Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie Anety Pich

po rozpoznaniu w dniach 9 stycznia 2015 roku, 20 lutego 2015 roku, 27 marca 2015 roku, 8 maja 2015 roku, 12 czerwca 2015 roku, 31 lipca 2015 roku i 25 września 2015 roku sprawy

1.  P. K. (1)

urodzonego (...) w S., syna Z. i M. z domu (...),

oskarżonego o to, że:

I. w dacie nieustalonej pomiędzy 10 lipca 2009 r. a 17 sierpnia 2009 r. w S., w celu uzyskania od Województwa (...) - Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki dofinansowania projektu nr (...) (...)„Aktywizacja zawodowa samotnych matek" realizowanego przez (...) P. K. (1), ul. (...) (...)-(...) S., działając jako właściciel (...) polecił A. P. (2) działającej jako kierownik projektu, przedłożyć w dniach 17 lipca 2009 r., 17 sierpnia 2009 r. wniosek o płatność za okres od 1 maja 2009 r. do 10 lipca 2009 r., gdzie podstawę wypłaty dofinansowania stanowić miały m.in. podrobione faktury VAT: nr (...) z dnia 4 maja 2009 r. na kwotę 900 zł, nr (...) z dnia 19 maja 2009 r. na kwotę 6600 zł, nr (...) z dnia 1 lipca 2009 r. na kwotę 8250 zł oraz nr (...)z dnia 8 lipca 2009 r. na kwotę 5500 zł wystawione przez podmiot D. J. Ż. (1), NIP: (...), ul. (...), (...)-(...) S., w celu użycia ich za autentyczne, co stanowiło okoliczność o istotnym znaczeniu dla uzyskania dofinansowania,

tj. o czyn z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II. w dacie nieustalonej pomiędzy 1 listopada 2009 r. a 30 grudnia 2009 r. w S., w celu uzyskania od Województwa (...) - Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki dofinansowania projektu nr (...) (...)"Aktywizacja zawodowa samotnych matek" realizowanego przez (...) P. K. (1) ul. (...) (...)-(...) S., działając jako właściciel (...) polecił A. P. (2) działającej jako kierownik projektu, przedłożenie w dniach 1 grudnia 2009 r., 30 grudnia 2009 r. wniosku o płatność za okres od 1 sierpnia 2009 r. do 31 października 2009 r., gdzie podstawę wypłaty dofinansowania stanowić miały m.in. podrobione faktury VAT: nr (...) z dnia 8 wrześnią 2009 r. na kwotę 8250 zł oraz z nr (...) z dnia 12 października 2009 r. na kwotę 1800 zł wystawione przez podmiot D. J. Ż. (1), NIP: (...), ul. (...), (...)-(...) S. oraz poświadczająca nieprawdę faktura VAT nr (...) z dnia 11 września 2009 r. na kwotę 9000 zł wystawiona przez (...) S.C. J. B., E. P. G., D. G. z siedzibą w S., pl. (...), (...)-(...) S., w celu użycia ich za autentyczne, co stanowiło okoliczność o istotnym znaczeniu dla uzyskania dofinansowania,

tj. o czyn z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

oraz

2.  M. K. (1)

urodzonego (...) w G., syna J. i H. z domu K.

i P. K. (1)

oskarżonych o to, że:

III. w dniu 25 listopada 2011 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali nakłonić J. Ż. (1) do złożenia fałszywych zeznań w toku prowadzonego przez Urząd Kontroli Skarbowej w S. postępowania kontrolnego nr (...) oraz nadzorowanego przez Prokuraturę Apelacyjną w S. śledztwa sygn. Ap V Ds. 33/10 potwierdzających fakt wystawienia przez nią uprzednio podrobionych faktur VAT: nr (...) z dnia 4 maja 2009 r. na kwotę 900 zł, nr (...) z dnia 19 maja 2009 r. na kwotę 6600 zł, nr (...)z dnia 1 lipca 2009 r. na kwotę 8250 zł, nr (...)z dnia 8 lipca 2009 r. na kwotę 5500 zł nr (...)z dnia 8 września 2009 r. na kwotę 8250 zł oraz z nr (...) z dnia 12 października 2009 r. na kwotę 1800 zł i posłużenia się nimi jako autentycznymi przed właściwymi organami podatkowymi, przy czym zamierzonego celu nie osiągnęli, ze względu na odmowę J. Ż. (1),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

I.  uznaje P. K. (1) za winnego tego, że:

- w okresie od dnia 17 lipca 2009 roku do dnia 26 sierpnia 2009 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracowników Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. co do poniesienia zadeklarowanych wydatków w związku z realizacją umowy z dnia 1 lipca 2008 roku nr (...) (...)o dofinansowanie Projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, doprowadził Wojewódzki Urząd Pracy w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 21.250 złotych, w ten sposób, że jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. K. (1) z siedzibą w S. przy ul. (...), w celu uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, wystąpił w dniu 17 lipca 2009 roku z wnioskiem o płatność nr (...).(...)i dołączył do niego podrobione faktury VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku na kwotę 900 złotych, nr (...) z dnia 19 maja 2009 roku na kwotę 6600 złotych, (...)z dnia 1 lipca 2009 roku na kwotę 8250 złotych i nr (...) z dnia 8 lipca 2009 roku na kwotę 5500 złotych, stwierdzające niezgodnie z prawdą wykonanie przez (...) J. Ż. (1) umów na rzecz (...) P. K. (1), na podstawie których w dniu 26 września 2009 roku nastąpiło zatwierdzenie wypłaty dotacji rozwojowej na realizację projektu, czym działał na szkodę Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S., kwalifikując ten czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

- w okresie od dnia 1 grudnia 2009 roku do dnia 26 stycznia 2010 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracowników Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. co do poniesienia zadeklarowanych wydatków w związku z realizacją umowy z dnia 1 lipca 2008 roku nr (...).(...)o dofinansowanie Projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, doprowadził Wojewódzki Urząd Pracy w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 19.050 złotych, w ten sposób, że jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. K. (1) z siedzibą w S. przy ul. (...), w celu uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, wystąpił w dniu 1 grudnia 2009 roku z wnioskiem o płatność nr (...).(...)i dołączył do niego fakturę VAT nr (...) z dnia 11 września 2009 roku na kwotę 9000 złotych, stwierdzającą niezgodnie z prawdą wykonanie przez (...) s.c. J. B., E. P. G., D. G. umowy na rzecz (...) P. K. (1) oraz podrobione faktury VAT nr (...) z dnia 8 września 2009 roku na kwotę 8250 złotych i nr (...) z dnia 12 października 2009 roku na kwotę 1800 złotych, stwierdzające niezgodnie z prawdą wykonanie przez (...) J. Ż. (1) umów na rzecz (...) P. K. (1), na podstawie których w dniu 26 stycznia 2010 roku nastąpiło zatwierdzenie wypłaty dotacji rozwojowej na realizację projektu, czym działał na szkodę Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S., kwalifikując ten czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

i przyjmując, że czyny ten stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k., wymierza oskarżonemu za ten ciąg przestępstw na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., art. 33 § 2 k.k. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 30 (trzydzieści) złotych.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka za ciąg przestępstw przypisanych P. K. (1) obowiązek naprawienia szkody nimi wyrządzonej, poprzez zapłatę na rzecz Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. kwoty (...) (czterdziestu tysięcy trzystu) złotych.

III.  Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka za ciąg przestępstw przypisanych P. K. (1) przepadek dowodów rzeczowych w postaci faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 1/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 319, faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 2/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 320, faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 3/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 321, faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 4/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 322, faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 5/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 323, faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 6/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 324 oraz faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 7/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 325.

IV.  Uniewinnia oskarżonych P. K. (1) i M. K. (1) od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku.

V.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego P. K. (1) warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat.

VI.  Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot (...) S.C. J. B. (2), E. G., D. G. (2) dowodów rzeczowych w postaci kopii faktury VAT nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 8/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 267 i umowy najmu pomieszczenia nr (...), zarejestrowanej w repertorium Drz Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie pod numerem Drz 9/14, przechowywanej w aktach sprawy – k. 268-270.

VII.  Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego P. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie) koszty sądowe w części 1/2, w tym opłatę w wysokości 1080 (jednego tysiąca osiemdziesięciu) złotych.

VIII.  Na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. koszty procesu w części uniewinniającej ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 847/14

UZASADNIENIE

P. K. (1) w dniu 1 lutego 2002 roku zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą (...). Jako miejsce jej prowadzenia wskazał ul. (...) lok. 21, a główny przedmiot sprzedaż artykułów używanych prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach. W rzeczywistości zajmował się obsługą lombardu-komisu, sprzedażą telefonów i akcesoriów.

Dowody: - wydruk z (...) k. 85

-

zaświadczenie o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej – k. 246-247.

W dniu 1 lipca 2008 roku P. K. (1), jako (...), zawarł z Województwem (...) – Wojewódzkim Urzędem Pracy w S. umowę oznaczoną numerem UDA. (...) (...)o dofinansowanie ze środków publicznych z budżetu Unii Europejskiej, w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, realizacji programu pod nazwą „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”. Na jej podstawie przyznano mu dotację rozwojową w kwocie 684.973,00 złotych. Beneficjent zobowiązał się do zorganizowania cyklu szkoleń dla bezrobotnych samotnych matek na terenie województwa (...), w powiatach: (...), (...) i (...). Strony ustaliły, że Wojewódzki Urząd Pracy będzie wypłacał zaliczki w transzach, przy czym kolejne z nich uzależniono od wcześniejszego wydatkowania co najmniej 70% kwoty otrzymanej dotacji rozwojowej i wykazania poniesionych wydatków w tej wysokości. Warunkiem uzyskania płatności było złożenie wniosku i jego zatwierdzenie przez Instytucję Pośrednicząca, czyli Wojewódzki Urząd Pracy. W dniu 16 lutego 2009 roku udzielający dofinansowania wyraził zgodę na rozszerzenie obszaru realizacji projektu na powiat (...).

Dowody: - umowa o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Kapitał

ludzki nr UDA. (...).06.01.01-32-096/08-00 z dnia 1 lipca 2008 roku –

załącznik nr 2 k. 168-178,

-

pismo do (...) w S. z dnia 4 lutego 2009 roku – załącznik nr 3 k. 597-599,

-

pismo (...) z dnia 16 lutego 2009 roku – załącznik nr 3 k. 594a.

P. K. (1) udzielił A. P. (2) pełnomocnictwa do sprawowania nadzoru nad realizacją projektu. Do jej obowiązków należało zatrudnienie wykonawców a także wspólnie z właścicielem firmy (...) ich dobór, zawieranie umów wynajmu sal szkoleniowych i zleceń cateringowymi. Akceptowała ona również dokumenty finansowe otrzymywane od kontrahentów oraz P. K. (1). Przy realizacji projektu prace wykonywały także A. D. i M. P., które bezpośrednio zajmowały się organizacją szkoleń, w tym wynajmem sal, wyszukiwaniem wykładowców, dbałością o materiały dydaktyczne, zapewnianiem uczestnikom wyżywienia i opieki nad ich dziećmi, prowadzeniem dziennika zajęć, pozyskiwaniem ankiet oraz wydawaniem zaświadczeń o ukończeniu kursu. (...) odbywały się w S., G., K., Dobrej (...), Ł. i C..

Dowody: - protokoły zeznań A. P. (2) – k. 505-507, 126-128,

-

protokoły zeznań A. D. – k. 505, 134-137,

-

protokoły zeznań M. P. – k. 507-508, 138-141,

-

protokoły zeznań M. F. – k. 287-291

-

protokoły zeznań E. W. – k. 504, 119-121,

-

protokoły zeznań P. J. – k. 503, 122-124,

-

pełnomocnictwo do reprezentowania wnioskodawcy – załącznik nr 2 k. 57.

W dniu 2 lutego 2009 roku doszło do zawarcia umowy pomiędzy (...) a (...) S.C. J. B. (2), E. G., D. G. (2) nr 01/02/2009 o wynajem pomieszczeń, w postaci sali w restauracji (...) przy Al. (...) w S. oraz sali w restauracji (...) przy Pl. (...) w S. w celu przeprowadzenia szkoleń związanych z doradztwem w wymiarze 450 godzin. Nie odbywały się w nich zajęcia w ramach projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”. Wynajmujący pomieszczenia wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 11 września 2009 roku za kwotę 9000 złotych. Z jej treści wynikało, że należność została pokryta gotówką.

Dowody: - protokoły zeznań P. O. – k. 161-163,

-

protokół zatrzymania rzeczy – k. 262-266,

-

faktura VAT nr (...) – k. 319,

-

umowa nr (...) z dnia 2 lutego 2009 roku – k. 268-270,

-

protokoły zeznań A. D. – k. 505, 134-137,

-

protokoły zeznań M. P. – k. 507-508, 138-141,

-

protokoły zeznań E. W. – k. 504, 119-121,

-

protokoły zeznań P. J. – k. 503, 122-124

W maju 2009 roku P. K. (1) zwrócił się do Ł. J. o pomoc w znalezieniu rachunku bankowego, na który można by wykonać przelewy a następnie pobrać z niego gotówkę, obiecując mu wynagrodzenie w formie prowizji. Mężczyzna wyraził zainteresowanie i w tym celu poprosił o udostępnienie konta M. K. (2). Uzgodnił z nim, że zostaną na nie przekazane pieniądze z rachunku (...) tytułem realizacji faktur VAT, po czym dokona on ich wypłaty i odda mu. Właściciel rachunku zgodził się. Następnie na jego konto wpłynęły z (...) w dniu 25 maja 2009 roku kwota 900 złotych tytułem faktury nr (...) oraz w dniu 9 lipca 2009 roku kwoty 6600 złotych tytułem faktury (...), 5500 zł tytułem faktury nr (...) i 8250 złotych tytułem faktury nr (...). Tego samego dnia M. K. (2) dokonał wypłat gotówki w wysokości 6570 złotych oraz 13750 złotych, po czym przekazał umówioną kwotę Ł. J., a ten zwrócił ją P. K. (1).

Dowody: - pismo (...) Bank (...) – k. 165,

-

historia rachunku – k. 166-168,

-

protokoły zeznań M. K. (2) – k. 184-186,

-

protokoły zeznań Ł. J. – k. 256-258,

-

pismo (...) S.A z dnia 16 maja 2014 roku – 350.

A. P. (2) otrzymywała dokumenty służące do rozliczenia projektu również od P. K. (1). Właściciel firmy (...) przedłożył jej w celu akceptacji m.in. sporządzone przez nieustaloną osobę i niepodpisane faktury VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku na kwotę 900 złotych tytułem „Aktualizacji strony www (3 m-ce)”, nr (...) z dnia 19 maja 2009 roku na kwotę 6600 złotych tytułem „Wynajmu pracowni komputerowej (12 stanowisk)”, nr (...)z dnia 1 lipca 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”, nr 27/07/2009 z dnia 8 lipca 2009 roku tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”, nr (...)z dnia 8 września 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”, nr (...) z dnia 12 października 2009 roku tytułem „Aktualizacji strony www” oraz wystawioną przez (...) spółkę cywilną J. B. (2), E. G., D. G. (2) nr (...) z dnia 11 września 2009 roku na kwotę 9000 złotych za „Wynajem sali”. Zostały one sprawdzone pod względem rachunkowo-formalnym przez M. F., która prowadziła obsługę księgową.

Dowody: - protokoły zeznań A. P. (2) – k. 505-507, 126-128,

-

protokoły zeznań M. F. – k. 287-291.

W związku z realizacją projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek” firma (...) P. K. (1) wystąpiła w dniu 17 lipca 2009 roku do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. z wnioskiem o płatność nr (...).096.01.01-32-096/08-04 za okres od dnia 1 maja 2009 roku do dnia 10 lipca 2009 roku równowartości wydatków kwalifikowanych w wysokości 222.884,80 zł i wnioskowanej kwoty 154.973,00 zł. Dołączono do niego zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione koszty, wśród których znalazły się w nim m.in. faktury VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku na kwotę 900 złotych tytułem „Aktualizacji strony www (3 m-ce)”, nr (...) z dnia 19 maja 2009 roku na kwotę 6600 złotych tytułem „Wynajmu pracowni komputerowej (12 stanowisk)”, nr (...)z dnia 1 lipca 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych” oraz nr (...)z dnia 8 lipca 2009 roku tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”. Jako wystawcę i wykonawcę usług odnotowano w nich firmę (...), należąca do J. Ż. (2). W dniu 17 sierpnia 2009 roku Beneficjent przedłożył poprawiony wniosek. Wojewódzki Urząd Pracy rozpoznał go w dniu 26 sierpnia 2009 roku i zatwierdził zgłoszone wydatki w wysokości 222.884,80 zł jako kwalifikowane.

Dowody: - faktura VAT nr (...) z dnia 1 lipca 2009 roku – k. 320,

-

faktura VAT nr (...) z dnia 8 lipca 2009 roku – k. 321,

-

faktura VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku – k. 324

-

faktura VAT nr (...) z dnia 19 maja 2009 roku – k. 325,

-

informacja dla Beneficjenta o wynikach weryfikacji wniosku o płatność – załącznik nr 4 k. 172-176,

-

wniosek o płatność (...).(...)z dnia 17 sierpnia 2009 roku wraz z załącznikami – załącznik nr 4 k. 180-196,

-

wniosek o płatność (...).(...)z dnia 17 lipca roku wraz z załącznikami – załącznik nr 4 k. 209-313.

W dniu 16 września 2009 roku na rachunek bankowy M. K. (2) wpłynęła od (...) kwota 8250 złotych tytułem faktury VAT nr (...). Użytkownik konta w dniach 18 i 19 września 2009 roku dokonał wypłat w bankomacie gotówki w wysokości odpowiednio 2000 zł, 2000 zł, 1000 zł, 2000 zł i 1250 zł. Pobrane pieniądze przekazał Ł. J., ten zaś zwrócił je P. K. (1). Podobne operacje zostały przeprowadzane za pomocą rachunku bankowego należącego do M. M. (2). Do niego również zwrócił się Ł. J. o udostępnienie konta. Jego właściciel po przelaniu pieniędzy, wypłacił je, a następnie przekazał rozmówcy, który oddał gotówkę P. K. (1).

Dowody: - pismo (...) Bank (...) – k. 165,

-

historia rachunku – k. 166-168,

-

protokoły zeznań M. K. (2) – k. 184-186,

-

protokoły zeznań Ł. J. – k. 537-541, 256-258,

-

protokół zeznań M. M. (2) – k. 312-313,

-

pismo (...) S.A z dnia 16 maja 2014 roku – 350,

W dniu 1 grudnia 2009 roku firma (...), jako wykonawca projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych mate”, wystąpiła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. z kolejnym wnioskiem o płatność o numerze (...).(...) za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 31 października 2009 roku, dotyczącym wydatków kwalifikowanych w wysokości 193.619,25 zł. Jednym z jego załączników było zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki, w którym znalazły się m.in. faktury VAT nr (...) z dnia 8 września 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych” oraz nr (...) z dnia 12 października 2009 roku tytułem „Aktualizacji strony www” opatrzone danymi firmy (...) J. Ż. (3) a także faktura VAT nr (...) z dnia 11 września 2009 roku na kwotę 9000 złotych tytułem „Wynajmu sali”, wystawiona przez (...) spółkę cywilną J. B. (2), E. G., D. G. (2). Beneficjent w dniu 30 grudnia 2019 roku przedstawił poprawiony wniosek, który Wojewódzki Urząd Pracy rozpoznał w dniu 26 stycznia 2010 roku, zatwierdzając kwotę 193.322,70 zł jako wydatki kwalifikowane.

Dowody: - faktura VAT nr (...) z dnia 8 sierpnia 2009 roku – k. 322,

-

faktura VAT nr (...) z dnia 12 października 2009 roku – k. 323,

-

faktura VAT nr (...) – k. 319,

-

informacja dla Beneficjenta o wynikach weryfikacji wniosku o płatność – załącznik nr 4 k. 7-11,

-

wniosek o płatność (...) (...)z dnia 30 grudnia 2009 roku – załącznik nr 4 k. 17-29,

-

wniosek o płatność (...) (...)z dnia 30 listopada 2009 roku wraz z załącznikami – załącznik nr 4 k. 39-130.

J. Ż. (1) od dnia 22 kwietnia 2004 roku prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...), polegającą na sprzedaży usług telekomunikacyjnych na zasadzie franszyzy. Nie dysponowała pracownią lub stanowiskami komputerowymi. Nie zajmowała się ich wynajmem albo aktualizacją stron www. J. Ż. (3) nie wystawiła faktur VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku, nr (...) z dnia 19 maja 2009 rok, nr (...)z dnia 1 lipca 2009 roku, nr (...)z dnia 8 lipca 2009 roku, nr (...)z dnia 8 września 2009 roku ani nr (...) z dnia 12 października 2009 roku. W ich treści umieszczono numery rachunków bankowych, które nie należały do jej firmy. Forma dokumentów nie odpowiadała również tym, wystawianym przez nią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W (...) nie był zatrudniony Ł. J.. Nie został on także upoważniony do wystawiania faktur w jego imieniu.

Dowody: - protokoły zezna J. Ż. (1) – k. 544-546, 142-145, załącznik nr 1

k. 224-230,

-

protokoły zeznań Ł. J. – k. 537-541, 149-151, 255-258.

W dniu 25 listopada 2011 roku P. K. (1) wraz z M. K. (1), który reprezentował go jako pełnomocnik w postępowaniu skarbowym, udali się do salonu sprzedaży (...) w S. przy ul. (...) w celu rozmowy z właścicielką. P. K. (1) oświadczył J. Ż. (1), że jest w posiadaniu faktur wystawionych przez jej firmę. Zapewnił o ich otrzymaniu od Ł. J.. Kobieta wykluczyła sporządzenie dokumentów oraz zaprzeczyła, aby zatrudniała i uprawniała brata do ich wystawiania. P. K. (1) w trakcie rozmowy poinformował ją o prowadzonym projekcie o wartości 600.000 złotych a także niebezpieczeństwie utraty otrzymanego dofinansowania oraz możliwych jego i jej problemach ze strony Urzędu Skarbowego. Mężczyzna zaproponował właścicielce firmy (...) zaksięgowanie faktur. Na jej pytanie, co powinna w takim przypadku zrobić z zobowiązaniem z tytułu VAT i deklaracją korygującą, zaproponował zwrot podatku. M. K. (1) stwierdził, że wystarczy jak wyrazi ona czynny żal w Urzędzie Skarbowym. Mężczyźni okazali J. Ż. (1) fakturę nr (...). Kobieta wykonała jej kopię, po czym obaj opuścili salon sprzedaży.

Dowody: - protokoły zeznań J. Ż. (1) – k. 544-546, 142-145, załącznik nr 1

k. 224-230,

-

protokoły zeznań Ł. J. – k. 537-541, 149-151, 255-258,

-

protokoły wyjaśnień M. K. (1) – k. 483-485.

P. K. (1) ma 41 lat. Jest żonaty. Posiada dwoje dzieci w wieku 9 i 11 lat. Pracuje na terenie Wielkiej Brytanii. Pozostaje właścicielem dwóch mieszkań. Nie był karany sądownie.

Dowody: - protokół wyjaśnień P. K. (1) – k. 481,

-

dane o karalności – k. 555.

M. K. (1) ma 44 lata. Jest żonaty. Posiada dziecko w wieku 17 lat. Prowadzi działalność gospodarczą. Pozostaje udziałowcem w dwóch spółkach a także wspólnikiem spółki jawnej. Nie posiada wartościowych przedmiotów majątkowych. Był czterokrotnie karany sądownie. Ostatni raz został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 8 października 2013 roku, sygn. akt II K 448/12 za czyn z art. 56 § 2 k.k.s. na karę 200 stawek dziennych grzywny w wysokości po 55 złotych.

Dowody: - protokół wyjaśnień M. K. (1) – k. 482,

-

dane o karalności – k. 559-561.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o wyjaśnienia M. K. (1), zeznania J. Ż. (1), Ł. J., M. K. (2), M. M. (2), A. P. (2), E. W., A. D., P. W., M. P. a także treść dokumentów w postaci protokołu zatrzymania rzeczy, umowy o dofinansowanie nr UDA. (...).(...)z dnia 1 lipca 2008 roku, pełnomocnictwa, wniosków o płatność, faktur VAT, umowy nr (...) z dnia 2 lutego 2009 roku, wydruku z (...), zaświadczenia o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, pism Wojewódzkiego Urzędu Pracy, (...) Banku (...) S.A., historii rachunków bankowych oraz danych o karalności.

Oskarżeni na obu etapach postępowania nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. P. K. (1) w trakcie rozprawy odmówił składania wyjaśnień. Podał jedynie, że współpracował z Ł. J., który go oszukał i okradł. Zostało to zgłoszone na policję. Jego zdaniem ta osoba wykonywała wcześniej usługi jako pracownik firmy (...), zajmując się sprzedażą doładowań GSM. Ł. J. wystawiał także w jej imieniu faktury.

M. K. (1) podczas przesłuchania przed Sądem wyjaśnił, że reprezentował P. K. (2) jako pełnomocnik w postępowaniu prowadzonym przez Urząd Kontroli Skarbowej w latach 2011-2012. Potwierdził swój udział w spotkaniu współoskarżonego z J. Ż. (1) w siedzibie jej firmy (...) w S. przy ul. (...). Według niego prowadzona wówczas rozmowa przebiegała spokojnie. Dotyczyła zatrudnienia przez J. Ż. (1) Ł. J.. Zdaniem M. K. (1) właścicielka firmy (...) nie negowała utrzymywania stosunków gospodarczych z firmą (...) i wystawiania na jej rzecz faktur. Zaprzeczyła, aby były sporządzane okazane przez nich dokumenty, a rachunki należały do jej firmy. Nie wiedziała, kto był ich właścicielem. Oskarżony wyjaśnił nadto, że na podstawie informacji uzyskanych od J. Ż. (1) zwrócił się do Urzędu Skarbowego o ustalenie w banku użytkownika tych rachunków. Wniosek nie został zrealizowany. M. K. (1) zanegował podejmowanie czynności zmierzających do złożenia zeznań przez właścicielkę firmy (...). Od współoskarżonego otrzymał informację o zajmowaniu się przez Ł. J. usługami informatycznymi, projektowaniem stron internetowych, dostarczaniem sprzętu komputerowego. Wykluczył spotkanie z nim. M. K. (1), odpowiadając na pytania, nie był w stanie powiedzieć, gdzie odbywały się szkolenia. Zakwestionował swój związek z realizację projektu. Nie wiedział, czy J. Ż. (1) dysponowała salą lub sprzętem komputerowym. Wykluczył nakłanianie jej do poświadczenia faktur przed Urzędem Kontroli Skarbowej, złożenia deklaracji korygującej lub wyrażenia czynnego żalu w postępowaniu skarbowym. Jego zdaniem P. K. (1) pytał tylko o możliwość złożenia deklaracji korygującej. M. K. (1) zakwestionował, aby wiedział o proponowaniu przez współoskarżonego zwrotu kwoty należnego podatku VAT.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom P. K. (1), w części negującej popełnienie czynów opisanych w punktach I i II aktu oskarżenia, bowiem okazały się sprzeczne z pozostałym zgromadzony materiałem dowodowym. Bezspornym w sprawie pozostaje fakt zawarcia przez oskarżonego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pod nazwą (...), umowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy o realizację projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”, a następnie w trakcie jego wykonywania, złożenie wniosków o płatność w dniach 17 lipca 2009 roku i 1 grudnia 2009 roku oraz dołączenie do nich dokumentów potwierdzających wydatkowanie na ten cel środków finansowych, w postaci faktur VAT, dotyczących usług wykonywanych przez firmę (...) i spółkę cywilną (...). Poczynione ustalenia prowadzą do wniosku, że owe dokumenty zostały uwzględnione w rozliczeniach na skutek inicjatywy oskarżonego. Żadna z osób zajmujących się obsługą projektu, oprócz niego, nie miała do czynienia z podmiotami je wystawiającymi ani nie zlecała im wykonania przedmiotowych usług. Tylko P. K. (1) posiadał wiedzę na temat świadczeń opisanych w przedmiotowych fakturach. Wskazuje na to fakt zwracania się do J. Ż. (1) o ich zaksięgowanie w ewidencji rachunkowej, czy też zapewnianie o wystawieniu lub dostarczeniu dokumentów przez Ł. J.. Z zeznań tej ostatniej osoby oraz M. K. (2) i M. M. (2) jednoznacznie wynika, że oskarżony po uprzednim uzgodnieniu z Ł. J. dokonywał przelewów pieniędzy na rachunki bankowe wskazanych świadków, powołując się na przedmiotowe faktury, a następnie były one wypłacone i zwracane P. K. (1). Większość tych transakcji została zarejestrowana w historii konta M. K. (2). Takie operacje miały na celu potwierdzenie przez oskarżonego prawdziwości faktur wystawionych rzekomo przez firmę (...). Powyższe ustalenia uzasadniają wniosek o przedłożeniu wskazanych dokumentów przez P. K. (1) w celu wykorzystania ich do finansowego rozliczenia prowadzonego projektu. Nie budzi również wątpliwości fakt uczynienia tego w przypadku faktury nr (...) z dnia 11 września 2009 roku, gdyż została wystawiona na podstawie umowy zawartej przez oskarżonego w dniu 2 lutego 2009 roku ze spółką cywilną (...).

Zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że analizowane faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń. Żaden z dowodów nie potwierdził, aby usługi, których one dotyczą, zostały wykonane. Z relacji przedstawicieli spółki cywilnej (...) nie wynika, aby należące do niej pomieszczenia udostępniono na szkolenie samotnych matek. Również zdaniem M. K. (1) faktura nr (...) była „martwa”. Prowadzący zajęcia wykluczyli, aby odbywały się one w restauracjach o nazwach (...) lub (...). Niezależnie od tych ustaleń, należy zwrócić uwagę, że nawet w przypadku rzeczywistego wynajęcia sal wskazanych w umowie z dnia 2 lutego 2009 roku, koszty z tym związane nie mogły stanowić wydatków na realizację projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”, gdyż zgodnie z jego założeniami wszystkie zajęcia powinny się odbywać poza S., zaś owe pomieszczenia znajdowały się na jego terenie. Osoby biorące udział w szkoleniach jednoznacznie wskazały, że miały on miejsce wyłącznie w S., G., K., Dobrej (...), Ł. i C..

Nie ma również podstaw do uznania, aby J. Ż. (1), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...), świadczyła na rzecz (...) P. K. (1) usługi w zakresie wynajmu stanowisk komputerowych lub aktualizacji stron www. zgodnie z treścią faktur VAT oznaczonych numerami 3/05/2009, (...), (...)oraz (...). Świadek stanowczo i konsekwentnie to kwestionowała. W toku postępowania nie przywołano żadnego dowodu, przemawiającego za dysponowaniem przez nią stanowiskami komputerowymi, które mogły zostać wykorzystane do szkoleń samotnych matek. Nic nie wskazuje również na to, aby znajdowały się one poza S., a więc miejscem wystawienia dokumentów. W takiej sytuacji poniesione z tego tytułu koszty nie powinny podlegać zwrotowi.

Poczynione ustalenia wykluczyły również przyjęcie, aby przedmiotowe faktury wystawiła J. Ż. (1). Nie wynika to z jej zeznań, ani innych dowodów. Na dokumentach brak jest podpisów osoby upoważnionej do ich sporządzenia. Widniejące na nich rachunki nie należą i nie należały nigdy do firmy (...). Nade wszystko jednak nie zostały one zaewidencjonowane w jej księgach rachunkowych. Tego braku nie można wyjaśnić w inny racjonalny sposób niż poprzez uznanie, że nie zostały wystawione przez ten podmiot. Jeżeli bowiem, jak zdaje się sugerować P. K. (1), negując zasadność stawianych im zarzutów, doszło do wykonania usług, a następnie wystawienia dokumentów je potwierdzających i zapłaty należnej ceny, to logiczną konsekwencją takiego stanu rzeczy byłoby uwzględnianie faktur w rozliczeniach finansowych obu stron umowy.

Nie przekonały również Sądu wyjaśnienia P. K. (1) wskazujące na możliwość sporządzenia w imieniu (...) faktur przez Ł. J., czy też kolejne, dotyczące ich dostarczania przez niego firmie (...). Oskarżony nie sprecyzował, czy miało to miejsce w przypadku dokumentów, którymi posłużył się do wykazania poniesionych wydatków na realizację projektu pod nazwą „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”. Pozostają one w sprzeczności z zeznaniami świadka oraz J. Ż. (1), a przede wszystkim treścią faktur, w których wskazano jako osobę upoważnioną do ich wystawienia właścicielkę firmy.

Podobnie potraktowane zostało oświadczenie P. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 8 maja 2015 roku (k. 586), negujące zwracanie się do Ł. J. w sprawie przelewów pieniędzy na rzecz innych osób. Przede wszystkim jest niezgodne z zeznaniami świadka. Nadto z treści historii rachunku M. K. (2) wynika, że firma (...) dokonała pięciokrotnie przekazania środków finansowych na jego konto tytułem faktur, dotyczących usług świadczonych przez inny podmiot. Bezspornym pozostaje fakt, że użytkownik rachunku był kolegą Ł. J.. Żaden z przeprowadzonych w toku postępowania dowodów nie wskazywał, aby P. K. (1) po uzyskaniu informacji, że pieniądze przelane zostały na rzecz niewłaściwej osoby, występował o ich zwrot. Taka postawa, oceniana w świetle zasad doświadczenia życiowego przemawia za wcześniejszym ich odzyskaniem. Powzięty na jej podstawie wniosek potwierdza wersję prezentowaną przez Ł. J..

Jako przekonujące ocenił Sąd stanowisko P. K. (1) i M. K. (1) w przedmiocie sprawstwa czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia. Obaj zgodnie i konsekwentnie negowali nakłanianie J. Ż. (1) do złożenia fałszywych zeznań w toku postępowania prowadzonego przez Urząd Kontroli Skarbowej w S. oraz śledztwa Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie. Korespondowało ono z zeznaniami właścicielki firmy (...). W trakcie procesu nie przedstawiono dowodów, które podważałby relację M. K. (1). Oskarżony prezentował szczegółowo przebieg spotkania, do którego doszło w dniu 22 listopada 2011 roku.

Sąd dał wiarę zeznaniom J. Ż. (1), ponieważ były rzeczowe i niezmienne. Świadek szczegółowo opisywała swoje spostrzeżenia. Jej zapewnienia o niewystawianiu faktur VAT oznaczonych numerami (...), (...), (...), (...)oraz (...) okazały się przekonujące w świetle stwierdzenia, że nie zostały one zaksięgowane w ewidencji rachunkowej firmy (...), nie były opatrzone podpisami osoby upoważnionej, a widniejące na nich numery rachunków bankowych nie odpowiadały, tym należącym do przedmiotowej firmy. Nadto wbrew treści dokumentów J. Ż. (1) nie zajmowała się nigdy wynajmem stanowisk komputerowych ani aktywizacją stron www. Świadek nie obciążała bezkrytycznie oskarżonych. Przyznała, że prowadzona z nimi rozmowa w salonie przy ul. (...) przebiegała spokojnie, zaś osoby te zwracały się wyłącznie o zaksięgowanie faktur.

Podobnie potraktowano twierdzenia Ł. J.. Okazały się one zgodne z relacjami J. Ż. (1) a także M. K. (2) i M. M. (2). Jego zapewnienia o dokonywaniu przelewów przez firmę (...) na rachunek kolegi znalazły oparcie w treści zestawień transakcji bankowych. Oceny relacji świadka nie podważają występujące w nich różnice na temat posiadania konta czy też otrzymania wynagrodzenia za korzystanie z rachunku M. K. (2), ponieważ dotyczą okoliczności nie mających pierwszorzędnego znaczenia. Niezależnie od tego, czy Ł. J. uzyskał korzyść majątkową z tytułu pomocy oskarżonemu, istotnym z punktu widzenia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie pozostaje wyłącznie to, że jego twierdzenia o podejmowaniu przez P. K. (1) operacji finansowych, zmierzających do uwiarygodnienia faktur VAT odpowiadają rzeczywistości w świetle zapisów historii rachunku M. K. (2). Wynika z nich bowiem, że firma (...) przelewała pieniądze na rzecz osoby, która nie była wystawcą dokumentów i nie świadczyła opisanych w nich usług.

Walor wiarygodności przypisany został także zeznaniom M. K. (2) i M. M. (2), gdyż korespondowały z relacjami Ł. J.. Wersja pierwszej z przywołanych osób znalazła odzwierciedlenie w treści wyciągów bankowych, obrazujących przeprowadzane w 2009 roku transakcje za pośrednictwem jego rachunku. Według nich (...) dokonało kilku płatności bez tytułu. W tych okolicznościach przekonującym jawią się zapewnienia świadka o zwrocie pieniędzy osobie reprezentującej firmę, która zasiliła jego konto.

Wątpliwości nie budziły relacje A. P. (2), E. W., A. D., P. W., M. P., bowiem były one szczegółowe, wzajemnie się uzupełniały i znalazły odzwierciedlenie w treści zgromadzonych dokumentów. Świadkowie przedstawiali swoje spostrzeżenia w sposób niezmienny. Są osobami, które aktualnie nie utrzymują kontaktów z oskarżonymi. W toku postępowania nie wykazano, aby mieli interes w ich bezpodstawnym obciążaniu.

Podobnie potraktował Sąd zeznania R. O.. Korespondują one z wyjaśnieniami M. K. (1), który określił fakturę nr (...) wystawioną przez (...) jako „martwą”, a także zeznaniami osób prowadzących szkolenia w ramach projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”, negujących odbywanie się zajęć w restauracjach na terenie S.. Świadek nie był w stanie podać, czy przedmiotowe spotkania miały miejsce w rzeczywistości, pomimo sygnowania umowy własnym podpisem.

Walor wiarygodności przypisany został dokumentom w postaci protokołu zatrzymania rzeczy, umowy o dofinansowanie nr UDA. (...) (...)z dnia 1 lipca 2008 roku, pełnomocnictwa, wniosków o płatność, umowy nr (...) z dnia 2 lutego 2009 roku, wydruku z (...), zaświadczenia o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, pism Wojewódzkiego Urzędu Pracy, (...) Banku (...) S.A., historii rachunków bankowych oraz danych o karalności. Zostały sporządzone przez uprawnione osoby w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści. Odmiennie Sąd ocenił analizowane faktury VAT. Poczynione ustalenia w oparciu o zeznania świadków, a w szczególności osób prowadzących szkolenia, wskazują, że treść dokumentów jest niezgodna z prawdą, bowiem usługi, których dotyczą, nie zostały wykonane w rzeczywistości. Nadto faktury opatrzone danymi firmy (...) J. Ż. (1) podrobiono. Sporządziła je nieustalona osoba, nadając im postać imitującą ich pochodzenie od uprawnionego podmiotu.

Nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych zeznania A. F., A. P. (3), A. T., A. S., L. C., P. K. (3), T. F., A. K., E. P., J. B. (2), bowiem nie posiadali oni wiedzy na temat czynów zarzucanych oskarżonym.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że firma (...), w związku z realizacją umowy z dnia 1 lipca 2008 roku nr (...).(...)o dofinansowanie projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w dniu 17 lipca 2009 roku wystąpiła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. z wnioskiem o płatność nr (...) (...)za okres od dnia 1 maja 2009 roku do dnia 10 lipca 2009 roku równowartości wydatków kwalifikowanych w wysokości 222.884,80 zł i wnioskowanej kwoty 154.973,00 zł. Dołączone zostały do niego dokumenty potwierdzające wykonanie zobowiązania, które uprzednio przedłożył właściciel firmy (...), w postaci faktur VAT o numerze (...) z dnia 4 maja 2009 roku na kwotę 900 złotych, o numerze (...) z dnia 19 maja 2009 roku na kwotę 6600 złotych, o numerze (...) dnia 1 lipca 2009 roku na kwotę 8250 złotych oraz o numerze (...)z dnia 8 lipca 2009 roku na kwotę 5500 złotych. Zostały one podrobione przez nieustaloną osobę. Nadto ich treść nie była zgodna z prawdą, gdyż (...) J. Ż. (1) nie świadczyła na rzecz (...) P. K. (1) wskazanych w nich usług. Wojewódzki Urząd Pracy w dniu 26 września 2009 roku zatwierdził ostatecznie wniosek, a tym samym wypłatę dotacji rozwojowej.

Firma (...) P. K. (1) wystąpiła z kolejnym o numerze (...) (...)za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 31 października 2009 roku, dotyczącym wydatków kwalifikowanych w wysokości 193.619,25 zł. Jako załącznik przedłożyła zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki, w którym znalazły się m.in. dostarczone przez P. K. (1) faktury VAT nr (...) z dnia 8 września 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych” oraz nr (...) z dnia 12 października 2009 roku tytułem „Aktualizacji strony www” opatrzone danymi firmy (...) J. Ż. (3) a także faktura VAT nr (...) z dnia 11 września 2009 roku na kwotę 9000 złotych tytułem „Wynajmu sali”, wystawiona przez (...) spółkę cywilną J. B. (2), E. G., D. G. (2). Nie były one zgodne z prawdą, gdyż usługi, których dotyczyły nie zostały wykonane. Nadto dokumenty sygnowane danymi firmy (...) podrobiła nieustalona osoba. Wojewódzki Urząd Pracy rozpoznał wniosek w dniu 26 stycznia 2010 roku, zatwierdzając kwotę193.322,70 zł jako wydatki kwalifikowane.

Oskarżony swoimi zachowaniami wyczerpał znamiona czynów kwalifikowanych na podstawie art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. Dwukrotnie, przy składaniu wniosków o płatność, wprowadził w błąd pracowników Wojewódzkiego Urzędu Pracy S.A. co do wydatkowania na realizację projektu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek” kosztów określonych w fakturach VAT nr (...) z dnia 4 maja 2009 roku na kwotę 900 złotych tytułem „Aktualizacji strony www (3 m-ce)”, nr (...) z dnia 19 maja 2009 roku na kwotę 6600 złotych tytułem „Wynajmu pracowni komputerowej (12 stanowisk)”, nr (...)z dnia 1 lipca 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych” nr (...)z dnia 8 lipca 2009 roku tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”, nr (...)z dnia 8 września 2009 roku na kwotę 8250 złotych tytułem „Wynajmu stanowisk komputerowych”, nr (...) z dnia 12 października 2009 roku tytułem „Aktualizacji strony www” oraz nr (...) z dnia 11 września 2009 roku na kwotę 9000 złotych za „Wynajem sali”. Świadczenia te w rzeczywistości nie zostały spełnione, a P. K. (1) nie zapłacił na nie. Dokonał z tego tytułu przelewów na rachunki bankowe M. K. (2) i M. M. (2), po czym pieniądze zostały wypłacone i zwrócone mu. W ten sposób oskarżony doprowadził Wojewódzki Urząd Pracy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, polegającym na przekazaniu dotacji celowej pomimo niespełnienia warunków określonych w umowie z dnia 2 lipca 2008 roku nr UDA. (...).(...). Sprawca uzyskał nienależne mu świadczenia odpowiednio w kwotach w łącznej wysokości 21250 zł i 19.050 zł. Stanowią one sumy wierzytelności wynikających z dołączonych do rozliczenia faktur.

P. K. (1) działał w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej. Pomimo nieponiesienia deklarowanych kosztów na realizację projektu wystąpił i otrzymał ich zwrot.

Sąd zakwalifikował jego działanie nadto na podstawie art. 297 § 1 k.k., ponieważ sprawca posłużył się podrobionymi i nierzetelnymi fakturami VAT w celu uzyskania dla siebie wsparcia finansowego od instytucji dysponującej środkami publicznymi, jaką był Wojewódzki Urząd Pracy w S., realizujący Program Operacyjny Kapitał Ludzki, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w postaci dotacji celowej na realizację programu „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”. Wykorzystane przez oskarżonego dokumenty miały istotne znaczenie dla otrzymania świadczeń, gdyż zgodnie z treścią umowy o dofinansowanie były one wymagane przy ubieganiu się o zwrot poniesionych kosztów kwalifikowanych.

Z podstawy czynów przypisanych P. K. (1) wyeliminowany został natomiast przepis art. 270 § 1 k.k. jako zbędny. Zastosowanie art. 297 § 1 k.k. w pełni oddaje kwalifikację prawną zachowania sprawcy, gdyż uwzględnia także posłużenie się przez niego sfałszowanymi dokumentami. Wobec braku ustaleń na temat podrobienia ich przez oskarżonego niezasadnym stało się dodatkowe wskazywanie art. 270 § 1 k.k.

W sprawie nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynów lub winę P. K. (1). Mając powyższe na uwadze sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia dwóch występków z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Przyjął nadto, że stanowią one elementy ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. ponieważ zostały podjęte w krótkim czasie, w ciągu 6 miesięcy w podobny sposób, poprzez złożenie wniosków o płatność w ramach realizacji umowy z dnia 2 lipca 2008 roku nr UDA. (...) (...). Sprawca wykorzystał tę samą sposobność, wynikającą z rozliczania wydatków poniesionych na realizację jednego projektu zatytułowanego „Aktywizacja zawodowa samotnych matek”.

Zgromadzony materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania oskarżonym sprawstwa przestępstwa z art. 233 § 1 k.k. Obaj zaprzeczyli, aby usiłowali nakłonić J. Ż. (1) do złożenia fałszywych zeznań w postępowaniu prowadzonym przez Urząd Kontroli Skarbowej w S. lub śledztwie Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie. Nie wynika to również z zeznań tego świadka. Według jej pierwotnej, najpełniejsze relacji, przedstawionej w dniu 5 grudnia 2011 roku P. K. (1) „ zaproponował mi, żeby te faktury zaksięgowała w firmie” (załącznik nr 1 k. 226). Z kolei M. K. (1) „ powiedział, że wystarczy jak wyrażę czynny żal przed Urzędem Skarbowym” (załącznik nr 1 k. 226). Zacytowane najistotniejsze fragmenty wypowiedzi J. Ż. (1), odnoszące się do stawianych oskarżonym zarzutów, nie dają podstaw do wnioskowania, aby nakłaniali oni ją do złożenia fałszywych zeznań określonej treści w charakterze świadka w jakimkolwiek postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy. Uczestnicy rozmowy zgodnie przyznawali, że jej przedmiotem było przede wszystkim zarejestrowanie w ewidencji księgowej firmy (...) faktur, oznaczonych jej danymi. Nie dotyczyła ona jednak w ogóle ewentualnego zachowania J. Ż. (1) jako świadka w sprawach karnoskarbowych lub karnych, a w szczególności podczas przesłuchań.

Niezależnie od powyższej konkluzji należy nadto zwrócić uwagę, że instytucja „czynnego żalu”, o której mówił M. K. (1) w trakcie analizowanego spotkania, określona w art. 16 Kodeksu karnego skarbowego, polega na złożeniu na piśmie lub ustnie do protokołu przez sprawcę zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego. Nie jest to równoznaczne ze składaniem zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu sądowych, po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie.

Sąd przy wymiarze kar wobec P. K. (1) wziął pod uwagę znaczną społeczną szkodliwością przypisanych przestępstw. Za taką oceną przemawiały wartość wyrządzonej szkody, posłużenie się kilkoma podrobionymi dokumentami oraz wyczerpanie znamion dwóch czynów zabronionych. Na korzyść P. K. (1) przemawia niekaralność sądowa oraz prowadzenie ustabilizowanego trybu życia, przejawiającego się wykonywaniem pracy na terenie Wielkiej Brytanii. Wpływ na wysokość stawek dziennych grzywny miała również zdolność zarobkowa sprawcy oraz posiadane wartościowe przedmioty majątkowe.

Przywołane powyżej okoliczności dały podstawy do zastosowania wobec oskarżonego, przewidzianej w art. 69 k.k., instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony nie był skazywany za przestępstwa. Podjął pracę. Fakty te pozwalają traktować jego zachowania jako mające charakter incydentalny. Tym samym za wystarczający dla osiągnięcia celów kary należy uznać okres 2 lat próby.

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci oryginałów faktur VAT, jako przedmiotów służących do popełnienia przestępstw, polegających na wprowadzeniu w błąd pracowników Wojewódzkiego Urzędu Pracy co do wydatkowania wskazanych w nich kwot. Nadto wobec zaniechania naprawienia szkody wyrządzonej czynami zabronionymi przez sprawcę, nałożył taki obowiązek na niego tytułem środka karnego. Jego wysokość odpowiada sumom otrzymanych nienależnie dotacji celowych. Jako podstawę tego rozstrzygnięcia wskazano art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynów, gdyż był korzystniejszy od obecnie funkcjonującego z uwagi na niestosowanie wówczas przepisów cywilnych o naprawieniu szkody.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządzono zwrot kopii faktury VAT nr (...)// (...) oraz umowy najmu pomieszczeń z dnia 2 lutego 2019 roku uprawnionym podmiotom, bowiem stały się one zbędne na obecnym etapie postępowania.

Konsekwencją uznania P. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów stało się także obciążanie kosztami postępowania w części odpowiadającej liczbie przypisanych mu zachowań. Ich wysokość uzasadnia przekonanie o zdolności uiszczenia należności bez uszczerbku dla swojego utrzymania, w szczególności biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe.

W części dotyczącej uniewinnienia oskarżonych koszty procesu ponosi Skarb Państwa.