Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Romanowska

Protokolant: stażysta Anna Barcikowska

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 13/05/2015 r. znak: (...)

o przeliczenie emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni H. S. prawo do doliczenia do stażu okresu zatrudnienia od 1 lipca 1991 roku do 30 września 1991 roku w Narodowym Banku Polskim Oddział Okręgowy w E.;

II.  w pozostałej części odwołanie oddala.

Sygn. akt IV U 794/15

UZASADNIENIE

H. S. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 13.05.2015r., znak (...), odmawiającej doliczenia ubezpieczonej okresu zatrudnienia od 1 czerwca 1991r. do 30 września 1991r. w Narodowym B. Polskim.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podniosła, iż była zatrudniona w Narodowym Banku Polskim Oddziale Okręgowym w E. od 16.07.1953r. do 28.03.1991r., po czym ponownie pracowała na rzecz tego pracodawcy jeszcze przez okres 4 miesięcy od 01.06.1991r. do 30.09.1991r. w charakterze kasjera. Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżąca zawnioskowała o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy powołał przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /obecnie Dz.U. z 2015 Nr 121 z późn. zm / wskazując, że z przedłożonej dokumentacji przez skarżącą nie wynika dokładny okres zatrudnienia – żądany do uwzględnienia przez skarżącą, ani rodzaj umowy zatrudnienia w tym okresie.

Sąd ustalił, co następuje:

Skarżąca H. S. ur. (...), wnioskiem z dnia 14.03.1991. wystąpiła do organu rentowego o świadczenie emerytalne.

Decyzją z dnia 12.04.1991r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał skarżącej prawo do emerytury, od dnia 29.03.1991r., uwzględniając okresy zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w E. (od 06.02.1953r. do 30.06.1953r.) i w Narodowym Banku Polskim Oddziale Okręgowym w E. (od16.07.1953r. do 28.03.1991r.)

W dniu 30.12.2008r. skarżąca przedłożyła w organie rentowym zaświadczenia (...) Oddział Okręgowego w O. z dnia 08.07.2008r. o zatrudnieniu i wynagrodzeniu stwierdzające jej zatrudnienie w okresie od czerwca do września 1991r. oraz wynagrodzenie z tego okresu w kwocie 6.986.067 zł. Do tego skarżąca przedłożyła pismo NBP O/O. z dnia 08.07.2008r. stwierdzające, iż w aktach osobowych nie ma dokumentacji potwierdzającej zatrudnienie skarżącej po dniu 28.03.1991r., tj. po przejściu na emeryturę, a jedynie wskazane wynagrodzenie widnieje na listach płac.

Decyzją z dnia 19.02.2009r. organ rentowy odmówił doliczenia skarżącej do stażu pracy okresu od czerwca do września 1991r., przyjmując, że z przedłożonego zaświadczenia nie wynika dokładny okres zatrudnienia ubezpieczonej, ani rodzaj umowy zatrudnienia. Skarżąca nie kwestionowała tej decyzji.

(dowód: wniosek k. 1, decyzja k. 7, zaświadczenie k. 64, pismo 65, decyzja k.68 akt emerytalnych)

W dniu 14.04.2015r. skarżąca ponowienie wystąpiła z wnioskiem o doliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia w NBP od czerwca do września 1991r. przedkładając zeznania świadków na potwierdzenie świadczenia pracy w tym okresie.

Decyzją z dnia 13.05.2015r. organ rentowy odmówiła skarżącej doliczenia do stażu pracy okresu od 01.06.1991r. do 30.09.1991r., z przyczyn jak z wcześniejszej decyzji z dnia 19.02.2009r. oraz zważania, że zeznania świadków są mało sprecyzowane i nie wynika z nich charakter zatrudnienia skarżącej, wynagrodzenia i wypłaty.

(dowód: k. 105, decyzja k. 126 akt emerytalnych)

Ubezpieczona złożyła odwołanie od powyższej decyzji podtrzymując swoje stanowisko wyrażone przed organem rentowym

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie jedynie w części.

Zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 o emeryturach i rentach z FUS, jeżeli emeryt lub rencista zgłosi wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych, kwotę przysługującego świadczenia zwiększa się doliczając:

1)do kwoty emerytury, o której mowa w art. 53, lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy:

a)po 1,3% podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok okresów składkowych, o których mowa w art. 6,

b)po 0,7% podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 7;

2) do kwoty renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz do kwoty renty rodzinnej część wzrostu, o którym mowa w pkt 1, ustaloną przy zastosowaniu wskaźnika procentowego, określonego odpowiednio w art. 62 ust. 2 lub w art. 73 ust.1.

W myśl ust. 2. przy obliczaniu wzrostu, o którym mowa w ust. 1, okresy składkowe i nieskładkowe ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy w okresie od dnia 01.06.1991r. do dnia 30.09.1991r. skarżąca pracowała w Narodowym Banku Polskim i czy ten okres mógł zostać zaliczony do stażu jej zatrudnienia. Po przeprowadzonym postępowaniu sądowym pozwany ostatecznie nie kwestionował faktu świadczenia pracy przez ubezpieczoną na rzecz NBP od lipca do września 1991r. w rozmiarze pełnych miesięcy. Organ rentowy jednocześnie podniósł, że zachodzą wątpliwości co do pełnego miesiąca pracy ubezpieczonej w czerwcu 1991r. Pozwany zaznaczył, że za miesiąc czerwiec 1991r. skarżąca otrzymała wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 470.813 zł, czyli poniżej minimalnego wynagrodzenia wówczas obowiązującego (od dnia 1.04.1991r. – 605.000 zł, a za kolejne miesiące /lipiec-wrzesień 1991r./) otrzymała wynagrodzenie zasadnicze w wysokości po 1.620.000 zł, czyli znacznie powyżej minimalnego wynagrodzenia, które oscylowało na kwoty, od dnia 1.07.1991r. – 632.000 zł, od dnia 1.10.1991r. – 652.000 zł i od 1.12.1991r. – 700.000).

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie daje jednoznaczne podstawy do przyjęcia, że skarżąca w okresie od lipca do września 1991r. wykonywała pracę na rzecz Narodowego Banku Polskiego Oddziału Okręgowego w E. w rozmiarze pełnych miesięcy. Wprawdzie z zebranego materiału dowodowego wynika, że skarżąca już w czerwcu 1991r. podjęła ponowne zatrudnienie, po przejściu na emeryturę, niemniej jednak w ocenie Sądu nie zachodziły podstawy do przyjęcia, iż już w tym miesiącu ubezpieczona wykonywała pracę w rozmiarze pełnego miesiąca. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że świadkowie potwierdzili okres pracy ubezpieczonej w spornym okresie, przy czym żaden ze świadków nie wskazał jednoznacznie daty początkowej ponownego zatrudnienia skarżącej, zeznając, iż w niedługim czasie ubezpieczona wróciła do pracy ze względów braku kadry pracowniczej na stanowisku kasjera (zeznania świadków B. O. i U. F. z rozprawy w dniu 22.10.2015r. oraz K. D. z rozprawy w dniu 19.01.2016r.). Po drugie słusznie zauważył pozwany, że zgodnie z listami płac za sporny okres skarżąca miała otrzymać wynagrodzenie zasadnicze za czerwiec 470.813 zł, czyli niższe od minimalnego wynagrodzenia wówczas obowiązującego, a za kolejne miesiące od lipca do września 1991r. miała otrzymać po 1.620.000 zł, czyli znacznie wyższe. Do tego zauważyć należy, że wynagrodzenia pozostałych pracowników za miesiąc czerwiec 1991r. były ponad dwukrotnie wyższe. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę ten fakt oraz stanowisko skarżącej i zeznania świadków, że ubezpieczona posiadała wysokie kwalifikacje zawodowe i była cenionym pracownikiem, w przypadku przepracowania przez ubezpieczoną pełnego miesiąca czerwca 1991r., otrzymałaby znacznie wyższe wynagrodzenie niż widniejące w listach płac za ten okres.

W tym kontekście nie mogło zyskać aprobaty Sądu stanowisko skarżącej, że mogło to być spowodowane faktem, iż początkowo została przyjęta z niższą stawką wynagrodzenia, która w kolejnych miesiącach wzrosła. W ocenie Sądu niemożliwym jest, żeby instytucja państwowa zatrudniała pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzenie oscylujące poniżej minimalnego wynagrodzenia. Zdaniem Sądu już ten fakt sam przemawia za brakiem uznania twierdzenia strony skarżącej. Do tego pomiędzy wynagrodzeniem zasadniczym za miesiąc czerwiec 1991r., a lipiec 1991r. zachodzi znaczna dysproporcja, co wyklucza ewentualny wzrost wynagrodzenia na skutek dalszego zatrudnienia, tym bardziej, iż przez kolejne trzy miesiące wysokość wynagrodzenia zasadniczego pozostawała bez zmian. Również różnicy w wysokości wynagrodzeń za pracę pomiędzy tymi miesiącami nie może tłumaczyć proces inflacyjny.

Wobec tego, Sąd nie widział podstaw by odmówić wiarygodności wyjaśnieniom skarżącej w znacznej części w zakresie przedstawionym w powyższych wyjaśnieniach. Wprawdzie skarżąca przedstawiła dowód z zeznań świadków na okoliczność potwierdzenia pracy w NBP od czerwca 1991r., jednakże w świetle zeznań tych świadków i list płac za sporny okres, nie zachodziły podstawy do przyjęcia, iż ubezpieczona przepracowała pełny miesiąc czerwiec 1991r., co jest niezbędne do uwzględnienia tego okresu przy ustalaniu wysokości świadczenia emerytalnego, zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy emerytalnej, który stanowi, iż przy obliczaniu wzrostu emerytury okresy składkowe i nieskładkowe, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Dodatkowo można również wskazać, że w myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne. Dlatego też na ubezpieczonej ciążył ciężar wykazania faktycznego świadczenia pracy, również w pełnym miesiącu czerwca 1991r. Marginalnie na uwagę zasługuje, że skarżąca już 2008r. przedłożyła zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (k. 64 a.e.) obejmujące sporny okres zatrudnienia, jednakże zgodnie z informacją NBP (k.65 a.e.) przedłożone zaświadczenie było sporządzone na podstawie list płac za okres od czerwca do września 1991r. Zatem datę początkową zatrudnienia w zaświadczeniu przyjęto jedynie na podstawie wypłaty wynagrodzenia za czerwiec 1991r. (niekoniecznie za pełen miesiąc, co nie jest jednoznaczne z przepracowaniem pełnego miesiąca. Przy tym również skarżąca wprawdzie podnosiła, że już przed czerwcem 1991r. podjęła zatrudnienie, tylko ze względu na brak jakiejkolwiek dokumentacji (nawet list płac) nie wnosiła o zaliczenia tego okresu do stażu zatrudnienia. Podkreślenia jednak wymaga, że żaden dowód nie wskazuje jednoznacznie na datę ponownego podjęcia pracy przez skarżącą w NBP przed czerwcem 1991r. Świadkowie jedynie zeznali, że w niedługim czasie skarżąca podjęła zatrudnienie, bez sprecyzowania daty. Wobec tego odpadała również podstawa do przyjęcia, iż skarżąca rozpoczęła pracę już przed czerwcem 1991r. i była ciągle zatrudniona do września 1991r.

Z tych też względów Sąd, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., uwzględnił odwołanie skarżącej w części i zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni prawo do doliczenia do stażu okresu zatrudnienia od 1 lipca 1991 roku do 30 września 1991 roku w Narodowym Banku Polskim Oddziale Okręgowym w E. (pkt I), oddalając odwołanie w pozostałej części (pkt II).