Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Grzempa

Protokolant: Kamila Skorupska

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2016 r. w Słupsku

sprawy z odwołania W. B. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego J. B. od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) z dnia 23.10.2015 r., znak sprawy: (...).(...)

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w G.

o ustalenie niepełnosprawności

oddala odwołanie

Sygn. akt V U 413/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczona (...)przez przedstawicielkę ustawową – matkę J. B. wniosła odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w G. z dnia 23.10.2015 r., nr (...). (...) (...). Orzeczeniem tym utrzymano w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w S., który nie zaliczył jej do osób niepełnosprawnych.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej podniosła, że stan zdrowia córki wskazuje na to, że jest osobą niepełnosprawną.

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w G. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Podniósł, że orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania orzeczniczego. Przy orzekaniu uwzględniono ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, ocenę psychologiczną. Ustalono, iż niedosłuch przewodzeniowy ucha prawego nie zalicza dziecka do osób niepełnosprawnych. W. B. nie wymaga bowiem konieczności zapewnienia całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. ma (...) lat.

bezsporne

W 2009 roku rozpoznano u W. B. niedosłuch ucha prawego. Od września (...) r. nosi aparat słuchowy w prawym uchu. Jest pod stałą opieką Poradni Laryngologicznej w L..

bezsporne

Aktualnie u W. B. występuje niedosłuch przewodzeniowy prawego ucha nieznacznego stopnia. Schorzenie to nie powoduje konieczności sprawowania całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

dowód: opinia biegłego sądowego z laryngologii (k. 8-9)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest uzasadnione i jako takie podlega oddaleniu.

W niniejszej sprawie przedstawicielka ustawowa ubezpieczonego domagała się zmiany orzeczenia poprzez zaliczenie małoletniej córki do osób niepełnosprawnych, nadto podnosiła, że istnieją wobec niej wskazania do szkolenia, uczestnictwa w terapii zajęciowej, konieczności zaopatrzenia w środki pomocnicze oraz konieczny stały współudział na co dzień opiekuna dziecka w procesie leczenia a także konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

WZON podniósł, że rozstrzygając sprawę wziął pod uwagę ocenę psychologiczną, jak też przedstawioną dokumentację medyczną. Wskazał, iż ubezpieczona nie spełnia przesłanek do zaliczenia jej do osób niepełnosprawnych.

Kluczowym zatem w przedmiotowej sprawie była ocena zasadności orzeczenia o niepełnosprawności Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Województwie (...) w G., którym to orzeczeniem utrzymano w mocy Orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w L..

Na gruncie przedmiotowej sprawy zastosowanie znajduje Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 1997, Nr 123, poz. 776).

W myśl art. 4a. ust. 1 tej Ustawy osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Kryteria oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia określa także Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 01.02.2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. 2002, Nr 17, poz. 162).

Zgodnie z § 2.1 tego Rozporządzenia do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, należą:

1)  wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

2)  wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne, układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego,

3)  upośledzenie umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym,

4)  psychozy i zespoły psychotyczne,

5)  całościowe zaburzenia rozwojowe powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypie zachowań, zainteresowań i aktywności,

6)  padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi,

7)  nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia,

8)  wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni,

9)  głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego.

Sąd miał na uwadze, iż dla oceny, czy dana osoba zalicza się do osób niepełnosprawnych, niezbędne są wiadomości fachowe z zakresu specjalności medycyny, stosownie do schorzeń, na które cierpi osoba zainteresowana.

W celu wyjaśnienia powyższych wątpliwości, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu laryngologii.

Opinia sądowo – lekarska sporządzona została przez biegłego w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach oraz po przeprowadzeniu badania ubezpieczonej.

W opinii biegły laryngolog rozpoznał u małoletniej ubezpieczonej niedosłuch ucha prawego niewielkiego stopnia. Wskazał, iż to schorzenie nie powoduje konieczności sprawowania całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

W zakreślonym terminie strony nie wniosły zastrzeżeń do opinii biegłego.

W uznaniu Sądu opinia pisemna sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy zasługuje na miano miarodajnej. Opinia biegłego sądowego została opracowana po zapoznaniu się przez biegłego z aktami sprawy, dokumentacją medyczną, po badaniu ubezpieczonej i sporządzeniu wywiadu lekarskiego, zawiera jasne i logiczne wnioski. Sąd mając przy tym na uwadze merytoryczne przygotowanie biegłego i jego wieloletnie doświadczenie zawodowe nie znalazł podstaw do podważania treści opinii, dających jasną podstawę do rozstrzygnięcia odwołania.

Podnieść należy, iż matka ubezpieczonej upatruje niepełnosprawności dziecka jedynie w fakcie posiadania aparatu słuchowego, który jak oświadczyła spełnia swoje funkcje. Jednakże samo noszenie aparatu słuchowego, tak jak noszenie okularów korygujących wzrok przy schorzeniu narządu wzroku nie stanowi samoistnej przesłanki do zaliczenia danej osoby do osób niepełnosprawnych.

Ze stanu faktycznego ustalonego na podstawie opinii biegłego sądowego należało stwierdzić, że stan zdrowia ubezpieczonej nie uzasadniał zmiany orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w G..

W oparciu o powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 oddalił odwołanie, o czym orzeczono w sentencji wyroku.