Sygn. akt II Ca 683/13
Dnia 23 września 2013 r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Mirosław Trzaska |
po rozpoznaniu w dniu 23 września 2013 r. w Białymstoku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. Ł.
przeciwko D. K.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt I C 72/13
oddala apelację.
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda 8.000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 14 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu ceny za samochód w związku z odstąpieniem od umowy jego sprzedaży. Podstawę prawna tegoż orzeczenia stanowił art. 560 § 2 kc i art. 494 kc. Wysokość ceny uiszczonej przez powoda ustalił Sąd I instancji m. in. na podstawie zeznań E. B. będącej bezpośrednim świadkiem zawierania przedmiotowej umowy sprzedaży i wręczania kwoty 8.000 złotych do rąk pozwanego.
W apelacji od w/w wyroku pozwany zarzucił:
1. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu Rejonowego z zebranym w sprawie materiałem dowodowym polegająca na nieprawidłowym przyjęciu, że J. Ł. w dniu 10 sierpnia 2012 roku wręczył pozwanemu kwotę 8.000 złotych tytułem ceny zakupu pojazdu, stanowiących konsekwencję naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 i 2 kpc i art. 328 § 2 kpc;
przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wybiórczo, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, polegającym na dowolnym ustaleniu i przyjęciu, że stanowisko powoda o zapłacie pozwanemu kwoty 8.000 złotych znajduje potwierdzenie w zeznaniach osoby mu najbliższej E. B., podczas gdy świadek ta na równi z powodem była zainteresowana pozytywnym rozstrzygnięciem sprawy;
brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału tj. zeznań świadków G. W. i S. K. oraz złożonych przez pozwanego dowodów z dokumentów, a w konsekwencji błędne ustalenie, że Powód zapłacił na rzecz pozwanego kwotę 8.000 złotych zamiast 6.000 złotych;
niewskazanie w uzasadnieniu podstaw faktycznych rozstrzygnięcia;
2. naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest art. 101 kpc poprzez jego niezastosowanie pomimo tego, że pozwany nie dał powodu do wytoczenia sprawy i przy pierwszej czynności procesowej uznał powództwo w części co jest do kwoty 6.000 złotych;
Wskazując na powyższe wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa.
SĄD OKRĘGOWY USTALIŁ I ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
Apelacja pozwanego jest bezzasadna.
Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji są prawidłowe i Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne.
Wbrew zarzutowi zgłoszonemu w apelacji nie zachodzi sprzeczność ustalonej ceny nabycia samochodu w kwocie 8.000 złotych z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Sąd I instancji nie pominął zeznań G. W. i S. K., a jedynie odmówił uznania je za wiarygodne w części dotyczącej ustalonej w umowie stron ceny nabycia przedmiotowego pojazdu. Stanowisko swoje odnośnie takiej właśnie oceny ich wiarygodności należycie umotywował (uzasadnienie pisemne wyroku karta 61 – 63). Ocena ta jest przekonywująca i mieści się w granicach zakreślonych w art. 233 § 1 kpc. Należy nadmienić, iż cena sprzedaży samochodu wynika nie tylko z zeznań świadka E. B., ale koresponduje też z zeznaniami obcego dla stron świadka Ł. T. (w kontekście ceny wywoławczej w Internecie na poziomie 8.800 złotych oraz uzyskanych przez świadka informacji o nabyciu tego pojazdu przez powoda za cenę 8.000 złotych). Ustalenia Sądu I instancji zapadły po wszechstronnym rozważeniu materiału dowodowego i apelacja pozwanego nie zawiera uzasadnionych podstaw w tym przedmiocie.
Zastosowanie normy prawa materialnego z art. 560 § 2 kc i art. 494 kc w świetle prawidłowego ustalonego stanu faktycznego przez Sąd I instancji nie budzi żadnych wątpliwości. Zwrotowi podlega na rzecz powoda cała uiszczona przez niego cena nabycia pojazdu (tj. 8.000 złotych), a nie tylko jej część „uznana” przez pozwanego.
Oddalenie apelacji pozwanego przez Sąd Okręgowy nastąpiło w myśl art. 385 kpc.