Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2015r. w S.

odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 6 października 2014 r. Nr (...)-I- (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu A. C. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2016 roku.

Sygn. akt IV U 1277/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 października 2014 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS odmówił ubezpieczonemu A. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu ZUS wskazał, iż podstawą do wydania decyzji było orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 25 września 2014 r. stwierdziła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. C.. Wskazał on m. in., iż dotykające go schorzenie bardzo często powoduje utraty świadomości i pamięci. W ocenie ubezpieczonego, stan jego zdrowia nie polepszył się, jest on pod stałą opieką neurologa, choruje na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze oraz zwyrodnienia kręgosłupa. Wymaga również stałej opieki drugiej osoby (odwołanie k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca A. C. w dniu 17 lipca 2014 r. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 34 a. r.). W chwili składania wniosku ubezpieczony był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 25 sierpnia 2012 r. do 31 sierpnia 2014 r. (decyzja (...) Oddział w S. z dnia 19 września 2012 r. k. 28 a. r.). Ubezpieczony został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 4 września 2014 r. stwierdził, iż A. C. nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie k. 36 a. r.). Na skutek złożonego sprzeciwu (k. 37 a. r.), ubezpieczony został zbadany przez Komisję Lekarską ZUS, która w dniu 25 września 2014 r. orzekła, iż nie jest on niezdolny do pracy (orzeczenie k. 39 a. r.). Powyższe stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 6 października 2014 r., w której organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia (decyzja k. 40).

Biegli lekarze: kardiolog, neurolog, ortopeda oraz diabetolog rozpoznali u ubezpieczonego padaczkę- napady częściowe złożone, przebyty uraz głowy w 2001 r., nadciśnienie tętnicze okres II wg WHO, cukrzycę typu drugiego skojarzoną z otyłością leczoną doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego oraz lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy nadal od 01.09.2014 r. do 31.08.2016 r. (opinia k. 13-13v).

A. C., ur. (...) z wykształcenia jest hydraulikiem. Początkowo zatrudniony był na stanowisku hydraulika. Następnie, przez okres około 3 lat był pracownikiem produkcji obsługującym m. in. maszynę wytwarzającą ziarna i masę sezamową (bezsporne, wyjaśnienia ubezpieczonego k. 28v).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1, 2 i 3 przytoczonej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

A. C. miał ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 sierpnia 2014 r. W niniejszej sprawie spornym było zatem określenie, czy ubezpieczony w dalszym ciągu, tj. od 1 września 2014 r. pozostaje nadal niezdolny do pracy, a jeśli tak, to w jakim zakresie i czy niezdolność ma charakter trwały czy okresowy.

W celu rozstrzygnięcia spornej okoliczności, Sąd powołał biegłych lekarzy neurologa, ortopedę, kardiologa oraz diabetologa celem wydania opinii. Biegli stwierdzili (k. 13-13v), że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2016 r.

Biegli w uzasadnieniu opinii wskazali, że ubezpieczony od 2012 r. jest leczony z powodu padaczki- napadów częściowych złożonych. Przyznali, iż stosowane leczenie przeciwpadaczkowe nie jest wystarczająco efektywne, pomimo leczenia występują bowiem częste napady padaczkowe, które powodują uznanie A. C. za częściowo niezdolnego do pracy. Jednocześnie biegły neurolog nie stwierdził objawów ogniskowych oraz objawów niewydolności krążenia mózgowego. Biegły kardiolog wskazał, iż ubezpieczony od wielu lat leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego, jednakże samodzielnie nie sprowadza ono niezdolności do pracy, ale w ocenie kompleksowej stanu zdrowia przyczynia się do uznania częściowej niezdolności do pracy. Z powodu schorzeń diabetologicznych i ortopedycznych biegli lekarze stwierdzili brak podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy. Dodatkowo podczas badania przedmiotowego biegły lekarz neurolog ustalił, że ubezpieczony przyjmował N. ret w dawce 1500 mg na dobę, a obecnie dawka leku z powodu niedostatecznej skuteczności została zwiększona do 1800 mg na dobę. Ubezpieczony zarówno przed biegłym jak i sądem wskazał, że napady padaczkowe występują u niego do 2-4 razy w miesiącu i przy ich występowaniu nie jest wzywane pogotowie.

W ocenie Sądu opinia biegłych stanowi wiarygodny i miarodajny dowód w sprawie. Wskazać należy, iż została sporządzona przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę z zakresu schorzeń, które doskwierają ubezpieczonego. Wydanie opinii zostało poprzedzone bezpośrednim badaniem A. C. oraz analizą dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie. Opinia jest logiczna, spójna oraz należycie uzasadniona. W tym miejscu zasadnym jest przypomnienie, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).

Zgłoszone przez organ rentowy zastrzeżenia (k. 24) do opinii biegłych potraktować należy jako polemikę z ustaleniami biegłych. W sytuacji, gdy przy występowaniu napadów padaczkowych nie było wzywane pogotowie, jak również mając na uwadze, że ubezpieczony nie prowadził dzienniczka, w którym zapisywał daty napadów i czas ich trwania zasadnym było przyjęcie przez biegłego lekarz neurologa danych co do ilości napadów w miesiącu wynikających z wywiadu przeprowadzonego z badanym, tym bardziej, że lekarz prowadzący zwiększył ubezpieczonemu dawkę leku przeciwpadaczkowego. Dlatego też zgłoszony przez ZUS wniosek o powołanie innych biegłych ocenić należy jako niezasadny. Sporna okoliczność niezdolności ubezpieczonego do pracy została bowiem wyjaśniona w sposób należyty przez biegłych sporządzających opinię na potrzeby niniejszego procesu.

A. C. z wykształcenia jest hydraulikiem. Dotychczas był zatrudniony w wyuczonym zawodzie oraz jako pracownik produkcji. Wskazać należy, iż dotykające go schorzenia w postaci napadów padaczkowych są przeciwskazaniem m.in. do pracy przy maszynach w ruchu, na wysokościach, przy urządzeniach elektrycznych, a ubezpieczony zarówno jako hydraulik jak i jako pracownik produkcji obsługiwał maszyny w ruchu. Zdiagnozowana u ubezpieczonego padaczka znacznie utrudnia mu zatem wykonywanie pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami. Tym samym jest on częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że A. C. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2016 r.