Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015r. w S.

odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 961/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 24 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił K. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 czerwca 2014r. wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. B. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że decyzja jest niezgodna ze stanem jego zdrowia (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 1 lipca 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. B. do 31 maja 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 13 czerwca 2011r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 maja 2014r. k.47 akt rentowych). W dniu 17 kwietnia 2014r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.71 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 16 maja 2014r. ustalił, że ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, niezdolność ta powstała w dniu 3 lipca 2007r., jednocześnie lekarz orzecznik stwierdził, że celowe jest przekwalifikowanie zawodowe ubezpieczonego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie (orzeczenie lekarza orzecznika z 16 maja 2014r. k.73 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 1 lipca 2014r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.76 i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 1 lipca 2014r. k.78 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 24 lipca 2014r. k.83 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 38 lat i wykształcenie zawodowe – ślusarz – spawacz. W zawodzie ślusarza ubezpieczony pracował przez 1 rok – w latach 1998-1999r. (świadectwo pracy z 7 września 1999r. k.19 akt rentowych za wnioskiem z 17 maja 2007r.). Następnie w okresie od 3 stycznia 2000r. do 30 czerwca 2000r. ubezpieczony pracował wykonywał czynności pracownika krajalni w firmie produkującej kasetony i tablice świetlne. Obsługiwał wówczas maszyny tnące, piły, frezarki (świadectwo pracy z 1 lipca 2002r. wystawione przez firmę (...) w W. k.9 akt rentowych za wnioskiem z 17 maja 2007r.). Od 1 sierpnia 2005r. ubezpieczony zatrudniony jest w (...) Spółce Jawnej w W. W. będącej hurtownią płyt meblowych. Początkowo – od 2005r. ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku stolarza-magazyniera i zajmował się cięciem płyt meblowych oraz wydwaniem ich klientom, a po zachorowaniu – w 2007r. na schorzenie narządu wzroku został zatrudniony na stanowisku magazyniera i na stanowisku tym pracuje do chwili obecnej. W ramach tej pracy ubezpieczony wydaje klientom płyty meblowe i razem z drugim pracownikiem pakuje je na samochód. Jedna płyta waży 74 kg (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione w dniu 11 maja 2007r. - przed ustaleniem prawa do renty - przez firmę (...) k.11 i zaświadczenie wystawione przez te firmę w dniu 18 lutego 2008r. - po ustaleniu prawa do renty k.105 akt rentowych za wnioskiem 17 maja 2007r., zaświadczenia wystawione przez firmę (...) na okoliczność zatrudnienia i przychodów osiągniętych przez ubezpieczonego w latach 2010-2013 k.31, 53, 59 i 65 akt rentowych za wnioskiem z 7 października 2010r. oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k.20v – nagranie od minuty 1 do 10 i k.31v – nagranie od minuty 1 do 10).

W 2007r. rozpoznano u ubezpieczonego guza naczyniówki oka lewego. W 2010r. ubezpieczony przebył zabieg brachyterapii oka lewego. W następstwie tego schorzenia praktycznie nie widzi na lewe oko - jest osobą jednooczną, obecnie w pełni zaadoptowaną do jednooczności. Ubezpieczony widzi bardzo dobrze na oko prawe zarówno do dali, jak i bliży. Jako osoba jednooczna ubezpieczony nie może pracować na wysokości, wykonywać zawodu spawacza, prowadzić zawodowo pojazdów, nie może również wykonywać ciężkiej pracy fizycznej. Może pracować na stanowisku magazyniera (przenosić towary) oraz wykonywać zawód ślusarza z wyłączeniem obsługi maszyn wyposażonych w odkryte części tnące. Ubezpieczony cierpi również na okresowy zespół bólowy kręgosłupa L-S bez aktywnych istotnych klinicznie objawów zespołu korzeniowego i bez istotnych zaburzeń statyczno-dynamicznych narządu osiowego. Schorzenie to nie powoduje niezdolności ubezpieczonego do pracy (opinia biegłych okulisty, ortopedy i neurologa k.8-9 i 11 akt sprawy, uzupełniająca opinia biegłego okulisty k.23 akt sprawy oraz opinia biegłego z zakresu medycyny pracy k.37 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego K. B. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie sprawy z odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzone na tę okoliczność opinie – opinia zespołu biegłych z zakresu okulistyki, ortopedii i neurologii na k.11 akt sprawy (uzupełniona przez biegłego okulistę na k.23 akt sprawy) oraz opinia biegłego z zakresu medycyny pracy na k.37 akt sprawy dały podstawy do ustalenia, że w obecnym stanie zdrowia ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. Biegli rozpoznali u ubezpieczonego schorzenie narządu wzroku, w wyniku którego od kilku lat ubezpieczony jest osobą jednooczną oraz schorzenie narządu ruchu w postaci okresowego zespołu bólowego kręgosłupa L-S stwierdzając, że schorzenia te - w szczególności schorzenie narządu wzroku – naruszają sprawność organizmu ubezpieczonego, ale nie w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy. Biegły okulista i biegły z zakresu medycyny pracy stwierdzili, że ubezpieczony jako osoba jednooczna doznaje pewnych ograniczeń w zatrudnieniu ,tj. nie może wykonywać pracy na wysokości, pracy spawacza, pracy w zawodzie kierowcy oraz obsługiwać maszyn w ruchu wyposażonych w odkryte części tnące. W ocenie biegłych może natomiast wykonywać pozostałe prace ślusarskie (obsługiwać innego rodzaju maszyny), a także pracować w charakterze magazyniera i przenosić towary. Analizując takie ustalenia biegłych i odnosząc je do ustaleń w zakresie kwalifikacji ubezpieczonego – tych wynikających w wykształcenia i nabytych w praktyce w okresie zatrudnienia, Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy, a zatem osobą, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Ubezpieczony posiadający wykształcenie zawodowe ślusarskie nie może obsługiwać pewnego rodzaju maszyn (z odkrytymi częściami tnącymi), ale poza tą grupą maszyn może wykonywać pozostałe prace ślusarskie, w tym obsługiwać innego rodzaju maszyny. Może wreszcie wykonywać pracę magazyniera, którą to pracę wykonywał zarówno przed rozpoznaniem schorzenia oczu (wówczas w powiązaniu z obsługą maszyn do cięcia płyt meblowych), jak i po rozpoznaniu tego schorzenia (i przebyciu leczenia w postaci zabiegu brachyterapii oka lewego) i wykonuje do chwili obecnej.

Co do przedstawionych wyżej opinii biegłych Sąd uznał je za wiarygodne dowody. Biegli są specjalistami z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, a przed wydaniem opinii biegli zbadali ubezpieczonego i zapoznali się z dokumentacją medyczną z jego leczenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.