Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Kornelia Żminkowska
Protokolant:	Agata Kicińska

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

w sprawie z powództwa (...) spółka akcyjna w upadłości układowej z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przy udziale nadzorcy sądowego po stronie powodowej

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. na rzecz powoda (...) spółka akcyjna w upadłości układowej z siedzibą w S. kwotę 24278 zł (dwadzieścia cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt osiem złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) od dnia 26 lipca 2014 r.,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1232,48 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia złotych czterdzieści osiem groszy) tytułem kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 24278 zł (dwadzieścia cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt osiem złotych ).

Sygn. akt X GC 774/15

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka akcyjna w upadłości układowej z siedzibą w S. wniosła do tutejszego Sądu pozew przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. o zapłatę kwoty 46 500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 lipca 2014 roku oraz kosztami postępowania według norm przepisanych. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że strony postępowania, łączyła umowa o roboty budowlane, w ramach której pozwana miała udzielić powódce gwarancji ubezpieczeniowej, jednak na mocy ustnego porozumienia strony ustaliły, że zamiast tego kwota niezbędna do zabezpieczenia umowy będzie potrącana z wystawianych przez pozwaną faktur, a nadto powódka będzie zobowiązana do zapłaty zaliczki w niższej kwocie niż to wynika z umowy, tj. w kwocie 50 000 zł. Powódka podniosła, że uiściła na rzecz pozwanej kwotę 50 000 zł tytułem zaliczki, jednak w dniu 10 czerwca 2014 roku pozwana złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy wskazując jako przyczynę brak zapłaty w całości zaliczki w terminie i w wysokości wskazanej w umowie. W ocenie powódki przedmiotowe oświadczenie nie jest skuteczne z przyczyn formalnych (brak uprzedniego zakreślenia dodatkowego terminu) oraz merytorycznych (pozwana wyraziła zgodę na zmianę terminu i wysokości zaliczki, więc powódka nie była w zwłoce ani w opóźnieniu). Powódka nadmieniła, że pozwana naliczyła powódce karę umowną w oparciu o § 13 ust. 2 umowy i złożyła oświadczenie o potrąceniu wierzytelności z tytułu kary umownej z wierzytelnością powódki z tytułu zwrotu zaliczki. Zdaniem powódki przedmiotowe oświadczenie nie jest skuteczne, bowiem nie istniały dwie wymagalne wierzytelności nadające się do potrącenia, ponieważ pozwana nie nabyła uprawnienia do obciążenia powódki karą umowną. Powódka wskazała, że pozwana zwróciła zaliczkę w części, tj. w kwocie 3 500 zł, wobec czego powódka domaga się zapłaty różnicy między wpłaconą zaliczką a kwotą dotychczas zwróconą przez pozwaną.

Pozwana w odpowiedzi na pozew, wniosła o oddalenie powództwa w części przekraczającej kwotę 22 222 zł, oświadczając, że w pozostałym zakresie (tj. w kwocie 24 278 zł) uznaje powództwo. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana przyznała, że zawarła z powódką umowę o roboty budowlane, jednak stanowczo zaprzeczyła, aby strony modyfikowały postanowienia umowy. W ocenie pozwanej, powódka na podstawie § 4 ust. 1 umowy była zobowiązana do zapłaty zaliczki w kwocie 40 % wartości umowy, tj. w kwocie 109 224 zł w terminie do 5 maja 2014 roku. Pozwana zaznaczyła, że powódka uiściła tytułem zaliczki jedynie 50 000 zł w dniu 26 maja 2014 roku, a zatem z 21 –dniowym opóźnieniem. Wobec tego, pozwana odstąpiła od umowy i naliczyła karę umowną zgodnie z § 13 ust. 2 umowy, tj. w wysokości 10 % wartości wynagrodzenia umownego, czyli 22 222 zł. Pozwana przyznała, że dokonała zwrotu zaliczki w wysokości 3 500 zł i podniosła, że przy uwzględnieniu tejże kwoty oraz kwoty będącej przedmiotem potrącenia, wzajemne wierzytelności stron podlegają umorzeniu co do wartości 22 222 zł.

Powódka w piśmie przygotowawczym z dnia 20 października 2015 roku, podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, wskazując, że w e-mailu z dnia 27 maja 2015 roku oraz w dalszej korespondencji pozwana wyraźnie przyznała, że doszło do zmiany warunków umowy co do terminu i wysokości zaliczki. Powódka podkreśliła, że dokonane przez pozwaną potrącenie jest bezskuteczne, bowiem wierzytelność wynikająca z kary umownej jest wierzytelnością niewymagalną i sporną. Powódka zakwestionowała także zasadność naliczenia kary umownej.

Pozwana w załączniku do protokołu rozprawy z dnia 28 stycznia 2016 roku podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, podkreślając, że z uwagi na zastrzeżenie formy zmian w § 16 ust. 3 umowy w zw. z art. 76 k.c. strony nie mogły e-mailowo zmienić postanowień umowy. Odstąpienie od umowy i naliczenie kary umownej spowodowane zostało zwłoką powódki w zapłacie reszty zaliczki. Pozwana nadmieniła, że zapłaty zaliczki, jak i wywiązanie się przez powódkę z umowy (z uwagi na ogłoszoną upadłość) stało się niemożliwe wskutek okoliczności, za które powódka ponosi wyłączną odpowiedzialność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) spółka akcyjna w upadłości układowej z siedzibą w S. w dniu 10 kwietnia 2014 roku zawarła z pozwaną (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. umowę o wykonanie robót budowlanych, na podstawie której zmawiający (powódka) zleciła, a wykonawca (pozwana) na podstawie odpowiedniej dokumentacji projektowej (budowlanej i wykonawczej) przyjęła do wykonania kompletne zadaszenie poletka osadu nr 1 (4 pola osadowe), obejmującą konstrukcję stalową wraz z pokryciem dachu i obróbkami blacharskimi, rynnami i rurami spustowymi (§ 1 pkt 1 umowy). Umowny zakres robót miał być realizowany na zasadzie podwykonawstwa umowy nr (...) na zadanie ,,Modernizacja oczyszczalni ścieków w T.’’, zawartej pomiędzy zamawiającym a inwestorem – (...) sp. z o.o. T. 46d, (...)-(...) G. (§ 1 pkt 6 umowy).

W § 2 pkt 1 -3 umowy, strony uzgodniły, że przekazanie placu budowy nastąpi do dnia 30 czerwca 2014 roku, rozpoczęcie robót dnia 1 lipca 2014 roku, a zakończenie robót objętych przedmiotem umowy do dnia 15 sierpnia 2014 roku.

W § 4 pkt 1 umowy strony przyjęły za wykonanie przedmiotu umowy, wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 222 000 zł netto. W § 4 ust. 4 umowy w celu realizacji przedmiotu umowy strony ustaliły, że zamawiający przekaże wykonawcy zaliczkę w wysokości 40 % wartości umowy w terminie do dnia 5 maja 2014 roku, na podstawie faktury zaliczkowej. Zamawiający zobowiązał się do dokonania wpłat kolejnych 30 % po dostawie porycia dachu -elementy z poliwęglanu trapezowego (§4 pkt 5 umowy).

Zgodnie z § 5 pkt 4 umowy strony ustaliły, iż zabezpieczenie należytego wykonania postanowień umowy nastąpi w postaci gwarancji ubezpieczeniowej w wysokości 7,5 % wartości umowy określonej w § 4 pkt 1 umowy obejmującej łączny okres wykonawstwa i gwarancji ustalonej na gruncie niniejszej umowy, która zostanie złożona przez wykonawcę w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy.

W § 12 pkt 1 umowy strony przewidziały, że w przypadku nie wykonania lub nienależytego wykonania umowy naliczane będą kary umowne.

Zgodnie z § 13 pkt 2 umowy zamawiający zobowiązany jest do zapłaty kary umownej wykonawcy w razie odstąpienia od umowy przez wykonawcę z przyczyn, z a które ponosi odpowiedzialność zamawiający – w wysokości 10 % wartości wynagrodzenia końcowego netto całości zadania.

W § 14 umowy strony przewidziały przesłanki uprawniające do odstąpienia od umowy. I tak zgodnie z § 14 pkt 1 umowy, zamawiający może odstąpić od umowy, jeżeli:

1.  Zostanie wszczęte postępowanie upadłościowe lub naprawcze wykonawcy albo firmy wszczęta zostanie jego likwidacja,

2.  Wykonawca przerwał realizację robót i nie realizuje ich bez uzasadnionych przyczyn przez okres kolejnych 7 dni roboczych,

3.  Wykonawca bez uzasadnionych przyczyn nie rozpoczął robót i nie podjął ich pomimo dodatkowego wezwania zamawiającego,

4.  Wykonawca nie wykonuje robót zgodnie z umową,

5.  Nastąpi rozwiązanie umowy pomiędzy inwestorem a zamawiającym,

6.  Inwestor nie zaakceptował wykonawcy.

Zgodnie z § 14 pkt 2 umowy jeżeli wykonawca opóźnia się tak dalece z realizacją robót, że wątpliwym będzie ich terminowe zakończenie, zamawiający poinformuje go pisemnie o przedsięwzięciach jakie zdaniem zamawiającego należy podjąć dla terminowego wykonania robót. Jeżeli wykonawca nie wykona zaleceń zamawiającego w określonym przez niego terminie, zamawiający może odstąpić od umowy. W takim przypadku wszelkie koszty związane z odstąpieniem oraz koszty związane z dokończeniem robót objętych niniejszą umową obciążają wykonawcę. W razie stwierdzenia, że wykonawca prowadzi roboty niezgodnie z projektem lub przepisami technicznymi, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu ich prowadzenia i wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin, a po bezskutecznym upływie tego terminu od umowy odstąpić (§ 14 pkt 3 umowy).

Według § 14 pkt 4 umowy wykonawca może odstąpić od umowy, jeżeli zamawiający zawiadomi wykonawcę, iż na skutek zaistnienia nieprzewidzianych uprzednio okoliczności nie będzie mógł wywiązać się z zobowiązań umownych.

Strony ustaliły w § 14 pkt 5 umowy, że odstąpienie od umowy powinno nastąpić w formie pisemnej pod rygorem nieważności, z podaniem przyczyny odstąpienia. W § 14 pkt 6 natomiast przewidziały obowiązki jakie na nich spoczywają w razie odstąpienia od umowy.

W § 16 pkt 3 umowy strony przewidziały, że zmiany niniejszej umowy wymagają formy pisemnej w formie aneksu pod rygorem nieważności.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa z dnia 10 kwietnia 2014 roku o wykonanie robót budowalnych k. 28-36,58-66 ,

- odpis KRS powódki 37-43 , 50-53,

- odpis KRS k. 105-112,

- oferta (...) z dnia 18 marca 2014 roku k. 76 -77,

- pismo powódki k. 78 .

Celem wykonania umowy, powódka przekazała pozwanej projekt budowlany i wykonawczy z branży ,,A.-konstrukcyjna-Projekt (...) Poletek Osadu nr 1 i 2 (4 szt. i 2 szt.) oraz Płyty Myjni (...)’’.

Dowód:

- protokół z dnia 10 kwietnia 2014 roku k. 67 .

Powódka nie zapłaciła zaliczki do dnia 5 maja 2014 roku.

Bezsporne.

Pismem z dnia 5 maja 2014 roku powódka powiadomiła pozwaną o konieczności uiszczenia gwarancji na zabezpieczenie umowy w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy, wskazując, że nie otrzymała przedmiotowej gwarancji. Powódka poprosiła o niezwłoczne naprawienie tego niedociągnięcia. W odpowiedzi, pozwana w piśmie z dnia 7 maja 2014 roku zaproponowała ustanowienie kaucji gwarancyjnej potrąconej z pierwszej wystawionej na (...) SA wymagalnej faktury w wysokości określonej w umowie.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 5 maja 2014 roku k. 26 , 75,

- pismo pozwanej z dnia 7 maja 2014 roku k. 27 , 74 .

W e-mailu z dnia 22 maja 2014 roku pozwana wskazała powódce, aby wpłaty zaliczki do umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku dokonać na konto K. P. (prezesa zarządu pozwanej spółki). Pismem z dnia 26 maja 2014 roku pozwana ponownie wskazała powódce, aby dokonała wpłaty zaliczki do umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku o wykonanie robót budowlanych bezpośrednio na konto K. P..

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 26 maja 2014 roku k. 18, 81,

- wydruk wiadomości e-mail z dnia 22 maja 2014 roku k. 20.

W dniu 26 maja 2014 roku powódka przelała na rachunek bankowy prezesa zarządu pozwanej spółki (...) kwotę 50 000 zł tytułem zaliczki do umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku zgodnie z pismem z dnia 26 maja 2014 roku.

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 15.

W wiadomości e-mail z dnia 27 maja 2014 roku pozwana potwierdziła częściową wpłatę zaliczki. Jednocześnie poprosiła o pozostałą wpłatę zgodnie z ustaleniami do 30 maja 2014 roku na ten sam rachunek, tj. rachunek K. P..

Dowód:

- wydruk wiadomości e-mail z dnia 27 maja 2014 roku k. 24, 124a.

Pismem z dnia 10 czerwca 2014 roku pozwana oświadczyła powódce, że odstępuje od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku o roboty budowalne. Jako przyczynę odstąpienia od umowy wskazała naruszenie obowiązku z § 4 pkt 4 umowy, tj. brak zapłaty zaliczki w kwocie 40 % wartości umowy w terminie do 5 maja 2014 roku. Pozwana podała, że zamiast umówionej zaliczki, na jej konto wpłynęła z 21-dniowym opóźnieniem część zaliczki w kwocie 50 000 zł. Jednocześnie pozwana poinformowała powódkę o naliczeniu kary umownej na podstawie § 13 pkt 3 umowy w wysokości 10 % wartości umówionego wynagrodzenia umownego netto, tj. w kwocie 22 200 zł.

Dowód:

-pismo pozwanej z dnia 10 czerwca 2014 roku k. 25, 73.

W odpowiedzi na pismo pozwanej z dnia 10 czerwca 2014 roku, powódka w piśmie z dnia 30 czerwca 2014 roku zakwestionowała skuteczność oświadczenia o odstąpieniu od umowy, wskazując, że jest ono nieskuteczne z przyczyn formalnych i merytorycznych.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 30 czerwca 2014 roku k. 22-23, 69-70.

W piśmie z dnia 10 lipca 2014 roku powódka złożyła pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku i zażądała zwrotu kwoty 50 000 zł wpłaconej na rzecz pozwanej zaliczki oraz kwoty 22 200 zł tytułem kary umownej za odstąpienie od umowy. Jako przyczynę odstąpienia od umowy powódka podała, nieprzedłożenie gwarancji ubezpieczeniowej celem zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy, pomimo wezwania do wykonania obowiązku i wyznaczenia dodatkowego terminu.

W odpowiedzi na powyższe, pozwana w piśmie z dnia 22 lipca 2014 roku nie zgodziła się ze stanowiskiem powódki, wskazując, że zarówno odstąpienie od umowy, jak i naliczenie kary umownej jest bezskuteczne.

Dowód:

- pismo powódki z dnia 10 lipca 2014 roku k. 17, 68,

- pismo pozwanej z dnia 22 lipca 2014 roku k. 21, 72.

W piśmie z dnia 22 lipca 2014 roku pozwana złożyła powódce oświadczenie o potrąceniu własnej wierzytelności z tytułu naliczonej kary umownej w kwocie 22 222 zł z wierzytelnością powódki w kwocie 50 000 zł. Jednocześnie wskazała, że różnica między wpłaconą kwotą zaliczki a wartością naliczonej kary umownej zostanie uiszczona na rzecz powódki.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 22 lipca 2014 roku k . 19, 71.

W dniu 23 września 2014 roku prezes zarządu pozwanej spółki przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 3 500 zł tytułem zwrotu części przedpłaty za (...) sp. z o.o.

Dowód:

- historia rachunku bankowego k. 11- 14, 79-80, 82-83,

- potwierdzenie przelewu k. 16, 84.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się częściowo uzasadnione.

W toku niniejszego postępowania powódka powołując się na dokonane odstąpienie od umowy oraz regulację art. 491 k.c. domagała się od pozwanej zapłaty kwoty 46 500 zł tytułem zwrotu zaliczki uiszczonej w celu realizacji przedmiotu umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku o wykonanie robót budowlanych. Pozwana zaś w reakcji na żądanie powódki uznała powództwo w części przekraczającej kwotę 22 222 zł. Jednocześnie pozwana, wskazując na dokonane przez siebie odstąpienie od umowy, powołała się na oświadczenie o potrąceniu złożone powódce na etapie postępowania przedsądowego w zakresie kwoty 22 222 zł stanowiącej wierzytelność pozwanej z tytułu kary umownej za nienależyte wykonanie umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku i wynikające stąd umorzenie wzajemnych wierzytelności stron.

Ocena roszczenia powódki wymagała w pierwszej kolejności rozważenia charakteru prawnego umowy łączącej strony. Postanowienia umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku nie pozostawiają wątpliwości, że przedmiotowa umowa jest umową o roboty budowlane w rozumieniu art. 647 k.c. Zgodnie z art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. Stosownie zaś do treści art. 649 ⁵ k.c. przepisy art. 649 ¹ -649 ⁴ stosuje się do umów zawartych między wykonawcą (generalnym wykonawcą) a dalszymi wykonawcami (podwykonawcami).

Z umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku wynika, że powódka jako zamawiający powierzyła pozwanej w ramach podwykonawstwa związanego z realizacją inwestycji ,,Modernizacja oczyszczalni ścieków w T.’’ wykonanie na podstawie odpowiedniej dokumentacji projektowej (budowlanej i wykonawczej) kompletnego zadaszenia poletka osadu nr 1 (4 pola osadowe), obejmującą konstrukcję stalową wraz z pokryciem dachu i obróbkami blacharskimi, rynnami i rurami spustowymi (§ 1 pkt 1 umowy). Z powyższego wynika, że przedmiot umowy stanowił określony, zindywidualizowany rezultat., który dodatkowo był ściślej zdefiniowany i sprowadzał się do obiektu, wykonywanego zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, który z zasady jest postrzegany przy uwzględnieniu regulacji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.2013.1409 j.t.). W przypadku przedmiotu, do którego wykonania zobowiązała się pozwana bez wątpienia można mówić o odrębności konstrukcji i jego funkcjonalności. Zakres prac zleconych powódce składał się na samoistny rezultat z punktu widzenia norm prawa budowlanego, dotyczył bowiem kompletnego zadaszenia poletka osadu nr 1 (4 pola osadowe), obejmującą konstrukcję stalową wraz z pokryciem dachu i obróbkami blacharskimi, rynnami i rurami spustowymi.

Stąd też elementy przedmiotowe świadczenia pozwanej determinowały zakwalifikowanie omawianego stosunku prawnego w ramach umowy o roboty budowlane.

Okolicznością bezsporną jest, że umowa nie została wykonana. W umowie termin rozpoczęcia realizacji robót określono na 1 lipca 2014 roku, jednak jeszcze przed nadejściem tego terminu, między stronami doszło do nieporozumień na tle wykonania postanowień umowy związanych z przygotowaniem do wykonania zadania (zapłata kaucji gwarancyjnej, uiszczenie zaliczki). Każda ze stron przyczyny tego stanu rzeczy upatrywała w zachowaniu drugiej strony. Na etapie postępowania przedsądowego zarówno powódka, jak i pozwana złożyły sobie nawzajem oświadczenia o odstąpieniu od umowy oraz zgłosiły wobec siebie roszczenia, które w ich mniemaniu powstały na skutek odstąpienia od umowy.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia Sądu okazała się więc ocena skuteczności złożonych przez strony postepowania oświadczeń o odstąpieniu od umowy i wynikających stąd skutków prawnych, tak w zakresie uprawnienia powódki do żądania zwrotu jej świadczenia w postaci zaliczki w kwocie 50 000 zł, jak i w zakresie naliczonej przez pozwaną kary umownej w wysokości 10 % wartości wynagrodzenia umownego, tj. kwoty 22 222 zł.

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w toku niniejszego postepowania, wskazuje, że jako pierwsza oświadczenie o odstąpieniu od umowy złożyła pozwana (pismem z dnia 10 czerwca 2014 roku k. 25, 73), wskazując, że czyni to na podstawie przepisów kodeksu cywilnego z uwagi na niewywiązanie się przez zamawiającego z postanowień § 4 pkt 4 umowy, tj. nie uiszczenie zaliczki w kwocie 40 % wartości umowy w terminie do 5 maja 2014 roku. Powódka zaś złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy w piśmie z dnia 10 lipca 2014 roku (k. 17,68), wskazując jako przyczynę nieprzedłożenie gwarancji ubezpieczeniowej celem zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy, pomimo wezwania do wykonania obowiązku i wyznaczenia dodatkowego terminu.

Ocena postanowień umowy łączącej strony z dnia 10 kwietnia 2014 roku, jak również przepisów szczególnych dotyczących umów o roboty budowlane oraz przepisów ogólnych związanych z wykonaniem i skutkami niewykonania zobowiązań z umów wzajemnych w kontekście zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, doprowadziła Sąd do przekonania, że w istocie po żadnej ze stron nie zaistniały przesłanki do odstąpienia od umowy. Stąd też złożone przez strony oświadczenia uznać należy za bezskuteczne – niewywołujące skutków w sferze ich praw i obowiązków.

W umowie z dnia 10 kwietnia 2014 roku strony przewidziały uprawnienie do odstąpienia od umowy w przypadkach określonych szczegółowo w § 14 umowy. Uprawnienie dla zamawiającego do odstąpienia od umowy zostało przewidziane w następujących przypadkach: zostanie wszczęte postępowanie upadłościowe lub naprawcze wykonawcy albo firmy wszczęta zostanie jego likwidacja, wykonawca przerwał realizację robót i nie realizuje ich bez uzasadnionych przyczyn przez okres kolejnych 7 dni roboczych, wykonawca bez uzasadnionych przyczyn nie rozpoczął robót i nie podjął ich pomimo dodatkowego wezwania zamawiającego, wykonawca nie wykonuje robót zgodnie z umową, nastąpi rozwiązanie umowy pomiędzy inwestorem a zamawiającym, inwestor nie zaakceptował wykonawcy (§ 14 pkt 1 ppkt 1-6).

Zgodnie zaś z § 14 ust. 2 umowy zamawiający uzyskiwał uprawnienie do odstąpienia od umowy także wówczas, gdy wykonawca opóźnia się tak dalece z realizacją robót, że wątpliwym będzie ich terminowe zakończenie, przy czym zamawiający poinformuje go pisemnie o przedsięwzięciach jakie zdaniem zamawiającego należy podjąć dla terminowego wykonania robót. Jeżeli wykonawca nie wykona zaleceń zamawiającego w określonym przez niego terminie, zamawiający może odstąpić od umowy. Uprawnienie zamawiającego do odstąpienia od umowy aktualizowało się również w razie stwierdzenia, że wykonawca prowadzi roboty niezgodnie z projektem lub przepisami technicznymi, przy czym zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu ich prowadzenia i wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin, a po bezskutecznym upływie tego terminu od umowy odstąpić (§ 14 pkt 3 umowy).

Strony w umowie przewidziały także uprawnienie wykonawcy do odstąpienia od umowy w sytuacji, gdy zamawiający zawiadomi wykonawcę, iż na skutek zaistnienia nieprzewidzianych uprzednio okoliczności nie będzie mógł wywiązać się z zobowiązań umownych (§ 14 pkt 4 umowy).

W świetle ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, że nie zaistniały żadna z przesłanek określonych w § 14 pkt 1 ppkt 1-6 umowy, jak również w § 14 pkt 4umowy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przytoczone postanowienia § 14 pkt 2 i 3 umowy stanowią niejako powtórzenie uprawnień zamawiającego w razie opóźnienia się wykonawcy w wykonaniu dzieła oraz uprawnień zamawiającego w razie wykonywania działa w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową. Na mocy art. 656 § 1 k.c. do skutków opóźnienia się przez wykonawcę z rozpoczęciem robót lub wykończeniem obiektu albo wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do uprawnienia inwestora do odstąpienia od umowy przed ukończeniem obiektu stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło. Zgodnie natomiast z art. 635 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie opóźnia się z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby zdołał je ukończyć w czasie umówionym, zamawiający może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła. Stosownie zaś do treści art. 636 § 1 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie.

Nie była w niniejszej sprawie objęta sporem kwesta sposobu wykonywania przedmiotu umowy, albowiem bezsporne jest, że do nie doszło nawet do rozpoczęcia wykonywania robót. Stąd też nie ziściły się umowne uprawnienia stron do odstąpienia od umowy. Nie mają zatem zastosowania postanowienia zawarte w § 14 pkt 2 i 3 umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku, jak również przepisy art. 635 § 1 i 636 § 1 k.c. w zw. z art. 656 § 1 k.c.

Sięgając zaś do unormowań ogólnych dotyczących skutków niewykonania zobowiązań z umów wzajemnych, bowiem taki charakter miała umowa łącząca strony, wskazać należy na art. 491 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Może również bądź bez wyznaczenia terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiązania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki.

Jeżeli więc dłużnik dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, przepis art. 491 § 1 k.c. przyznaje wierzycielowi uprawnienie do odstąpienia od umowy i jest to tzw. ustawowe prawo odstąpienia od umowy. Zważywszy jednak na konieczność ochrony także interesów dłużnika, przepis wymaga, aby wierzyciel wyznaczył wcześniej dłużnikowi odpowiedni dodatkowy termin do wykonania zobowiązania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniony do odstąpienia od umowy.

Ocena materiału dowodowego zgromadzonego w toku postepowania wskazuje, że po stronie powódki nie ziściło się ustawowe prawo do odstąpienia od umowy. W piśmie z dnia 10 lipca 2014 roku, powódka jako przyczynę odstąpienia od umowy wskazała nieprzedłożenie gwarancji ubezpieczeniowej celem zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy, pomimo wezwania do wykonania obowiązku i wyznaczenia dodatkowego terminu (k.17,68). W § 5 pkt 4 umowy strony ustaliły, iż zabezpieczenie należytego wykonania postanowień umowy nastąpi w postaci gwarancji ubezpieczeniowej w wysokości 7,5 % wartości umowy określonej w § 4 pkt 1 umowy obejmującej łączny okres wykonawstwa i gwarancji ustalonej na gruncie niniejszej umowy, która zostanie złożona przez wykonawcę w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy. Gwarancja nie została udzielona w sposób określony w umowie, co wynika z pisma powódki z dnia 5 maja 2014 roku przypominającego pozwanej o obowiązku złożenia gwarancji (k.26, 75), a także pisma pozwanej z dnia 7 maja 2014 roku zawierającego propozycję zmiany sposobu udzielania gwarancji (k. 27,74). Niemniej jednak powódka nie wykazała, aby spełniła wszystkie wymagane przepisem art. 491 § 1 k.c. przesłanki aktualizujące uprawnienie do odstąpienia od umowy. W materiale dowodowym zaproponowanym przez powódkę brak jest bowiem dowodu na potwierdzenie, że powódka wyznaczyła pozwanej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania obowiązku z § 5 pkt 4 umowy z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. W piśmie z dnia 5 maja 2014 roku (k.26, 75) powódka wskazała jedynie na obowiązek uiszczenia gwarancji zgodnie z umową, jednak nie wyznaczyła ani odpowiedniego dodatkowego terminu, ani nie zagroziła skutkami niespełnienia obowiązku (nie zagroziła odstąpieniem od umowy). Wskazanie w przedmiotowym piśmie tylko na termin do którego obowiązek miał być wykonany oraz że powódka prosi o niezwłoczne naprawienie niedociągnięcia, jest niewystarczające z punktu widzenia przesłanek przewidzianych w art. 491 § 1 k.c. Precyzja w tym względzie (zwłaszcza w przypadku profesjonalnych podmiotów, jakimi są spółki prawa handlowego), ma istotne znaczenia, albowiem długość terminu, o którym mowa w art. 491 § 1 k.c. powinna uwzględniać rodzaj świadczenia, jakie jest zobowiązany spełnić dłużnik, a zagrożenie odstąpieniem od umowy musi być uczynione wyraźne.

Nie zostały spełnione także przesłanki uprawniające pozwaną do odstąpienia od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku. Pozwana w piśmie z dnia 10 czerwca 2014 roku, zawierającego oświadczenie o odstąpieniu od umowy (k. 25,73) jako powód swojej decyzji wskazała niewywiązanie się przez powódkę z obowiązku określone w § 4 pkt 4 umowy, tj. niezapłacenie zaliczki w wysokości 40 % wartości umowy w terminie do 5 maja 2014 roku. Nie budzi wątpliwości, że powódka nie uiściła zaliczki w wysokości i w terminie określonych w umowie, ponieważ jak sama wskazała, uiściła 26 maja 2014 roku (czyli z 21 – dniowym opóźnieniem) zaliczkę w wysokości 50 000 zł. Powódka podniosła przy tym, że miedzy stronami doszło do zmiany umowy w przedmiocie obowiązku zapłaty zaliczki, zgodnie z którą powódka miała uiścić zaliczkę w kwocie 50 000 zł w innym terminie ustalonym przez strony. Argumentacja przedstawiona przez powódkę nie przekonała jednak Sądu, a to dlatego, że nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Z przedłożonej przez powódkę korespondencji stron nie wynika, aby strony dokonały zmiany postanowień umowy w przedmiocie obowiązku uiszczenia zaliczki, czy też ustaleni że zamiast zabezpieczenia w postaci gwarancji ubezpieczeniowej, kwotą niezbędna do zabezpieczenia umowy będzie potrącana z wystawionych faktur, a dodatkowo powódka zobowiązana będzie do zapłaty zaliczki w niższej kwocie. Wbrew twierdzeniom powódki nie wynika to z pism stron z dnia 5 maja 2014 roku oraz z dnia 7 maja 2014 roku (k. 26,75 oraz k. 27,74) czy też pisma pozwanej z dnia 26 maja 2014 roku (k.18,81). W piśmie z dnia 5 maja 2014 roku powódka przypominała pozwanej o obowiązku uiszczenia zabezpieczenia, co tym bardziej stoi w sprzeczności z twierdzeniem o porozumieniu w przedmiocie zmiany warunków umowy. Wersja powódki o zmianie warunków umowy nie przekonała Sądu także z uwagi na niekonsekwencję samej powódki, która z jednej strony twierdzi, że strony zmieniły warunki umowy i uzgodniły, że zamiast zapłaty kaucji gwarancyjnej przez pozwaną, strony potrącą tytułem zabezpieczenia należności z faktur oraz zmniejszą wysokość zaliczki, a z drugiej strony przedkłada pismo, w którym przypomina pozwanej o obowiązku zapłaty gwarancji, a następnie odstępuje od umowy z uwagi na nie zapłacenie gwarancji. Pismo pozwanej z dnia 7 maja 2014 roku zawieraj jedynie propozycję zmiany umowy w zakresie dotyczącym zabezpieczenia umowy i to poprzez ustanowienie kaucji gwarancyjnej potrąconej z pierwszej faktury. W przedmiotowym piśmie nie ma mowy o potrąceniu kaucji gwarancyjnej z dalszych faktur, jak również o zmniejszeniu kwoty zaliczki. Zauważyć nadto należy, że w wiadomości e-mail z dnia 27 maja 2014 roku (k.24,124 a) pozwana potwierdziła częściową wpłatę zaliczki oraz poprosiła powódkę o pozostałą wpłatę do dnia 30 maja 2014 roku, co dodatkowo przeczy twierdzeniom powódki o zmianie warunków umowy w przedmiocie obniżenia kwoty zaliczki. Gdyby tak było pozwana nie wysłałaby pisma, w treści którego prosi o dokonanie pozostałej wpłaty.

Nadto, zauważyć należy, że zgodnie z § 16 pkt 3 umowy zmiany umowy wymagają formy pisemnej w formie aneksu pod rygorem nieważności. Zgodnie z art. 76 k.c. jeżeli strony zastrzegły w umowie, że określona czynność prawna między nimi powinna być dokonana w szczególnej formie, czynność ta dochodzi do skutku tylko przy zachowaniu zastrzeżonej formy. Jednakże gdy strony zastrzegły dokonanie czynności w formie pisemnej, nie określając skutków niezachowania tej formy, poczytuje się w razie wątpliwości, że była ona zastrzeżona wyłącznie dla celów dowodowych. Wobec tego, że strony w umowie z dnia 10 kwietnia 2014 roku zawarły pactum de forma, wymaganie co do formy uzyskało charakter konstytutywny, a co za tym idzie, jego spełnienie stanowi niezbędną przesłankę oświadczeń woli kontrahentów. Umowa (zmiana umowy) dochodzi do skutku tylko przy zachowaniu umówionej formy. Stąd też nawet gdyby strony dokonały ustaleń w przedmiocie zmiany warunków umowy czy to ustnie czy to mailowo, zmienione postanowienia umowy uznać należy za nieważne. Wymogu formy pisemnej nie spełnia wymiana korespondencji e-mail między stronami czy też wymiana pism. Jak wynika bowiem z treści art. 78 § 1 i 2 k.c. do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany. Oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu jest równoważne z oświadczeniem woli złożonym w formie pisemnej.

W świetle powyższego uznać należy, że powódka nie wywiązała się z obowiązku umownego, o którym mowa w § 4 pkt 4 umowy. Niemniej jednak skuteczność złożonego przez pozwaną oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku poza warunkami merytorycznymi związanymi z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy, wymagała także zachowania warunków formalnych przewidzianych w art. 491 § 1 k.c., tj. wyznaczenia drugiej stronie (w tym przypadku powódce) odpowiedniego dodatkowego termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Tymczasem analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie pozostawia wątpliwości, że pozwana (podobnie jak powódka) nie zachowała owych wymogów formalnych. W mailu z dnia 22 maja 2014 roku (k.20) pozwana wskazała jedynie, że wpłaty zaliczki należy dokonać na konto K. P.. To samo powtórzyła w piśmie z dnia 26 maja 2014 roku (k.18,81). Natomiast w mailu z dnia 27 maja 2014 roku (k.24,124a), wysłanym już po otrzymaniu części zaliczki (kwoty 50 000 zł), pozwana poprosiła pozwaną o pozostałą wpłatę zgodnie z ustaleniami do 30 maja 20154 roku na rachunek K. P.. O ile więc wiadomość ta zawiera wezwanie do zapłaty pozostałej kwoty zaliczki w zakreślonym terminie - do 30 maja 2014 roku (choć zaznaczyć należy, że 3-dniowy termin na wpłatę kwoty 59 224 z ł jest dyskusyjny z punktu widzenia wymogów ,,odpowiedniego terminu’’ w rozumieniu art. 491 § 1 k.c.), o tyle nie zawiera zagrożenia, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu pozwana będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. W treści odpowiedzi na pozew (k.92-95) pozwana podniosła, że w wiadomości e-mail z dnia 30 kwietnia 2014 roku oraz z dnia 7 maja 2014 roku powiadomił powódkę o możliwych skutkach niedotrzymania zobowiązania, a nadto w wiadomości e-mail z dnia 9 maja 2014 roku, a następie w wiadomości e-mail z dnia 15 maja 2014 roku wzywał powódkę do zapłaty zaliczki, jednak przedmiotowych wiadomości nie przedłożyła, nie stały się one tym samym dowodami w sprawie. Ciężar wykazania faktów, z których pozwana wywodziła skutki prawne, w myśl art. 6 k.c., spoczywał na pozwanej. Nie przedkładając zaś dowodów na potwierdzenie przytaczanych okoliczności i twierdzeń, pozwana uniemożliwiła Sądowi dokonanie ich weryfikacji pod kątem zgodności ze stanem rzeczywistym.

Przyjmując zatem, że po stronie pozwanej nie ziściły się przesłanki do ustawowego prawa do odstąpienia od umowy, konsekwentnie przyjąć należy, że pozwana nie nabyła uprawnienia do obciążenia powódki karą umowną.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

W § 12 pkt 1 umowy strony przewidziały możliwość naliczenia kary umownej w przypadku nie wykonania lub nienależytego wykonania umowy. W § 13 pkt 2 powyższe zostało uszczegółowione w ten sposób, że strony ustaliły, iż zamawiający zobowiązany jest do zapłaty kary umownej wykonawcy w razie odstąpienia od umowy przez wykonawcę z przyczyn, za które ponosi odpowiedzialność zamawiający – w wysokości 10 % wynagrodzenia końcowego netto całości zadania.

Z powyższego wynika, że zgodnie z wolą stron, uprawnienie pozwanej do obciążenia powódki karą umowną z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zostało obwarowane koniecznością odstąpienia od umowy. Tymczasem, w świetle powyższych rozważań przyjąć należy, że pozwana nie odstąpiła skutecznie od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku, a tym samym po jej stronie nie powstało uprawnienie do naliczenia kary umownej.

Reasumując powyższe rozważania, wskazać należy, że żadna ze stron do dnia zamknięcia rozprawy nie złożyła skutecznego oświadczenia o odstąpieniu od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku. Wcześniej strony złożyły sobie wzajemnie oświadczenia o odstąpieniu od umowy, jednak żadna z nich nie dochowała warunków przewidzianych w art. 491 § 1 k.c. Brak jest zatem po stronie którejkolwiek ze stron uprawnienia do żądania zwrotu świadczeń wzajemnych w myśl art. 491 § 1 k.c., a po stronie pozwanej nie powstało uprawnienie do obciążenia powódki karą umowną.

W świetle powyższego uznać należy, że pozwana nie wykazała, aby posiadała wobec powódki wymagalną wierzytelność z tytułu kary umownej, stąd też dokonane przez pozwaną potrącenie w trybie art. 498 § 1 k.c. ocenić należy jako bezskuteczne.

Mając jednak na uwadze dokonane przez pozwaną uznanie powództwa w części przekraczającej kwotę 22 222 zł, tj. w części dotyczącej kwoty 24 278 zł, a także treść art. 213 § 2 k.p.c., zgodnie z którym sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku. Jednocześnie nadmienić należy, że w niniejszej sprawie nie ujawniły się przesłanki wskazujące na to, że uznanie zostało dokonane w sposób sprzeczny z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W pkt II sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 22 222 zł. Jak już wyżej wskazano powódka nie wykazała skutecznego odstąpienia od umowy z dnia 10 kwietnia 2014 roku łączącej ją z pozwaną, a tym samym nie wykazała, aby po jej stronie powstało uprawnienie do żądania zwrotu jej świadczenia w postaci zaliczki.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Nie przydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okazało się pismo informacyjne powódki z dnia 31 lipca 2014 roku adresowane do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy, w którym powódka zawiadomiła komornika o wyprowadzaniu przez pozwaną spółkę należności w drodze umów przelewu zawieranych pomiędzy spółką a jej prezesem bez zachowania należytej reprezentacji spółki przy tych czynnościach (k.85). Przedmiotowe pismo nie potwierdza faktów, które byłyby istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy. Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 roku Sąd pominął dowód z zeznań reprezentantów stron z uwagi na ich niestawiennictwo na termin rozprawy mimo uprzedniego wezwania celem przesłuchania w charakterze stron pod rygorem pominięcia dowodu.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia jest orzeczenie o kosztach zgodnie zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów. Zgodnie z art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Wobec powyższego poniesione przez strony koszty procesu należało rozłożyć między stronami odpowiednio do wysokości w jakiej zostały poniesione oraz stosowanie do wyniku postępowania (stopnia uwzględnienia i nieuwzględnienia żądań stron). Z kwoty 46 500 zł, stanowiącej wartość przedmiotu sporu, została zasądzona kwota 24 278 zł, stanowiąca 52,21 % wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 k.p.c.) strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem powódka w 47,79 %, a pozwana w 52,21 %. Koszty procesu wyniosły łącznie 6 990 zł w tym po stronie powódki w kwocie 4 573 zł (2156 zł opłata sądowa od pozwu, 2 400 zł wynagrodzenie pełnomocnika, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa), a po stronie pozwanej w kwocie 2 417 zł (2 4 zł wynagrodzenie pełnomocnika oraz 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Powódkę zgodnie z podaną zasadą powinny obciążyć koszty procesu w kwocie 3 340,52 zł (47,79 % z 6 990zł), jednak faktycznie poniósł wyższe koszty, tj. 4 573zł. Pozwaną natomiast powinny obciążyć koszty procesu w wysokości 3 649,48 zł (52,21 % z 6 990 zł), tymczasem faktycznie poniosła koszty w wysokości 2 417 zł. Wobec powyższego powódce należy się od pozwanej różnica wynikająca z porównania powyższych kosztów, a zatem kwota 1 232,48 zł (4 573– 3 340,52 =1 232,48 ; 3 649,48 – 2 417 = 1 232,48). Stąd też w pkt II sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 232,48 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W pkt III sentencji wyroku Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 24 278 zł. Zgodnie bowiem z art. 333 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli: 1) zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące; 2) zasądza roszczenie uznane przez pozwanego; 3) wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny (§ 1). W niniejszej sprawie zaistniała przesłanka obligująca Sąd do nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności z urzędu, gdyż pozwana uznała powództwo w części dotyczącej kwoty 24 278 zł i kwotę tę Sąd zasądził w pkt I sentencji wyroku.

Zarządzenia:

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  Z apelacją lub za 21 dni.