Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Marcina Polańskiego

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r.

sprawy

K. D.

urodz. (...) w Z.

syna S. i T. z d. B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 22 sierpnia 2015 roku na ulicy (...) w C. rejonu (...) kierował samochodem osobowym marki „A. (...)” o niemieckich numerach rejestracyjnych (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, mają w kolejnych badaniach I próba – 0,32 mg/l i II próba – 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I  uznaje oskarżonego K. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, z tym ustaleniem, iż dopuścił się tego czynu będąc uprzednio karanym za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających na mocy wyroku zapadłego w Niemczech w dniu 07 marca 2012 roku w sprawie 3Cs 52 Js (...) i kwalifikuje ten czyn jako występek z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

II  na podstawie art. 69§1, §2 i §4 kk oraz art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby, wynoszący 3 (trzy) lata;

III  na podstawie art. 42§2 kk w zw. z art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat, a na podstawie art. 63§4 kk na poczet tego zakazu zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 22 sierpnia 2015 r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

IV  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie (...) (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 złotych.

Sygn. akt II K 498/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 22 sierpnia 2015 r. w C. na ulicy (...) około godziny pierwszej w nocy K. D. jechał samochodem marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) (niemieckie tablice rejestracyjne) w stanie nietrzeźwości.

W chwili badania miał następujące stężenie alkoholu w organizmie: I badanie o godz. 00.47 – 0,32 mg/l, II badanie o godz. 01.06 - 0,26 mg/l w wydychanym powietrzu.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. D. – k. 40,

zeznania świadka J. T.– k. 41,

protokół badania trzeźwości – k. 5.

K. D. ma obecnie 37 lat, ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest murarzem, jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci, na które łoży alimenty, utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej w postaci firmy remontowo-budowlanej, z czego obecne osiąga miesięczny dochód w granicach 2000 złotych. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Był karany na mocy wyroku sądu niemieckiego z dnia 07 marca 2012 r. na karę grzywny za czyn polegający na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. W dniu 22 sierpnia 2015 r. zostało zatrzymane mu prawo jazdy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 7, 40,

karta karna – k. 11-12,

zaświadczenie ze Starostwa Powiatowego w L. – k. 13,

postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy – k. 14,

informacja z systemu teleinformatycznego – k. 17.

K. D. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że spożył alkohol z uwagi na tragiczną dla niego informację, dotyczącą jego życia osobistego.

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budziły wątpliwości sądu.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jego wyjaśnienia zostały potwierdzone w pełni wiarygodnymi zeznaniami świadka J. T., dokonującego wtedy jako policjant kontroli drogowej oraz wynikami badania oskarżonego na obecność i poziom alkoholu w organizmie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że alkohol spożył wskutek problemów w życiu osobistym.

Pozostałe dowody, przedstawione przez oskarżyciela publicznego, tj. karta karna i zaświadczenie ze Starostwa Powiatowego w L., również nie budziły wątpliwości sądu i sąd ustalił przebieg zdarzenia tak, jak to w poprzedniej części uzasadnienia opisano.

Sąd nie do końca podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego co do kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego, zawarte w akcie oskarżenia, podzielając natomiast w zakresie kwalifikacji prawnej stanowisko Prokuratora zaprezentowane w mowie końcowej. Nie budziło wątpliwości to, że oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości samochód w ruchu lądowym, czym wypełnił znamiona ustawowe, opisane w art. 178a§1 kk.

Z przedstawionej przez oskarżyciela publicznego jako dowód karty karnej, wynikało dodatkowo, że oskarżony był karany na mocy wyroku zapadłego w Niemczech w dniu 07 marca 2012 r. na karę grzywny za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających.

Zgodnie z art. 114a§1 kk, wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie skazujące za popełnienie przestępstwa wydany przez sąd właściwy w sprawach karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba, że według ustawy karnej polskiej czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę nieznaną ustawie. Jak to wynika z karty karnej, popełnione w Niemczech przez oskarżonego przestępstwo odpowiada art. 178a§1 kk, nie wchodzi zatem w rachubę wskazana w art. 114a§3 kk sytuacja braku możliwości stosowania tego przepisu prawnego.

Wobec zatem uprzedniej karalności oskarżonego za czyn odpowiadający czynowi z art. 178a§1 kk, zastosowanie znajduje art. 178a§4 kk, zgodnie z którym jeżeli sprawca czynu z art. 178a§1 kk był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, podlega surowszej, niż w przypadku art. 178a§1 kk, odpowiedzialności karnej, tj. karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

W ocenie sądu zatem, poprawną kwalifikację zachowania oskarżonego stanowi art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd, stosownie do treści art. 53 kk, wziął pod uwagę przede wszystkim stopień winy i społecznej szkodliwości jego czynu, które uznał za sytuujące się na poziomie niezbyt wysokim. Oskarżony prowadził bowiem samochód osobowy w stanie nietrzeźwości nieznacznie przekraczającym normę (rozumianą jako granica między tożsamym wykroczeniem z art. 87§1 kw a przestępstwem z art. 178a§1 kk). Samochód prowadził wprawdzie w ruchu miejskim, ale około pierwszej w nocy, gdy natężenie ruchu jest niewielkie. Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony spożywał alkohol z powodu trudnej sytuacji osobistej, lecz podkreślenia wymaga, że o ile w takiej sytuacji zrozumiałe jest spożycie alkoholu, lecz nie może być akceptowalne kierowanie wtedy pojazdem mechanicznym. Sąd uwzględnił potrzeby prewencji indywidualnej, mające istotne znaczenie dla oskarżonego, uprzednio karanego za podobny czyn. Sąd wziął także pod uwagę względy prewencji generalnej, związane ze znaczną ilością tego typu występków, mimo surowej polityki karnej ustawodawcy w tym zakresie i licznych informacji medialnych o dużej liczbie zatrzymywanych nietrzeźwych kierowców.

Mając na uwadze te okoliczności, sąd uznał za sprawiedliwą karę pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, tj. karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, o czym na podstawie art. 178a§4 kk orzekł, jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, uzupełniając opis czynu i jego kwalifikację prawną.

Zgodnie z art. 69§4 kk, wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a§4 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

W ocenie sądu, sytuacja rodzinna i osobista oskarżonego oraz okoliczności popełnienia przez niego czynu zabronionego wskazują na taki właśnie szczególnie uzasadniony wypadek. Oskarżony prowadzi bowiem działalność gospodarczą, łoży alimenty na dwoje dzieci, a pojazd prowadził w stanie nietrzeźwości, nieznacznie przekraczającym normę oraz w warunkach słabego natężenia ruchu.

Z tych powodów, sąd na podstawie art. 69§1, §2 i §4 kk oraz art. 70§1 kk orzekł, jak w punkcie II wyroku, określając okres próby na trzy lata.

Sąd miał zasadniczo obowiązek orzec wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk, stosownie do treści art. 42§3 kk, chyba, że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Sąd, z tych samych powodów, które wskazał przy zastosowaniu instytucji warunkowego umorzenia postępowania, uznał, że zachodzi wyjątkowy wypadek, pozwalający na odstąpienie od orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów.

Z tych względów, sąd na podstawie art. 42§2 kk w zw. z art. 42§3 kk orzekł, jak w punkcie III wyroku, określając czas trwania środka karnego na trzy lata i na podstawie art. 63§4 kk zaliczając na poczet tego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy.

Zgodnie z art. 43a§2 kk, w razie skazania sprawcy za przestępstwo z art. 178a§4 kk sąd orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10 tysięcy złotych, a może ją orzec do 60 tysięcy złotych.

Z uwagi na okoliczności dotyczące popełnienia czynu zabronionego oraz sytuację materialną oskarżonego, sąd orzekł to świadczenie w najniższej możliwej wysokości, tj. 10 tysięcy złotych, orzekając, jak w punkcie IV wyroku.

Mając na uwadze niezbyt dobrą, ale stabilną sytuację materialną oskarżonego, uznał, iż brak jest podstaw do odstąpienia od obciążania oskarżonego kosztami sądowymi i stąd, na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 złotych, orzekając, jak w punkcie V części dyspozytywnej wyroku.