Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: prot. sąd. Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa G. P.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę kwoty 67.759,77 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda G. P. kwotę 65.474 (sześćdziesiąt pięć tysięcy czterysta siedemdziesiąt cztery) złote z odsetkami ustawowymi od kwoty 63.067,43 zł od dnia 8 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty, oraz od kwoty 2.406,57 zł od dnia 23 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 7.152,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje zwrócić powodowi oraz stronie pozwanej ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwoty po 289,55 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

UZASADNIENIE

G. P. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 62.267,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty, oraz kwoty 800,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25 listopada 2013 r. doszło do zdarzenia drogowego, w którym uszkodzony został pojazd powoda, a pojazd sprawcy ubezpieczony był u strony pozwanej. Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi kwotę 96.039,58 zł. Powód zlecił wykonanie opinii prywatnej, w której koszty naprawy zostały ustalone na kwotę 158.317,01 zł. Powód podniósł, że wezwał stronę pozwaną do zapłaty brakującej kwoty, jednakże strona pozwana nie zrealizowała roszczenia powoda. Powód domagał się odsetek ustawowych od chwili zakończenia postępowania likwidacyjnego.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że w toku postępowania likwidacyjnego przyjęła odpowiedzialność za szkodę w pojeździe powoda i wypłaciła powodowi kwotę 96.039,58 zł. Zarzuciła, że opinia prywatna powoda ustala wysokość szkody w oparciu o ceny części oryginalnych, najwyższe stawki roboczogodzin za prace mechaniczne i blacharsko – lakiernicze, a także zawiera odmienny zakres uszkodzeń. Podniosła, że odszkodowanie obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, a kosztami niezbędnymi, są koszty które obejmują przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności, istniejącej przed wyrządzenie szkody. Zarzuciła, że powód nie wykazał, aby opinia prywatna była ona niezbędna.

Pismem z dnia 16 lutego 2016 r. powód rozszerzył powództwo o żądanie zasądzenia dodatkowej kwoty 5.492,34 zł, tytułem odszkodowania, w oparciu o opinię biegłego sądowego, sporządzoną w niniejszej sprawie.

Strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko, domagając się oddalenia powództwa w całości.

Sąd ustalił:

Na skutek wypadku z dnia 25.11.2013r. uszkodzeniu uległ samochód powoda marki A. (...), nr rej. (...). Koszt naprawy samochodu w warsztacie nieautoryzowanym przy wykorzystaniu części oryginalnych producenta pojazdu, oznaczonych symbolem „O”, wynosi 163.799,35 zł. Koszt naprawy tego pojazdu przy użyciu części zamiennych oryginalnych pochodzących od producenta pojazdu oznaczonych symbolem „O” oraz pochodzących od producenta danej części, oznaczonych symbolem „Q”, wynosi 160,713,85 zł. Wykonanie naprawy zgodnie z technologią producenta, przy wykorzystaniu części zamiennych oryginalnych zarówno tych oznaczonych symbolem „O”, jak i „Q” gwarantuje przywrócenie pojazdu do stanu jak przed szkodą pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości.

Dowód:

-

opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej E. B. – k. 77 – 107;

Wobec wypłaty przez pozwanego odszkodowania w wysokości 96.039,58 zł, tytułem kosztów naprawy pojazdu, powód zlecił wykonanie prywatnej opinii, celem ustalenia wartości szkody, która została określona przez rzeczoznawcę L. N. na kwotę 158.317,01 zł. Powód poniósł koszt wykonania w/w opinii w kwocie 800,00 zł.

Dowód:

-

kalkulacja naprawy – k. 29 – 41;

-

faktura VAT nr (...) – k. 42;

Pismem z dnia 28 lipca 2015 r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 63.067,43 zł. Strona pozwana pismem z dnia 13 sierpnia 2015 r. odmówiła dopłaty dalszej części odszkodowania.

Dowód:

-

ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 43 – 44;

-

pismo (...) – k. 45;

Sąd zważył co następuje:

Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku z dnia 25 listopada 2013r. nie była sporna. Poza sporem było, że wypadek miał miejsce w okresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, na podstawie umowy zawartej ze stroną pozwaną, oraz fakt, że strona pozwana wypłaciła dotychczas powodowi kwotę 96.039,58 zł, tytułem odszkodowania.

Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych [Dz.U.2013.392ze zm.], z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z art. 822 kc, przedmiotem umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest przejęcie przez zakład ubezpieczeń odpowiedzialności za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiadałby ubezpieczający. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 powołanej ustawy). Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego.

Strona pozwana, odpowiedzialna za szkodę, zobowiązana jest zwrócić poszkodowanemu (powodowi) wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem. Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu powinny być uznane jako koszty naprawienia szkody. Odszkodowanie obejmuje koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów pod warunkiem ich konieczności i niezbędności pod względem technicznym, bezpieczeństwa oraz estetyki i trwałości części zamiennych ( por. postanowienie SN z dnia 24.02.2006r., III CZP 91/05, LEX nr 180669). O przywróceniu do stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość i wygląd wsteczny ( por. wyrok SN z dnia 3.02.1971r., III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205; wyrok SN z dnia 5.11.1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186). Odszkodowanie obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki.

Wysokość szkody w pojeździe powoda ustalono w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej E. B., w kwocie 160.713,85 zł, przyjmując koszt naprawy z użyciem nowych części zamiennych oryginalnych, pochodzących od producenta pojazdu oznaczonych symbolem „O”, oraz pochodzących od producenta danej części, oznaczonych symbolem „Q”. Wykonanie naprawy zgodnie z technologią producenta, przy wykorzystaniu części zamiennych oryginalnych zarówno tych oznaczonych symbolem „O”, jak i „Q” gwarantuje przywrócenie pojazdu do stanu jak przed szkodą pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości. Biegły wskazał, że kosztorysy, wykonane przez strony, co do zasady są zbieżne co do zakresu naprawy. Strona powodowa zaniżyła stawkę za roboczogodzinę, przyjmując wysokość 70 zł, podczas, gdy średnia stawka obowiązująca w regionie zamieszkania powoda wynosi 110 zł. Zdaniem biegłego, strona pozwana również bezpodstawnie obniżyła koszt lakierowania oraz koszt części zamiennych, co czyni niemożliwym wykonanie naprawy i nie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia pod względem bezpieczeństwa, komfortu jazdy i estetyki. Ponadto biegły uwzględnił konieczność wymiany kamery obserwacji nocnej, co uzasadnił w swojej opinii, a czego pozwana nie kwestionowała. Ustalając wysokość szkody na kwotę 160.713,85 zł oraz uwzględniając, że dotychczas pozwana wypłaciła powodowi kwotę 96.039,58 zł, zasądzono na rzecz powoda kwotę 64.674,27 zł, tytułem odszkodowania (art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 § 1 kc i art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc). Zasądzone na rzecz powoda odszkodowanie obejmuje także koszty ekspertyzy, wykonanej na zlecenie powoda przez rzeczoznawcę z zakresu techniki samochodowej, w kwocie 800 zł. Skorzystanie z fachowej konsultacji pozwoliło powodowi ustalić rozmiar szkody, znacznie przekraczający wycenę, dokonaną przez stronę pozwaną w postępowaniu likwidacyjnym. Okoliczność, że pozwana nietrafnie określiła rozmiar i wartość szkody znalazła potwierdzenie w opinii biegłego sądowego. W dalszej części powództwo podlegało oddaleniu, skoro, zgodnie z opinią biegłego, wykonanie naprawy, zgodnie z technologią producenta, przy wykorzystaniu części zamiennych oznaczonych symbolem „O” i „Q”, gwarantuje przywrócenie pojazdu do stanu jak przed szkodą pod każdym względem, a zatem żądanie powoda zapłaty odszkodowania, obejmującego koszty naprawy z wykorzystaniem wyłącznie części oryginalnych producenta pojazdu, oznaczonych symbolem „O”, uznano za wygórowane.

Odsetki od kwoty 63.067,43 zł (62.267,43 zł + 800 zł – żądanie zawarte w pozwie) zasądzono od dnia 8.08.2015 r., mając na uwadze, że pismem z dnia 28 lipca 2015r. (k-43) powód wezwał stronę pozwana do zapłaty konkretnej kwoty, wyznaczając jej termin do dnia 7 sierpnia 2015r. Pozwana była więc w opóźnieniu w zapłacie odpowiedniej kwoty tytułem odszkodowania oraz tytułem zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy, od dnia 08.08.2015 r., co powoduje obowiązek zapłaty odsetek ustawowych (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817§1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Domaganie się przez powoda odsetek od daty wcześniejszej (tj. od 8 stycznia 2014r.) nie miało uzasadnienia w powołanych przepisach i w tej części roszczenie odsetkowe powoda podlegało oddaleniu. Powód nie wykazał, że wcześniej wzywał pozwaną do zapłaty konkretnej kwoty, uczynił to dopiero pismem z dnia 28.07.2015r., w oparciu o prywatną opinię rzeczoznawcy.

Odsetki od kwoty 2.406, 57 zł (kwota po rozszerzeniu powództwa) zasadzono od dnia następnego po dniu doręczenia stronie pozwanej pisma powoda z dnia 16 lutego 2016r., przyjmując, że doręczenie nastąpiło w dniu 22 lutego 2016r. – powód nie wykazał, aby doręczenie tego pisma pozwanej nastąpiło wcześniej.

Orzeczenie o kosztach w punkcie III wyroku oparto na przepisie art. 100 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc, przyjmując, że strona pozwana przegrała sprawę w 95 %, powinna zwrócić powodowi koszty zgodnie z wynikiem procesu. W skład kosztów procesu, poniesionych przez powoda wchodzi: opłata sądowa od pozwu – 3.154,00 zł, opłata sądowa od rozszerzonego powództwa – 275 zł, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego – 710,45 zł (łącznie 7.756,45 zł). W skład kosztów procesu, poniesionych przez stronę pozwaną wchodzi: wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego – 710,45 zł (razem 4.327,45 zł). Łącznie koszty procesu w sprawie wyniosły 12.083,90 zł. Powód, zgodnie z wynikiem procesu, powinien je ponieść w kwocie 604,20 zł (5%). Skoro poniósł je w kwocie wyższej, strona pozwana powinna zwrócić mu różnicę [7.756,45 – 604,20 = 7.152,25].

Orzeczenie w pkt IV wyroku oparto na przepisie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.