Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy P. S. (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wznowienie postępowania

na skutek odwołania P. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 12 maja 2015 r. nr (...) SP (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka

VIII U 894/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 kwietnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił P. S. prawa do emerytury.

Na uzasadnienie podano, że zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) oraz z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) ubezpieczony nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił nie udowodnił co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 11 lat i 26 dni.

Ubezpieczony P. S. wniósł o wznowienie postępowania w sprawie o emeryturę.

Na uzasadnienie podano, że Sąd Okręgowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku z dnia 14 maja 2013 roku, w sprawie VIII U 427/13 wskazał, że staż pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych na dzień 31 października 2002 roku wynosiłby ponad 15 lat.

Decyzją z dnia 12 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wznowienia postępowania, podtrzymał decyzję z dnia 8 kwietnia 2014 roku, bowiem ubezpieczony nie przedstawił żadnych nowych dowodów, które mają wpływ na prawo do emerytury. Organ rentowy podał, że ubezpieczony nie wykazał, że na dzień 31 grudnia 1998 roku świadczył pracę w warunkach szczególnych w wymiarze co najmniej 15 lat.

Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji z dnia 12 maja 2015 roku i przyznania prawa do emerytury. Ubezpieczony podał, że wszelkie niezbędne dokumenty zostały złożone w organie rentowym w 2008 roku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia dnia (...) roku.

Do dnia 31 grudnia 1998 roku ubezpieczony wykazał 25 letni okres składkowy i nieskładkowy. Staż pracy w warunkach szczególnych wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wynosił 11 lat i 26 dni, t.j. na stanowisku lakiernika – wykaz A, dział XIV, poz. 17 – od dnia 1 grudnia 1986 roku do dnia 31 marca 1987 roku, na stanowisku galwanizera – wykaz A, dział III, poz. 76 – od dnia 1 kwietnia 1987 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Ubezpieczony był zatrudniony od dnia 1 grudnia 1986 roku do dnia 31 października 2002 roku w Zakładach (...) SA w Z. na stanowiskach lakiernika i galwanizera.

/dowód z: akt ZUS; akt tut. Sądu VIII U 427/13/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczony domagał się wznowienia postępowania, zakończonego prawomocną decyzją z dnia 8 kwietnia 2014 roku i przyznania prawa do emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych.

Inicjując rozważania prawne, należy zauważyć, że zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999 roku – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony nie zauważył, że staż pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w wymiarze co najmniej 15 lat należy osiągnąć najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 roku. W związku z powyższym nie jest istotne, że na dzień 31 października 2002 roku ubezpieczony osiągnął wymagany w/w przepisami staż pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Po uprawomocnieniu się decyzji z dnia 8 kwietnia 2014 roku ubezpieczony nie przedłożył nowych dowodów lub ujawnił okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które miały wpływ na prawa do emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony wskazał jedynie, że wymagany staż pracy w warunkach szczególnych osiągnął w 2002 roku. Uwadze ubezpieczonego umknęło, że wymagany staż 15 lat pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy należało osiągnąć najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Skoro nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 114 ust. 1 ustawy, to na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. należało oddalić odwołanie.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka