Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Andrzej Walenta

Sędziowie:SO Aleksandra Nowicka (spr.)

SO Barbara Plewińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Ryłow

przy udziale przedstawiciela Urzędu Celnego w T. W. W.

sprawy I. P. oskarżonej z art. 65 §1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez Urząd Celny w T.

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 kwietnia 2013 r., sygn. akt VIII W 93/13

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Toruniu.

Sygn. akt IX Ka 298/13

UZASADNIENIE

I. P. została oskarżona o to, że:

nabyła w T., nie później niż w dniu 28.02.2013 roku za pośrednictwem sieci teleinformatycznej lub telekomunikacyjnej, wyroby akcyzowe w postaci: tytoniu do palenia o wadze łącznej 1,0 kg w jednym worku z zamknięciem strunowym, bez wymaganych znaków akcyzy, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 7 kks, na których ciąży podatek akcyzowy w łącznej kwocie 642,00 złote, tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 4 kks.

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 roku (sygn. akt VIII W 93/13) uniewinnił oskarżoną od popełnienia zarzuconego jej czynu a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł oskarżyciel publiczny zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonej.

Wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez dokonanie wadliwej oceny zebranych dowodów, że w niniejszej sprawie nie doszło do nabycia tytoniu a jedynie usiłowanie nabycia a przypisanie oskarżonej sprawstwa czynu z art. 65 §4 kks nie jest możliwe gdyż art. 21 kks przewiduje jedynie odpowiedzialności za usiłowanie popełnienia przestępstwa skarbowego, gdy w sytuacji prawidłowej oceny dowodów należałoby dążyć do przeciwnego wniosku.

W związku z powyższym zarzutem oskarżyciel wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na skutek apelacji oskarżyciela publicznego, sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd meriti wydając wyrok skupił się w swoich rozważaniach na cywilistycznym aspekcie sprawy nie doceniając wystarczająco jej karnego wymiaru. Analizował bowiem zdarzenie stanowiące przedmiot zarzutu a/o przez pryzmat cywilistycznych niuansów dotyczących warunków jakie muszą zaistnieć by można było mówić o skutecznym nabyciu towaru w drodze umowy sprzedaży, akcentując przy tym kwestię uzyskania posiadania (władztwa) nad towarem przez kupującego jako warunku nabycia rzeczy w znaczeniu cywilno – prawnym. Powyższe spowodowało, że sąd I instancji zaniechał analizy faktycznego zachowania oskarżonej pod kątem zamiaru jaki jej towarzyszył przy podejmowaniu zarzucanego jej działania. Nie ulega bowiem wątpliwości, że na gruncie zarzutu karnego zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii winy sprawcy ma właśnie to z jakim zamiarem sprawca działa tzn. jakiego czynu chce się dopuścić (ewentualnie na co się godzi lub jaki przewiduje) i czy jego czyn jest bezprawny czy prawnie obojętny.

Sąd Rejonowy przesądzając, że oskarżona z uwagi na brak odebrania przesyłki z tytoniem i związany z tym brak uzyskania władztwa nad nim nie dokonała nabycia tytoniu w znaczeniu cywilno – prawnym, uniewinnił ją od postawionego jej zarzutu, lecz wniosek ten jest dowolny jeśli zważyć, że wywód sądu meriti zupełnie pomijał najbardziej istotny z punktu widzenia prawa karnego element tj. zamiar jaki towarzyszył oskarżonej kiedy zamawiała ona tytoń żądając jego dostarczenia i deklarując zapłatę umówionej ceny. Należało przeanalizować zachowanie oskarżonej przede wszystkim pod kątem tego czy chciała ona kupić tytoń nie obciążony akcyzą, a więc czy wiedziała (lub godziła się z tym bądź – zachowując reguły ostrożności wymagane w danych okolicznościach – miała możliwość przewidzenia albo przewidywała), że tytoń jest wprowadzany do obrotu bez uiszczenia podatku akcyzowego. Rozważania cywilno – prawne sądu I instancji odnośnie tego kiedy dochodzi do skutecznego nabycia własności rzeczy i w jakim momencie kupujący obejmuje rzecz w posiadanie (które stanowiły punkt wyjścia do uniewinnienia oskarżonej od zarzutu nabycia tytoniu nieakcyzowego), nie przekonują o trafności stanowiska jakie legło u podstaw wydania zaskarżonego wyroku. Pojęcie „nabycia” użyte w art. 65 kks niewątpliwie ma charakter potoczny (ustawodawca nie czyni wszak rozróżnienia cywilistycznych form nabycia własności czy też posiadania rzeczy) i niewątpliwie obejmuje każde nabycie bez względu na sposób jego dokonania czy uzgodniony tryb zapłaty. Okoliczności sprawy zaś zadecydują, czy można oskarżonej przypisać winę w zakresie postawionego zarzutu.

W kontekście powyższych uwag sąd odwoławczy uznając, że materialno – karna ocena zachowania oskarżonej wymaga powtórnej analizy – uwzględniającej zamiar oskarżonej podejmującej się zarzuconego jej zachowania a pomijającej zbędną na gruncie niniejszej sprawy analizę zdarzenia pod kątem cywilno – prawnym, uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.