Sygn. akt III K 353/11
Dnia 28 marca 2012 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym w składzie:
Przewodniczący SSO Witold Firkowicz
Protokolant: Ewa Gonerska
przy udziale prokuratora Radosława Żarkowskiego
na posiedzeniu
po rozpoznaniu sprawy A. P.
w przedmiocie wniosku o wydanie wyroku łącznego
p o s t a n a w i a
na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego
A. P. został skazany prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 31 lipca 2000r., sygn. akt II K 818/99 za czyn z art. 279 § 1 k.k., popełniony w dniu 28 grudnia 1998r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 3 lat i oddaniem pod dozór kuratora sądowego oraz karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych, zaliczając na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 grudnia 1998r. do dnia 29 grudnia 1998r. Postanowieniem tego Sądu z dnia 18 kwietnia 2002r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;
2. Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2000 r., sygn. akt II K 297/00:
za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełniony w okresie od stycznia 1999r. do 5 sierpnia 1999 r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych;
za ciąg przestępstw z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełniony w dniu 5 stycznia 1999r. we W. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,
za czyn z art. 278 § 1 k.k., popełniony w lipcu 1999 r. we W. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych,
którym orzeczono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych i zaliczono na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od dnia 8 sierpnia 1999r. do dnia 25 lipca 2000r.,
które to wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt II K 72/08, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 160 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 11 złotych;
3. Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 stycznia 2002r, sygn. akt III K 197/01:
za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 20 lutego 2001 r. na karę 3 lat pozbawienia wolności,
za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 64 § 1 k.k. popełniony od 9 grudnia 2000 r. do lutego 2001 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności,
którym wymierzono karę łączną 4 lat pozbawienia wolności. Sąd zaliczono na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od 27 do 28 grudnia 2000 r.;
4. Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 17 lipca 2006r. sygn. akt II K 145/06 za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w okresie od 29 września 2005 roku do 24 stycznia 2006 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając skazanemu na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia go wolności od dnia 23 stycznia 2006r. do dnia 2 marca 2006r.;
5. Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 4 kwietnia 2008 r., sygn. akt II K 1249/07:
za ciąg przestępstw ciągu przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnionych w okresie od dnia 56 czerwca 2007r. do 11 czerwca 2007r., na karę 3 lat pozbawienia wolności,
za czyn z art. 242 § 1 k.k., popełniony w dniu 12 czerwca 2007r. na karę 1 roku pozbawienia wolności,
którym wymierzono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności;
6. Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt. XII K 207/09 za czyn z art. art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w dniu 21 listopada 2008 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Wnioskiem z dnia 11 października 2011 r. skazany A. P. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania w sprawach o sygn. akt II K 818/99, II K 297/00, III K 197/01, II K 145/06, II K 72/08, II K 1249/07, XII K 207/09.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie nie zachodzą podstawy do wydania wyroku łącznego.
Zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.
Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że wydanie wyroku łącznego dopuszczalne jest jedynie w sytuacji, gdy sprawca przed datą wydania pierwszego wyroku skazującego popełnił również inne przestępstwa, za które nie został z różnych przyczyn skazany jednym, lecz wieloma, wyrokami. Wydanie wyroku łącznego jest celowe i prawnie dopuszczalne wyłącznie w sytuacji istnienia właściwej, normatywnej relacji czasu popełnionych przestępstw do daty wydania chronologicznie pierwszego wyroku, choćby nieprawomocnego. Łańcuch czynów, będących w realnym zbiegu zostaje bowiem „przecięty” z chwilą wydania przez Sąd I instancji wyroku skazującego co do któregokolwiek z tych czynów.
Analiza wyroków skazujących prowadzi do wniosku, że czyny, które spełniały przesłanki do wydania wyroku łącznego zostały już objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt II K 72/08, natomiast pozostałe z wyroków skazujących A. P. nie spełniają powyższej przesłanki, gdyż każdy z kolejnych wyroków skazujących został wydany przed popełnieniem kolejnego czynu zabronionego przez skazanego.
Zgodnie z dyspozycją art. 572 k.p.k., jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji postanowienia.