Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Kazimierz Firlej
Protokolant:	sekr. sądowy Katarzyna Boczek

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 roku w Suchej Beskidzkiej na rozprawie

sprawy z powództwa P. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą
w W. na rzecz powoda P. P. kwotę 4.987,14 zł (cztery tysiące dziewięćset osiemdziesiąt siedem 14/100 złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 19 listopada 2013 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 249,83 zł (dwieście czterdzieści dziewięć 83/100 złotych) z tytułu części opłaty od pozwu, kwotę 415 zł (czterysta piętnaście złotych) z tytułu części zaliczki na opinię biegłego i kwotę 1.010,11 zł (jeden tysiąc dziesięć 11/100 złotych) z tytułu zwrotu części kosztów zastępstwa prawnego;

4.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 206,89 zł (dwieście sześć 89/100 złotych) z tytułu zwrotu części kosztów zastępstwa prawnego;

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej od powoda kwotę 155,94 zł (sto pięćdziesiąt pięć 94/100 złotych) i od pozwanego kwotę 761,36 zł (siedemset sześćdziesiąt jeden 36/100 złotych), z tytułu części wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa.

Sygn. akt I C 92/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny

z dnia 2 lutego 2016r., sygn. akt: I C 92/15

Powód P. P., w pozwie o zapłatę z dnia 19.02.2013r. ( Tom I, k. 3 ), wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.

na swoją rzecz kwoty 6.007,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19.11.2013r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu ( Tom I, k. 3/2 i n. ) powód podał, iż w dniu 26.08.2013r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd J. (...), nr rej. (...). Pojazd sprawcy zdarzenia był ubezpieczony w firmie pozwanego. Z uwagi na nieekonomiczność przewrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku, pozwany ustalił odszkodowanie w wysokości kwoty odpowiadającej wartości pojazdu przed zaistniałą szkodą tj. 3.100,00 zł pomniejszoną o wartość pojazdu według stanu po wypadku, tj. 300,00 zł. Wysokość przyznanego powodowi odszkodowania wyniosła 2.800,00 zł. Zgodnie z prywatną wyceną, zamówioną i wykonaną na zlecenie powoda, różnica pomiędzy wartością pojazdu powoda sprzed i po wypadku wyniosła 7.900,00 zł. Powód wskazał w niej m. in., iż wycena ubezpieczyciela została dokonana w oparciu o model XJ40 z silnikiem 4.0, podczas gdy pojazd powoda to model nietypowy (...). Koszt sporządzenia ww. ekspertyzy wyniósł powoda 687,14 zł; konieczny koszt związany z holowaniem pojazdu ze S. do L., poniesiony przez powoda to 220,00 zł. Powód pismem z dnia 28.10.2013r. odwołał się od decyzji pozwanego, przyznającego na jego rzecz kwotę 2.800,00 zł i wniósł o wypłacenie mu dalszej kwoty odszkodowania, zgodnie z przedstawioną ekspertyzą. Pozwany do chwili obecnej nie wypłacił żądanego przez powoda odszkodowania w kwocie 6.007,14 zł. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy 8.807,14 zł ( 7.900 zł za uszkodzony pojazd + 687,14 zł za wycenę + 220,00 zł za holowanie ), a przyznaną i wypłaconą na rzecz powoda kwotą 2.800,00 zł w pierwotnej decyzji pozwanego ubezpieczyciela. Termin odsetek liczony jest w ten sposób, iż od 28.10.2013r. ( pismo zawierające prywatną wycenę ) upływ 7 - miu dni ( dostarczenie ubezpieczycielowi listu poleconego ), a następnie 14 – stu dni ( ustawowy termin od dnia wyjaśnienia wszelkich wątpliwości ), termin minął w dniu 18.11.2013r., zatem ubezpieczyciel pozostaje w zwłoce z wypłatą odszkodowania od dnia 19.11.2013r.

W odpowiedzi z dnia 11.04.2014r. ( Tom I, k. 66 ) na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska ( Tom I, k. 66, 67 ) pozwany potwierdził, iż w trakcie likwidacji szkody komunikacyjnej, wypłacił powodowi kwotę 3.020,00 zł brutto z czego tytułem odszkodowania – rozliczenie szkody całkowitej 2.800,00 zł brutto oraz 220,00 zł brutto, tytułem zwrotu kosztów holowania. Nieuzasadnionym zatem jest żądanie powoda wypłaty raz jeszcze kwoty 220,00 zł tytułem holowania, która to kwota została już powodowi wypłacona. Pomiędzy stronami sporna jest wartość pojazdu wg. stanu przed wypadkiem, a według jego wartości po wypadku. Pozwany ustalił wartość pojazdu przed wypadkiem na kwotę 3.100,00 zł brutto, a powód na kwotę 8.800,00 zł brutto. Z kolei pozwany ustalił wartość pojazdu po szkodzie na kwotę 300,00 zł brutto, a powód na kwotę 900,00 zł brutto. Nadto, pozwany nie znajduje podstaw do zwrotu także kwoty 687,14 zł tytułem kosztów prywatnej wyceny przedstawionej przez powoda.

Okolicznością bezoporną pomiędzy stronami było to iż pojazd sprawcy zdarzenia z dnia 26.08.2013r. był ubezpieczany w firmie pozwanego.

Okolicznością bezsporną było także, iż w trakcie likwidacji szkody komunikacyjnej z dnia 26.08.2013r. nr (...), dotyczącego pojazdu marki J. nr rej. (...) pozwany wypłacił poszkodowanemu powodowi P. P. kwotę 3.020,00 zł brutto, tj. odszkodowanie – rozliczenie szkody całkowitej 2.800,00 zł brutto oraz 220,00 zł brutto – zwrot kosztów holowania ( pozwany , k. 66 ) .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26.08.2013r. o godzinie 10:40 w miejscowości S., na drodze krajowej nr (...) kierowca samochodu marki C. (...) M. T., nr rej. (...), posiadający umowę ubezpieczenia OC w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W., nr polisy (...), w wyniku nieuwagi, próbując wjechać na parking zajechał drogę poszkodowanemu – powodowi P. P., w wyniku czego poszkodowany próbując ominąć pojazd sprawcy zderzył się czołowo z innym pojazdem, wskutek czego uszkodzeniu uległ należący do powoda P. P. pojazd J. (...), model (...), nr rej. (...), rok produkcji: 1989.

Dowód: okoliczność bezsporna; druk zgłoszenia szkody w pojeździe Tom I, k. 166 – 168; akta postępowania likwidacyjnego – notatka policyjna z dnia 26.08.2013r. Tom I, k. 154, 154/2; prywatna wycena nr (...) z dnia 4.10.2013r., k. 10; dokumentacja zdjęciowa Tom I, k. 19 – 22; dokumentacja fotograficzna Tom I, k. 147 – 153; odpis KRS pozwanego (...) S.A. nr KRS; (...), k. 71 – 78.

PIT (...) SERWIS (...) za usługę holowania pojazdu J. (...), model (...), nr rej. (...), na odcinku S. – L., w dniu 26.08.2013r., wystawił fakturę VAT nr (...)r. na kwotę 220,00 zł brutto, która w całości została przez powoda zapłacona.

Dowód: okoliczność bezsporna; faktura VAT nr (...) z dnia 26.08.2013r., Tom I, k. 56.

Po zgłoszeniu przez powoda szkody, strony, w postępowaniu likwidacyjnym, prowadziły pomiędzy sobą liczną korespondencję ustalając szczegóły rozliczenia. Pozwany ubezpieczyciel dokonał oględzin pojazdu J. (...). Następnie pozwany dokonał kalkulacji naprawy oraz oszacowania wartości pojazdu przed i po wypadku. Pozwany ustalił, iż przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku jest ekonomicznie nieuzasadnione, bowiem przewidywane koszty naprawy pojazdu przekraczają jego wartość. W piśmie z dnia 2.09.2013r. pozwany wskazał, iż wartość pojazdu według stanu przed wypadkiem wynosi 3.100,00 zł brutto, natomiast wartość pojazdu według stanu po wypadku wynosi: 300,00 zł brutto, zatem wysokość odszkodowania dla powoda wyniosła 2.800,00 zł brutto ( 3.100,00 zł – 300,00 zł ).

Powód zakupił samochód J. (...) w dniu 19.08.2013r. za kwotę 3.000,00 zł. Od tej kwoty w dniu 26.08.2013r. został uiszczony podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 60,00 zł. Przy czym samochód J. nr rej. (...) został nabyty przez powoda jako niesprawny technicznie, bowiem nie dało się uruchomić silnika. Powód zakupił przedmiotowy samochód celem jego odrestaurowania.

Dowód: druk umowy kupna – sprzedaży z dnia 19.08.2013r., Tom I, k. 198; twierdzenia powoda zawarte w piśmie z dnia 12.12.2014r. Tom II, k. 203/2, nie zaprzeczone przez pozwanego; pismo pozwanego (...) S.A. z dnia 2.09.2013r. Tom I, k. 8; druk zgłoszenia szkody w pojeździe Tom I, k. 166 – 168; pismo (...) S.A. z dnia 2.09.2013r., Tom I, k. 8; pismo pozwanego z dnia 2.09.2013r. Tom I, k. 146; dokumentacja fotograficzna Tom I, k. 147 – 153; opinia kalkulacyjna pozwanego nr (...) Tom I, k. 156 – 159, k. 164 – 165; dokumentacja likwidacyjna szkody Tom I, k. 160 – 163; 169 – 171.

Decyzją z dnia 13.09.2013r. pozwany (...) S.A. z siedzibą w W., przyznał na rzecz poszkodowanego powoda P. P. odszkodowanie w łącznej wysokości 3.020,00 zł, na którą to kwotę składają się: szkoda całkowita (...) – 2.800,00 zł oraz koszt holowania – 220,00 zł.

Dowód: decyzja (...) S.A. z dnia 13.09.2013r., Tom I, k. 76, 171; potwierdzenie przelewu na kwotę 3.020,00 z dnia 13.09.2013r. Tom I, k. 77.

Powód P. P. w dniu 1.10.2013r. zlecił (...) Sp. z o. o. Biuru Certyfikowanych (...), Ruchu Drogowego, (...) ustalenie wartości pojazdu J. (...), model (...), nr rej. (...), rok produkcji: 1989 przed szkodą, mającą miejsce w dniu 26.08.2013r. oraz określenie różnicy wartości pojazdu przed i po szkodzie. Za wykonaną przez K. J. (1) wycenę z dnia 4.10.2013r., powód P. P. zapłacił w dniu 18.10.2013r. kwotę 687,14 zł brutto.

Dowód: prywatna wycena nr (...) K. J. z dnia 4.10.2013r., wraz z dokumentacją zdjęciową k. 10 – 22; zlecenie z dnia 1.10.2013r., k. 23; dokumentacja związana z prywatną wyceną Tom I, k. 26 – 55; faktura VAT nr (...) z dnia 18.10.2013r. na kwotę 687,14 zł, Tom I, k. 9.

Pismem z dnia 28.10.2013r. P. P. odwołał się od decyzji (...) S.A. z dnia 13.09.2013r. przyznającej powodowi kwotę 2.800,00 zł brutto tytułem odszkodowania za szkodę na pojeździe marki J. (...).

Pismem z dnia 29.11.2013r. pozwany nie uznał stanowiska powoda wyrażonego w odwołaniu z dnia 28.10.2013r., wskazując, iż wykonywanie wyceny w systemie Info – Expert z ręczną modyfikacją bazowej wartości pojazdu, zamiast w systemach eksperckich, nie znajduje uzasadnienia w końcowym wyniku całej wyceny.

Dowód: odwołanie z dnia 28.10.2013r., Tom I, k. 57; pismo pozwanego z dnia 29.11.2013r.

Wartość rynkowa samochodu J. (...) nr rej. (...) przed wypadkiem w dniu 26.08.2013r., wyznaczona przy pomocy programu komputerowego (...) Ekspert, wynosiła 4.800,00 zł brutto. Przy czym do ustalenia powyższego, zostały wzięte pod uwagę parametry widoczne oraz deklarowane na tyle wiarygodne, że prawdopodobieństwo ich wystąpienia, graniczy z pewnością.

Dowód: opinia biegłego P. G. z dnia 12.09.2014r. Tom I, k. 186; strony 1 – 4 Załącznika nr 2 do ww. opinii, Tom I, k. 186; opinia uzupełniająca – odpowiedź z dnia 28.01.2015r. na zarzuty, Tom II, k. 214.

Bezpośrednio po wypadku w dniu 26.08.2013r. wartość pozostałości samochodu powoda J. (...) wynosiła 500,00 zł brutto, co zostało wyznaczone przy pomocy programu komputerowego do wyceny kosztów naprawy według technologii producenta – Audatex. Przy czym do ustalenia powyższe zostały wzięte pod uwagę uszkodzenia widoczne, opisane i takie, których prawdopodobieństwo wystąpienia w takiej kolizji lub z uszkodzeniami widocznymi graniczy z pewnością.

Dowód: opinia biegłego P. G. z dnia 12.09.2014r. wraz z dokumentacją fotograficzną oraz kalkulacją naprawy Załącznik nr 1 Tom I, k. 186; opinia uzupełniająca – odpowiedź z dnia 28.01.2015r. na zarzuty, Tom II, k. 214.

Różnica wartości pojazdu J. (...) przed i po szkodzie wynosi 4.300,00 zł brutto. Koszt naprawy samochodu J. (...) wynosi 38.474,45 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego P. G. z dnia 12.09.2014r. wraz z załącznikiem Nr 1, Nr 2, podsumowanie, Tom I, k. 186; opinia uzupełniająca – odpowiedź z dnia 28.01.2015r. na zarzuty, Tom II, k. 214.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd podzielił opinię biegłego Sądu Okręgowego w Krakowie mgr inż. P. G. (2) w zakresie ruchu drogowego i rekonstrukcji zdarzeń oraz wyceny wartości, kosztów i jakości napraw z dnia 12.09.2014r. ( Tom I, k. 186 ) oraz podtrzymującą ją w całości opinię uzupełniającą z dnia 28.01.2015r. ( Tom II, k. 214 – 215 ), który w nich przyjął, że wartość rynkowa samochodu J. (...) przed wypadkiem w dniu 26.08.2013r. wyniosła ok. 4.800,00 zł brutto, zaś wartość pozostałości tego samochodu po tym wypadku – 500,00 zł brutto.

Biegły formując swoją opinię z dnia 12.09.2014r. wyjaśnił, iż sporządzony przez niego kosztorys pozostałości samochodu powoda po wypadku, odzwierciedla poziom cen robocizny jak dla przeciętnego, oficjalnie działającego zakładu blacharsko – lakierniczego, a poziom cen części zmiennych i materiałów, na poziomie oferowanym przez (...). Biegły wyjaśnił, iż kosztorys ten nie uwzględnia standardu miejsca naprawy, ewentualnych potrąceń wynikających z uszkodzeń powstałych w innych zdarzeniach, amortyzacji, jak również możliwego zastosowania części zamiennych innego pochodzenia, używanych bądź regenerowanych oraz ich zakupu w miejscu innym niż punkty wskazane. Biegły wskazał, iż uszkodzenia niewidoczne pominął. Podobnie, pomijając niewidoczne parametry, postąpił biegły ustalając wartość rynkową samochodu J. (...) przed wypadkiem w dniu 26.08.2013r.

W odpowiedzi z dnia 28.01.2015r. ( Tom II, k. 214 ) na zarzuty powoda z dnia 1.12.2014r. ( Tom I, k. 192/2, Tom II, k. 237 ) oraz na zarzuty pozwanego z dnia 3.12.2014r. (Tom I, k. 196 ), biegły w całości podtrzymał swoją pierwotną, a opisaną wyżej opinię ( Tom I, k. 186 ), co zostało przez Sąd podzielone.

Odwołując się do poszczególnych zarzutów, powód ( Tom I, k. 192/2, Tom II, k. 203/2, k. 237 - 238 ) zarzucił biegłemu, iż z treści jego opinii nie wynika, jaki konkretny model samochodu J. był przedmiotem wyceny, przy czym terminologia biegłego nie oznacza skrótu myślowego, lecz używania przez niego różnych oznaczeń w stosunku do tego samego samochodu XJ40 w zał. 1, i XJ6 w zał. Nr 2 ; zarzucił, wymienienie przez biegłego w opinii uszkodzonego samochodu skrzyni biegów manualnej, podczas gdy pojazd powoda był wyposażony w skrzynie automatyczną; opinia pomija luksusową część wyposażania samochodu powoda i biegły sam przyznał, iż nie dokonał ustalenia wyposażenia wycenionego samochodu, a w oparciu m. in. o jego wyposażenie dokonał wyceny; pomimo stwierdzenia, że przyjął parametry widoczne, a pominął niewidoczne, biegły nie wymienia ani jednych ani drugich, co uniemożliwia weryfikacje opinii w tym zakresie; brak jest zupełnie stanowiska co do wartości kolekcjonerskiej pojazdu; wartość kolekcjonerska nie zależy od zarejestrowania samochodu jako zabytkowego, ale od jego cech które go czynią wartościowym dla kolekcjonerów, co wpływa jego ocenę na rynku wtórnym; brak jest zupełnie stanowiska biegłego odnoszącego się do prywatnej wyceny nr (...); brak jest także odniesienia się biegłego do załączonych do pozwu ofert sprzedaży podobnych pojazdów; biegły nie wykazał także, na jakiej podstawie dokonał ustalenia wartości bazowej pojazdu na kwotę 4.800,00 zł, co także uniemożliwia weryfikację opinii w tym zakresie; biegły popada w sprzeczność, bowiem z jednej strony powołuje się na model najbliższy do modelu (...) i wprowadza poprawki, a drugiej strony wymienia jako zastosowaną przez siebie metodę : urealnienie oferty internetowej; dodatkowo biegły nie tylko nie wskazuje ofert, które były podstawą opiniowania ale nie odnosi się do ofert zalegających w aktach sprawy.

Odwołując się do poszczególnych zarzutów, pozwany ( Tom I, k. 196 ) zarzucił biegłemu, iż ustalenie wartości samochodu J. nr rej. (...) nastąpiło niezgodnie z Instrukcją Określania Wartości Pojazdów nr 1/2005 Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego oraz Komputerowego Systemu Info – Ekspert. Wartość bazowa pojazdu została ustalona przez biegłego indywidualnie, bez podania metodologii jej ustalenia. Pozwany wskazał, iż zgodnie z umową kupna – sprzedaży z dnia 18.08.2014r. wartość samochodu J. (...) został określona na kwotę 3.000,00 zł brutto i od tej kwoty została uiszczona opłata skarbowa.

W odpowiedzi biegłego z dnia 28.01.2015r. ( Tom II, k. 214 ) biegły wyjaśnił, iż w swojej opinii, dla porządku stosuje skrót myślowy, tj. pisząc samochód, ma na myśli ten konkretny zidentyfikowany już w pozwie. Wartość samochodu została ustalona na podstawie uznanego katalogu, w którym zostały umieszczone modele podlegające aktualnym zasadom statystyki sprzedaży na danym obszarze ( np. Polski ). Stąd, zgodnie z zasadami rzeczoznawstwa, ustalając wycenę określonego samochodu, na wstępie ustala się, odpowiedni model. Jeśli w katalogu odpowiedni model nie jest ujęty, przyjmuje się model najbardziej podobny i wprowadza się doń poprawki. W niniejszej sprawie biegły tak postąpił przyjmując model najbliższy i wprowadził poprawki, jak związane z wyposażeniem przedmiotowego samochodu w postaci np. automatycznej skrzyni biegów. Samochody są wyceniane jako przedmioty użytkowe i tylko dla wyznaczenia odszkodowania. Nie można w żaden racjonalny sposób wycenić uczuć, sentymentu, wartości pamiątkowej, historycznej czy kolekcjonerskiej. Przedmiotowy samochód nie był wpisany do rejestru zabytków, nie był także oznakowany żółtymi tablicami rejestracyjnymi dla pojazdów zabytkowych. W systemie Info – Ekspert dla samochodu roku produkcji 1989 i tak unikatowego jak przedmiotowy nie są ujęte kwoty bazowe. Stąd zostały one ustalone przez biegłego na podstawie aktualnych w okresie wykonywania opinii ofert internetowych po ich urealnieniu w związku z wyrównaniem wyposażenia, stanu technicznego i zasad ofertowania.

Biegły w ww. zakresie, odniósł się do zarzutów powoda. Powód, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie zgadzając się nadal z opinią biegłego P. G. (Tom II, k. 237 ), nie złożył wniosku o kolejne ustne bądź pisemne ustosunkowanie się do, w jego ocenie, dalej nie wyjaśnionych okoliczności. W zamian za to, powód wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego rzeczoznawcy samochodowego na okoliczność ustalenia wartości rynkowej samochodu J. (...) nr rej. (...) przed wypadkiem oraz wartości pozostałości pojazdu po wypadku ( Tom II, k. 238 ). Wniosek został oddalony ( Tom II, k. 249), z uwagi na to, iż zarzuty podnoszone w stosunku do tej opinii, w ocenie Sądu, nie dyskwalifikowały jej.

Po dokonaniu sprawdzenia wszystkich elementów opinii głównej oraz opinii uzupełniającej, w oparciu o art. 233 § 1 k. p. c. w zw. z art. 285 § 1 k. p. c. , Sąd doszedł do przekonania, iż znajdują się w nich : sprawozdanie z dokonanych czynności i spostrzeżeń, odpowiedzi na postawione biegłemu pytania, udzielone w sposób kategoryczny, i jego wnioski oraz uzasadnienie pozwalające na sprawdzenie przez sąd logicznego toku rozumowania biegłego. Także ocena ww. opinii na podstawie kryteriów zgodności z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia skuteczności wyrażonych w niej wniosków, bez wkraczania jednakże w sferę wiedzy specjalistycznej, nie wywołała, w ocenie Sądu orzekającego, zastrzeżeń.

Zważyć należy, iż zarówno powód jak i pozwany korzystali ze specjalistycznych programów służących do obliczenia wartości uszkodzonego pojazdu przed i po zdarzeniu w dniu 26.08.2013r. Biegły co do zarzutu odnośnie stosowanego przez niego sytemu Info – Ekspert, wyjaśnił stosowaną przez siebie metodologię na systemie Audatex oraz na systemie Info – Expert. Okoliczność ustosunkowania się biegłego do prywatnej wyceny, nie została ujęta w tezie dowodowej; strony od początku identyfikowały pojazd J. należący do powoda, jako ten jednostkowy (...), a zatem w ocenie Sądu nawet formalne błędne wpisanie przez biegłego różnych oznaczeń w stosunku do tego samochodu, nie ma materialnego znaczenia. Dla przykładu jedynie Sąd podaje, iż prywatna wycena z dnia 4.10.2013r. ( Tom I, k. 10 ) wskazuje jako model pojazdu XJ40 3.6 Kat, nr rej. (...), zamiast (...); w zgłoszeniu szkody ( Tom I, k. 166 ) wpisano nr rej. jako (...), zamiast (...), zatem błędy w oznaczeniu pojazdu należącego do powoda pojawiały się po obu stronach procesu.

W odniesieniu do zarzutu, iż biegły nie dokonał ustalenia wyposażenia wycenionego samochodu, a w oparciu m. in. o jego wyposażenie dokonał wyceny, przypomnieć należy, iż biegły wyjaśnił, że w swojej opinii pominął niewidoczne parametry, a zatem należy to rozumieć, iż parametry widoczne wziął pod uwagę, ustalając kwotę odszkodowania należne powodowi na kwotę 4.300,00 zł brutto.

W opinii głównej z dnia 12.09.2014r. biegły wskazał, iż podstawę wydania jego opinii stanowi materiał zgromadzony w aktach VI C 62/14 ( obecnie I C 92/15 ), tj. karty od 1 do 183, czyli całość akt na ówczesny stan sprawy. Oferty zalegające w aktach sprawy znajdują się na kartach 26 – 54, a zatem były brane pod uwagę przez biegłego. Stanowią one załącznik do wyceny prywatnej, której biegły w swoich ustaleniach, nie był zobowiązany brać pod uwagę.

Sąd nie doszukał się także sprzeczności w powołaniu się przez biegłego z jednej strony na model samochodu najbliższy do modelu J. własności powoda, a z drugiej strony urealnienie oferty internetowej.

Sąd nie jest związany opinią biegłego i powinien ocenić ją jak każdy dowód, co też niniejszym uczynił.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie częściowo.

Zgodnie z art. 805 § 1 k. c. Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1. Ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz.U. 2003 Nr 124 poz. 1152 ) Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Ust. 2 ww. przepisu stanowi, iż Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2, obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób, za które ponosi on odpowiedzialność. Art. 9a. ww. przepisu wskazuje, że Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Art. 14 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy wskazuje, iż Zakład Ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Zdarzeniem mającym miejsce w okresie ubezpieczenia była niewątpliwie kolizja z dnia 26.08.2013r. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady.

Pomiędzy stronami przyczyną sporu jest ustalona wartość pojazdu J. (...) wg. stanu przed wypadkiem oraz wg. stanu po wypadku.

W ocenie powoda winna ona wynosić przed wypadkiem: 8.800,00 zł, po wypadku – 900,00 zł, zatem różnica to: 7.900,00 zł; otrzymana różnica wina stanowić kwotę odszkodowania należnego powodowi.

W cenie pozwanego winna ona wynosić przed wypadkiem: 3.100,00 zł, po wypadku – 300,00 zł, zatem różnica to: 2.800,00 zł; otrzymana różnica to odszkodowanie należne powodowi.

Powód by wykazać swoje roszczenie, a wcześniej zainicjować i zakończyć postępowanie likwidacyjne, poniósł realne koszty, zasądzone w niniejszym postępowaniu. Na zasądzoną kwotę 4.987,14 zł składa się kwota: 4.300,00 zł ( wynikająca z opinii biegłego P. G. jako różnica 4.800,00 zł – 500,00 zł Tom I, k. 186 ) oraz kwota 687,14 zł ( stanowiąca koszt prywatnej ekspertyzy Tom I, k. 9 ). Odsetki ustawowe liczone są od dnia 19.11.2013r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

Powód dochodził niniejszym pozwem łącznej kwoty 6.007,14 zł pochodzącej z następującego wyliczenia: 7.900,00 zł ( wyliczona przez powoda w prywatnej wycenie różnica za szkodę przed i po wypadku w dniu 26.08.2013r. ) + 687,14 zł ( koszty prywatnej wyceny ) + 220,00 zł ( koszty holowania ) = 8.807,14 zł; 8.807,14 zł – 2.800,00 zł ( kwota przyznana i wypłacona powodowi przez pozwanego decyzją z dnia 13.09.2013r., okoliczność bezsporna ) = wps, tj. 6.007,14 zł.

W ocenie Sądu, niezasadnym stało się żądanie powoda, w zakresie zasądzenia kwoty 7.900,00 zł, zamiast kwoty 4.300,00 zł; niezasadnym stało się także zasądzenie kwoty 220,00 zł, jako że kwota ta została powodowi wypłacona decyzją (...) S.A. z dnia 13.09.2013r., ( Tom I, k. 76, 171 ; potwierdzenie przelewu na kwotę 3.020,00 z dnia 13.09.2013r. Tom I, k. 77 ).

Zasądzając łączną kwotę 4.987,14 zł. wraz z odsetkami ustawowymi, Sąd oddalił powództwo co do pozostałej kwoty, tj. co do 1.020,00 zł, co na mocy art. 805 k. c. w zw. z art. 9 ust. 1. i 2, art. 9 a i art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 k. c., znalazło wyraz w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony ( koszty procesu ). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Zgodnie z § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, z 2012r., poz. 150), stawka minimalna przy wartości przedmiotu sporu do 10.000,00 zł wynosi 1.200,00 zł.

Powód wygrał sprawę w 83 % ; powód zażądał bowiem kwoty 6.007,14 zł ( 100% ), a zasądzono 4.987,14 zł ( x ). Powództwo zostało zatem oddalone w 17 %.

Biorąc pod uwagę powyższe wyliczenie, Sąd, dokonał następującego ustalenia:

- z tytułu poniesionej przez powoda opłaty od pozwu w kwocie 301,00 zł ( Tom I, k. 2 ), została zasądzona od pozwanego na rzecz powoda kwota 249,83 zł, jako 83 % kwoty 301,00 zł,

- z tytułu wpłaconej przez powoda zaliczki na biegłego w kwocie 500,00 zł ( Tom I, k. 178 ), została zasądzona od pozwanego na rzecz powoda kwota 415,00 zł jako 83 % z kwoty 500,00 zł,

- z tytułu kosztów zastępstwa prawnego przez adwokata, została zasądzona od pozwanego na rzecz powoda kwota 1.010,11 zł, jako 83 % z kwoty 1.217 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt 3 sentencji wyroku.

O konieczności zwrotu pozwanemu poniesionych przez niego kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 206,89 zł, w części w jakiej powód sprawę przegrał, tj. w 17 % z kwoty 1.217,00 zł, na mocy § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, z 2012r. poz. 149) w zw. z art. 98 § 1 i 3 k. p. c., Sąd orzekł jak w pkt 4 sentencji wyroku.

Rozstrzygniecie swoje, w pkt 4 sentencji wyroku, Sąd oparł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, bowiem powód wygrał sprawę w znacznej części, tj. w 83 %. Zasada wzajemnego zniesienia kosztów nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ nie zostały spełnione jej kumulatywne przesłanki, tj. strony nie w jednakowym stopniu przegrały sprawę oraz strony nie poniosły kosztów w tej samej lub zbliżonej wysokości. Z kolei zasada stosunkowego rozdzielenia kosztów powoduje, iż każda ze stron ponosi koszty procesu w takim stopniu, w jakim przegrała sprawę. Sąd nie znalazł także podstaw do włożenia na pozwanego zwrotu wszystkich kosztów, przy okoliczności tego rodzaju, iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania.

Łączna suma wydatków wyłożonych tymczasowo ze Skarbu Państwa wyniosła 917,30 zł. W oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania, Sąd nakazał pobrać od powoda, jako przegrywającego sprawę w 17 % kwotę 155,94 zł, zaś od pozwanego, jako przegrywającego sprawę w 83 % , kwotę 761,36 zł, o czym Sąd orzekł jak w pkt 5 sentencji wyroku.

SSR Kazimierz Firlej