Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Marta Filipiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. Krzysztofa Wiśniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016 r. sprawy K. G., córki E. i T. z domu T., urodzonej (...) w G.,

oskarżonej o to, że:

1.  w dniu 2 października 2014 r. środki odurzające w postaci, w G., wbrew obowiązującym przepisom ustawy posiadała środki odurzające w postaci marihuany w ilości 5,41 co stanowi sześć pojedynczych porcji konsumpcyjnych środka odurzającego oraz w postaci amfetaminy w ilości 0,07 grama, co stanowi około 0,7 porcji środka psychotropowego,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  w bliżej nieustalonym czasie nie później niż 27 września 2014 r. w G. wbrew obowiązującym przepisom ustawy udzieliła Ł. M. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości około 0,5 grama,

tj. o czyn z art. 58 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

3.  w bliżej nieustalonym czasie nie później niż 27 września 2014 r. w G. wbrew obowiązującym przepisom ustawy udzieliła Ł. M. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości około 0,5 grama,

tj. o czyn z art. 58 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

4.  w dniu 2 października 2014 r. w G. wbrew obowiązującym przepisom ustawy udzieliła Ł. M. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości około 0,5 grama,

tj. o czyn z art. 58 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

przy zastosowaniu art. 4§1 k.k., na podstawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu z 30.06.2015 r.

I.  oskarżoną K. G. uznaje za winną zarzucanego jej w pkt. 1 aktu oskarżenia czynu z tym ustaleniem, iż posiadała 5,41 grama marihuany i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonej nawiązkę w kwocie 2000 zł (dwóch tysięcy złotych) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.;

III.  oskarżoną K. G. uznaje za winną czynów zarzucanych jej w punktach 2, 3 i 4 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, iż czynu 2 dopuściła się w nieustalonej dacie między 15 a 27 września 2014 r., czynu 3 w nieustalonej dacie między 15 września a 3 października 2014 r., natomiast czynu 4 w dniu 3 października 2014 r. i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje ją na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 44§1 k.k. orzeka wobec oskarżonej przepadek dowodów rzeczowych wpisanych do wykazu nr (...) pod pozycją nr 2-5;

V.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonej przepadek dowodu rzeczowego wpisanego do wykazu nr I/282/15/N pod pozycją nr 1;

VI.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonej w pkt. I i III i wymierza jej karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżoną kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 10.850,16 zł (dziesięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt 16/100 złotych) oraz opłatą w wysokości 180 zł (stu osiemdziesięciu złotych).

X K 541/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. G. zamieszkuje w G. przy ul. (...).

We wrześniu 2014 r. K. G. przez znajomego poznała Ł. M.. W połowie września K. G. spotkała się z Ł. M.. Jeździli jej samochodem po mieście i rozmawiali na różne tematy. Ł. M. powiedział K. G., że lubi palić marihuanę i zapytał ją, czy nie ma możliwości pozyskania narkotyków. K. G. powiedziała Ł. M., że może załatwić mu marihuanę.

Przed weekendem 27 września 2014 r. Ł. M. odwiedził K. G. w jej miejscu zamieszkania. K. G. poczęstowała go marihuaną z worka foliowego. Ł. M. wyjął z worka około pół grama marihuany, zmieszał ją z tytoniem, zrobił skręta i zapalił.

W trakcie kolejnej wizyty między tym dniem a 2 października 2014 r. Ł. M. ponownie odwiedził K. G. i zapytał, czy może go poczęstować marihuaną. K. G. podała mu worek foliowy z marihuaną, nie chciała jednak, żeby palił ją u niej w domu. Ł. M. ponownie wyjął z worka około pół grama marihuany, zmieszał ją z tytoniem i zrobił skręta, po czym odłożył na półkę. Za jakiś czas wrócił do tego pomieszczenia i zapalił przygotowanego wcześniej skręta. K. G. zauważyła, że Ł. M. jest pod wpływem narkotyku, zdenerwowała się i odwiozła go do domu.

W dniu 2 października 2014 r. Ł. M. przebywał w domu K. G., gdzie pomagał jej w pracach domowych i naprawiał samochód. K. G. ponownie poczęstowała go marihuaną, wręczając mu worek foliowy z zawartością narkotyków. Ł. M. wyjął z worka około pół grama marihuany i wypalił w specjalnej fajce.

Gdy Ł. M. zakończył prace u K. G., pod dom podjechała policja. Funkcjonariusze dokonali przeszukania posesji K. G.. W toku przeszukania ujawniono m. in. worek foliowy z zawartością marihuany w ilości 5,41 grama, tj. 6 porcji konsumpcyjnych środka odurzającego oraz środek psychotropowy w postaci amfetaminy w ilości 0,07 grama, tj. około 0,7 porcji środka psychotropowego.

/dowody: zeznania Ł. M. k. 82-83

notatka o użyciu psa służbowego k. 2

protokół zatrzymania osoby k. 3, 8

protokół przeszukania osoby k. 5-7, 10-12

protokół przeszukania k. 13-15

opinie kryminalistyczne k. 120-128, 151-164, 171-174/

K. G. nie przyznała się do zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień.

/wyjaśnienia oskarżonej k. 95-=96/

W toku postępowania oskarżona została zbadana przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. Biegli orzekli, iż oskarżona miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

/opinia sądowo-psychiatryczna k. 188-190/

Oskarżona była uprzednio karana za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Odbywała karę w okresie od 18.04.2008 r. do 29.05.2009 r.

/dowody: karta karna k. 107

odpis wyroku k. 131-137/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w ocenie Sądu nie budzi wątpliwości. Zarzuty stawiane oskarżonej znajdują potwierdzenie zarówno w zabezpieczonych dowodach rzeczowych, opiniach kryminalistycznych, jak i zeznaniach Ł. M..

Sąd uznał za wiarygodne wydane w sprawie opinie kryminalistyczne, w szczególności opinię z zakresu badań fizykochemicznych . W ocenie Sądu opinie te zostały przeprowadzone w sposób pełny i profesjonalny, z uwzględnieniem wiedzy fachowej, brak jest podstaw do zakwestionowania treści opinii i wniosków w niej zawartych. Podobnie brak jest podstaw do podważenia wydanej w sprawie opinii biegłych lekarzy psychiatrów co do stanu poczytalności oskarżonej.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty urzędowe zgromadzone w sprawie, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania funkcjonariuszy Policji: P. H. i J. H.. Zeznania te są spójne, wzajemnie się uzupełniają, znajdują potwierdzenie w dokumentacji z przeszukania i opiniach kryminalistycznych.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań K. S., jednak zeznania te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, świadek nie posiadała bowiem wiedzy przydatnej do poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania M. K., K. L., G. S. (sąsiadów oskarżonej), zeznania tych świadków były jednakże nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie, świadkowie widzieli bowiem, jak różne osoby odwiedzały oskarżoną, nie widzieli jednakże u oskarżonej żadnych narkotyków, nie odwiedzali jej w miejscu zamieszkania, ich wiedza ograniczała się do obserwacji z zewnątrz posesji oskarżonej.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania Ł. M.. Świadek był kolegą oskarżonej, nie miał powodu, by ją bezpodstawnie obciążać, zwłaszcza że zarazem przyznawał się sam do używania narkotyków. Zeznania świadka noszą znamiona samodzielności i szczerości, są w znacznym stopniu uszczegółowione, pośrednio znajdują potwierdzenie w fakcie ujawnienia w miejscu zamieszkania oskarżonej narkotyków. Dlatego też w ocenie Sądu zeznania te mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Wobec zaprezentowanej powyżej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał oskarżoną K. G. za winną przestępstwa posiadania środków odurzających i psychotropowych, to jest czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W świetle zeznań Ł. M. uznać należy, iż potwierdziły się również zarzuty udzielania przez K. G. Ł. M. środków odurzających w postaci marihuany – każdorazowo w ilości ok. 0,5 grama, tj. czynów z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd przypisał zatem oskarżonej popełnienie tych czynów, błędnie przyjmując przy tym, iż przeszukanie w miejscu zamieszkania oskarżonej, a co za tym idzie - ostatnie udzielenie Ł. M. marihuany miało miejsce 3 października 2014 r., nie zaś 2 października 2014 r., jak to wynika z dokumentacji z akt sprawy. Zarazem Sąd błędnie przyjął datę końcową drugiego udzielenia marihuany na 3 października 2014 r. zamiast 2 października 2014 r.

Wymierzając oskarżonej karę za przypisane jej przestępstwa Sąd kierował się dyspozycją art. 53 k.k. Jako okoliczność obciążającą Sąd poczytał oskarżonej jej uprzednią karalność za przestępstwo podobne. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił natomiast stosunkowo niewielkie ilości narkotyków, które były przedmiotem zarzutów, jak również fakt, iż udzielała ona Ł. M. marihuany nieodpłatnie, niejako towarzysko.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonej za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł od oskarżonej nawiązkę w wysokości 2000 zł na rzecz MONAR Ośrodka (...) i (...) w G.. W opinii Sądu celowym było skorzystanie z możliwości nałożenia na oskarżonej tego środka karnego, tak by dodatkowo uzmysłowić oskarżonej niewłaściwość jej postępowania i choćby symbolicznie zadośćuczynić negatywnym skutkom społecznym popełnionego przez nią przestępstwa.

Za pozostałe zarzucane jej czyny Sąd wymierzył oskarżonej przy zastosowaniu art. 91§1 k.k. (omyłkowo pominiętego w podstawie wymiaru kary) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę podobny charakter przypisanych oskarżonej czynów i zbieżność czasową ich popełnienia, Sąd wymierzył oskarżonej za te czyny karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności – przy zastosowaniu zasady asperacji. Podstawa wymiaru kary łącznej również powinna uwzględniać art. 91§2 k.k., który Sąd przy sporządzaniu wyroku omyłkowo pominął.

Jednocześnie Sąd orzekł o przepadku dowodów rzeczowych – pochodzących z przestępstwa na podstawie art. 44§1 k.k., zaś środka odurzającego na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonej od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych Sąd obciążył ją tymi kosztami i wymierzył jej opłatę zgodnie z obowiązującymi przepisami.