Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi, III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Smołkowicz

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Kałuzińska

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy Ł. - Administracji Zasobów Komunalnych Ł.

przeciwko G. J. (1) i G. J. (2)

o zapłatę

1.  zasądza solidarnie od G. J. (1) i G. J. (2) na rzecz Gminy Ł. – Administracji Zasobów Komunalnych kwotę 6 119,38 zł (sześć tysięcy sto dziewiętnaście złotych trzydzieści osiem groszy) wraz z odsetkami:

a) ustawowymi w rozumieniu art. 481 § 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 roku – za okres od 15 kwietnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r.;

b) ustawowymi za opóźnienie w rozumieniu art. 481 § 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 roku – za okres od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądzone w punkcie 1. (pierwszym) świadczenie rozkłada na 36 (trzydzieści sześć) miesięcznych rat, w tym 35 (trzydzieści pięć) kolejnych rat po 170 (sto siedemdziesiąt złotych) i ostatnią 36 (trzydziestą szóstą) ratę w kwocie 169,38 zł (sto sześćdziesiąt dziewięć złotych trzydzieści osiem groszy), przy czym każda z trzydziestu sześciu rat płatna będzie z odpowiednią częścią (1/36) odsetek zasądzonych w punkcie 1. (pierwszym) wyroku, do 10 (dziesiątego) dnia każdego miesiąca, poczynając od końca miesiąca, w którym wyrok uprawomocni się, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności;

4.  zasądza solidarnie od G. J. (1) i G. J. (2) na rzecz Gminy Ł. Administracji Zasobów Komunalnych Ł. solidarnie kwotę 905,50 zł (dziewięćset pięć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

5.  ustala wysokość wynagrodzenia radcy prawnego M. S. za udzielenie pozwanym pomocy prawnej z urzędu na kwotę 2 952 zł (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote) brutto i nakazuje wypłacić tę kwotę ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym 15 kwietnia 2015 roku strona powodowa Gmina Ł. - Administracja Zasobów Komunalnych Ł. wniosła o zasądzenie od pozwanych G. J. (1) i G. J. (2) solidarnie na swoją rzecz kwoty 12 200, 15 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, a także zasądzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając pozew, powódka podniosła, iż pismem z dnia 22 sierpnia 2006 roku wypowiedziała pozwanym umowę najmu lokalu położonego w Ł. przy ul. (...). Następnie wyrokiem z dnia 9 października 2007 roku Sąd Rejonowy Sąd Grodzki dla Ł. w Ł. XIX Wydział Grodzki w sprawie o sygn. akt XIX C 385/07 nakazał G. J. (1) i G. J. (2) opróżnienie w/w lokalu mieszkalnego wraz z mieniem. Pozwani nie wydali powodowi zajmowanego lokalu, który został przejęty przez powoda 3 lutego 2015 roku. Na żądaną przez powoda kwotę składa się 9 091,25 zł tytułem należności głównej oraz kwota 3 097,60 złotych stanowiąca odsetki ustawowe z tytułu zwłoki w zapłacie należności, skapitalizowane na dzień 15 kwietnia 2015 roku (pozew k. 2-3v).

Nakazem zapłaty z dnia 23 kwietnia 2015 roku wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd uwzględnił żądania pozwu w całości (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 28).

Odpis nakazu zapłaty został doręczony pozwanym 8 maja 2015 r. (potwierdzenie odbioru – k. 31-33).

Pozwani zaskarżyli powyższy nakaz zapłaty sprzeciwami z dnia 14 maja 2015 roku. Wskazali, iż nakaz ten jest całkowicie bezzasadny z uwagi na fakt, że nie przebywali w lokalu przy ul. (...) w okresie podanym w pozwie. Wnieśli w związku z tym o oddalenie powództwa, a także o nieobciążanie ich ewentualnymi kosztami postępowania, których nie są w stanie ponieść. Pozwani złożyli wniosek o przyznanie pełnomocnika z urzędu (sprzeciw wniesiony przez G. J. (2) k.34-34v; sprzeciw wniesiony przez G. J. (1) k. 47-47v).

Pismem z dnia 4 października 2015 roku Gmina Ł., podtrzymując stanowisko wyrażone w pozwie, wskazała, że pozwani po wypowiedzeniu umowy najmu korzystali w sposób bezumowny z przedmiotowego lokalu, posiadali do niego klucze, a nadto zameldowani byli na pobyt stały w Ł. przy ul. (...) (pismo k. 72-73).

Postanowieniem z dnia 11 września 2015 roku Sąd ustanowił dla pozwanych pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego (postanowienie – k. 69).

Pozwani, pismem z dnia 27 października 2015 roku, ponownie wnieśli o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie od strony powodowej solidarnie na rzecz pozwanych kosztów postępowania według norm przepisanych. Podnieśli także zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez stronę powodową, w zakresie kwoty 4 085,98 złotych (tj. odszkodowania za okres od sierpnia 2009 roku do kwietnia 2012 roku) wraz z wynikłymi z tej kwoty odsetkami ustawowymi, zarówno skapitalizowanym i doliczonymi do wartości przedmiotu sporu, jak i dalszymi, dochodzonymi przez powoda od dnia 15 kwietnia 2015 roku. Nadto, niezależnie od podniesionego zarzutu przedawnienia, pozwani zakwestionowali roszczenia strony powodowej twierdząc, że w okresie od 2009 roku nie zamieszkiwali w lokalu przy ul. (...). Wywiedli także, iż uwzględnieniu powództwa w niniejszej sprawie sprzeciwiają się zasady współżycia społecznego ( pismo procesowe k.77-80).

Pismem z dnia 10 listopada 2015 r. strona powodowa podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko. Wskazała także, iż dochodzi zapłaty odszkodowania z tytułu zajmowania przez pozwanych bez tytułu prawnego lokalu położonego w Ł. przy ul. (...) za okres od sierpnia 2009 roku do 30 września 2014 roku, natomiast pozew został wniesiony w dniu 15 kwietnia 2015 roku. Podniosła także, iż zarzut przedawnienia jest w niniejszej sprawie sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. W wypadku jednak uwzględnienia przez sąd zarzutu przedawnienia, powód wyliczył należne odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w okresie od maja 2012 roku do września 2014 roku w kwocie 6 119,38 zł, na którą składają się kwota 5 005,27 złotych tytułem należności głównej oraz kwota 1 102,81 złotych tytułem odsetek ustawowych, skapitalizowanych na dzień 15 kwietnia 2015 roku oraz 11,30 zł tytułem kosztów upomnienia (pismo procesowe k. 101-102v).

W dalszym toku postępowania stanowiska stron pozostały bez zmian (protokół rozprawy - k.111, protokół pisemny -k.112).

Jak wynika z powyższego zestawienia stanowisk stron, zasadniczo spór pomiędzy nimi dotyczy tego, czy w okresie od momentu wypowiedzenia pozwanym umowy najmu korzystali oni z lokalu przy ul. (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 września 2000 roku G. J. (1) (wcześniej (...)) zawarła z Gminą Ł. Administracją Zasobów Komunalnych Ł. umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w Ł. przy ul. (...). (okoliczność bezsporna, umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 8-10v)

Pismem z dnia 13 czerwca 2006 roku powód wezwał G. J. (1) do uregulowania zaległych należności pod rygorem wypowiedzenia przedmiotowej umowy. (okoliczność bezsporna, pismo z dnia 13.06.2006 r. k.14).

Następnie pismem z dnia 22 sierpnia 2006 roku powód rozwiązał w/w umowę najmu lokalu i wezwał pozwanych do opróżnienia lokalu i uregulowania należności czynszowych wraz z odsetkami (okoliczność bezsporna, pismo z dnia 22.08.2006 r. k.16).

Pismem z dnia 8 grudnia 2006 roku strona powodowa poinformowała pozwaną, iż zobowiązana jest uiszczać odszkodowanie za zajmowany lokal bez tytułu prawnego (okoliczność bezsporna, pismo z dnia 08.12.2006 r. k. 19).

Wyrokiem zaocznym z dnia 9 października 2007 roku Sąd Rejonowy Sąd Grodzki dla Ł. w Ł. XIX Wydział Grodzki w sprawie o sygn. akt XIX C 385/07 nakazał G. J. (1) i G. J. (2) opróżnienie lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) wraz z mieniem (okoliczność bezsporna, kopia wyroku - k. 18).

Pozwani zamieszkiwali w przedmiotowym lokalu do końca stycznia 2009 roku, kiedy to wyprowadzili się do matki pozwanego T. Ż. w celu udzielenia jej wsparcia i pomocy po śmierci męża. Zabrali ze sobą najbardziej potrzebne rzeczy, m.in. ubrania W mieszkaniu pozostawili natomiast meble i niektóre sprzęt. (zeznania świadka T. Ż., protokół rozprawy z dnia 30.10.2015 r. 00:09:12-00:15:23; zeznania świadka Z. R. protokół rozprawy z dnia 30.10.2015 r. 00:17:25-00:23:52; przesłuchanie G. J. (1) protokół rozprawy z dnia 13.01.2016 r. 00:03:45-00:09:22; przesłuchanie G. J. (2) protokół rozprawy z dnia 13.01.2016 r. 00:09:58-00:13:30)

Pozwani nie zwrócili kluczy do mieszkania przy ul. (...) stronie powodowej ani nie poinformowali jej o opuszczeniu lokalu. Zamierzali do niego powrócić, szczególnie ze względu na zasłyszaną informację o planowanych zamianach lokali dla mieszkańców pierwszego i trzeciego piętra (przesłuchanie G. J. (1) protokół rozprawy
z dnia 13.01.2016 r. 00:03:45-00:09:22, przesłuchanie G. J. (2) protokół rozprawy z dnia 13.01.2016 r. 00:09:58-00:13:30)

W październiku 2014 roku miał miejsce pożar w lokalu nr (...), położonym na tym samym piętrze budynku przy ulicy (...), co lokal (...). W trakcie interwencji straży pożarnej, wyłamano drzwi do wszystkich mieszkań w celu sprawdzenia, czy pożar się nie rozprzestrzenił. Po tym wydarzeniu została zamontowana krata pomiędzy drugim i trzecim piętrem, do której pozwani nie posiadali kluczy (zeznania K. J. protokół rozprawy z dnia 30.10.2015 r. 00:25:17-00:32:27)

Pozwani po odkryciu, że nie mogą dostać się dostać do mieszkania nr (...) ze względu na zamontowaną kratę, udali się do K. J. – administratora. Nie zwrócili jej jednak kluczy, choć wymeldowali się z przedmiotowego lokalu (zeznania K. J. protokół rozprawy z dnia 30.10.2015 r. 00:25:17-00:32:27)

Gmina M. Ł. Administracja Zasobów Komunalnych Ł. ostatecznie przejęła przedmiotowy lokal w dniu 3 lutego 2015 roku (okoliczność bezsporna, protokół zdawczo – odbiorczy k.21-23)

Na dzień wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie, tj. 15 kwietnia 2015 roku zaległości z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu od maja 2009 roku wyniosły 9 091,25 zł, skapitalizowane odsetki ustawowe od powyższej kwoty 3 097, 60 zł, a koszty upomnienia poniesione przez powoda 11,30 zł, co składa się łącznie na kwotę 12 200,15 zł (okoliczność bezsporna; wykaz zaległości k. 26-27).

Natomiast zaległości od maja 2012 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. wyniosły 5 005,27 zł, skapitalizowane odsetki ustawowe od tej kwoty 1 102,81 zł, koszty upomnienia 11,30 zł, co łącznie wynosi 6 119,38 zł (okoliczność bezsporna; wykaz zaległości k. 106).

Pozwana pracuje jako salowa, a pozwany jest bezrobotny, podejmuje prace dorywcze (okoliczności bezsporne, przesłuchanie stron),

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie spójnych, zbieżnych i przekonujących zeznań przesłuchanych w sprawie świadków oraz pozwanych. Zarówno T. Ż. jak i Z. R. oraz pozwani podawali dokładnie tę samą datę przeniesienia się pozwanych do mieszkania matki G. J. (2), wiążąc ją ze śmiercią jego ojca. Podobnie wszystkie wskazane osoby potwierdziły, że w mieszkaniu przy ul. (...) pozostały należące do pozwanych meble i sprzęty. Sąd nie znalazł także podstaw, by kwestionować zeznania K. J.. Jest to osoba obca dla stron, a także informacje, które podawały znalazły potwierdzenie w zawartych w aktach sprawy dokumentach. Zeznawała ona o wydarzeniach, o których powzięła wiedzę w toku wykonywania obowiązków służbowych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w części.

Jak już wskazano, poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało to, że G. J. (1) była stroną umowy najmu lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...), że umowę tę, po bezskutecznym wezwaniu do uregulowania zaległych należności, wypowiedziała pozwanej strona powodowa, a także to, że w stosunku do pozwanych orzeczono prawomocnym wyrokiem nakaz opróżnienia przedmiotowego lokalu. Strona pozwana nie kwestionowała także wysokości naliczanego przez Gminę Ł. Administrację Zasobów Komunalnych Ł. wysokości miesięcznego odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z lokalu.

Okolicznością sporną było natomiast ustalenie, czy pozwani zajmowali lokal przy ul. (...) w okresie objętym roszczeniem strony powodowej o odszkodowanie

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2014.150 j.t.) osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Wskazać należy, że przywołany przepis nie stanowi, iż odszkodowanie to jest należne od osoby, która przebywa w danym lokalu z zamiarem stałego pobytu, zamieszkuje go, w sposób stały i nieprzerwany z niego korzysta. Przeciwnie, ustawa posługuje się pojęciem „zajmowania” lokalu, które jest w ocenie Sądu pojęciem szerszym, niż faktyczne i stałe korzystanie z niego bądź zamieszkiwanie go. W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych stwierdzić należy, że opuszczenie przez pozwanych mieszkania przy ul. (...), choć trwające kilka lat, nie było stałe. G. i G. J. (1) pozostawili w nim część swojego dobytku, w tym praktycznie całe wyposażenie, zachowali klucz do mieszkania, nosili się z zamiarem powrotu do niego. Postrzegali wciąż to mieszkanie jako swoje pomimo wyroku nakazującego jego opróżnienie. Pozwany G. J. (2), przesłuchany w toku rozprawy w charakterze strony, określił mieszkanie przy ul. (...) jako „mieszkanie żony”. Co więcej, gdy powzięli informację o możliwym uzyskaniu zamiany lokalu na inny, tym bardziej nie chcieli zdać przedmiotowego mieszkania, licząc właśnie na uzyskanie owej zamiany. Jeszcze w październiku 2014 roku udali się do administracji budynku, gdy odkryli, że po zamontowaniu kraty pomiędzy drugim a trzecim piętrem uniemożliwiono im dostanie się do lokalu, co oznacza, że usiłowali się do niego dostać. Sąd nie kwestionuje jednocześnie, nie znajdując ku temu podstaw, że pozwani de facto zamieszkiwali z matką G. J. (2). Jednakże w tym samym czasie utrzymywali lokal przy ul. (...) w swoim posiadaniu, mieli bowiem zarówno (do października 2014 roku) faktyczne władztwo nad przedmiotowym mieszkaniem (dysponowali kluczami do niego), a także nie zamanifestowali w żaden sposób chęci rezygnacji z lokalu oraz mieli zamiar zachowania go dla siebie (brak zdania kluczy powodowi, brak przekazania informacji o opuszczeniu mieszkania). Pozwani swoim działaniem uniemożliwiali właścicielowi wykonywanie w pełni przysługującemu mu prawa własności. W świetle przedstawionej argumentacji nie budzi wątpliwości Sądu, iż takie postępowanie pozwanych jest zajmowaniem lokalu w rozumieniu przywołanego przepisu Ustawy o ochronie praw lokatorów (…).

Wysokość należnego powodom odszkodowania, w zakresie stawek za poszczególne miesiące, nie była kwestionowana przez pozwanych.

Zasadny natomiast okazał się podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia. Wskazać bowiem należy, iż odszkodowanie przewidziane w art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów (…) jest roszczeniem okresowym. Co się z tym wiąże, zgodnie z brzmieniem art. 118 k.c., przedawnia się ono z upływem lat trzech. Powództwo w niniejszej sprawie zostało wytoczone z dniem 15 kwietnia 2015 roku, kiedy to, w myśl art. 123 § 1 pkt 1 k.c. przerwany został bieg przedawnienia. Przedawnieniu uległy zatem wszystkie należności powoda wymagalne przed dniem 15 kwietnia 2012 roku. Przedawnieniu uległy także odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od należności wymagalnych przed dniem 15 kwietnia 2012 roku, roszczenie o odsetki przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego (zob. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 26 stycznia 2005 r., III CZP 42/04).

Nie można się jednocześnie zgodzić, by z jednej strony uwzględnienie niniejszego powództwa chociażby w części, a z drugiej strony podniesienie przez pozwanych zarzutu przedawnienia stanowiły nadużycie prawa w rozumieniu art. 5 k.c., jak to podnosiły strony postępowania. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych po pierwsze pozwani od stycznia 2009 roku mieszali u matki pozwanego, nie blokowali zatem lokalu przy ul. (...) z powodu braku przysłowiowego „dachu nad głową”, a z tego powodu, że mieli nadzieję, do niego powrócić, a nawet otrzymać lokal zamienny. Nic nie stało na przeszkodzie temu, by już w styczniu 2009 roku zdali lokal stronie powodowej i oddali jej klucze. Nie można zatem twierdzić, by żądanie odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu wyjętego przez ten okres spod władztwa powoda stanowiło nadużycie jego prawa. Z kolei powód wypowiedział pozwanym umowę najmu pismem z dnia 22 sierpnia 2006 roku, a wyrokiem z dnia 9 października 2007 roku uzyskał prawomocny wyrok nakazujący pozwanym opróżnienie zajmowanego lokalu. Jednocześnie z niniejszym powództwem wystąpił dopiero w 2014 roku, mimo faktu, że dalsze zajmowanie przez pozwanych mieszkania nie stanowiło negatywnej przesłanki procesowej wytoczenia powództwa o zapłatę odszkodowania za wcześniejsze okresy, gdy należności te nie uległy jeszcze przedawnieniu. Nie można bowiem w sytuacji wieloletniej opieszałości strony powodowej odpowiedzialnością z tego tytułu obarczać pozwanych i odmawiać im skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia, tym bardziej, że strona powodowa jest podmiotem profesjonalnym, korzystającym na stałe z obsługi prawnej. Z kolei pozwani dopiero w toku postępowania skorzystali z pomocy prawnej udzielonej im z urzędu i dopiero reprezentujący ich pełnomocnik podniósł zarzut przedawnienia. Nie jest wiarygodne, by pozwani jako osoby z podstawowym wykształceniem, potrzebujący pomocy prawnej w celu obrony swoich praw, w celowy sposób przeciągały trwający stan rzeczy, prowadząc do przedawnienia części należności strony powodowej.

Mając na uwadze powyższe, zasadne było zasądzenie solidarnie jedynie część dochodzonego przez powoda odszkodowania tj. należności głównej w wysokości 5 005,27 zł, skapitalizowanych odsetek ustawowych w wysokości 1 102,81 zł, kosztów upomnienia w wysokości 11,30 zł, wynoszące łącznie 6 119,38 zł za okres od maja 2012 roku do 30 września 2014 r.

W pozostałej części powództwo, z uwagi na przedawnienie, należało oddalić zarówno w części dotyczącej należności głównej jak i odsetek ustawowych.

Z dniem 1 stycznia 2016 roku weszła w życie zmiana brzmienia art. 481 k.c. Z tego też względu za okres od 15 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 roku Sąd zasądził odsetki ustawowe w rozumieniu art. 481 § 2 kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 roku do tego dnia, natomiast za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty odsetki ustawowe za opóźnienie w brzmieniu art. 481 § 2 kodeksu cywilnego obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 roku.

Przepis art. 320 k.p.c. stanowi, iż w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.. Sąd, mając na uwadze trudną sytuację pozwanych: G. J. (1) pracuje jako salowa, osiągając dochód w wysokości 1500 zł netto, pomniejszony w wyniku zajęcia komorniczego do kwoty 1200 zł, G. J. (2) jest osobą schorowaną i bezrobotną, uznał, iż w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek. W związku z powyższym zasądzone na rzecz strony powodowej świadczenie rozłożył na 36 miesięcznych rat, w tym 36 kolejnych rat po 170 zł, a ostatnią 36 w kwocie 169,38 zł, uznając, ze każda z zasądzonych rat płatna będzie z odpowiednią częścią 1/36 odsetek, do 10 dnia każdego miesiąca, poczynając od końca miesiąca, w którym wyrok uprawomocni się, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności. W ocenie Sądu tak ukształtowana kwota raty nie jest nadmiernie wysoka i jest dostosowana do możliwości finansowych pozwanych.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd zastosował częściowo zasadę stosunkowego ich rozdzielenia (art. 100 k.p.c.), a częściowo zasadę słuszności (art. 102 k.p.c.).

Z kwoty 12 200,15 zł, stanowiącej wartość przedmiotu sporu, została zasądzona kwota 6 119,38 zł, stanowiąca ok. 50 % wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (stosownie do brzmienia art. 100 k.p.c.) strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem po połowie. Strona powodowa poniosła następujące koszty procesu: opłatę stosunkową w wysokości 611 zł (art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz. U. 2014. 1025 j.t.), a także 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę ustanowionego z urzędu, Dz. U. 2013. 490 j.t. ze zm., zastosowanego w niniejszej sprawie zgodnie z brzmieniem § 21 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz. U. 2015. 1084 ). W związku z powyższym Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda połowę uiszczonej opłaty w kwocie 305,50 zł. Mając natomiast na uwadze trudną sytuację finansową pozwanych, z których tylko jedno pozostaje zatrudnione, natomiast pozwany jest osoba bezrobotną i schorowaną, Sąd mając na uwadze brzmienie art. 102 k.p.c. zasądził od nich jedynie część kosztów pomocy prawnej w wysokości 600 zł . Obie te kwoty złożyły się na kwotę 905,50 zł, których zwrot należy się powodowi od pozwanych solidarnie.

Mając na uwadze treść § 6 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę ustanowionego z urzędu, Dz. U. 2013. 490 j.t. ze zm., (zastosowanego w niniejszej sprawie zgodnie z brzmieniem § 21 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz. U. 2015. 1080), Sąd ustalił wysokość pełnomocnika pozwanych z urzędu radcy prawnego M. S. na kwotę 2 400 zł, powiększoną stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek 23 % VAT, co w sumie złożyło się na kwotę 2 952 zł brutto.