Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący Sędzia S.O. Grażyna Cichosz

Protokolant sekretarz sądowy Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 06 kwietnia 2016 roku w Lublinie

sprawy S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 18 czerwca 2015 roku znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. K. prawo do emerytury od dnia (...) roku.

Sygn. akt VII U 1252/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił S. K. przyznania prawa do emerytury, gdyż wnioskodawca nie udokumentował 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł S. K. domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury. Wskazał, że pracował jako operator koparki w okresach od dnia 3 sierpnia 1972 roku do dnia 26 października 1973 roku, od dnia 3 listopada 1975 roku do dnia 28 lutego 1979 roku i od dnia 18 lipca 1980 roku do dnia 31 października 1984 roku oraz od dni 1 listopada 1984 roku do dnia 20 października 1997 roku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

S. K. urodzony (...) w dniu (...)roku złożył wniosek o emeryturę. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Przed organem rentowym udowodnił 28 lat i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych (okoliczności bezsporne).

Wnioskodawca w dniu 3 sierpnia 1972 roku został zatrudniony w (...) w L. jako pomocnik operatora na okres do końca sezony (k. 27 akt osobowych – k. 24). Od dnia 2 stycznia 1973 roku ze statusu pracownika sezonowego został pomocnikiem operatora w ramach regularnego stosunku pracy (k. 20 ao). W okresie od dnia(...) roku odbywał zasadniczą służbę wojskową, gdzie pracował jako operator koparki (k. 23, 25, 6 akt osobowych – k. 24). Po odbytej służbie z dniem(...) roku zatrudniono go ponownie na stanowisku maszynisty (k. 6 ao – k. 24). Pracował do 28 lutego 1979 roku (k. 7 ao). Ponownie został zatrudniony w dniu 18 lipca 1980 roku i pracował do dnia 31 października 1984 roku w pełnym wymiarze czasu pracy jako operator koparki jednonaczyniowej (k. 4, 9 ao). S. K. obsługując koparkę jednonaczyniową zajmował się wykonywaniem wykopów pod rowy melioracyjne na łąkach. Praca odbywała się niezależnie od pory roku. Praca pomocnika operatora od pracy operatora różniła się tym, że była wykonywana pod nadzorem operatora (zeznania wnioskodawcy – k. 17v, 36-36v, zeznania J. K. – k. 35v-36, zeznania M. N. – k. 36).

W dniu 2 listopada 1984 roku wnioskodawca podjął pracę w Państwowym (...) w L. jako operator w pełnym wymiarze czasu pracy (umowa o pracę – akta osobowe – k. 31). Stanowisko pracy nie ulegało zmianie w trakcie zatrudnienia (angaże – ao). Stosunek pracy zakończył się w dniu 28 października 1997 roku w związku z przejściem wnioskodawcy na rentę (świadectwo pracy – ao). Wnioskodawca zajmował się czyszczeniem stawów przy pomocy koparki jednonaczyniowej. Kopał także nowe stawy, rowy na łąkach, czyścił rowy i łowiska. Pracował także w zimie, kiedy to woda ze stawów jest spuszczana (zeznania wnioskodawcy – k. 17v, 36-36v, zeznania A. B. – k. 35v).

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie powołanych dowodów. Akta osobowe wnioskodawcy z poszczególnych zakładów pracy zostały wystawione przez pracodawców i były autentyczne. Nie były kwestionowane przez strony. Sąd uznał je za wiarygodne w całości.

Przesłuchani w sprawie świadkowie to osoby obce dla wnioskodawcy. A. B. pracował w Gospodarstwie (...) przez 27 lat poczynając od 1980 roku jako rybak. J. K. i M. N. pracowali w Przedsiębiorstwie (...) jako operatorzy koparek od 1973 roku do 1984 roku. Świadkowie pracowali wspólnie z wnioskodawcą i mieli możliwość zaobserwowania wykonywanych przez niego obowiązków w trakcie pracy. Zeznawali logicznie, spontanicznie i szczerze. Niektórych szczegółów nie byli sobie w stanie przypomnieć jednak jest to zrozumiałe z uwagi na znaczny upływ czasu. Treść tych zeznań w powiązaniu z twierdzeniami wnioskodawcy oraz treścią akt osobowych wnioskodawcy pozwoliła na jednoznaczne ustalenie faktycznie wykonywanych przez wnioskodawcę czynności w trakcie całego okresu zatrudnienia. Świadkowie jednoznacznie wskazali, że wnioskodawca pracował wyłącznie jako operator koparki, a wcześniej pomocnik operatora. Praca pomocnika operatora różniła się wyłącznie tym, że operator sprawował nadzór nad pomocnikiem. W pozostałym zakresie pomocnik i operator wykonywali te same czynności tj. obsługiwali koparkę. Zeznania wnioskodawcy w pełny korelowały z tymi dowodami. Sąd uznał te zeznania za wiarygodne w całości.

W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach 3 sierpnia 1972 roku do dnia 31 grudnia 1974 roku (okres zasadniczej służby wojskowej podlega wliczeniu do pracy w warunkach szczególnych wyłącznie do dnia 31 grudnia 1974 roku), od dnia 3 listopada 1975 roku do dnia 28 lutego 1979 roku, od dnia 18 lipca 1980 roku do dnia 31 października 1984 roku oraz od dnia 2 listopada 1984 roku do dnia 28 października 1997 roku (łącznie 23 lata i 6 dni) wskazaną w wykazie A, dziale V. poz. 3 prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych, załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura taka przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Od 1 stycznia 2013 roku nie jest wymagane rozwiązanie stosunku pracy przez ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Według art. 32. ust. 2 za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Ustęp 4 stanowi natomiast, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym w ust. 2 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy
w szczególnych warunkach.

Jednocześnie przepis art. 1 § 2 rozporządzenia stanowi, że właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego wnioskodawca udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze ponad 15 lat, gdyż udowodnił okres 23 lat i 6 dni. Tym samym spełnia wszystkie z wymaganych przesłanek do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku. Zaskarżoną decyzję należało zatem zmienić i ustalić S. K. prawo do emerytury od dnia(...)roku tj. od dnia złożenia wniosku o emeryturę.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.