Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2015r. w S.

odwołania Ł. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie Ł. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1334/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 21 października 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej odmówił Ł. P. prawa do renty socjalnej, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 13.10.2014 r. nie stwierdziła u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Ł. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty socjalnej. Ubezpieczony wskazał w uzasadnieniu odwołania, że urodził się z wadą niedrożności dróg żółciowych, co spowodowało marskość wątroby. W pierwszym roku życia przeszedł poważną operację Kasai, jednak jego stan zdrowia nadal był ciężki, w dniu 4 czerwca 1997 r. została mu przeszczepiona wątroba. Przez całe życie jest pod stałą opieką lekarzy i co trzy miesiące poddawany jest badaniom kontrolnym. Z upływem czasu jego wyniki pogarszają się, stale ma podwyższone stężenie GGPT oraz bilirubiny. Przeszczep wątroby powoduje wiele poważnych objawów chorobowych, które nie pozwalają mu normalnie żyć: szybko się męczy, żółknie, ma silne bóle brzucha, występuje u niego drętwienie rąk, zawroty głowy. Powyższe powoduje, że jest nieporadny (odwołanie k.1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienia zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.9-10).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 27 sierpnia 2014 r. ubezpieczony Ł. P. urodzony (...) złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o rentę socjalną.

W wyniku rozpoznania wniosku organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 10 września 2014 r. stwierdził, że Ł. P. nie jest całkowicie niezdolny do pracy (wypis orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k. 7 a. r.).

Powyższe orzeczenie ubezpieczony zaskarżył wnosząc sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS. Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 13 października 2014 r. stwierdziła, że Ł. P. nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k.10 a. r.).

Decyzją z 21 października 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13.10.2014 r. nie stwierdziła u niego całkowitej niezdolności do pracy (decyzja k. 11 a. r.)

Biegły sądowy gastroenterolog-specjalista chorób wewnętrznych po przeprowadzeniu badania lekarskiego ubezpieczonego i analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy rozpoznał u Ł. P. stan po rodzinnym przeszczepieniu wątroby (od ojca) z powodu atrezji dróg żółciowych (04.06.1997 r.), wcześniej przebytej operacji m. Kasai (04.06.1996), niewielkie uszkodzenie cholestatyczne wątroby z włóknieniem, stałe leczenie immunosupresyjne (Prograf). W przeprowadzonym badaniu fizykalnym biegły stwierdził: wątroba niepowiększona, śledziona niemacalna, brak innych cech niewydolności wątroby. Przeprowadzone badanie oraz analiza dokumentacji medycznej i załączonych nowych wyników badań wskazują na potrzebę dalszej obserwacji i systematycznego leczenia specjalistycznego, w tym prowadzenia oszczędzającego trybu życia i przestrzegania diety. Powyższe schorzenia ograniczają zdolność do wykonywania pracy, ale nie powodują całkowitej niezdolności do pracy (opinia k. 17-18, opinia uzupełniająca k. 34).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Ł. P. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej- przed ukończeniem 25 roku życia, w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Zgodnie zaś z ust. 2 wskazanego przepisu, osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała, a renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Artykuł 5 ustawy o rencie socjalnej odsyła, celem wyjaśnienia znaczenia pojęcia całkowitej niezdolności do pracy do ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 i 2 drugiej z wymienionych ustaw, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, a całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Sporną okolicznością w niniejszej sprawie była kwestia, czy Ł. P. jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu przebytego w dniu 04.06.1997 r. rodzinnego przeszczepu wątroby. W celu ustalenia powyższej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarza gastroenterologa- specjalisty chorób wewnętrznych prof. J. S., który rozpoznał

u Ł. P. stan po rodzinnym przeszczepieniu wątroby (od ojca) z powodu atrezji dróg żółciowych (04.06.1997 r.), wcześniej przebytej operacji m. Kasai (04.06.1996), niewielkie uszkodzenie cholestatyczne wątroby z włóknieniem, stałe leczenie immunosupresyjne (Prograf). W przeprowadzeniu badania fizykalnego i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, w tym z aktualnymi wynikami badań kontrolnych ubezpieczonego biegły stwierdził, że konieczne jest dalsze systematyczne leczenie specjalistyczne (co po przeszczepach związane jest z przyjmowaniem leków immunosupresyjnych – przeciwodrzutowych), w tym prowadzenie oszczędzającego trybu życia i przestrzegania diety. Biegły stwierdził, że powyższe schorzenia ograniczają zdolność do wykonywania pracy, ale nie powodują całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego (opinia k. 17-18, opinia uzupełniająca k.34). Biegły zatem stwierdził, że brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy.

Sąd uznał obie opinie biegłego (główną i uzupełniającą) za wiarygodne. Opinie zostały sporządzone przez lekarza specjalistę z dziedziny odpowiadającej schorzeniom ubezpieczonego. Niewątpliwym jest, iż do ustalenia, czy Ł. P. jest całkowicie niezdolny do pracy, Sąd potrzebował zasięgnięcia wiadomości specjalnych i w związku z tym przeprowadził dowód z takiej opinii. Opinia biegłego jest logiczna, została poprzedzona badaniami lekarskimi ubezpieczonego i zapoznaniem się z całokształtem dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie przez biegłego. Biegły logicznie wywiódł, że stan zdrowia ubezpieczonego ogranicza jego zdolność do wykonywania pracy zarobkowej, ale nie powoduje, że jest całkowicie niezdolny do pracy. Ubezpieczony był uczniem technikum organizacji reklamy i planował kontunuowanie nauki po jego skończeniu co powoduje, że jego kwalifikacje powinny być oceniane w kontekście pracownika umysłowego. Stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje jego całkowitej niezdolności do wykonywania tego typu pracy.

Należy zwrócić również uwagę, że zgodnie z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2009 r. II UK 1/09) Sąd nie może dokonywać ustaleń w kwestiach wymagających wiadomości specjalnych w oderwaniu albo z pominięciem dowodu z biegłych. Należy mieć na uwadze, że ubezpieczony reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika po doręczeniu mu opinii uzupełniającej nie kwestionował jej i nie zgłaszał dalszych wniosków dowodowych (stanowisko na rozprawie k.40).

Z uwagi na brak przesłanki całkowitej niezdolności do pracy brak jest podstaw do przyznania renty socjalnej ubezpieczonemu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie wnioskodawcy od zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc je oddalił.