Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko D. M.

o zapłatę 5.159,96 zł

1.  zasądza od pozwanego D. M. na rzecz powoda (...) (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 5.159,96 zł (pięć tysięcy sto pięćdziesiąt dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2015 roku do dnia zapłaty, przy czym począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;

2.  zasądza od pozwanego D. M. na rzecz powoda (...) (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 1.282,65 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt dwa złote i sześćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 3002/15

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2015 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu D. M., w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powództwo o zapłatę 5.159,96 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew k. 2-6) .

W dnia 2 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie pozwany zgłosił jedynie zarzut niezasadności żądanych świadczeń, nie precyzując go w żaden sposób, ani nie popierając żadnymi argumentami. (nakaz zapłaty k. 7, sprzeciw k. 9v, postanowienie k. 10) .

Powód uzupełnił braki formalne pozwu w postępowaniu uproszczonym w terminie i podtrzymał powództwo w całości. Takie samo stanowisko procesowe powód podtrzymał w odpowiedzi na sprzeciw. (pismo procesowe i pozew k. 12-15, odpowiedź na sprzeciw k. 63-65, k. 75-76).

Na rozprawie w dniu 19 lutego 2016 roku nikt się nie stawił, zarówno powód reprezentowany przez pełnomocnika, jak i pozwany – zostali prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy. ( protokół rozprawy k. 82, potwierdzenie odbioru k. 78 i k. 79) .

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 września 2012 roku pozwany D. M. zawarł z P4 Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), na czas określony. Na podstawie powyższej umowy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zobowiązana była do świadczenia na rzecz pozwanego usług telekomunikacyjnych, pozwany zaś do uiszczania na rzecz dostawcy usług opłat abonamentowych i innych opłat za świadczone usługi. (dowód: kserokopia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych k. 41, kserokopia oświadczenia k. 42-43, kserokopia regulaminu i oferty oraz faktur k. 44-58, okoliczności bezsporne)

(...) z o.o. w W. świadczyła na rzecz pozwanego usługi telekomunikacyjne, za które wystawiała faktury VAT. Pozwany nie uregulował następujących należności wynikających z wystawionych faktur VAT: 1) kwoty 2.100 zł z faktury VAT nr (...) – z terminem płatności do dnia 23 kwietnia 2014 roku, 2) kwoty 457,07 zł z faktury VAT nr (...) – z terminem płatności do dnia 5 listopada 2012 roku, 3) kwoty 200,90 zł z faktury VAT nr (...) – z terminem płatności do dnia 6 grudnia 2012 roku, 4) kwoty 36,85 zł z faktury VAT nr (...) – z terminem płatności do dnia 23 lipca 2013 roku, 5) kwoty 1.570,68 zł z faktury VAT nr (...) – z terminem płatności do dnia 23 lipca 2013 roku.

W dniu 17 grudnia 2014 roku (...) z o.o. w W. zbyła przysługującą jej wobec pozwanego wierzytelność na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. (kserokopia umowy k. 41, kserokopia oświadczenia k. 42-43, kserokopia regulaminu i oferty oraz faktur k. 44-58, kserokopia umowy sprzedaży wierzytelności k. 25-28, załącznik nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności k. 29-31, kserokopia zawiadomienia k. 39, okoliczności bezsporne)

Pomimo wezwania do zapłaty, do dnia wyrokowania, pozwany nie zapłacił na rzecz powoda zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem. (okoliczności bezsporne, kserokopia wezwania do zapłaty k. 40)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W sprawie znajdują zastosowanie postanowienia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem oraz przepisy Kodeksu cywilnego, m.in. dotyczące przelewu wierzytelności.

Na wstępie podnieść należy, iż w niniejszej sprawie strona powodowa nabyła wierzytelność wobec pozwanego o należność wynikającą z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ze skutkiem prawnym. Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. Jest to jedynie zmiana podmiotowa stosunku zobowiązaniowego. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy przelewu, wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami.

W przedmiotowej sprawie niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że pozwany zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z P4 Spółką z o.o. w W., na podstawie której pozwany zobowiązał się do uiszczania opłat za korzystanie z usług operatora i innych opłat zgodnie z cennikiem. Pozwany nie zaprzeczył, iż zawierał z pierwotnym wierzycielem opisaną wyżej umowę, jak i nie kwestionował istnienia zobowiązania pieniężnego wobec powoda. Jedynie w sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazał lakonicznie, iż żądane świadczenie jest niezasadne, nie przedstawił jednak żadnych wniosków dowodowych w tym zakresie, poza gołosłownymi twierdzeniami. Tym samym pozwany nie wykazał, żeby kwota zadłużenia głównego, którego nie zapłacił, była nienależna bądź zawyżona, zaś powód udowodnił wysokość zadłużenia załączonymi do pozwu dowodami z dokumentów. Strona powodowa udowodniła swoje roszczenie załączając do akt sprawy umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartą z pierwotnym wierzycielem P4 Spółką z o.o. w W., faktury oraz noty, wezwanie do zapłaty oraz potwierdzoną za zgodność z oryginałem umowę przelewu wierzytelności. Opisane dowody pozwalają jednoznacznie stwierdzić, iż przejście wierzytelności miało miejsce, wynika z nich bowiem kiedy i pomiędzy jakimi stronami doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, wobec kogo wierzytelność przysługiwała oraz jakie było źródło jej powstania. Nadto powód załączył do akt sprawy informację o sposobie obliczenia odsetek za czas opóźnienia od kwoty należności głównej.

Pozwana nie zapłacił, zatem należności z tytułu wystawionych faktur VAT oraz not obciążeniowych, a także skapitalizowanych odsetek, w łącznej kwocie 5.159,96 zł.

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać odsetek za czas opóźnienia, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu, jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie.

Mając powyższe na względzie, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodowej Spółki kwotę 5.159,96 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2015 roku do dnia zapłaty, przy czym począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie (wobec treści przepisu art. 359 k.c. w brzmieniu aktualnym od 1 stycznia 2016 roku.

Sąd zasądził odsetki ustawowe od skapitalizowanych odsetek za opóźnienie – od dnia 15 maja 2015 roku, czyli od dnia wytoczenia powództwa, co było zresztą zgodne z żądaniem powoda. Stosownie, bowiem do treści przepisu art. 482 § 1 k.c., od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu.

Z powyższych względów, orzeczono jak w sentencji wyroku.