Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 marca 2016

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Sałamaj

Sędziowie: SSO Agnieszka Kądziołka

SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2016 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku PW (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w W.

przy udziale M. P.

o udzielenie zabezpieczenia

na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 14 kwietnia 2015 roku, sygnatura akt XI GCo 111/15, o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie powództwa

postanawia:

oddalić zażalenie

SSO Agnieszka Kądziołka SSO Piotr Sałamaj SSO Leon Miroszewski

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie oddalił wniosek powódki o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o ustalenie istnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy najmu lokalu, poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego dotyczącego eksmisji wnioskodawcy z tego lokalu.

Powyższe postanowienie zapadło po uchyleniu poprzedniego postanowienia w tej samej sprawie, z dnia 30 marca 2015 roku, w którym ten sam Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie M. B. o sygnaturze KM 187/15. Uchylenie to nastąpiło na podstawie art. 395 § 2 k.p.c. po wniesieniu przez uczestnika zażalenia na to postanowienie.

W uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy stwierdził, że z przedłożonych do wzmiankowanego zażalenia dokumentów, a zwłaszcza wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 4 grudnia 2013 roku nakazującego spółce wnioskodawcy wydanie uczestnikowi lokalu, którego dotyczyła umowa najmu powołana we wniosku oraz postanowień innych sądów rozpoznających tożsame wnioski o zabezpieczenie w identyczny sposób, wynika zarówno nieetyczne postępowanie wnioskodawcy, który usiłuje w sposób niedopuszczalny sparaliżować postępowanie egzekucyjne składając jednocześnie tożsame wnioski do różnych sądów, jak i w istocie brak uprawdopodobnienia roszczenia. Jak stwierdził Sąd Rejonowy, kwestia istnienia stosunku najmu była przedmiotem badania przez Sąd, który wydał wyrok eksmisyjny, natomiast od daty tamtego wyroku wnioskodawca nie podjął żadnych kroków prawnych aż do bezpośredniej bliskości terminu eksmisji wyznaczonego przez komornika. Późniejsze działania miały na celu jedynie zablokowanie egzekucji.

Na to postanowienie wnioskodawca złożył zażalenie, wnosząc o uchylenie postanowienia i oddalenie zażalenia uczestnika, a nadto o utrzymanie w mocy postanowienia z dnia 30 marca 2015 roku. Skarżący zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, wskutek naruszenia przepisów, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, nadto naruszenie art. 395 § 2 k.p.c. i przyjęcie, że zażalenie jest oczywiście uzasadnione. Skarżący nie wyjaśnił, na czym miała polegać sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wstępnie należy zauważyć, że skarżący przedstawił zarzuty wyłącznie hasłowo, nie wskazał natomiast, które ustalenia Sądu Rejonowego, ograniczające się wszak do faktów wydania orzeczeń wskazanych w treści uzasadnienia postanowienia, są według niego sprzeczne z zebranym materiałem.

Wolno zakładać, że skarżący kwestionuje wnioski, do których doszedł Sąd pierwszej instancji w oparciu o te orzeczenia. O takim zapatrywaniu skarżącego może świadczyć już samo jego wystąpienie z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia, bowiem wskazuje ono na dążenie wnioskodawcy do wszczęcia ponownego badania w postępowaniu sądowym kwestii istnienia umowy najmu, na którą powołał się wnioskodawca w niniejszej sprawie. Powyższe stanowi próbę wzruszenia prawomocnego rozstrzygnięcia w postacie wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 4 grudnia 2013 roku, sygnatura akt I C 1874/13, u którego podłoża leżało przyjęcie, że umowa najmu została rozwiązana. Rzecz jasno wnioskodawca może dochodzić przed sądem roszczenia o ustalenie stosunku prawnego lub prawa, o ile wykaże swój interes prawny, natomiast Sąd Rejonowy słusznie przyjął, że domaganie się zabezpieczenia takiego roszczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie sądowego tytułu wykonawczego, zmierza w istocie do podważenia tego tytułu. To oznacza także, że wnioskodawca dąży do zabezpieczenia innego roszczenia, niż wskazane we wniosku.

W związku z powyższym oczywiste stało się nie tylko to, że wnioskodawca nie uprawdopodobnił roszczenia, ale i to, że wnioskowane zabezpieczenie w ogóle nie jest związane z roszczeniem wskazanym we wniosku, a jednocześnie wniosek stanowi próbę zniweczenia wykonalności tytułu wykonawczego, bez powołania się na jakiekolwiek przesłanki z art. 840 k.p.c. Powyższe musiało prowadzić do oddalenia wniosku.

Skarżący kwestionował także w zażaleniu zastosowanie przez Sąd Rejonowy art. 395 § 2 k.p.c. twierdząc, że do uchylenia postanowienia z dnia 30 marca 2015 roku nie było podstaw z tego przepisu. Odnosząc się do tego zarzutu należy przede wszystkim stwierdzić, że na postanowienie o uchyleniu zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 395 § 2 k.p.c. nie służy zażalenie. Po drugie, powyższe ustalenia, których nota bene można było dokonać już na podstawie wniosku o udzielenie zabezpieczenia, wyraźnie wskazują na oczywistą zasadność zażalenia uczestnika na postanowienie z dnia 30 marca 2015 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. należało oddalić zażalenie jako bezzasadne.

SSO Agnieszka Kądziołka SSO Piotr Sałamaj SSO Leon Miroszewski