Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodnicząca SSR Małgorzata Klęk

Protokolant sekr. sąd. Marta Kubiak

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2015 roku w Zduńskiej Woli

na rozprawie sprawy

z powództwa J. Ś.

przeciwko P. Ś.

- o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

1.  ustala, że obowiązek alimentacyjny powoda J. Ś. w stosunku do jego syna P. Ś., ostatnio ustalony ugodą sądową zawartą przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 04 czerwca 2007 roku w sprawie sygn. akt III RC 73/07 w kwocie po 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych miesięcznie - wygasł z dniem 05 marca 2016 roku;

2.  nie obciąża pozwanego P. Ś. kosztami procesu.

SSR Małgorzata Klęk

Sygn. akt III RC 237/15

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w dniu 24 listopada 2015 roku, powód J. Ś. domagał się ustalenia, że wygasł jego obowiązek alimentacyjny względem syna P. Ś., ostatnio ustalonych ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 04 czerwca 2007 roku w sprawie III RC 73/07.

W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 14 grudnia 2015 roku, pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie.

Powód J. Ś. na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 roku ostatecznie sprecyzował roszczenie poprzez żądanie ustalenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego z dniem 05 marca 2016 roku. Pozwany natomiast zajął tożsame stanowisko, co w odpowiedzi na pozew.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

P. Ś. urodzony dnia (...) ma obecnie 26 lat.

(dowód: bezsporne)

Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 04 czerwca 2007 roku w sprawie III RC 73/07, J. Ś. zobowiązał się łożyć na rzecz małoletniego wówczas syna P. Ś., alimenty w podwyższonej wysokości po 580,00 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 01 lipca 2007 roku.

Uprawniony był wówczas uczniem pierwszej klasy liceum i zamieszkiwał wraz z matką M. Ś., która zarejestrowana była jako osoba poszukująca pracy i pobierała zasiłek w kwocie 472 złote netto miesięcznie.

Powód J. Ś. w 2007 r. zatrudniony był jako funkcjopnariusz Policji z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 2274,97 złotych netto.

(dowód: odpis ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli z dnia 04 czerwca 2007 roku w sprawie III RC 73/07 k. 3, akta RC – wyjaśnienia stron – k. 27-v)

Ustalone alimenty powód regularnie łożył na rzecz syna, który w 2015 roku ukończył studia zdobywając zawód lekarza dentysty. P. Ś. w dniu 30 września 2015 roku podjął zatrudnienie w oparciu o umowę o pracę i aktualnie odbywa na jej podstawie roczny staż podyplomowy, na stanowisku lekarz stażysta. Pracę wykonuje na rzez SP ZOZ (...) Szpitala (...) w Ł. z wynagrodzeniem w kwocie 2.007,00 złotych brutto. Pozwany tymczasowo (do dnia 30 września 2016 roku) zamieszkuje w Ł., płacąc za wynajem mieszkania kwotę 600,00 złotych miesięcznie. Na stałe zamieszkuje w Z. i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z matką i dziadkiem.

(dowód: zeznania J. Ś. złożone na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 roku min: 00:01:09 – 00:03:57, zeznania P. Ś. złożone na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 roku min: 00:03:57 – 00:10:16, umowa o pracę k. 18, informacja o warunkach zatrudnienia k. 26, zaświadczenie o utraconych zarobkach k. 27, k. 28, umowa najmu k. 24-25)

P. Ś. pozostaje w trakcie leczenia, którego koszty wynoszą ok. 400,00 złotych miesięcznie, przy czym część wizyt lekarskich odbywa poza refundacją NFZ. Pozwany po poniesieniu stałych kosztów własnego utrzymania, dysponuje kwotą ok 240,00 złotych.

(dowód: okoliczności przytoczone przez pozwanego w odpowiedzi na pozew i niezaprzeczone przez powoda, dokumentacja medyczna k. 9-17, k. 19-20, k. 22-23, k.30-31 faktura k. 21,)

Powód J. S. ma 51 lat, z zawodu jest elektrykiem, pobiera rentę w kwocie 2.450,00 złotych w oparciu o ustawę o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji z dnia 18 lutego 1994 roku.

(dowód: zeznania J. Ś. złożone na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 roku min: 00:10:53 - 00:13:37, wezwanie do dokonywania potrąceń k.29)

Ustalając powyższy stan faktyczny, Sąd oparł się głównie na zeznaniach stron, które w zasadniczej mierze zeznawały na okoliczności związane ze swoją sytuacją materialno - finansową. Jako przydatny do rozpoznania sprawy, Sąd potraktował także nieosobowy materiał dowodowy zgormadzony w aktach sprawy niniejszej, który w pełni korespondował z zeznaniami stron.

Przechodząc do analizy osobowego materiału dowodowego Sąd meritii zeznaniom stron dał wiarę w całej rozciągłości bowiem, co do zasady ich zeznania w istotnych dla sprawy aspektach pozostawały bezsporne.

I tak brak było jakichkolwiek podstaw, by kwestionować zeznania powoda, z których wynika że dotychczas łożył on na utrzymanie syna stosownie do zawartej w 2007 roku ugody. Z treści jego zeznań wynika, że dotychczasowe relacje łączące go z synem można uznać jako poprawne. W ocenie Sądu powód przedstawił w sposób rzetelny wysokość uzyskiwanych dochodów, które stanowi świadczenie rentowe w kwocie 2450,00 złotych miesięcznie.

Gdy idzie o zeznania pozwanego Sąd co do zasady dał im wiarę, gdyż znajdują odzwierciedlenie w nieosobowym materialne dowodowym. W istocie P. Ś., ukończył naukę na studiach wyższych uzyskując zawód lekarza dentysty. Zgodnie z zeznaniami pozwanego odbywa on roczny staż, z którego uzyskuje dochód w kwocie 1435,00 złotych miesięcznie. Jednocześnie przedstawione przez pozwanego wydatki, nie zostały zaprzeczone przez powoda i jako odpowiadające doświadczeniu życiowemu Sądu, należało uznać je za rzeczywiste. Zeznania P. Ś. na okoliczność chorób i leczenia znajdowały odzwierciedlenie w historii tych chorób oraz kart leczenia szpitalnego.

Co istotne, pozwany wskazał, że comiesięcznie po poniesieniu stałych wydatków dysponuje kwotą ok. 240,00 złotych i kwota ta znajduje odzwierciedlenie w jego wyliczeniach.

Nie sposób nie odnieść się do tych zeznań pozwanego, które choć nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych czynionych przez Sąd, to mających znaczenie dla oceny prawnej jego stanowiska procesowego, zgodnie z którymi P. Ś. zaznaczył, że w jego ocenie powód powinien łożyć na jego utrzymanie alimenty tak długo, jak nie ukończy stażu tj. do dnia 30 września 2016 roku, przy czym uważając, że ojciec powinien mu pomagać finansowo zeznał, że gdyby po ukończeniu stażu pozostawał bezrobotny, to powód zobowiązany jest do tego by pomagać mu w utrzymaniu.

Jak wcześniej Sąd wskazał, nieosobowy materiał dowodowy tj. m.in. odpis ugody, dokumentacja medyczna, dokumentacja pracownicza, a także pismo komornika pozostawały dla Sądu w pełni wiarygodne bowiem zostały wytworzone przez uprawnione do tego podmioty, w ramach prawem przewidzianych procedur, a strony nie kwestionowały okoliczności w nim stwierdzonych.

Przedmiotem dowodzenia w niniejszej sprawie były fakty mające dla rozpoznania sprawy najistotniejsze znaczenie. Oceniając powyższy materiał dowodowy, który co do zasady w najistotniejszych dla sprawy aspektach pozostawał niesporny, Sąd dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w oparciu o zasady logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Sąd odnotował, że w niniejszej sprawie okoliczności faktyczne pozostawały co do zasady niesporne, zaś ścisły spór między stronami sprowadzał się do podstawy warunkującej istnienie obowiązku alimentacyjnego. W ocenie pozwanego pozostaje on uprawniony do tego by być utrzymywanym przez ojca tak długo jak kontynuuje staż, zaś powód stał na stanowisku, że P. Ś., po ukończeniu studiów wyższych jest zdolny do tego by samodzielnie się utrzymać, co też uzasadnia wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie Sądu, do merytorycznego rozpoznania niniejszej sprawy, zbędnym było przeprowadzenie kolejnych dowodów z urzędu, ponadto strony nie wnioskowały o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przeprowadzenie kolejnych wskazanych przez nie dowodów.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Bezsprzecznym i wyrażonym w art. 133 § 1 k r. i op. jest fakt, że obowiązek alimentacyjny względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, spoczywa na rodzicach, którzy zobowiązani są do alimentowania dziecka w pierwszej kolejności. Czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie.

W realiach niniejszej sprawy fakt, że P. Ś. pomimo ukończenia przez niego studiów wyższych ma ograniczone prawo – do czasu ukończenia stażu – wykonywania wolnego zawodu nie oznacza automatycznie, że jest on uprawniony do alimentacji ze strony ojca. Nie uzasadnia jego stanowiska procesowego także i fakt, że uzyskiwane przez niego wynagrodzenie – w jego ocenie – jest niewystarczające na pokrycie wszelkich jego wydatków.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany pozostaje zatrudniony w oparciu o umowę o pracę, z wynagrodzeniem wyższym niż wynagrodzenie minimalne za pracę. Uzyskuje stałe dochody, które choć obecnie nie są dochodami tego rodzaju by móc postawić tezę, że są zadowalające, to w niedalekiej przyszłości P. Ś. poprzez wykonywanie wyuczonego zawodu niewątpliwie – co wynika z doświadczenia życiowego Sądu, będzie znajdował się w lepszej sytuacji ekonomicznej, niż jego ojciec.

Niezależnie jednak od powyższego, z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że powód dysponuje comiesięcznie kwotą 240 złotych, tym samym nieuzasadnionym jest jego stanowisko, zgodnie z którym winien on być - częściowo utrzymywany przez ojca. Z relacji P. Ś. nie wynika, by jego potrzeby pozostawały niezaspokojone, lub by ich zaspokojenie było zagrożone. Ponoszone przez niego obecnie wydatki, choć mają charakter względnie trwały to niemniej z części z nich P. Ś., prowadząc racjonalną gospodarkę finansową, mógłby zrezygnować. To, że wynajmuje on mieszkanie w Ł., jest jego autonomiczną decyzją. Która pociąga za sobą wyższe koszty utrzymania. Nie jest koniecznym ponoszenie tych wydatków, bowiem wykonując pracę w normowanym czasie pracy mógłby zorganizować sobie do niej dojazdy, które nie byłyby tak kosztowne jak wynajem mieszkania oraz opłacenie mediów.

Leczenie jakiego się podjął w części, również pozwany może realizować nieodpłatnie w ramach refundacji NFZ.

Doświadczenie życiowe i zasady logicznego rozumowania, przeczą temu by przyjąć, iż osoba w wieku 26 lat, ukończywszy studia wyższe i pozyskując zawód lekarza dentysty, a nadto zarobkująca kwotę 1.435,00 złotych miesięcznie, nie mająca nikogo na utrzymaniu, nie jest w stanie z tej kwoty ponieść kosztów własnego utrzymania. Dodatkowo nie sposób zgodzić się z tezą postawioną przez pozwanego w odpowiedzi na pozew, iż nie jest on w stanie ze względów zdrowotnych podjąć dodatkowego zatrudnienia, lub by nie mógł on być uprawniony wykonywać pracę poza obecną jednostką organizującą staż. W tym przedmiocie, choć na potrzeby przyjętej przez pozwanego ścieżki zawodowej kontynuuje on staż w miejscowości Ł. i pozostaje to uzasadnione z oczywistych przyczyn, to nie jest wykluczonym, by P. Ś. mógł starać się o jakiekolwiek inne dodatkowe zatrudnienie w dowolnie wybranym przez siebie miejscu.

W tym miejscu Sąd zaznacza, że wykonywanie pracy w godzinach i wymiarze odpowiadających pracownikowi niewątpliwie jest wartością cenną samą w sobie, dającą pośrednie poczucie satysfakcji z wykonywanej pracy, jednak nie może to kolidować ze słusznym interesem zobowiązanego do alimentacji. Obowiązkiem osoby mającej zdolności zarobkowe jest zatrudnianie się, a w razie potrzeby podjęcie pracy dodatkowej niekoniecznie zgodnej z oczekiwaniami, a szczególnych wysiłków w tym zakresie pozwany nie wykazał, uznając że jego roszczenia alimentacyjne pozostają aktualne do czasu ukończenia przez niego stażu, względnie tak długo jak będzie bezrobotny po jego odbyciu. Tok rozumowania istoty alimentacji przyjęty przez pozwanego stanowi przejaw niezrozumienia przesłanek tej instytucji i jako taki nie mógł znaleźć odzwierciedlenia w zapadłym orzeczeniu.

Zważywszy powyższe niecelowym było szczegółowe badanie zdolności majątkowych powoda, bowiem w sprawie niniejszej Sąd uznał że P. Ś. jest w stanie samodzielnie się utrzymać, mało tego dokładając należytych starań o podjęcie dodatkowego zatrudnienia i prowadząc racjonalną gospodarkę finansową jest w stanie wygenerować nadwyżkę dochodów.

W ocenie Sądu P. Ś. osiągnął samodzielność życiową i jest w stanie zaspokoić swoje potrzeby bez pomocy finansowej ze strony ojca. Obecne dochody uzyskiwane przez pozwanego są wystarczające dla jego zwykłego utrzymania, natomiast to czy w przyszłości zdobędzie on zatrudnienie czy nie, zależeć będzie tylko i wyłącznie od jego aktywności na rynku pracy. Pozwany ostatecznie będzie mógł prowadzić indywidualną praktykę dentystyczną. Tym samym okoliczności na jakie się powołuje – tj. ryzyko bezrobocia, mające uzasadniać roszczenia alimentacyjne pozostają nierealne i obliczone na uzyskanie najbardziej dla niego korzystnego orzeczenia.

Z tych też względów Sąd uznał powództwo za uzasadnione i ustalił, że obowiązek alimentacyjny powoda J. Ś. w stosunku do pozwanego P. Ś., ostatnio ustalony ugodą sądową zawartą przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 04 czerwca 2007 roku w sprawie III RC 73/07 w kwocie po 580,00 złotych wygasł z dniem 05 marca 2016 roku. Jako przyszłą datę wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego Sąd przyjął dzień wybrany przez powoda, bowiem do tego czasu zobowiązał się on łożyć na utrzymanie syna. Gdyby natomiast powód żądał wygaśnięcia zobowiązania alimentacyjnego z dniem 01 października 2015 r., to stanowisko to również znalazłoby uzasadnienie prawne albowiem pozwany zakończył edukację, zdobył zawód i uzyskał samodzielność.

Z uwagi na aktualną sytuację pozwanego P. Ś., Sąd działając w oparciu o przepis art. 102 k.p.c. nie obciążył go kosztami procesu.

SSR Małgorzata Klęk

ZARZĄDZENIE

(...) (...) (...)

Z. dnia 11 stycznia 2016 r.

SSR Małgorzata Klęk