Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Górczyńska (spr.)

Sędziowie SO Dorota Lutostańska

SO Magdalena Chudy

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Filipiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013r.

sprawy K. W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 27c ust. 1 pkt. 2 Ustawy o rybactwie śródlądowym

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach VII Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Lidzbarku Warmińskim

z dnia 8 maja 2013r. sygn. akt VII K 229/13

I. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

- przyjmuje ,iż czyn przypisany oskarżonemu stanowi występek z art.27c ust.1 pkt 4 Ustawy o rybactwie śródlądowym i przepis ten przyjmuje za podstawę skazania i wymiaru kary,

-uchyla zawarte w punkcie IV rozstrzygnięcie;

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

VIIKa 688/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bartoszycach VII Zamiejscowy Wydział Karny Lidzbarku Warmińskim, w sprawie VIIK 229/13, wyrokiem z dnia 8 maja 2013r. uznał oskarżonego K. W. za winnego tego, że w dniu 16 marca 2013r. na jeziorze T.w L., woj. (...)dokonał połowu ryb rybackimi narzędziami w postaci ościenia nie będąc uprawnionym do rybactwa ani osobą poławiającą na jego rzecz, czym działał na szkodę Zakładu (...)sp. z o.o w B.i czyn ten zakwalifikował z art.27c ust.1pkt2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym i na tej podstawie skazał go na karę grzywny w wymiarze 25 stawek dziennych po 10zł. każda z nich.

Na podstawie art. 27cust.2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1995r. o rybactwie śródlądowym orzekł wobec oskarżonego podanie orzeczenia o skazaniu do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie sentencji wyroku na stronie internetowej Sądu rejonowego w Bartoszycach przez okres 14 dni.

Na podstawie art.27cust.3 pkt2 Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym orzekł wobec oskarżonego przepadek dowodu rzeczowego w postaci ościenia wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) pod poz.1

Na podstawie art.27c ust.3 pkt 4Ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o rybactwie śródlądowym orzekł wobec oskarżonego zakaz składania oferty do konkursu na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego na okres 1 roku.

Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 90zł oraz opłatą w wysokości 30zł.

Apelację od wyroku powyższego wywiódł prokurator .

Orzeczeniu zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej kary grzywny w wysokości 25 stawek po 10zł każda z nich , podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu , stopień jego winy , rodzaj naruszonego dobra prawnego przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu kary grzywny w wyższym wymiarze.

W oparciu o wskazany zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I i wymierzenie kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10zł. każda z nich.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna jedynie w takim zakresie w jakim daje Sądowi odwoławczemu możliwość zmiany zaskarżonego wyroku, natomiast podniesiony w apelacji zarzut uznać należało za chybiony .

Przebieg rozprawy przed Sądem I instancji jak i pisemne motywy wyroku wskazują na to, że Sąd ten prawidłowo, nie naruszając zasady obiektywizmu ocenił zebrany materiał dowodowy i poddał go wnikliwej ocenie, przyjmując za jego podstawę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Ustalenia faktyczne wyroku nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, a ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej lub logicznej.

Niemniej jednak orzeczenie wymaga dokonania zmiany w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej jak też orzeczenia o środku karnym .

Za przestępstwo określone w art.27c ust.1 pkt 2 Ustawy o rybactwie śródlądowym odpowiada tylko ten, kto nie będąc uprawnionym do rybactwa albo osobą poławiającą na jego rzecz jedynie wówczas gdy poławia ryby rybackimi narzędziami lub urządzeniami połowowymi .

Wykaz rybackich narzędzi połowowych zawarty jest w §9 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie ( DU Nr 138, poz.1559 ze zm.).

Sąd przyjął za aktem oskarżenia , że oskarżony poławiał narzędziem rybackim w postaci ościenia. Oścień nie jest narzędziem rybackim wymienionym we wskazanym rozporządzeniu , a narzędziem kaleczącym określonym w art.8 ust.1 pkt 8 ustawy o rybactwie śródlądowym .

Zatem konieczna było dokonanie zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu na art.27c ust.1 pkt 4 Ustawy o rybactwie śródlądowym.

Poza tym na podstawie aty.27c ust.3 cytowanej ustawy , w razie skazania za przestępstwa z ustępu 1 tego przepisu sąd orzeka , odpowiednio przewidziane w tym przepisie środki karne.

Odpowiednie stosowanie oznacza stosowanie takich środków karnych , które będą właściwe dla osiągnięcia celów kary.

Zaznaczyć przy tym należy, że tylko środek karny w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości ma charakter bezwzględnie obligatoryjny( art. 27c ust.2). Pozostałe środki karne stosowane muszą być odpowiednio w zależności od specyfiki układu procesowego , w którym dany przepis a być zastosowany i dlatego też umieszczone zostały w odrębnej jednostce redakcyjnej ( art. 27c ust.3).( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2013r. w sprawie IIIKK 429/12)

Wobec powyższego niezasadne jest zatem stosowanie wobec zwykłego kłusownika , jakim niewątpliwie był oskarżony , tak specyficznego środka karnego jakim jest zakaz składania oferty do konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego.

W tym zakresie należało orzeczony przez Sąd środek karny w postaci zakazu składania oferty do konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego uchylić.

Odnosząc się w tym miejscu do apelacji prokuratora uznać należy , że jest bezzasadna.

Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego .

Z tych wszystkich względów orzeczono jak na wstępie( art.437§2 kpk ), natomiast o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze rozstrzygnięto po myśli art.635§1kpk.