Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania T. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie T. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje T. S. prawo do emerytury od dnia (...)r.

Sygn. akt IV U 299/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.02.2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu T. S. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) albowiem ubezpieczony nie udowodnił na dzień 1.01.1999 roku 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Do tej kategorii zatrudnienia pozwany ZUS nie zaliczył okresu zatrudnienia w Odlewni (...) w S. bez wskazania okresu, gdyż wnioskodawca nie przedłożył świadectwa pracy o jakim mowa w § 1 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia.

Od decyzji tej odwołanie złożył T. S., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury w wieku obniżonym. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony argumentował, iż nie może przedstawić stosownego świadectwa ponieważ jego zakład pracy nie istnieje. Ponadto twierdził, iż rodzaj pracy którą wykonywał kwalifikuje się jako praca w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów resortowych jak i ustawy.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony T. S. ur. (...) złożył w dniu 2.02.2015 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 25 lat 9 miesięcy i 22 dni w tym 12 lat 3 miesiące i 16 dni pracy w szczególnych warunkach. W związku z tym, iż ubezpieczony nie wykazał wymaganego prawem 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 23.02.2015 r. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 14 a.e.).

W toku postępowania rozpoznawczego Sąd ustalił, iż ubezpieczony był zatrudniony od dnia 1.07.1985 r. w Odlewni (...) w S. na stanowisku ślusarza remontowego (akta osobowe). Jego praca polegała na przeprowadzaniu remontów oraz usuwaniu awarii maszyn i urządzeń znajdujących się w hali produkcyjnej. Odlewnia staliwa zajmowała się wykonywaniem wyrobów głównie ze stali oraz żeliwa. Cały proces produkcyjny odbywał się w jednej hali. Ubezpieczony wykonywał swoją pracę w ramach brygady liczącej od 8 do 10 pracowników i pracownicy ci musieli być obecni cały czas na hali produkcyjnej. Urządzenia ze względu na wysokie temperatury i zapylenie ulegały częstym awariom. Wówczas brygada miała obowiązek niezwłocznie naprawę uszkodzonej maszyny, bądź pieca indukcyjnego w którym wytapiana była stal (zeznania ubezpieczonego k. 12v, 13 a.s., oraz zeznania świadków W. M. k. 13 a.s., J. W. i S. W. k. 20v, 21 a.s.). Niezależnie od bieżących napraw, brygada w skład której wchodził ubezpieczony wykonywała planowane remonty. W hali panowały trudne warunki pracy, gdyż panował tam duży hałas pracujących urządzeń, zapylenie oraz wysoka temperatura. Pracownicy otrzymywali dodatki za pracę w szkodliwych warunkach.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego jak i świadków co do rodzaju pracy którą wykonywał ubezpieczony w okresie swojego zatrudnienia w Odlewni (...) w S.. Świadek W. M. był brygadzistą brygady w skład której wchodził ubezpieczony, pozostali świadkowie również byli zatrudnieni w tym samym okresie co ubezpieczony. Pierwszy z nich był mistrzem działu utrzymania ruchu, zaś drugi pracował na tym samym stanowisku w późniejszym okresie. Brygada funkcjonowała w ramach Działu Głównego Mechanika. Zeznania wymienionych osób są przekonywujące i spójne ze sobą. Dlatego też, Sąd przyjął, iż ubezpieczony pomimo, iż umowa o pracę i angaże płacowe wskazywały stanowisko ślusarza remontowego, które to stanowisko nie jest wymienione w wykazie A cyt. wyżej rozporządzenia z dnia 7.02.1983 r. Nie jest bowiem podstawą do oceny czy dana praca była wykonywana w warunkach szczególnych nazwa stanowiska pracy lecz rodzaj wykonywanej pracy. W odniesieniu do ubezpieczonego bezsporne jest, iż pracował on przy odlewaniu staliwa i żeliwa, gdzie proces produkcyjny był usytuowany w jednej hali. Te czynności należą do kategorii pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu wykazu A dział III pkt. 21 – 23. Ubezpieczony wprawdzie nie wykonywał czynności bezpośrednio produkcyjnych, lecz jego zadaniem była naprawa tych urządzeń. Ten charakter pracy mieści się w pojęciu pracy w warunkach szczególnych o których mowa w dziale XIV pkt. 25 w zw. z powołanymi wyżej przepisami. W tej sytuacji Sąd uznał, że zaistniała przesłanka aby okres od 1.07.1985 r. do 31.12.1998 r. zaliczyć ubezpieczonemu jako okres pracy w warunkach szczególnych. Po doliczeniu tego okresu do okresu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez ZUS łączny staż zatrudnienia w warunkach szczególnych na dzień 1.01.1999 r. przekracza u wnioskodawcy znacznie wymagany próg 15 lat.

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzją i przyznał prawo do emerytury w wieku obniżonym od daty ukończenia przez ubezpieczonego 60 roku życia.