. Powódka nie ma opóźnień w nauce. M. A. (1) pobiera rentę rodzinną po zmarłej matce w wysokości 850,66 zł netto miesięcznie. Powódka wynajmuje wspólnie ze starszym bratem Ł. A. mieszkanie położone w Ł., przy ul. (...), opłaty za mieszkanie wynoszą 1.600 zł miesięcznie. W przedmiotowym mieszkaniu pomieszkuje także dziewczyna brata powódki, która pracuje we W.. Powódka prowadzi własne gospodarstwo domowe, przekazuje bratu kwotę 350 zł miesięcznie tytułem pokrycia części opłat mieszkaniowych, przy czym ma świadomość, iż powinna przekazywać mu wyższą kwotę, tj. co najmniej 500 zł miesięcznie. Powódka nie pracuje w czasie roku akademickiego, z uwagi na niemożność pogodzenia pracy z nauką. Zajęcia na studiach odbywają się od poniedziałku do piątku, wolne od zajęć są tylko weekendy, w które powódka przygotowuje projekty, w czasie sesji egzaminacyjnej koncentruje się na egzaminach. W wakacje 2015 roku podjęła pracę zarobkową przez jeden miesiąc na umowę zlecenia w Drukarni (...) w Ł., wykonując prace introligatorskie i uzyskała z tego tytułu dochód w wysokości około 1.300 zł. Kwotę tę przeznaczyła na leczenie kanałowe zębów. Na potrzeby powódki składają się następujące wydatki miesięczne: wyżywienie – 400 zł, leki i leczenie stomatologiczne – średnio 50 zł, środki higieniczne – 30 zł, ksero i przybory na studia – 60 zł, abonament telefoniczny – 61,49 zł, Internet – 20 zł, bilet miesięczny 32 zł, odzież i obuwie – 30 zł. Powódce brakuje pieniędzy na rozrywkę i pokrywanie odpowiedniego udziału w kosztach utrzymania mieszkania. Powódka oceniła całkowity koszt swojego utrzymania na 1.250 zł miesięcznie. M. A. (1) nie utrzymuje kontaktu z ojcem od około 3 lat. (wyjaśnienia informacyjne powódki M. A. (1) – k. 20, 147 – 147 odwrót, nagranie od 00:06:06 do 00:18:38; kopia legitymacji studenckiej – k. 6; zaświadczenia o kontynuowaniu nauki przez powódkę – k. 9, 145; zaświadczenia ZUS o wysokości renty rodzinnej – k. 15, 146; kopia zaświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej o wysokości opłat czynszowych – k. 17; kopia umowy najmu lokalu mieszkalnego – k. 18 – 19; potwierdzenia przelewów – k. 109 – 110; kopia faktury – k. 111 – 113; kopia umowy zlecenia – k. 139 – 140; pismo z ZUS – k. 142; zestawienie wydatków – k. 107)

Pozwany D. A. ma obecnie 54 lata; prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną M. A. (2), z którą wspólnie zamieszkuje w stanowiącym wspólną własność małżonków mieszkaniu położonym w Ł. przy ul. (...). Lokal został wykupiony przez małżonków od Gminy Ł. w 2014 roku za kwotę 10.000, powód i jego żona przeznaczyli na ten cel środki pieniężne uzyskane z ekwiwalentu pozwanego za niewykorzystany urlop i wynagrodzenia za nadgodziny. D. A. jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 03.10.2006 roku w Teatrze Wielkim w Ł., na stanowisku montera oświetlenia, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2.092,42 zł netto. Z pensji pozwanego potrącana jest składka na ubezpieczenie 116,20 zł i fundusz mieszkaniowy 215 zł miesięcznie, co pomniejsza odpowiednio wielkość pensji wpływającej na jego konto bankowe do kwoty rzędu 1.700 zł miesięcznie. Kilka razy do roku pozwany podejmuje dodatkowe prace zlecone przez pracodawcę, z którymi wiąże się dodatkowy dochód rzędu 100 – 150 zł za każde ze zleceń. Żona pozwanego jest osobą niepełnosprawną – w stopniu umiarkowanym, pobiera rentę inwalidzką w wysokości 877,74 zł miesięcznie, a nadto podejmuje przez 8 miesięcy w roku pracę na umowę zlecenia, w charakterze pracownika szatni, w Wojewódzkim (...) w Ł., uzyskując wynagrodzenie w wysokości średnio 825,31 zł netto miesięcznie. Pozwany posiada samochód osobowy marki T. (...) rok produkcji 2002, o wartości 7500 - 8000 zł, na paliwo wydaje 250 zł miesięcznie. Pozwany i jego żona opłacają czynsz w wysokości 588,22 zł, gaz - 53,26 zł, abonament rtv – 21,50 zł, Internet – 51,49 zł, (...) - 96,40 zł. Pozwany leczy się stomatologicznie, urologicznie – w związku z przerostem gruczołu krokowego, dermatologicznie – na łuszczycę. Żona pozwanego leczy się w poradni ortopedycznej – nosi obuwie ortopedyczne , rehabilitacyjnej i reumatologicznej – w związku z reumatoidalnym zapaleniem stawów. D. A. wydaje na leki średnio 100 zł miesięcznie, a jego żona 160 zł miesięcznie. Pozwany nosi okulary, które ostatnio nabył w maju 2015 roku za kwotę 515 zł. Pozwany nie ma na utrzymaniu innych dzieci poza powódką. Pozwany zadeklarował, iż chciałby, by powódka ukończyła studia. (wyjaśnienia informacyjne pozwanego D. S. – k. 147 odwrót – 148, nagranie od 00:18:40 do 00:36:11; zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach pozwanego – k. 48; wydruki składników wynagrodzenia pozwanego – k. 49 – 50 odwrót; oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania – k. 30 – 32, sprostowanie oświadczenia o stanie majątkowym – k. 37; kopia dokumentacji medycznej pozwanego – k. 51 – 52; kopia zaświadczenia Wspólnoty Mieszkaniowej o wysokości opłat czynszowych – k. 53; wydruki przelewów – k. 54 - 57; zaświadczenia lekarskie – k. 59, 60; rachunki, faktury i kopie faktur – k. 61 – 69, 77 – 97, 100; kopie decyzji ZUS dotyczącą wysokości renty M. A. (2) – k. 70 -71; kopia orzeczenia o niepełnosprawności M. A. (2) – k. 72; zaświadczenie o zarobkach M. A. (2) – k. 73 – 74; dokumentacja medyczna M. A. (2) – k. 75 – 76, 98 - 99)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 223 § 1 kpc, Przewodniczący powinien we właściwej chwili skłaniać strony do pojednania, zwłaszcza na pierwszym posiedzeniu, po wstępnym wyjaśnieniu stanowiska stron. Osnowa ugody zawartej przed sądem powinna być wciągnięta do protokołu rozprawy i stwierdzona podpisami stron.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy, po złożeniu przez strony wyjaśnień informacyjnych, Przewodniczący zaproponował stronom rozważenie możliwości zawarcia ugody, przy czym już po rozpoczęciu ostatniej rozprawy pozwany zasygnalizował chęć ugodowego zakończenia sporu przez podwyższenie alimentów o 50 zł, tj. do kwoty po 250 zł alimentów miesięcznie. Powódka wnosiła pierwotnie o podwyższenie alimentów o 200 zł, tj. do kwoty po 400 zł miesięcznie, przy czym w toku sprawy godziła się na ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego pozwanego względem niej na 300 zł miesięcznie. Ostatecznie obie strony przystały na propozycję Przewodniczącego ustalenia wysokości podwyższonych alimentów na kwotę 300 zł miesięcznie i wyraziły wolę zawarcia ugody na tychże warunkach. Powódka zgodziła się nadto na rezygnację z roszczeń za minione miesiące i podwyższenie alimentów od stycznia 2016 roku. Pertraktacje ugodowe zostały utrwalone w nagraniu rozprawy, a wszystkie ustalenia ugodowe stron zapisane w załączniku do protokołu rozprawy, jako treść ugody, którą Przewodniczący odczytał, a następnie każda ze stron złożyła własnoręczny podpis pod treścią ugody.

W sprawie, w której dochodzi do zawarcia ugody, Sąd nie dokonuje oceny materiału dowodowego, tak jak to czyni w przypadku wydania orzeczenia merytorycznego, zwłaszcza, że postępowanie dowodowe nie zostaje zazwyczaj ukończone, a zawarcie ugody poprzedza jedynie informacyjne wysłuchanie stron, a nie przeprowadzenie dowodu z ich przesłuchania. Treść ugody podlega natomiast kontroli przez Sąd, w świetle przepisów art. 233 § 2 k.p.c. w związku z art. 203 § 4 k.p.c. Ugoda sądowa powinna odpowiadać zarówno przesłankom materialnoprawnym, jak i określonym przesłankom procesowym. Ma ona charakter czynności prawnej, podjętej przez strony w celu wywołania skutków przewidzianych w przepisach prawa materialnego – art. 133 § 1 kro i art. 135 k.r.o.

Aprobując zawarcie przez strony na rozprawie w dniu 12 stycznia 2016 roku ugody powyższej treści, Sąd uznał, iż zawarta ugoda nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia prawa.

Podstawę prawną istnienia po stronie pozwanego obowiązku alimentacyjnego względem powódki stanowi art. 133 § 1 kro, zgodnie z którym pozwany zobowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem swojej córki, która nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Powódka osiągnęła już pełnoletność, ale nadal kontynuuje naukę i czyni należyte postępy w edukacji, zaliczając kolejne lata nauki – obecnie na studiach stacjonarnych na Politechnice (...). Powódka jest studentką II roku, zajęcia odbywają się w trybie dziennym we wszystkie dni robocze, a w weekendy powódka przygotowuje się do zajęć i jak każdy człowiek potrzebuje wypoczynku, co oznacza, iż nie można postawić jej wymogu łączenia nauki z pracą zawodową. Powódka nie pracuje, podjęła jedynie pracę na umowę zlecenia w okresie wakacyjnym, co przyniosło jej dochód 1.300 zł w skali roku, który przeznaczyła na kosztowne leczenie stomatologiczne. Powódka utrzymuje się z renty po zmarłej matce i alimentów płaconych przez ojca.

Zgodnie z treścią art. 138 kro – w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Dla stwierdzenia, iż zaistniała zmiana stosunków pozwalająca na podwyższenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, konieczne jest zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). W myśl art. 135 § 1 kro, zakres świadczenia alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W okolicznościach niniejszej sprawy zwiększyły się potrzeby powódki, której koszty utrzymania dwa lata temu zaspokajała kwota 1.000 zł miesięcznie, w tym 800 zł z renty po matce i 200 zł alimentów od ojca. W niniejszej sprawie powódka wyliczyła, iż na zaspokojenie swych obecnych usprawiedliwionych potrzeb winna dysponować kwotą 1250 zł miesięcznie, uwzględniając wydatki mieszkaniowe. W ocenie Sądu nie jest to kwota wygórowana, a jej wysokość jest adekwatna do stopy życiowej pozwanego ojca, który również wyliczył wydatki własne na utrzymanie na poziomie 1.250 zł miesięcznie. Pozwany zarabia około 2.100 zł netto miesięcznie, uprzednio była to kwota średnio 2.000 zł miesięcznie i jest w stanie pokryć zwiększone potrzeby córki kwotą o 100 zł wyższą niż dotychczas spełniane świadczenie.

W ocenie Sądu, zawarta ugoda nie pozostaje w sprzeczności z przywołanymi przepisami prawa. Przekazując na utrzymanie powódki kwotę 300 zł miesięcznie pozwany pokryje zaledwie ¼ część jej usprawiedliwionych wydatków na bieżące utrzymanie. Pozostałą część potrzeb powódka pokryje natomiast z renty po matce w wysokości 850 zł miesięcznie i wakacyjnych dochodów własnych 100 zł miesięcznie (1.300 zł rocznie : 12 miesięcy). Wysokość ustalonych alimentów jest adekwatna do zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, który nie ma innych zobowiązań alimentacyjnych i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną uzyskującą własne dochody, zasilające domowy budżet domowy kwotą rzędu 1.600 zł miesięcznie. Ustalona ugodowo kwota należności alimentacyjnych odpowiada zasadzie równej stopy życiowej dzieci i ich rodziców. Zawarta przez strony ugoda nie narusza tym samym zasad współżycia społecznego. Brak jednocześnie jakichkolwiek przesłanek do uznania, by zawarta przez strony ugoda miała służyć obejściu prawa.

Oświadczenia obu stron były złożone w pełni świadomie i dobrowolnie. Sąd orzekający nie stwierdził żadnych okoliczności, które mogłyby wskazywać na wystąpienie w oświadczeniach stron którejkolwiek z wad oświadczeń woli, uregulowanych w dziale IV tytułu IV księgi I Kodeksu cywilnego. Obie strony w pełni świadomie wyraziły zgodę na zawarcie ugody na ustalonych warunkach, pozwany zasygnalizował przy tym zamiar zawarcia ugody przez podwyższenie alimentów (do 250 zł) już na początku rozprawy, a prowadzone następnie pertraktacje ugodowe zmieniły jedynie wysokość ostatecznie ustalonej kwoty podwyższonych alimentów (do 300 zł). Obie strony wypowiadały się z sposób logiczny, co pozwala na wyeliminowanie możliwości błędnego postrzegania treści wypowiadanych oświadczeń i dokonanych ustaleń ugodowych oraz skutków podjętych działań. Strony nie sygnalizowały żadnych obaw względem siebie nawzajem, które mogłyby wskazywać na pozostawanie pod groźbą ze strony drugiej, czy brak swobody w podejmowaniu czynności prawnych. Oświadczenie żadnej ze stron nie zostało obarczone wadami oświadczeń woli.

Wobec skutecznego zawarcia przez strony ugody, Sąd na postawie art. 347 kpc w związku z art. 355 § 1 kpc, uchylił w całości wyrok zaoczny i umorzył postępowanie w sprawie.

Sąd nie obciążył stron kosztami sądowymi w sprawie, to jest kosztami nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r., Nr 1025 j.t. z późn. zm.). Powódka jest osobą uczącą się, nie uzyskującą w zasadzie własnych dochodów, pozwany zaś, który został zwolniony przez Sąd z kosztów sądowych w toku procesu – z trudem zaspokaja potrzeby własne i swojej rodziny, co przemawia za zwolnieniem obu stron z powinności poniesienia kosztów sądowych w sprawie niniejszej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.