Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: staż. Patrycja Krupczyńska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa (...) Spółka z o.o. we W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Spółka z o.o. we W. na rzecz pozwanego M. J. kwotę 197 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2466/15

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2015 roku powód (...) spółka z o.o. z siedzibą we W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu M. J. powództwo o zapłatę kwoty 651,64 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 2 stycznia 2015 r. zawarł z (...) S.A. V. (...) umowę cesji wierzytelności, w następstwie czego wstąpił w stosunek prawny wynikający z umowy zawartej pomiędzy cedentem, a pozwanym, a mianowicie umowy obowiązkowego ubezpieczenia nr (...)-A zawartej w dniu 26 czerwca 2012 r. dotyczącej samochodu M. (...) o nr rej. (...). Pomimo wezwania wysłanego przez cedenta pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie zapłacił wymaganej składki w terminie. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się rata składki ubezpieczenia OC w wysokości 476 zł. oraz odsetki ustawowe od dnia 27 czerwca 2012 r. do 6 maja 2015 r. w wysokości 175,64 zł.

( pozew k. 2-4 )

W dniu 3 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

( nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 40)

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw złożył M. J., reprezentowany przez adwokata, zaskarżając go w całości. W treści sprzeciwu pozwany podniósł zarzut nieistnienia roszczenia oraz zarzut niewykazania legitymacji procesowej czynnej. M. J. wskazał, że pismem z dnia 4 lipca 2012 r., czyli w ustawowym terminie 30 dni od dnia nabycia pojazdu, wypowiedział umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC nr (...)-A. W uzasadnieniu pozwany podał, że w dniu 26 czerwca 2012 r. nabył samochód M. (...) o nr rej. (...). Poprzedni właściciel przekazał pozwanemu polisę OC wystawioną przez (...) V. (...). Następnie M. J. zawarł w dniu 28 czerwca 2012 r. umowę ubezpieczenia OC z (...) S.A., a w dniu 4 lipca 2012 r. wypowiedział za pośrednictwem faksu umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC nr (...)-A. Pomimo tego M. J. otrzymał od powoda pismo z dnia 28 czerwca 2012 r. wzywające do zapłaty składki. Wówczas pozwany ponownie przesłał (...) S.A. V. (...) dokumenty potwierdzające wypowiedzenie umowy. Co do drugiego z podniesionych zarzutów, braku legitymacji procesowej po stronie powoda, pozwany wskazał, że strona powodowa nie udowodniła, aby wierzytelność wynikająca z polisy (...) nr (...)-A była objęta przedstawioną umową cesji wierzytelności.

( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 43- 46 )

Do pisma procesowego z dnia 9 lutego 2016 roku strona powodowa załączyła oświadczenie prezesa zarządu (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. o nabyciu wierzytelności wobec M. J..

( pismo procesowe powoda k. 73)

Na terminie rozprawy w dniu 22 stycznia 2015 roku pełnomocnik powoda nie stawił się. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

( protokół rozprawy k. 41 )

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2012 r. M. J. nabył od M. B. samochód M. (...) o nr rej. (...). Poprzedni właściciel przekazał pozwanemu polisę (...) nr (...) wystawioną przez (...) V. (...).

(umowa kupna- sprzedaży k. 51, potwierdzenie zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych k. 50)

W dniu 28 czerwca 2012 r. M. J. zawarł umowę ubezpieczenia OC z (...) S.A.

(umowa ubezpieczenia k. 52, potwierdzenie wykonania operacji k. 53)

W dniu 4 lipca 2012 r. M. J. wypowiedział za pośrednictwem faksu umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC nr (...).

(wypowiedzenie umowy k. 54, raport wysłania k. 55)

M. J. otrzymał od powoda pismo z dnia 28 czerwca 2012 r. wzywające do zapłaty składki z tytułu ubezpieczenia komunikacyjnego potwierdzonego polisą nr (...). W odpowiedzi pozwany ponownie przesłał (...) S.A. V. (...) dokumenty potwierdzające wypowiedzenie umowy.

(pismo (...) S.A. V. (...) k. 65, pismo pozwanego k. 66, dowód nadania k. 67)

W dniu 7 maja 2015 r. powód sporządził wezwanie do zapłaty kwoty 651,64 zł. skierowane do pozwanego, w którym poinformował o cesji wierzytelności zawartej z (...) S.A. V. (...),

(wezwanie do zapłaty k. 6)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny oraz na podstawie dowodów z dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu, a także na podstawie zeznań pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie powód (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. nie wykazał, że przysługuje mu wobec M. J. wierzytelność w dochodzonej pozwem wysokości. Powód twierdził, iż jego roszczenie znajduje swoje źródło w umowie zawartej pomiędzy (...) S.A. V. (...), a pozwanym. Co prawda strona powodowa załączyła do pozwu umowę sprzedaży wierzytelności z dnia 2 stycznia 2015 r. zawartą pomiędzy (...) spółka z o.o. z siedzibą we W., a (...) S.A. V. (...). Jednak na co słusznie zwrócił uwagę pełnomocnik pozwanego z umowy tej nie wynika wcale, że objęto nią również wierzytelność będącą przedmiotem niniejszego postępowania. Tymczasem w § 2 pkt. 2. wymienionej powyżej umowy jasno wskazano, że jej przedmiotem są wierzytelności szczegółowe w załączniku nr 3. Pomimo podniesionego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej, strona powodowa nie złożyła wymienionego powyżej załącznika, poprzestając wyłącznie na złożeniu oświadczenia prezesa zarządu (...) spółka z o.o. z siedzibą we W.. W ocenie Sądu nie może być wątpliwości, że złożenie oświadczenia przez ewentualnego nabywcę wierzytelności nie może być wystarczającym dowodem przejścia uprawnień do dochodzenia kwoty objętej pozwem. Identycznie należy ocenić dokument prywatny załączony do pozwu, a mianowicie wezwanie do zapłaty z dnia 7 maja 2015 r. W tym zakresie powód nie sprostał ciążącemu na nim zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężarowi udowodnienia okoliczności faktycznych, z których wywodzi skutki prawne.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148), a nie zrobił tego. Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Potrzeba wykazania legitymacji procesowej czynnej była tym bardziej aktualna w przedmiotowym postępowania, gdyż pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i podniósł właśnie taki zarzut.

W następnej kolejności powództwo podlegało oddaleniu również z uwagi na drugi podniesiony przez pozwanego zarzut nieistnienia roszczenia. Strona powodowa wywodziła swoje roszczenia z umowy obowiązkowego ubezpieczenia nr (...)-A zawartej w dniu 26 czerwca 2012 r. pomiędzy cedentem, a pozwanym. Jednak powód nie przedstawił powyższej umowy, co w świetle zeznań pozwanego, który wyraźnie zaprzeczył, aby zawierał jakąkolwiek umowę ubezpieczenia OC z (...) S.A. V. (...), znów prowadzi Sąd do wniosku, że również i w tym zakresie powód nie podołał ciążącemu na nim ciężarowi dowodu.

Nawet gdyby przyjąć, że (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. wywodzi swoje roszczenie z umowy ubezpieczenia OC, która stanowi przedłużenie, kontynuację umowy zawartej przez poprzedniego właściciela samochodu M. (...) o nr rej. (...), to również powództwo podlegałoby oddaleniu. M. J. wskazał, że pismem z dnia 4 lipca 2012 r., czyli w ustawowym terminie 30 dni od dnia nabycia samochodu M. (...) o nr rej. (...) (co nastąpiło w dniu 26 czerwca 2012 r.), wypowiedział za pośrednictwem faksu umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC nr (...)-A. Zgodnie z treścią przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 11 lutego 2012 r., które miało zastosowanie do umów zawartych przed tą datą, w razie zbycia pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, umowa ubezpieczenia ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że nabywca wypowie ją przed upływem 30 dni od dnia nabycia pojazdu mechanicznego. W przypadku wypowiedzenia umowy, rozwiązuje się ona z upływem 30 dni następujących po dniu nabycia pojazdu mechanicznego. Fakt wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC został potwierdzony nie tylko zeznaniami M. J., ale również kserokopią dokumentu zawierającego oświadczenie pozwanego wraz z dowodem nadania za pośrednictwem faksu oraz oświadczeniem agenta ubezpieczeniowego za pośrednictwem, którego pozwany przesłał oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Okoliczność wypowiedzenia umowy ubezpieczenia komunikacyjnego OC nr (...)-A potwierdza pośrednio to, że M. J. zawarł w dniu 28 czerwca 2012 r. umowę ubezpieczenia OC z (...) S.A.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.