Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2014 r. w Gliwicach

sprawy W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 31 stycznia 2014 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury począwszy od 1 stycznia 2014 r.,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego W. K. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Janina Kościelniak

Sygn. akt: VIII U 989/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. zaskarżoną decyzją
z dnia 31.01.2014 r., odmówił ubezpieczonemu W. K. (K.) przyznania prawa do emerytury w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227), ponieważ do dnia 1.01.1999 r. nie udowodnił wymaganego 15 -letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymienionej w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił, że nie zaliczył skarżącemu do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 19.08.1972 r. do 21.04.1974 r. oraz od 6.05.1976 r. do 30.04.1997 r. w (...) G. na stanowisku mechanika samochodowego. ZUS dodał nadto, że przedmiotowa decyzja może ulec zmianie po dostarczeniu angaży lub innej dokumentacji z których jednoznacznie wynikałoby, że zajmowane przez odwołującego stanowisko było wykonywane w kanałach remontowych.

Powyższą decyzję zaskarżył ubezpieczony. Zasadniczo odwołujący zakwestionował nieuwzględnienie przez ZUS przy obliczaniu stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów pracy od 19.08.1972 r. do 21.04.1974 r. oraz od 6.05.1976 r. do 30.04.1997 r. w (...) G. na stanowisku mechanika samochodowego. Skarżący zawnioskował nadto o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS nadmienił również, że nie uwzględnił przy obliczaniu stażu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia skarżącego od 21.04.1974 r. do 6.05.1976 r. oraz od 6.05.1976 r. do 30.04.1997 r. w (...) S.A. w G. na stanowisku mechanika, ponieważ zgodnie z Zarządzeniem nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. w powołanym wykazie figuruje stanowisko mechanika samochodowego w kanałach remontowych, a nie mechanika, jak wskazał to zakład pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony urodził się w dniu (...)

W dniu 3.01.2014 r. złożył wniosek o przyznanie mu emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Do wniosku tego dołączył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 30 października 2012r., w którym (...) S.A. potwierdziły, że ubezpieczony w okresie od 19 sierpnia 1972r. do 22 kwietnia 1974r. i od 6 maja 1976r. do 30 kwietnia 1983r. oraz od 1 listopada 1988r. do 30 kwietnia 1997r., wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu, pracę mechanika samochodowego, o której mowa w dziale XIV, poz. 16 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43).

Odwołujący 60 lat ukończył w dniu (...)., legitymuje się ponad 25-letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych na dzień 1.01.1999 r., a nadto nie jest członkiem OFE.

ZUS nie zaliczył skarżącemu do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych żadnego okresu zatrudnienia.

W okresach od 19.08.1972 r. do 22.04.1974 r., od 6.05.1976 r. do 30.04.1983 r. oraz w okresie od 1.11.1988 r. do 30.04.1997 r. ubezpieczony wykonywał pracę charakterze mechanika samochodowego w kanałach remontowych w (...) S.A. w G., który organizacyjnie podzielony był na zakład główny oraz osobne filie.

Przedmiotem działalności w/w zakładu była produkcja pomp okrętowych, suwnic, motopomp strażackich oraz odlewanie pomników z brązu. Przedsiębiorstwo to dzieliło się dodatkowo na wydziały takie jak m.in. odlewnię, formiernię, mechaniczny, administracyjny oraz transportu. W tym ostatnim pracował odwołujący. Wydział ten obejmował dwa warsztaty, z czego w pierwszym usytuowane były cztery pomieszczenia, tj. dwa garażowe oraz dwa kanały remontowe, z kolei w drugim z warsztatów mieścił się wyłącznie jeden kanał remontowy. Do wydziału tego przyporządkowane były dodatkowo lakiernia i silnikownia. Na terenie kanałów remontowych pracowali mechanicy w liczbie 8-12, elektryk samochodowy, a także brygadzista. W skład wyposażenia w/w wydziału wchodziły m.in. 3 lokomotywy spalinowe, około 40 samochodów ciężarowych o masie powyżej 3,5 tony, wywrotki marki (...), około 5-6 furgonetek, 5 samochodów osobowych, 6 autobusów, podnośniki widłowe - spalinowe, 3 dźwigi budowlane oraz spychokoparka.

Odwołujący był przypisany do kanału w którym wykonywano naprawy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony. Wówczas do zakresu jego obowiązków należały takie czynności jak: naprawa podwozia, tj. tylnego mostu, kół, osi, wałów napędowych, skrzyni biegów, sprzęgła, osi przedniej z kołami i zawieszeniem, skrzyni rozdzielczej, a także wymiana oleju. Oprócz czynności remontowych w kanałach remontowych wykonywano tzw. „czynności pomocnicze” poza kanałem, np. lakierowanie, naprawa samochodów na tzw. podjeździe znajdującym się poza kanałem, przy czym skarżący nie pracował na podjeździe. Odwołujący zasadniczo remontował samochody ciężarowe o masie powyżej 3,5 tony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w kanale remontowym, sporadycznie podejmował czynności poza kanałem, które ze względu na metodologię naprawy konkretnego elementu pojazdu, nie mogły zostać wykonane w kanale remontowym, m.in. naprawa skrzyni biegów.

Ubezpieczony z tytułu wykonywanej pracy otrzymywał posiłki regeneracyjne i mleko.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o: akta organu rentowego, akta osobowe ubezpieczonego za okres jego zatrudnienia w (...) S.A. w G. od 19.08.1972 r. do 30.04.1997 r., wyjaśnienia ubezpieczonego, zeznania świadków w osobach W. W. i M. D..

Sąd uznał zebrany w sprawie materiał dowodowy za spójny i kompletny, a przez to mogący stanowić podstawę prawdziwych ustaleń w sprawie. W szczególności za przekonywujące Sąd uznał zeznania świadków w osobach W. W. i M. D.. W/w pracowali ze skarżącym w tym samym zakładzie pracy w okresach spornych, co pozwala przyjąć, że dysponują oni dostateczną wiedzą w przedmiecie rodzaju i zakresu wykonywanych przez odwołującego prac.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227) prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po dniu 31 grudnia 1948 r., który:

-

ukończył 60 lat w przypadku mężczyzny,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie B rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Z kolei zgodnie z treścią § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Jedyną okolicznością sporną w niniejszej sprawie pozostawał fakt posiadania przez ubezpieczonego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, przy spełnieniu pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie świadczenia w obniżonym wieku emerytalnym w rozumieniu art. 184 ustawy o FUS, tj. ukończeniu 60 roku życia oraz legitymowaniu się 25-letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony udowodnił wymagany 15 - letni staż pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. W szczególności za zasadne uznano twierdzenia skarżącego, iż praca świadczona przez niego w okresach spornych, tj. od 19.08.1972 r. do 22.04.1974 r., od 6.05.1976 r. do 30.04.1983 r. oraz w okresie od 1.11.1988 r. do 30.04.1997 r. mieści się w zakresie pojęcia prac w rozumieniu Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r.

Wykonywane przez ubezpieczonego prace są wymienione w wykazie A, dziale XIV, poz. 16 powoływanego rozporządzenia, tj. prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego ubezpieczony w związku ze swoim zatrudnieniem w (...) S.A. w G. naprawiał samochody ciężarowe powyżej 3,5 ton w kanałach remontowych, wykonując roboty takie jak naprawa podwozia, tj. tylnego mostu, kół, osi, wałów napędowych, sprzęgła, osi przedniej z kołami i zawieszeniem, skrzyni rozdzielczej, a także wymieniał olej, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Sporadycznie podejmował też „prace pomocnicze” związane z naprawą pojazdu w kanale, m.in. reperował skrzynię biegów.

Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność braku przedłożenia angaży lub „innej odpowiedniej dokumentacji” z której wynikałoby, że skarżący naprawiał samochody w kanałach remontowych. Charakteru wykonywanych przez odwołującego prac nie podważa również fakt zaszeregowania go na stanowisku mechanika samochodowego nie doprecyzowując, iż wykonywał on swoje obowiązki w kanałach remontowych. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem, nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283). Mając na względzie powyższe, za wystarczające Sąd uznał wiarygodne zeznania świadków potwierdzające, że ubezpieczony faktycznie naprawiał samochody w kanałach remontowych.

Reasumując, Sąd uznał, że skarżący udowodnił, iż w okresach spornych, tj. od 19.08.1972 r. do 22.04.1974 r., od 6.05.1976 r. do 30.04.1983 r. oraz w okresie od 1.11.1988 r. do 30.04.1997 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych, a w konsekwencji wykazał 15-letni okres takiej pracy. W związku z tym, że spełnienie pozostałych przesłanek nie było sporne, zasadnym jest stwierdzenie, iż ubezpieczony spełnił wszystkie warunki od których uzależnione jest przyznanie emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 1.01.2014 r. Z kolei o kosztach zastępstwa procesowego orzeczono jak w punkcie drugim

wyroku.

SSO Janina Kościelniak