Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział IX Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Leszkiewicz

Protokolant: Kamila Mocek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2016r. w S.

sprawy z powództwa M. Ś.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda M. Ś. kwotę 10640,64 zł (dziesięć tysięcy sześćset czterdzieści złotych 64/100) wraz z:

a)  ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 12 sierpnia 2014r. do dnia 31 grudnia 2015r.,

b)  ustawowymi odsetkami za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2302,75 zł (dwa tysiące trzysta dwa złote 75/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego,

IV.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku od:

a)  powoda kwotę 50,50 zł (pięćdziesiąt złotych 50/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa,

b)  pozwanego kwotę 151,50 zł (sto pięćdziesiąt jeden złotych 50/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

IX C 115/15

UZASADNIENIE

Powód M. Ś. wytoczył powództwo przeciwko (...) S.A. V. (...) w W. o zapłatę kwoty 14177,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12.08.2014r. do dnia zapłaty tytułem uzupełnienia należnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną w samochodzie na skutek kolizji z samochodem objętym ubezpieczeniem w pozwanym towarzystwie wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie nie jest zgodne z wyceną rozmiaru szkody wykonanej przez rzeczoznawcę na zlecenie powoda. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany (...) S.A. V. (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie zrekompensowało powodowi szkodę, gdyż wypłacone odszkodowanie umożliwiało celową i ekonomicznie uzasadnioną naprawę z zastosowaniem stawek i części uwzględnionych w kosztorysie pozwanego. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd ustalił, co następuje:

Samochód V. (...) nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w kolizji. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej przez pozwanego /bezsporne/.

Pozwany ustalił i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 11383,36 zł /bezsporne/.

Wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powoda wyniosła 22024 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego (k. 64-80, 98 - 99).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w „Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe”, Lexis Nexis, W-wa 2006 r. s. 145).

W tych okolicznościach w celu określenia wysokości odszkodowania należało ustalić wysokość niezbędnych i celowych kosztów przywrócenia uszkodzonego samochodu do stanu sprzed szkody.

Sąd oparł się przy ustalaniu tejże wysokości na opinii biegłego sądowego, która została sporządzona w sposób jasny i czytelny, zgodnie z wiedzą wymaganą przy tej specjalności.

Według biegłego wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powoda powinna wynieść 17906,37 zł netto, z czego:

- koszty robocizny lakierniczej i koszty materiałów lakierniczych wyniosły (...),890 zł,

- koszty prac blacharskich i mechanicznych wyniosły 1376 zł,

- koszty części zamiennych wyniosły 13804,54 zł,

zaś po uwzględnieniu podatku VAT - 22024 zł.

Biegły ustalił stawki roboczogodziny dla prac blacharskich, lakierniczych i mechanicznych w oparciu o obowiązujące stawki średnie – rynku regionalnego.

Przedstawione stawki zarówno przez powoda jak i przede wszystkim przez pozwanego odbiegały w sposób nieuzasadniony od obowiązującej stawki średniej na rynku lokalnym.

Przyjęta przez biegłego stawka za robociznę umożliwia powodowi przywrócenie stanu samochodu sprzed szkody, zwłaszcza, iż nie wszystkie warsztaty samochodowe podniosły koszty po ich wzroście i ustaleniu przez Cech (...) w S.. Natomiast stawki przyjęte przez pozwanego zmuszałyby powoda do wykonania naprawy w warsztacie wykonującym naprawy poniżej średniej wartości stawek na rynku lokalnym, do czego pozwany nie był uprawniony pomimo wybrania kosztorysowego rozliczenia szkody.

Biegły ustalając koszty części zamiennych przyjął wartość części oryginalnych (O i Q).

Sąd przyjął te wyliczenia za wiarygodne, gdyż należy mieć na uwadze, iż pełne odszkodowanie powinno zawierać nie tylko uwzględnienie przeciętnej ceny roboczogodziny, obowiązującej na danym obszarze, ale również ceny części oryginalnych, stosowanych przez serwis danej marki pojazdu. Nie można pozbawiać poszkodowanego na skutek kolizji możliwości naprawienia szkody przy pomocy części oryginalnych, które należało użyć z uwagi na procesy technologiczne, ekonomiczne i zasady bezpieczeństwa, przy czym biegły w sposób wyważony przyjął wartości zużycia eksploatacyjnego uszkodzonych części.

Nadto pozwany nie kwestionował opinii biegłego i nie wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, zaś operaty szkodowe wykonane przez strony zostały przez nie zakwestionowane.

Odnośnie wysokości szkody powiększonej o podatek VAT należy wskazać, iż na podstawie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17.05.2007 r. (III CZP 150/06, publ. OSNC 2007/10/144, biul. SN 2007/5/9), z którą Sąd orzekający w pełni się zgadza – odszkodowanie przysługujące na podstawie umowy ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, ustalone wg cen części zamiennych i usług, obejmuje kwotę podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie, w jakim poszkodowany nie może obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego.

Strony, reprezentowane przez fachowych pełnomocników, nie kwestionowały opinii biegłego sądowego.

Biorąc pod uwagę, iż zakład ubezpieczeń częściowo naprawił szkodę i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 11383,36 zł, co było bezsporne, należało uwzględnić roszczenie powoda na podstawie art. 363 § 1 kc i zasądzić różnicę między wyliczoną szkodą przez biegłego, a częściowym jej naprawieniem tj. 10640,64 zł, o czym orzeczono w pkt I i II wyroku.

Odnośnie odsetek należy wskazać, iż na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) pozwany był obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody przez uprawnionego lub pokrzywdzonego, a tym samym zasadnym było zasądzenie odsetek wg żądania powoda . Orzeczenie o odsetkach znalazło oparcie również w treści art. 481 § 1 kc.

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 100 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Sąd zastosował metodę stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Powództwo zostało uwzględnione w 75%, a tym samym nie można było uznać, iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Również powództwo w niniejszej sprawie nie zależało do wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

W tym stanie rzeczy powodowi przysługiwały koszty sądowego w stosunku do uwzględnionego powództwa pomniejszone o koszty należne pozwanemu w stosunku do oddalonego powództwa.

Natomiast koszt wynagrodzenia biegłego został pokryty z zaliczki powoda tylko do kwoty 750 zł, zaś w pozostałym zakresie został poniesiony tymczasowo przez Skarb Państwa, dlatego też w stosunku do wyniku procesu nakazano ściągnięcie tego kosztu obu stron postępowania.

O kosztach zastępstwa prawnego Sąd postanowił zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sąd przyznał wynagrodzenie w wysokości jednokrotnej stawki mając na uwadze nieskomplikowany charakter sprawy i standardowe czynności dokonane przez pełnomocników w toku procesu.