Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. w Gdańsku

sprawy J. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 8 czerwca 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 1228/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 08 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu J. L. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. 748 ze zm.), dalej: ustawa. Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w okresie od dnia 02 stycznia 1979 r. do dnia 30 września 1997 r. w Zakładach (...) „ S.A., bowiem z zakresu obowiązków znajdującego się w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, iż nie mógł stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przebywać w środowisku pracy którym są zatrudnieni pracownicy wykonujący pracę w warunkach szczególnych, oraz okresu od 08 października 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. w (...) Sp. z.o.o. wobec faktu, iż rodzaj wykonywanej pracy i stanowisko zajmowane przez ubezpieczonego nie są zgodne z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i przepisami resortowymi. (k. 30 akt rentowych).

Odwołanie z dnia 11 czerwca 2015 r. od powyższej decyzji pozwanego organu rentowego wniósł ubezpieczony J. L., wskazując, iż w jego przekonaniu spełnia on ostatnią przesłankę niezbędną do przyznania wnioskowanego świadczenia. Jego praca na stanowisku kierowniczym polegała bowiem na kontroli i jakości wykonanych w szczególnych warunkach produktów i odbywała się na hali produkcyjnej, gdzie również mieściło się jego biuro. (k. 2 akt sprawy).

W odpowiedzi z dnia 24 czerwca 2015 r. na odwołanie ubezpieczonego pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. W świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 30 września 1997 r. z (...) S.A. syndyk nie określił charakteru pracy ubezpieczonego, wskazując jedynie, iż ubezpieczony wykonywał prace agregatowe urządzeń produkcyjnych oraz technologa powołując się na zarządzenie nr 16 Ministra Rolnictwa Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Tymczasem w dziale X poz. 10 pkt 2 (przemysł paszowy i utylizacyjny) zarządzenia wskazano stanowisko mieszankowy śruty i komponentów paszowych. Przemysł paszowy i utylizacyjny nie zawiera działu XIV, a wykaz B nie odnosi się do przemysłu rolno-spożywczego.

Ze świadectwa pracy z dnia 29 stycznia 1999 r. z (...) Sp. z.o.o. wynika, iż ubezpieczony w ww. zakładzie wykonywał nadzór nad przebiegiem technologii produkcji na stanowisku kierownik ds. produkcji pasz, pracodawca zaś nie określił charakteru pracy w oparciu o przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i przepisami resortowymi. (k. 3 akt sprawy).

Pismem procesowym z dnia 22 grudnia 2015 r. ubezpieczony podtrzymał swoje stanowisko jednocześnie przedstawiając karty zarobkowe z których wynika, iż otrzymywał on dodatek za pracę w warunkach szczególnych w okresie pracy w (...) S.A. (k. 27 i 28 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. L., urodzony dnia (...), w dniu 15 kwietnia 2015 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach w związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Ubezpieczony jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, złożył jednak wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa. Wymagany wiek 60 lat ubezpieczony ukończył w dniu 15 maja 2015 r.

okoliczności bezsporne, vide: wniosek ubezpieczonego o emeryturę – k. 1-3 akt rentowych

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił według stanu na dzień 01 stycznia 1999 r. staż sumaryczny 25 lat, 3 miesiące i 11 dni, jednakże nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

dowód: karta przebiegu zatrudnienia ubezpieczonego – k. 29 akt rentowych

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 08 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu J. L. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do emerytury z dnia– k. 30 akt rentowych

W spornym okresie od dnia 02 stycznia 1979 r. do dnia 30 września 1997 r., ubezpieczony w pełnym wymiarze czasu był zatrudniony w Zakładach (...) S.A. na stanowiskach agregatowy produkcji, technologa kierownika ( od 06 sierpnia 1979 r.) kierownika działu produkcji ( od 01 sierpnia 1986 i zastępcy dyrektora. Budynek produkcyjny posiadał kilka pięter, panował tam hałas i zapylenie. Początkowo ubezpieczony pracował jako agregatowy wykonując pracę w sterowni. Po otrzymaniu awansu na kierownika zmiany ubezpieczony dostał do dyspozycji zamknięte biuro, które mieściło się na parterze budynku produkcyjnego i znajdowało się w nim biurko oraz dokumentacja. Drugie z biur pozostających do dyspozycji skarżącego znajdowało się w oddzielnym budynku biurowym. Ubezpieczony był odpowiedzialny za pracę ok. 20 pracowników. Pracownicy podlegli ubezpieczonemu zatrudnieni byli w sterowni zboża, sterowni wyrobu gotowego, sterowni wstępnego mieszania, przy obsłudze kosza kolejowego. Podlegli pracownicy przygotowywali mieszanki i koncentraty. Ubezpieczony wydawał dyspozycje, zapewniał odpowiednie surowce i komponenty, chodził do magazynów znajdujących się w pewnej odległości od budynku produkcyjnego i zlecał dostarczenie odpowiednich produktów magazynierom. Skarżący kontrolował również proces produkcji, sprawdzał jakość produktów, odpowiadał za jakość produkcji, tworzył receptury, opracowywał harmonogramy, opracowywał skład mieszanek, odpowiadał za założone plany produkcji, współpracował z innymi działami.

W okresie zatrudnienia ubezpieczony otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szczególnych, jednakże, jak wynika z kart wynagrodzeń, tylko za poszczególne miesiące.

dowód: świadectwo pracy z dnia 30 września 1997 r. k. 7 akt emerytalnych, k. 7 akt rentowych świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 30 września 1997 r. k 7 akt emerytalnych zeznania ubezpieczonego – k. 29-31 akt sprawy, akta osobowe – osobna teczka w aktach sprawy, zeznania świadków k. 29-31 akt sprawy oraz 32 –protokół elektroniczny, karty zarobkowe k. 28 akt sprawy

W okresie od 08 października 1997 r. do 31 stycznia 1999 r. ubezpieczony pracował na stanowisku kierownika ds. produkcji w (...) Sp. z.o.o. wykonując nadzór nad przebiegiem technologii.

dowód: świadectwo pracy z dnia 29 stycznia 1999 r. k. 17 akt emerytalnych

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach rentowych pozwanego organu oraz aktach osobowych ubezpieczonego ze spornego okresu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu. Zeznaniom świadków Sąd dał wiarę w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, świadkowie ci bowiem wobec faktu, iż co prawda byli zatrudnieni w spornym okresie w zakładzie (...) jednakże nie pracowali stale na hali produkcyjnej, wobec czego nie mają wiedzy co do czynności faktycznie, stale i w pełnym zakresie świadczonych przez ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego J. L. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym 15–letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury, jest słuszne.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 nr 153 poz. 1227 ze zm.), dalej: ustawa, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Podkreślenia wymaga, iż art. 184 ust 2 powyższej ustawy zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. nr 637) z dniem 01 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 01 stycznia 2013 r. celem uzyskania uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przez ubezpieczonych przesłanki rozwiązania stosunku pracy.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego – stanowiącym załącznik do rozporządzenia:

⚫

w dziale XIV (Prace różne) pod pozycją 24 wskazana jest kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie

⚫

w wykazie A, dziale X – „W rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym”, poz. 10 wskazano– „Prace przy wytwarzaniu mąki, kasz, płatków i śruty” oraz w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wykazie A, dziale X, poz. 11, pkt 1 wskazano „agregatowy czyszczenia i rozdrabniania ziarna”, pkt 2 – „mieszankowy śruty i komponentów paszowych”.

Wskazać również należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony osiągnął 60 rok życia, na dzień złożenia wniosku udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 25 lat, oraz przekazał środki znajdujące się na rachunku otwartego funduszu emerytalnego.

Przedmiotem sporu pozostawało ustalenie, czy za zatrudnienie w szczególnych warunkach przy w/w pracach uznać można było w/w sporne okresy zatrudnienia ubezpieczonego – wobec zarzutów pozwanego, iż na podstawie przedłożonej dokumentacji nie można stwierdzić, że stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę w warunkach szczególnych.

Wskazać należy, iż jeżeli chodzi o pracę wymienioną w pkt 24, działu XIV, wykazu A do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43), to metodycznie podstawowe znaczenie ma ustalenie jakie prace wykonywali pracownicy podwładni. Warunkiem jest tu pozytywne stwierdzenie, że jako podstawowe wykonywali prace wymienione w wykazie. Dopiero wówczas można oceniać czy określona kontrola bądź dozór stanowiły pracę w szczególnych warunkach, przy czym łącznikiem jest narażenie ubezpieczonego na czynniki istniejące na stanowiskach pracy podwładnych zatrudnianych w szczególnych warunkach. Również więc do kontrolującego czy dozorującego wymaga się aby praca z pkt 24 była wykonywana stale i pełnym wymiarze czasu pracy na danym stanowisku (§ 2 rozporządzenia) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2008 r., I UK 111/08, podobnie postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2012 r., I UK 360/11 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2011 r., II UK 48/11). Zdaniem Sądu Okręgowego spełnienie powyższej przesłanki nie budzi wątpliwości – podwładni ubezpieczonego wykonywali bowiem prace o przy produkcji pasz, śruty, meiieszanek w warunkach silnego zapylenia.

Godzi się w tym miejscu przytoczyć ugruntowany pogląd judykatury, z którego wynika, iż czynności ogólnie pojętego nadzoru lub kontroli w procesie produkcji wykonywanej w wydziałach i oddziałach, w których zatrudnieni są pracownicy wykonujący pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, objęte poz. 24 działu XIV wykazu A rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), to te czynności, które wykonywane są w warunkach bezpośrednio narażających na szkodliwe dla zdrowia czynniki, a więc polegające na bezpośrednim nadzorze i bezpośredniej kontroli procesu pracy na stanowiskach pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Jeśli zatem czynności te wykonywane są w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na stanowisku pracy związanym z kontrolą międzyoperacyjną, kontrolą jakości produkcji i usług oraz dozorem inżynieryjno-technicznym, to okres wykonywania tej pracy jest okresem pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 23 sierpnia 2012 r., III AUa 366/12).

Wskazać należy, iż o tym, czy praca polegająca na dozorze nad innymi pracownikami, jest tą wykonywaną w warunkach szczególnych, decyduje to, jaki ma ona charakter i w jaki sposób się ją realizuje. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 2013 r. (I UK 184/13). Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczenia są tylko te lata, gdy ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze. O wcześniejsze świadczenie można się więc ubiegać tylko wtedy, kiedy dozór nad pracą ma charakter specjalistyczny, a nie wynikający z podporządkowania pracowniczego. Musi być sprawowany w konkretnym środowisku pracy, w którym istnieje narażenie na czynniki szkodliwe dla zdrowia i w pełnym wymiarze czasu. Wyrok ten potwierdza dotychczasową linię orzeczniczą SN. W myśl niej przy ocenie spełniania przez „dozór inżynieryjno-techniczny” cech pracy w warunkach szczególnych należy odróżniać czynności administracyjno-biurowe ściśle związane ze sprawowanym dozorem, od czynności, które nie są w żadnym związku z tym dozorem i stanowią dodatkowe obowiązki (niezwiązane z wykonywaniem bezpośredniego nadzoru nad procesem produkcji). Aby nabyć prawo do wcześniejszej emerytury, trzeba po spełnieniu pozostałych przesłanek wykonywać pracę w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze. Jeśli zatem realizacja tych dodatkowych zadań uniemożliwia sprawowanie dozoru inżynieryjno-technicznego w taki sposób, to okresu tej pracy nie można uznać za wykonywaną w warunkach szczególnych. Warto tu wyliczyć podane przez SN warunki, po spełnieniu których dozór można uznać za pracę w warunkach szczególnych (muszą być spełnione łącznie):

1.ma być dozorem inżynieryjno-technicznym, czyli specjalistycznym, a nie „zwykłym” dozorem wykonywanym jako pracownicze podporządkowanie kierownictwu pracodawcy;

2.musi być wykonywany bezpośrednio w określonym, skonkretyzowanym środowisku pracy odznaczającym się występowaniem warunków szczególnych;

3.powinien dotyczyć prac zgodnych z wykazami prac w szczególnych warunkach i wykonywanych bezpośrednio przez osoby, nad którymi sprawowany jest nadzór;

4.ma być wykonywany stale i w pełnym wymiarze czasu pracy osoby nadzorującej.

Wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego wskazują, iż praca wykonywana przez skarżącego w spornych okresach nie spełnia czwartej powyższej przesłanki. Ubezpieczony nie udowodnił bowiem by stale i w pełnym wymiarze czasu pracy był narażony na działanie substancji szkodliwych.

Nie budzi wątpliwości w świetle ustaleń faktycznych, że w spornym okresie ubezpieczony zajmował stanowiska kierownicze w (...) S.A. w W.. Według ustaleń poczynionych w sprawie skarżący w tym okresie prowadził i nadzorował produkcję, do jego obowiązków należało także opracowywanie harmonogramów, planów produkcji, w tym w późniejszym okresie również na komputerze, wprowadzanie instrukcji, opracowywanie charakterystyki pożarowej, opracowywanie receptur mieszanek. Wskazać przy tym należy, iż nie zostało wykazane, by ubezpieczone stale i w pełnym wymiarze narażony był na warunki szkodliwe przebywając na hali produkcyjnej. Ubezpieczony posiadał bowiem aż dwa wydzielone biura, jedno mieściło się w biurowcu odrębnym budynku a drugie na hali produkcyjnej.

Przystępując tu do oceny dowodów osobowych należy stwierdzić, że świadkowie co prawda pracowali razem z wnioskodawcą lecz stanowiska zajmowane przez nich uniemożliwiały obserwację wnioskodawcy w pracy i wykonywanych przez niego obowiązków. Świadkowie nie byli w stanie jednoznacznie zeznać na okoliczność, iż wnioskodawca stale i w pełnym zakresie wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Świadkowie nie przebywali stale na hali produkcyjnej, nie mogli więc na co dzień obserwować czynności wykonywanych przez ubezpieczonego i posiadać wiedzy co do tego jak skarżący świadczył swoją pracę. Świadek A. C. była kadrową, zaś świadek P. K. pełnił stanowisko dyrektorskie i jak sam zeznał pracował w oddzielnym budynku biurowym Nadto z zeznań świadków wynika, iż nie byli oni pewni gdzie ubezpieczony wykonywał większość swoich obowiązków, na pytanie Sądu czy ubezpieczony siedział w biurze świadek A. C. odpowiada: „wątpię w to”. Nadto wskazać należy, iż w jak wskazał świadek w okresie pracy na stanowisku zastępcy dyrektora ubezpieczony wykonywał również inne obowiązki np. podpisywał umowy.

Nadto z akt osobowych ubezpieczonego wynika, iż zakres jego obowiązków był bardzo szeroki i dotyczył nie tylko bezpośredniego nadzoru na hali produkcyjnej. Dodatkowo na podstawie kart wynagrodzeń Sąd ustalił iż ubezpieczony tylko w niektórych miesiącach otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szczególnych, nie jest więc tak jak twierdzi w piśmie z dnia, iż dodtae otrzymywał za cały okres pracy w (...).

Jeśli zaś pracownik zatrudniony na stanowisku związanym z kontrolą międzyoperacyjną, kontrolą jakości produkcji i usług oraz dozorem inżynieryjno-technicznym wykonuje - poza bezpośrednim nadzorem procesu produkcji - inne czynności, w tym szeroko rozumiane czynności administracyjno-zarządzające, polegające na wykonywaniu pracy umysłowej i biurowej, istotne znaczenie z punktu widzenia uprawnień do emerytury na podstawie art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma ustalenie, jaką część obowiązującego czasu pracy zajmowały te czynności.

Tylko bowiem jeżeli pracownik wykonuje bezpośrednio czynności dozoru stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to objęcie tym dozorem także innych prac wykonywanych na tych oddziałach i wydziałach, a nie wymienionych w wykazie A, nie pozbawia czynności dozoru inżynieryjno – technicznego charakteru pracy w szczególnych warunkach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2007 r., I UK 111/07, LEX nr 375689).

W zakresie prac administracyjno-biurowych stwierdzono, iż niewątpliwie takowe obowiązki go obciążały, i nie stanowiły zupełnie marginalnej część jego pracy, a po drugie nie wynikały wprost i wyłącznie z faktu pełnienie nadzoru i kontroli nad pracami szeregowych pracowników podlegającymi skarżącemu.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy powód nie sprostał ciężarowi dowodu ( art. 6 k.c. ).

W ocenie Sądu Okręgowego, fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach w spornych okresach nie znajduje potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Z materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczony na stanowisku Kierownika Produkcji Wytwórni (...) w (...) posiadał szeroki zakres obowiązków również o charakterze typowo biurowym (opracowywanie harmonogramów, przeprowadzanie analiz, współpraca z innymi wydziałami), tym samym nie została spełniona została przesłanka nadzorowania stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez ubezpieczonego innych prac wykonywanych w warunkach szczególnych, o których jest mowa w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia.

Jeśli zaś chodzi o okres zatrudnienia od 08 października 1997 r. do 31 stycznia 1999 r. w (...) Sp. z.o.o. to na powyższą okoliczność nie zostały przedłożone środki dowodowe. Ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 29.01.1999 r. wynika, ze ubezpieczony w w/w zakładzie wykonywał nadzór nad przebiegiem technologii produkcji na stanowisku kierownik ds. produkcji pasz wymieniona w wykazie A dział X pkt 10 zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa i gospodarki Żywnościowej, lecz stanowisko to nie jest zgodne z w/w zarządzeniem, a pracodawca nie określił charakteru pracy w oparciu o to zarządzenie, a ze świadectwa pracy za ten okres wynika, ze ubezpieczony w spornym okresie pracował jako technolog ds. produkcji pasz oraz kierownik ds. produkcji pasz.

W związku z tym brak jest podstaw do zmiany dotychczasowego stanowiska i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. i powołanych w uzasadnieniu przepisów prawa materialnego należało oddalić odwołanie.

SSO Bożenna Zalewska