Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 572/15

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym :

Przewodniczący SSR Joanna Kwiatkowska

Protokolant prot. sąd. Anna Nazarewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 marca 2016r. w S.

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko M. S. (1) i A. S.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

1.  uchyla obowiązek alimentacyjny obciążający powoda R. S. wobec pozwanej M. S. (1), wynikający z treści wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2000r. w sprawie RVIIC 1114/99, ustalony na kwotę po 100zł miesięcznie, od dnia 01 lipca 2004r.;

2.  uchyla obowiązek alimentacyjny obciążający powoda R. S. wobec pozwanej A. S., wynikający z treści wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2000r. w sprawie RVIIC 1114/99, ustalony na kwotę po 200zł miesięcznie, od dnia 01 sierpnia 2006r.;

3.  w pozostałej części powództwo oddala;

4.  nie obciąża pozwanych kosztami procesu.

Sygn. akt III RC 572/15

UZASADNIENIE

Powód R. S. pozwem złożonym w dniu 21 sierpnia 2015r. wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego względem pozwanych M. S. (1) i A. S. od momentu kiedy zaprzestały nauki. Wniósł także o zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wskazał, że do momentu uzyskania przez pozwane pełnoletniości spełnił swój obowiązek alimentacyjny poprzez zapłatę jednorazowo w dniu 20 lutego 1992 r. ich matce równowartości alimentów niezbędnej do zaspokojenia ich potrzeb do uzyskania przez córki pełnoletniości.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 lutego 2016 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

Pozwana A. S. pismem procesowym z dnia 12 lutego 2016 r. uznała powództwo, wniosła o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność i zasygnalizowała, że jej dyplom ukończenia studiów wyższych dostarczy jej siostra M. S. (1). (k. 31)

Pozwana M. S. (1) pismem procesowym z dnia 12 lutego 2016 r. wyraziła zgodę na uchylenie obowiązku alimentacyjnego powoda wobec niej. Nadto poinformowała, że w dniu 27 sierpnia 2007 r. wraz z siostrą A. S. złożyły pismo do komornika sądowego z prośbą o zamknięcie sprawy egzekucyjnej prowadzonej przeciwko powodowi. Komornik postanowił umorzyć postępowanie w części dotyczącej alimentów na ich rzecz i jednocześnie prowadzić dalszą egzekucję należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego.(k. 32)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwane M. S. (1), urodzona (...) w S., i A. S. urodzona (...) w S., pochodzą z małżeństwa R. i M. S. (2), rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sadu Wojewódzkiego w Szczecinie z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie I RC 321/94.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2000 r. w sprawie RVIIC 1114/99 podwyższono alimenty ustalone w wyroku rozwodowym od powoda R. S. na rzecz M. S. (1) z kwoty po 50 zł do kwoty po 100 zł, a na rzecz A. S. z kwoty po 50 zł do kwoty po 200 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami, poczynając od dnia 22 listopada 1999 r.

Powód R. S., z zawodu spawacz, miał wówczas 47 lat. Na córki łożył dobrowolnie 150 zł miesięcznie (na obie). Od 1991 r. prowadził działalność gospodarczą – handel obwoźny artykułami przemysłowymi. Od czerwca 2000 r. przestał już jeździć z towarem, gdyż wynajął. Punkt w śródmieściu, płacąc za lokal 900 zł. Miesięczny obrót wynosił 5.688 zł, z czego zysk wynosił 2.560 zł miesięcznie.

Mieszkał z rodzicami w S., ul. (...). Dokładał się do rachunków za gaz – 157 zł i energię elektryczną -70 zł miesięcznie.

M. S. (1), z zawodu technik ekonomista, miała wówczas 22 lat. Studiowała zaocznie na II roku (...) w S. na kierunku (...). Opłacała czesne za studia w wysokości 1.000 zł za semestr. Dodatkowo od dwóch lat uczyła się języka japońskiego w prywatnej szkole pani K. H., co kosztowało 100 zł miesięcznie. Pracowała jako kucharka w (...) na 0,8 etatu za wynagrodzeniem 450 zł miesięcznie.

A. S. miała wtedy 18 lat. Uczyła się w trzeciej klasie prywatnego liceum ogólnokształcącym.

Pozwane otrzymywały rentę rodzinną po zmarłym drugim mężu swojej matki M. G. w kwocie 582 zł netto miesięcznie. Ich matka nie pracowała. Utrzymywała się z zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 472 zł brutto. Mieszkały wraz z matka w wynajętym mieszkaniu w S.. Czynsz najmu wynosił 500 zł za pół roku plus rachunki.

dowód: akta sprawy RVIIC 1114/99 Sądu Rejonowego w Szczecinie.

Obecnie powód ma 62 lata. Ma ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności, która datuje się od stycznia 2010 r. Wymaga pracy w warunkach chronionych.

Wobec powoda prowadzone jest postępowanie egzekucyjne w sprawie Kmp 55/00 przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku J. Ż. w celu zaspokojenia zaległości dla likwidatora Funduszu Alimentacyjnego, która na dzień 16 marca 2015 r. wynosiła 8.892,92 zł.

dowód: zawiadomienie komornika sadowego – k. 34.

Pozwana M. S. (1) ma obecnie 37 lat. W dniu 28 czerwca 2004 r. uzyskała tytuł magistra na kierunku historia na Wydziale Humanistycznym (...).

Pozwana A. S. ma 33 lata. W dniu 09 czerwca 2004 r. uzyskała tytuł licencjata w Wyższej Szkole (...) w S. w zakresie specjalności doradztwo i marketing polityczny na kierunku pedagogika.

W dniu 7 lipca 2006 r. A. S. uzyskała tytuł magistra w zakresie pracy socjalnej i resocjalizacji na Wydziale Studiów (...) w P..

Na wniosek pozwanych z dnia 27 sierpnia 2007 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Słupsku J. Ż. postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. w sprawie III Kmp 55/00 (...) prowadzonej przeciwko dłużnikowi R. S. postanowił umorzyć postępowanie egzekucyjne w części dotyczącej egzekucji alimentów na rzecz wierzycielek M. S. (1) i A. S. i prowadzić w dalszym ciągu egzekucję należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego. Wcześniej tj. pismem z dnia 26 lipca 2007 r. komornik poinformował wierzycielki, ze prowadzona egzekucja wobec R. S. jest bezskuteczna.

dowód: dyplomy ukończenia studiów przez pozwane – k. 33, postanowienie komornika sądowego – k. 36, pismo wierzycielek do komornika – k. 38, pismo komornika sądowego – k. 40.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci przewidziany w art. 133 § 1 k.r. i op. trwa do czasu uzyskania przez dziecko możliwości samodzielnego utrzymania się, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania. Wygasa natomiast z chwilą osiągnięcia przez dziecko odpowiedniego stopnia fizycznego i umysłowego rozwoju, potrzebnego do usamodzielnienia się i do uzyskania środków utrzymania z własnej pracy i z własnych zarobków. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1994r. w sprawie III CKN 217/97 wskazał, iż obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 k.r. i op.). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności – przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletniości. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie.

Pozwane uzyskały samodzielność życiową, przy czym M. S. (1) ukończyła studia wyższe uzyskując tytuł magistra historii w dniu 28 czerwca 2004 r., zaś pozwana A. S. ukończyła studia wyższe, uzyskując tytuł magistra pracy socjalnej i resocjalizacji w dniu 07 lipca 2006 r.

W tym stanie rzeczy, Sąd Rejonowy w Słupsku wyrokiem z dnia 03 marca 2016 r. w sprawie III RC 572/15 uwzględnił powództwo i uchylił obowiązek alimentacyjny Powoda R. S., wynikający z treści wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2000 r. w sprawie RVIIC 1114/99 wobec pozwanej M. S. (1) od dnia 01 lipca 2004 r., a wobec pozwanej A. S. od dnia 01 sierpnia 2006 r. tj. od początku miesiąca następującego po uzyskaniu przez pozwane tytułu magistra.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił, uznając, iż pozwane mogły pozostawać bez pracy do końca miesiąca, w którym ukończyły studia wyższe tj. M. S. (1) przez 2 dni czerwca 2004 r., a A. S. przez 24 dni lipca 2006 r., a to wobec ogólnego sformułowania żądania przez powoda „od momentu zaprzestania nauki”

Sąd nie obciążył pozwanej kosztami procesu, bowiem pozwane nie dały powodu do wytoczenia powództwa. Na ich wniosek postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec powoda zostało umorzone w części 8 lat przed złożeniem pozwu przez powoda. Natomiast postępowanie egzekucyjne było prowadzone w dalszym ciągu z powodu zaległości wobec funduszu alimentacyjnego, na co pozwane wpływu nie mają.