Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jerzy Dydo

Sędziowie: SO Alicja Chrzan

SR Maciej Ejsmont (del.)

Protokolant: Violetta Drohomirecka

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa K. Z.
przeciwko Z. C.

o zapłatę 30.000 zł

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. akt I C 784/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 300 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn.akt II Ca 646/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7.06.2013r Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie I Wydział Cywilny zasądził od pozwanego Z. C.na rzecz powoda K. Z.odsetki ustawowe od kwoty 30.000 zł od dnia 16.06.2012r do dnia 20.08.2012r, umorzył postępowanie, co do kwoty 30.000 zł, oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz obciążył pozwanego kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w lipcu 2011r powód sprzedał pozwanemu kombajn za kwotę 40.000 zł, przy czym cena miała być zapłacona po zbiorach rzepaku i pszenicy. Powód nabył sprzedany kombajn w Czechach. Ostatni zbiór zboża nastąpił 15.08.2011r. Pozwany jednak nie zapłacił ceny w uzgodnionym terminie, ponieważ (...), od której dzierżawił grunty złożyła mu ofertę ich wykupu wyznaczając termin 14 dniowy do zapłaty. Pozwany kupił grunty i nie miał już pieniędzy, aby zapłacić za kombajn. Strony ustaliły nowy termin zapłaty po sprzedaży pszenicy. W dniu 29.05.2012r powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 40.000 zł wyznaczając ostateczny termin na 15.06.2012r. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany potwierdził zobowiązanie i zaproponował spłatę długu w ratach do końca września 2012r. Powód nie ustosunkował się do propozycji i w czerwcu 2012r wytoczył powództwo o zapłatę. W dniu 13.06.2012r pozwany zapłacił powodowi 10.000 zł tytułem części ceny za kombajn, a w dniu 21.08.2013r zapłacił resztę ceny tj. 30.000 zł. Pozwany zażądał od powoda wydania dokumentu zakupu kombajnu. Powód nie posiada żadnych dokumentów dotyczących zakupu kombajnu poza fakturą wystawioną przez czeskiego sprzedawcę.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo było zasadne, czego potwierdzeniem jest uznanie długu przez pozwanego w piśmie z 9.06.2012r. Skoro pozwany zapłacił należność głowną w toku procesu to w tym zakresie wobec cofnięcia pozwu należało postępowanie umorzyć na podstawie art.203 § 1 kpc. Sąd Rejonowy uznał częściową zasadność żądania w zakresie odsetek, przy czym wymagalność roszczenia ustalił na 16.06.2012r przyjmując, że strony zmieniły początkowo ustalony termin zapłaty powód wzywając pozwanego do zapłaty ustalił ostateczny termin zapłaty na 15.06.2012r, O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art.98 kpc uznając, że zapłata długu w toku procesu jest równoznaczna z jego przegraniem.

Od wyroku Sądu pierwszej instancji apelację wniósł pozwany zaskarżając wyrok w pkt I i IV, tj. co do zasądzonych odsetek i kosztów procesu i zarzucając:

. naruszenie przepisów prawa procesowego:

a) art. 233 Kpc, poprzez wadliwą ocenę materiału dowodowego:

- w wyniku błędnego przyjęcia, że strony umowy nie ustaliły terminu zapłaty, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że strony umowy sprzedaży początkowo ustaliły termin zapłaty na sierpień 2011 r, a następnie przesunęły go na sierpień 2012 r.

- w wyniku nieuwzględnienia okoliczności związanych z brakiem wydania

pozwanemu dokumentów potwierdzających prawo własności oraz umożliwiających 1 korzystanie z rzeczy, co sankcjonowało odstąpienie pozwanego od umowy i skutkowało ^; brakiem podstaw do zasądzenia odsetek od zapłaconej ceny;

b)  art. 227 i art. 232 kpc, poprzez pominięcie istotnych dowodów wskazanych przez stronę - pisma pozwanego do powoda z dnia 22 sierpnia 2012 r. wyznaczającego dodatkowy termin do spełnienia świadczenia oraz oświadczenia z dnia 10 września 2012 r. o odstąpieniu od umowy sprzedaży;

c)  art. 98 kpc, poprzez błędne przyjęcie, że cofnięcie pozwu było podyktowane zapłatą żądanej kwoty, podczas gdy pozwany zapłacił cenę przed terminem wymagalności.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego:

a)  art.495 § 1 kc, w zw. z art. 546 kc, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji nieuwzględnienie zwłoki powoda w wykonaniu umowy wzajemnej oraz odstąpienia od umowy sprzedaży przez pozwanego ;

b)  art. 65 kc, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji błędną wykładnię przepisów umowy zawartej pomiędzy powodem, a pozwanym - na skutek przyjęcia, że strony nie ustaliły terminu zapłaty ceny, co skutkowało wadliwym ustaleniem terminu wymagalności zobowiązania;

c)  art. 546 kc, w zw. z art. 488 kc, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, że podnoszony przez pozwanego zarzut braku wydania dokumentów potwierdzających prawo własności oraz umożliwiających korzystanie z rzeczy nie ma znaczenia dla powstrzymania się przez pozwanego z zapłatą ceny;

Mając na uwadze powyższe zarzuty, na podstawie art. 368 § 1 pkt 5 kpc wniósł :

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za pierwszą i drugą instancję, ewentualnie

2.  o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Rejonowy oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w sprawie i właściwie zastosował prawo materialne. Zarzuty apelacji naruszenia przepisu art.233 kpc przez rzekomo błędne ustalenia faktyczne Sądu w zakresie terminu zapłaty ceny są nietrafne. Pomijając nawet fakt, że pozwany nie wykazał, na czym polega błędna ocena dowodów przez Sąd Rejonowy i jakich dowodów miała dotyczyć, stwierdzić należy, że nie mogło być żadnych ustaleń terminu zapłaty ceny na sierpień 2012r, skoro na wezwanie do zapłaty i wyznaczenie przez powoda ostatecznego terminu zapłaty na 15.06.2012r pozwany uznał dług i zaproponował spłatę długu w ratach do końca września 2012r. Propozycja ta nie została przyjęta ( powód na nią nie odpowiedział), a powód wniósł pozew do sądu. Zasądzenie odsetek od 16.06.2012r tj. następnego dnia po terminie do zapłaty było, zatem prawidłowe i zgodne z art. 481 kc.

Co więcej – według Sądu Okręgowego można było przyjąć nawet wcześniejszy termin wymagalności roszczenia. Pierwotnie ustalony termin zapłaty „ po żniwach” jest możliwy do ustalenia. Termin wymagalności nie musi być ustalony przez wskazanie określonej daty, można go określić również odnosząc do konkretnego zdarzenia.

Podniesione w apelacji zarzuty naruszenia prawa materialnego wiążą się z pozwem wzajemnym, który jednak został zwrócony. Zarządzenie o zwrocie pozwu wzajemnego nie zostało zaskarżone. W tej sytuacji podnoszone zarzuty rzekomo skutecznego odstąpienia od umowy przez pozwanego nie mogą być rozważane. Zresztą nawet, gdy pozew wzajemny nie został zwrócony, to zarzut wady fizycznej sprzedanego kombajnu ( brak dokumentacji sprzedaży) i tak nie mógł być skutecznie podniesiony, ponieważ uprawnienia pozwanego z rękojmi wygasły. Zgodnie z art.568 § 1 kc uprawnienia z rękojmi za wady fizyczne wygasają po upływie roku od chwili wydania kupującemu rzeczy. Kombajn został wydany pozwanemu na początku lipca 2011r, natomiast zarzut z rękojmi został podniesiony w piśmie procesowym pozwanego z dnia 10.09.2012r.

Nietrafny jest również zarzut apelacji wadliwego rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Zapłata długu w toku procesu jest traktowana tak samo jak przegranie procesu. Należy również dodać, że zapłata długu w toku procesu poprzedzona była uznaniem długu przez pozwanego, w piśmie z dnia 9.06.2012r. W tej sytuacji pozwany, jako przegrywający proces powinien na podstawie art.98 kpc zwrócić koszty procesu powodowi.

Z powyższych względów na podstawie art. 385 kpc apelacja podlegała oddaleniu. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 kpc i § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie/.../. Sąd Okręgowy uznał, że cała wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi 4.623 zł skoro pozwany zaskarżył również orzeczenie o kosztach w wysokości 3.917 zł. Zgodnie z art. 19 § 1 kpc w sprawach o roszczenia pieniężne, zgłoszenie choćby w zamian innego przedmiotu podana kwota pieniężna stanowi wartość przedmiotu sporu ( zaskarżenia).