Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 99/15

POSTANOWIENIE

Dnia 5 listopada 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Barbara Białecka

Sędziowie:

SSA Zofia Rybicka - Szkibiel (spr.)

SSA Urszula Iwanowska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Elżbieta Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. na rozprawie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 7 listopada 2014 r. sygn. akt VI U 1506/14

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne w sprawie.

SSA Urszula Iwanowska SSA Barbara Białecka SSA Zofia Rybicka – Szkibiel

Sygn. akt III AUa 99/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu M. K. prawa do ponownego obliczenia emerytury poprzez uwzględnienie w podstawie wymiaru wynagrodzeń za lata 2006 – 2013. Organ rentowy wskazał, że możliwe by było przeliczenie emerytury zgodnie z regulacją zawartą w art. 110 ust. 1 ustawy emerytalnej, jednak tak obliczony wskaźnik byłby niższy od dotychczasowego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, który domagał się jej zmiany i przeliczenia świadczenia zgodnie z art. 55 ustawy emerytalnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. Wskazał, że kwestia możliwości zastosowania art. 55 ustawy emerytalnej została już rozstrzygnięta prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie w sprawie VI U 1435/09.

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie ubezpieczonego. Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony urodził się (...), emeryturę przyznano mu decyzją z 13 czerwca 2006, a wskaźnik wysokości jej podstawy wyniósł 275,21%. Kolejnymi decyzjami świadczenie było przeliczane. Ubezpieczony odwoływał się od nich wskazując, że po ich wydaniu przepracował 30 miesięcy. Odwołania te zostały oddalone wyrokiem Sądu. O ponowne przeliczenie ubezpieczony wniósł 29 maja 2014 r. Sąd Okręgowy ustalił także, że po przyznaniu prawa do emerytury, ubezpieczony pobierał świadczenie.

W ocenie Sądu I instancji, odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie ze względu na regulacje zawarte w przepisach art. 55, art.. 27 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Sąd Okręgowy podniósł, że kwestia możliwości skorzystania przez ubezpieczonego z regulacji zawartej w art. 55 ustawy emerytalnej była już szczegółowo wyjaśniona ubezpieczonemu i jego pełnomocnikowi w uzasadnieniach prawomocnych wyroków Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. akt VI U 1435/09) i Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18 maja 2010 r. (sygn. akt III AUa 190/10). Nadto analogiczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy. Sąd I instancji wskazał także, że przywołane przez ubezpieczonego orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczyły zupełnie innych stanów faktycznych. Sąd Okręgowy wskazał także na regulację art. 15 ust. 5 ustawy emerytalnej, która ogranicza wysokość wskaźnika podstawy wymiaru świadczenia do 250 %.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się ubezpieczony, który zaskarżył rozstrzygnięcie w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 55 ustawy emerytalnej poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o jej oddalenie w całości, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Pismem z dnia 12 października 2015 r. ubezpieczony cofnął apelację wskazując jednocześnie, że wypowiedziane zostało pełnomocnictwo udzielone mec. J. L..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c. w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu.

Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2000 r., III CZP 6/00, Prok. i Pr. 2000/10/37). Jednakże w sprawach z zakresu prawa i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność, z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że Sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli Sądu.

Ubezpieczony cofnął apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 7 listopada 2014 r. oddalającego odwołanie M. K..

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest przesłanek do uznania, że cofnięcie apelacji narusza słuszny interes ubezpieczonego, który chciał skorzystać z możliwości przeliczenia otrzymywanego świadczenia zgodnie z art. 55 ustawy emerytalnej, przy braku spełnienia przesłanek do możliwości zastosowania tej regulacji, dlatego na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 2 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.

SSA Urszula Iwanowska SSA Barbara Białecka SSA Zofia Rybicka – Szkibiel

III AUa 99/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE