Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Mateusz Patelczyk

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. sprawy M. B. (1) , s. W. i M. z d. C., ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1 maja 2014 r. do dnia 31 października 2014 r., będąc zobowiązanym z mocy ustawy i wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 15 lipca 2010 r. sygn.. akt V RC 216/10 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 16 lipca 2010 r. do łożenia raty alimentacyjnej na rzecz małoletniego K. B. oraz małoletniego M. B. (2) od obowiązku tego uporczywie uchylał się, czym naraził wyżej wymienionych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o przestępstwo z art. 209 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego M. B. (1) za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 209§1 k.k., art. 34§1 i §1a pkt 1 k.k., art. 35§1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd ­w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

II.  na podstawie art. 34 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do bieżącego łożenia na utrzymanie K. B. i M. B. (1);

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 442,80 (czterysta czterdzieści dwa 80/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego;

IV.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty.

X K 292/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

M. B. (1) jest ojcem K. B., urodzonego (...) i M. B. (2), urodzonego (...)

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 15 lipca 2010 r. w sprawie V RC 216/10 został zobowiązany do łożenia alimentów na utrzymanie dzieci w łącznej kwocie 900 zł miesięcznie.

Decyzją Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w G. przyznano M. i K. B. świadczenie z funduszu alimentacyjnego w łącznej wysokości 900 zł miesięcznie.

Decyzją Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w K. z 17.11.2014 r. M. B. (1) został uznany za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

Wobec oskarżonego, jako dłużnika alimentacyjnego, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk - Południe w Gdańsku prowadzi postępowanie egzekucyjne. W okresie od 1 maja do 31 października 2014 r. wyegezekwowano jedynie 30,17 zł (30 zł 2.05.2014 r., 0,17 zł 9.05.2014 r.).

/ dowody: odpis wyroku k. 16

kopie odpisów skróconych aktów urodzenia k. 15

odpis decyzji k. 2

odpis zaświadczenia o wpłatach k. 4

wyjaśnienia oskarżonego k. 43-44, 109/

M. B. (1) od wiosny 2014 r. był zatrudniony, jednakże nie płacił alimentów na dzieci, zaś zarobione pieniądze wydawał na własne potrzeby i potrzeby nowej rodziny, którą założył.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 43-44, 109/

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał, że nie płacił alimentów w okresie objętym zarzutem, wskazał jednakże, że chciał najpierw zapewnić sobie jakieś normalne warunki, a ponadto zniechęcała go postawa byłej żony, która utrudniała wizyty dzieci w jego miejscu zamieszkania.

W toku przesłuchania przed Sadem wyjaśnił, że ma drugą rodzinę, którą musi utrzymywać, zaś była żona otrzymywała alimenty z funduszu.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 43-44, 109/

M. B. (1) był w przeszłości wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, prowadzenie pojazdów pod wpływem alkoholu i uchylanie się od płacenia alimentów.

/dowód: dane o karalności k. 71-72/

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zgromadzonej w aktach dokumentacji oraz wyjaśnieniach oskarżonego. Podkreślić należy, iż oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie przeczył okolicznościom faktycznym opisanym w zarzucie aktu oskarżenia. Oskarżony przyznał, iż w inkryminowanym czasie nie płacił alimentów na rzecz dzieci, wskazując jednakże, że pieniędzy potrzebował na potrzeby własne oraz nowo założonej rodziny.

Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci dokumentów urzędowych, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy w zakresie ich kompetencji oraz z zachowaniem wymaganej formy. Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała treści tych dokumentów. Na wiarygodność zwłaszcza zasługują dokumenty z ośrodków pomocy społecznej oraz zaświadczenie o dokonanych wpłatach.

Zdaniem Sądu z dokumentów tych jasno wynika, że dzieci oskarżonego w wyniku jego działań były narażone na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego są przyznawane jedynie, jeżeli dochód rodziny nie przekracza ustawowego progu. Tym samym uznać należy, że w braku świadczeń z funduszu alimentacyjnego, z uwagi na niskie dochody matki dzieci oskarżonego, dzieci te były co najmniej narażone na pozostawanie w niedostatku. Dlatego też odmowa składania zeznań przez byłą żonę oskarżonego nie stała na przeszkodzie przypisaniu mu zarzucanego mu czynu.

Wyżej opisane dokumenty w połączeniu z wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznał, że nie łożył na utrzymanie dzieci, pozwoliły Sądowi na ustalenie tego, że w okresie objętym zarzutem, to jest od 1 maja 2014 roku do 31 października 2014 roku oskarżony, mając po temu obiektywną możliwość, w żaden sposób nie łożył na utrzymanie synów, ani nie czynił jakichkolwiek starań, aby zaspokoić ich podstawowe potrzeby życiowe. Nie sposób uznać wyegzekwowania w toku egzekucji kwoty 30,17 zł za choćby częściowe wywiązanie się przez oskarżonego z jego obowiązku alimentacyjnego, zważywszy, iż kwota zasądzonych na rzecz synów oskarżonego alimentów wynosiła 900 zł miesięcznie.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego. Oskarżony przyznał, iż nie płacił alimentów na dzieci, przedstawiając zarazem szereg przyczyn, dla których tego nie czynił. Wprawdzie oskarżony nie przekonał Sądu, iż nie miał możliwości płacenia alimentów na swoich synów, jednakże jego wyjaśnienia zdają się szczere i zdaniem Sądu mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Dla istnienia przestępstwa niealimentacji zasadniczą kwestią jest, by oskarżony uchylał się od obowiązku opieki, mając jednocześnie obiektywną możliwość, by temu obowiązkowi zadośćuczynić. Zdaniem Sądu w sprawie niniejszej oskarżony miał taką możliwość, jednakże z niej nie korzystał. W pierwszym rzędzie na uwagę zasługuje fakt, że oskarżony w okresie objętym zarzutem był osobą zatrudnioną. Był zatem zdolny do realizacji choćby w części obowiązku alimentacyjnego, czego jednak nie czynił. Okoliczność, iż matka dzieci otrzymywała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, nie może zwalniać oskarżonego od wywiązywania się z obowiązku utrzymywania dzieci, niezależnie od tego, czy pochodzą z poprzedniego, czy też aktualnego związku. Utrzymywanie i wychowywanie swoich dzieci stanowi podstawowy obowiązek każdego rodzica, niezależnie od tego, czy z tymi dziećmi zamieszkuje. Świadczenie z funduszu ma natomiast na celu jedynie zastępcze i czasowe zapewnienie bytu tym uprawnionym, których rodzice ze swoich obowiązków się nie wywiązują.

Reasumując Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się czynu polegającym na tym, że w okresie od 1 maja do 31 października 2014 roku, będąc zobowiązanym z mocy ustawy i wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 15 lipca 2010 r. sygn.. akt V RC 216/10 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 16 lipca 2010 r. do łożenia raty alimentacyjnej na rzecz małoletniego K. B. oraz małoletniego M. B. (2) od obowiązku tego uporczywie uchylał się, czym naraził wyżej wymienionych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Z powyższych względów Sąd orzekający uznał, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 209 § 1 k.k. i wydał w stosunku do oskarżonego wyrok skazujący.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie z jednej strony spełni swoje zadania wychowawcze, z drugiej zaś umożliwi oskarżonemu w sposób niezakłócony wykonywanie pracy zarobkowej i wywiązywanie się z obowiązku łożenia na utrzymanie dzieci.

Jednocześnie, mając na uwadze interesy małoletnich pokrzywdzonych, Sąd zobowiązał oskarżonego do bieżącego łożenia na utrzymanie K. i M. B. (1).

Sąd zasądził na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonego koszty obrony, które nie zostały uiszczone w całości ani w części.

Orzekając o kosztach postępowania, Sąd miał na uwadze, iż oskarżony jest aktualnie pozbawiony wolności i nie ma możliwości zarobkowania, dlatego też Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.