Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G.

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. w Gdańsku

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek apelacji J. B.

od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. akt VII U 457/15

oddala apelację.

SSO del. Tomasz Koronowski SSA Jerzy Andrzejewski SSA Daria Stanek

Sygn. akt III AUa 1707/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.01.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu J. B. prawa do emerytury pomostowej albowiem nie spełnił on warunków wynikających z art. 4 i 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008r. nr 237 poz. 1656). W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż ubezpieczony nie udowodnił okresów pracy w szczególnych warunkach wynoszących, co najmniej 15 lat oraz po dniu 31.12.2008r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej. Nadto pozwany uznał, iż ubezpieczony nie spełnił również warunków wynikających z art. 49 ustawy pomostowej, bowiem na dzień 01.01.2009r. nie udowodnił okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 wynoszącego, co najmniej 15 lat. Pozwany uznał za udowodniony przez ubezpieczonego staż pracy w warunkach szczególnych wynoszący łącznie 12 lat, 10 miesięcy i 15 dni.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej od dnia złożenia wniosku. Nadto ubezpieczony wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność wykonywania pracy w szczególnych warunkach oraz zasądzenie od pozwanego kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko, jak w zaskarżonej decyzji wskazując, iż brak jest podstaw do zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zasadniczej służby wojskowej od 23.04.1974r. do 07.04.1977r. oraz okresu wykonywania pracy, jako ślusarz w Z. (...)

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2015 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

Sąd I instancji oparł rozstrzygnięcie o następujące ustalenia i rozważania:

Ubezpieczony J. B., urodzony w dniu (...), z zawodu monter maszyn i urządzeń okrętowych, ślusarz, w dniu 02.07.2014r. złożył do organu rentowego wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił staż sumaryczny 40 lat, 4 miesiące i 18 dni – w tym 40 lat, 2 miesiące i 6 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 12 dni okresów nieskładkowych –ZUS uwzględnił również staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 12 lat, 10 miesięcy i 15 dni. Pozwany zaliczył bowiem także wnioskodawcy- błędnie o czym będzie mowa niżej- do stażu pracy w warunkach szczególnych okresy od dnia 07.08.1973r. do 22.04.1974r., od 10.05.1977r. do 05.10.1986r., od 31.01.1986r. do 31.07.1989r. z tytułu zatrudnienia w (...) S.A. Ubezpieczony po dniu 01.01.2009r. nie kontynuował pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze.

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd Okręgowy postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym 15–letnim stażem pracy w szczególnych warunkach na gruncie przepisów art. 3 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej, jest słuszne.

Jak wynika bowiem z ustalonego stanu faktycznego, prace takie jak spawanie czy montowanie elementów wyposażenia statku, ubezpieczony wykonywał głównie w hali produkcyjnej, na dworze na łożach i bezpośrednio na statkach, jednakże prace na statkach w pomieszczeniach o małej kubaturze lub z utrudnioną wentylacją (kotłach, rurach, podwójnych dnach statków) stanowiły tylko znikomą część obowiązków pracowniczych wnioskodawcy.

Tymczasem zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy pomostowej do prac w szczególnych warunkach zaliczono:

⚫

poz. 28 – prace bezpośrednio przy spawaniu łukowym lub cięciu termicznym w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze, z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury itp.).

⚫

poz. 29 – prace bezpośrednio przy malowaniu, nitowaniu lub montowaniu elementów wyposażenia w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury itp.).

Wobec powyższego brak było podstaw do przyjęcia, iż praca wykonywana przez ubezpieczonego w okresach uwzględnionych przez pozwanego, jako praca w warunkach szczególnych w rozumieniu „starych przepisów”, może zostać zakwalifikowana do prac w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, co jest niezbędnym warunkiem do przyznania wnioskowanego świadczenia. Dlatego też bez znaczenia dla sprawy pozostawała kwestia okresu odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej oraz terminowego podjęcia dalszego zatrudnienia po jej zakończeniu. Zważywszy na powyższe okoliczność, a nadto wobec treści zeznań ubezpieczonego, z których jednoznacznie wynikało, iż w okresie zatrudnienia w Z. (...) wykonywał tożsamą pracę jak w okresie zatrudnienia w (...) S.A., niecelowym było zdaniem Sądu I instancji badanie wnioskowanych przez ubezpieczonego okresów zatrudnienia w/w zakładzie. Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 227 k.p.c. wnioskując a contrario oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie zawnioskowanych przez ubezpieczonego świadków uznając, iż ich zeznania pozostawały bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Apelację od wyroku wywiódł J. B., zarzucając:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że:

a.  Wnioskodawca w okresie od dnia 07 sierpnia 1973r. do dnia 22 kwietnia 1974r., od dnia 10 maja 1977r. do dnia 20 listopada 1978r., od dnia 21 listopada 1978r. do dnia 21 lutego 1979r., od dnia 22 lutego 1979r. do dnia 05 października 1986r., od dnia 31 października 1986r. do dnia 31 lipca 1989r. oraz od dnia 15 stycznia 1990r. do dnia 31 października 1992r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych;

b.  Wnioskodawca w okresie od dnia 07 sierpnia 1973r. do dnia 22 kwietnia 1974r., od dnia 10 maja 1977r. do dnia 20 listopada 1978r., od dnia 21 listopada 1978r. do dnia 21 lutego 1979r., od dnia 22 lutego 1979r. do dnia 05 października 1986r., od dnia 31 października 1986r. do dnia 31 lipca 1989r. oraz od dnia 15 stycznia 1990r. do dnia 31 października 1992r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienionej w załączniku do ustawy o z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych;

c.  brak jest podstaw do przyjęcia, iż praca wykonywana przez Wnioskodawcę w okresach uwzględnionych przez pozwanego, jako praca w warunkach szczególnych w rozumieniu „starych przepisów", może zostać zakwalifikowana do prac w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych;

2.  sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: naruszenie art. 233 § l k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów: w sposób niewszechstronny, bowiem:

-

sąd nie wskazał przyczyn, na podstawie, których odmówił wiarygodności konkretnym dowodom przedstawionym przez Wnioskodawcę oraz nie wyjaśnił, dlaczego określone dowody, mimo że zostały przeprowadzone, sąd pominął, co w konsekwencji doprowadziło do wydania wyroku przez sąd w oparciu o jednostronne rozważenie materiału dowodowego na korzyść organu rentowego;

-

sąd nie odniósł się do całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz nie skonfrontował poszczególnych dowodów z innymi dowodami w sprawie oraz nie przedstawił logicznie spójnych wniosków.

3.  naruszenie prawa procesowego tj.: art. 217 § 2 k.p.c. w zw. art. 227 k.p.c. w zw. z art. 162 k.p.c. poprzez niedopuszczenie oraz oddalenie zgłoszonych dowodów z zeznań świadków na okoliczność pracy w szczególnych warunkach oraz posiadania żądanego okresu ubezpieczenia przez Wnioskodawcę, podczas gdy dowód ten dotyczy okoliczności faktycznych mających dla sprawy istotne znaczenie, a sporne okoliczności nie zostały jeszcze dostatecznie wyjaśnione, co doprowadziło do oparcia wyroku na niekompletnym materiale dowodowym

4.  naruszenie prawa materialnego tj.: art. 4 w zw. art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych poprzez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż Wnioskodawca w okresie dnia 07 sierpnia 1973r. do dnia 22 kwietnia 1974r., od dnia 10 maja 1977r. do dnia 20 listopada 1978r., od dnia 21 listopada 1978r. do dnia 21 lutego 1979r., od dnia 22 lutego 1979r. do dnia 05 października 1986r., od dnia 31 października 1986r. do dnia 31 lipca 1989r., od dnia 15 stycznia 1990r. do dnia 31 października 1992r. oraz od dnia 23 kwietnia 1974r. do dnia 07 kwietnia 1977r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy, a także poprzez uznanie, iż nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze wynoszącego, co najmniej 15 lat, tj. wymienionej w załączniku nr l lub 2 do niniejszej ustawy.

Apelujący wnosił o zmianę wyroku poprzez zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie J. B. prawa do emerytury pomostowej poczynając od dnia złożenia wniosku - w przypadku niemożności zmiany wyroku - uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego. Ponadto na podstawie art. 380 k.p.c. apelujący wnosił o rozpoznanie przez sąd II instancji punktu drugiego postanowienia sądu I instancji z dnia 15 lipca 2015 roku oddalającego wniosek Wnioskodawcy zgłoszony w odwołaniu z dnia 04 lutego 2015r. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków M. W. i M. K. (1) na okoliczność pracy w szczególnych warunkach oraz posiadania żądanego okresu ubezpieczenia przez Wnioskodawcę oraz przeprowadzenie tego dowodu przez sąd II instancji w trybie art. 382 k.p.c.

Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawca wskazał, iż w okresach od dnia 07 sierpnia 1973r. do dnia 22 kwietnia 1974r., od dnia 10 maja 1977r. do dnia 20 listopada 1978r., od dnia 22 lutego 1979r. do dnia 05 października 1986r., od dnia 31 października 1986r. do dnia 31 lipca 1989r. oraz od dnia 15 stycznia 1990r. do dnia 31 października 1992r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych na stanowisku monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego. Nadto wykonywana praca odpowiada pracy wskazanej w Załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych pod poz. 18, tj. prace bezpośrednio przy formowaniu wyrobów ogniotrwałych wielkogabarytowych przy użyciu ręcznych narzędzi wibracyjnych. W ocenie apelującego wykonywane czynności w całości wyczerpują pojęcie prac wskazanych pod poz. 18 Załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. Aluminium, z którego wnioskodawca formował nadbudówki jest materiałem niepalnym, topiącym się dopiero w temperaturze ponad 600° C, dlatego też doskonale nadaje się do tworzenia systemów ognioodpornych. Wskazać należy, że zgodnie z definicją słowa „formować" zawartą w słowniku języka polskiego, pojęcie to oznacza: nadawać kształt, formę; kształtować. Bez wątpienia wykonywanie nadbudówek okrętowych z aluminium jest procesem formowania. Na uwagę zasługuje również fakt, że Wnioskodawca podczas przesłuchania na rozprawie wskazał, że z uwagi na gabaryty wycinanych przy użyciu ręcznych narzędzi wibracyjnych części, musiał kończyć proces ich formowania na zewnątrz, tj. poza swoim wyodrębnionym stanowiskiem pracy znajdującym się na hali. Natomiast przy procesie formowania Wnioskodawca wykorzystywał ręczne narzędzia wibracyjne służące m.in. do cięcia. Nadto za wskazany powyżej okres pracy Wnioskodawca przedstawił świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 24 kwietnia 2012 roku. Do stażu w szczególnych warunkach winien zostać zaliczony Wnioskodawcy także okres odbywania służby wojskowej, tj. od dnia 23 kwietnia 1974r. do dnia 07 kwietnia 1977 roku. Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1976r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.1974r., okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy. Innymi słowy, jeżeli zostały spełnione przez pracownika wskazane wyżej warunki powrotu do poprzedniego zatrudnienia zostaje zachowana tzw. ciągłość pracy, a okres zasadniczej służby wojskowej jest okresem zatrudnienia na takich samych warunkach, jak przed powołaniem do tej służby. Podkreślić należy, że J. B. po zakończeniu służby wojskowej w dniu 07.04.1977r. rozpoczął formalności związane z powrotem do pracy w dniu 03 maja 1977 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. w odpowiedzi na apelację wnosił o jej oddalenie oraz o zasądzenie od ubezpieczonego kosztów zastępstwa procesowego za II instancję według norm przepisanych. Uzasadniając stanowisko organ rentowy wskazał, iż zarzuty przedstawione w apelacji przez pełnomocnika ubezpieczonego, o niezgodności z prawem procesowym i materialnym zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku, są bezpodstawne.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego J. B. nie zasługuje na uwzględnienie. Nie zawiera, bowiem zarzutów skutkujących koniecznością zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku.

Na wstępie Sąd Apelacyjny wskazuje, iż warunki nabycia prawa do emerytury pomostowej normują przywołane przez Sąd Okręgowy przepisy art. 4 oraz art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 43, poz. 296). Przepis art. 4 ustawy nie ma bezpośredniego w sprawie zastosowania, a to wobec niespornego faktu, iż ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy, tj. nie spełnił warunku określonego w art. 4 ust. 6 ustawy. Przepis art. 49 ustawy pomostowej posiada charakter przepisu dostosowawczego i jego zadaniem jest umożliwienie przejścia na emeryturę pomostową osobom, które po dniu wejścia w życie ustawy nie spełniły warunku wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze określonej w wykazach 1 i 2. W dniu wejścia w życie spełniły jednak wszystkie pozostałe warunki.

Celem postępowania apelacyjnego jest ponowne rozpoznanie sprawy pod względem faktycznym i prawnym, przy czym prawidłowa ocena prawna, może być dokonana jedynie na podstawie właściwie ustalonego stanu faktycznego sprawy, którego kontrola poprzedzać musi ocenę materialno-prawną. Jeżeli Sąd I instancji błędnie ustali kluczowe dla rozstrzygnięcia fakty, to nawet przy prawidłowej interpretacji stosowanych przepisów prawa materialnego, wydany wyrok nie będzie odpowiadał prawu. Innymi słowy, subsumcja nieodpowiadających prawdzie przedmiotowo istotnych ustaleń faktycznych skutkuje naruszeniem prawa materialnego, a pamiętać należy, że kontroli w tym zakresie sąd odwoławczy dokonuje z urzędu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008r. III CZP 49/07, OSNC 2008/6/55, Biul. SN 2008/1/13, Wspólnota 2008/7/44, Prok. i Pr.-wkł. 2009/6/60).

Sąd odwoławczy oceniając, jako prawidłowe ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd pierwszej instancji uznał je za własne, co oznacza, iż zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie w uzasadnieniu wyroku Sądu odwoławczego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 listopada 1998r., sygn. I PKN 339/98, OSNAPiUS z 1999r., z. 24, poz. 776). Przechodząc do oceny materialnoprawnej wstępnie wskazać wypada, iż wyrok Sądu pierwszej instancji nie narusza również przepisów prawa materialnego.

Przedmiotem sporu było spełnienie przez ubezpieczonego przesłanki wymaganego dla uzyskania prawa do emerytury pomostowej 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych na dzień wejścia w życie ustawy, czyli na dzień 01 stycznia 2009 roku (art. 49 pkt 2 i 3 w związku z art. 4 pkt 2 ustawy w zw. z art. 57).

Jak to trafnie przyjął Sąd I instancji, przypadku, kiedy osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze po 31.12.2008r i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy w warunkach szczególnych według poprzednio obowiązujących przepisów, to może nabyć prawo do "nowego" świadczenia jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować, jako prace w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów. Brak jest zatem podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze dziś nie może być kwalifikowany w ten sposób. Nie spełnia przesłanki określonej w art. 49 pkt 3 ustawy pomostowej ubezpieczony, którego dotychczasowy okres pracy nie jest okresem pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Jeśli więc prace wykonywane przez uprawnionego we wskazywanych przez niego okresach nie były ani pracami w szczególnych warunkach, ani w szczególnym charakterze w rozumieniu aktualnie obowiązujących przepisów art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, to ubezpieczonemu nie przysługuje prawo do emerytury pomostowej (por. wyrok Sądy Najwyższego z 04.09.2012r., I UK 164/12,

Sąd Apelacyjny stwierdził, iż nie można zakwalifikować pracy ubezpieczonego w spornym okresie, jako pracy w warunkach szczególnych na podstawie „nowych przepisów”. Bezpodstawnie wskazuje ubezpieczony w wywiedzionym środku odwoławczym, iż świadczona przez niego praca może zostać zakwalifikowana, jako: prace bezpośrednio przy formowaniu wyrobów ogniotrwałych wielkogabarytowych przy użyciu ręcznych narzędzi wibracyjnych, poz. 18. , załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych . Wbrew temu poglądowi ,czynności jakie wykonywał skarżący na stanowisku montera ślusarskiego wyposażenia okrętowego nie sposób określić ani jako formowanie, ani też jako dotyczące wyrobów ogniotrwałych – były to bowiem jak to wynika wprost z nomenklatury tego stanowiska czynności montażu elementów konstrukcyjnych statku jakimi są jego nadbudówki.

Zgodnie z klasyfikacją zawodów i specjalności Ministerstwa Rodziny Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stanowisko operatora urządzeń do formowania wyrobów ogniotrwałych posiada kod nr (...). Do zakresu czynności tego stanowiska należy: obsługa i nadzór maszyn i urządzeń stosowanych przy formowaniu ceramicznych wyrobów ogniotrwałych: elementów termoizolacyjnych, bloków, cegieł i pustaków ogniotrwałych, retort tygli itp.; nadzór nad procesem formowania i eksploatacji użytkowanych maszyn i urządzeń zgodnie z obowiązującymi instrukcjami i procedurami, przestrzeganie przepisów bhp, ppoż. i ochrony środowiska. Zadania zawodowe przypisane do tego zawodu to: sprawdzanie przydatności mas ceramicznych do formowania; obsługiwanie pras pasmowych (ślimakowych), mechanicznych i hydraulicznych do formowania wyrobów, a także urządzeń towarzyszących; obsługiwanie pras ciernych do formowania i wykańczania osłon ogniotrwałych szamotowych, kordierytowych i karborundowych; obsługiwanie urządzeń stosowanych przy wytwarzaniu wyrobów ogniotrwałych topionych (bloków, kształtek) metodą odlewania; obsługiwanie szlifierek i pił do obrabiania półfabrykatów ceramiki ogniotrwałej w celu nadania wyrobom wymaganego kształtu i wymiarów; nadzorowanie i regulowanie urządzeń w trakcie pracy; kontrolowanie jakości uformowanych wyrobów, sprawdzanie zgodności wymiarów i kształtów z rysunkami technicznymi i wymogami określonymi w instrukcjach i normach; czyszczenie i konserwowanie obsługiwanych urządzeń, form i narzędzi oraz usuwanie drobnych uszkodzeń; prowadzenie wymaganej dokumentacji produkcyjnej.

Ubezpieczony na rozprawie przed Sądem Okręgowym dnia 15 lipca 2015 roku oświadczył, iż był zatrudniony, jako ślusarz - monter wyposażenia okrętowego, wykonywał nadbudówki okrętowe z aluminium, a jego praca polegała na: oczyszczaniu boków blachy aluminiowej, wycinaniu elementów wg szablonów, spawaniu wręg. Ponadto, przez cały okres pracy robił dokładnie to samo, prace wykonywał częściowo na hali produkcyjnej, częściowo na dworze na łożu. Przygotowane przez ubezpieczonego nadbudówki dźwig stawiał na kadłubie statku i tam trzeba było je zamontować. Do zadań ubezpieczonego w ramach obowiązków kompletatora należało: przygotowywanie śrubek, nitów i materiałów do produkcji nadbudówek. Wykonywał spawanie ręczne, automatyczne i w osłonie argonowej, czasami zajmował się cięciem termicznym.

Wskazany powyżej zakres prac ubezpieczonego wyraźnie odbiega zatem od przedmiotu prac wykonywanych przez wskazanego wyżej przykładowo operatora urządzeń do formowania materiałów ogniotrwałych. Bez wpływu przy tym pozostaje okoliczność, iż przy spawaniu elementów nadbudówek ubezpieczony pracował w masce, czy też przytaczane w apelacji właściwości fizyczne aluminium oraz zaproponowana definicja pojęcia „ formowania”. Sąd Apelacyjny wskazuje, iż zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „ montowanie” to: składanie czegoś z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzenia. Materiały ogniotrwałe zaś według międzynarodowej normy ISO 836 (2001) definiuje się, jako niemetaliczne materiały lub wyroby (nie wyłączając tych, które zawierają pewną ilość metalu), których chemiczne i fizyczne własności umożliwiają zastosowanie w środowisku wysokotemperaturowym. Za materiały ogniotrwałe uważa się nieorganiczne materiały niemetaliczne, których ogniotrwałość zwykła odpowiada, co najmniej stożkowi ISO 158 (ok. 1580 ^{( 0)}C), będące tworzywami konstrukcyjnymi stanowiącymi elementy urządzeń pracujących w wysokich temperaturach. Wobec powyższego nie można utożsamiać montowania konstrukcji z blach aluminiowych z formowaniem wyrobów ogniotrwałych wielkogabarytowych przy użyciu ręcznych narzędzi wibracyjnych.

Wobec ustalonego stanu faktycznego, a przede wszystkim w oparciu o zeznania ubezpieczonego, jak to trafnie przyjął Sąd I instancji nie można było także potraktować czynności jakie wykonywał, jako pracy bezpośrednio przy spawaniu łukowym lub cięciu termicznym w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją – załącznik 1 poz. 28 ustawy czy też, jako pracy bezpośrednio przy malowaniu, nitowaniu lub montowaniu elementów wyposażenia w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury itp.) – załącznik 1 poz. 29 ustawy pomostowej. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji w świetle tych nie budzących wątpliwości zeznań Sąd I instancji prawidłowo uznał, iż nie istniała potrzeba przeprowadzania dowodu z zeznań świadków: M. W. oraz M. K. (2), gdyż wszelkie okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione.

Konkludując, w sytuacji gdy do 15 –letniego stażu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych nie można zaliczyć zatrudnienia w Stoczni (...) S.A obecnie (...) S.A w trakcie którego ubezpieczony odbył służbę wojskową - od 23.04.1974r. do 07.04.1977r co automatycznie wyklucza także uwzględnienie jej przebiegu do okresów pracy w warunkach szczególnych, nie można było przypisać tej cechy także pracy ubezpieczonego na stanowisku ślusarza w Zakładzie Produkcyjno - Usługowym (...) Sp. z o.o.- skarżący nie spełnia jednej z wymaganych ustawą przesłanek do nabycia prawa do dochodzonego świadczenia. Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 385 k.p.c., jak w sentencji wyroku.

SSO del. Tomasz Koronowski SSA Jerzy Andrzejewski SSA Daria Stanek