Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant Anita Grunt

przy udziale Prokuratora Katarzyny Paciorowskiej – Rokickiej

po rozpoznaniu w dniu 16.03.2016 r. sprawy

Ł. K. , ur. (...) w K.,

syna M. i M. z domu B.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 26 maja 2015 r. w G. przy ul. (...) na parkingu niestrzeżonym po uprzednim włamaniu do pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby tylnej bocznej, z wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia torebkę o wartości 100 zł z zawartością portfela o wartości 20 zł z zawartością dwóch kart płatniczych (...) S. A. i dowodu osobistego, telefon komórkowy marki S. o wartości 200 zł na szkodę A. S. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat będąc uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k. k. po odbyciu co najmniej roku pozbawienia wolności na podstawie wyroku łącznego sygn. II K 38/07 wydanego przez Sąd Rejonowy w Kołobrzegu za przestępstwa przeciwko mieniu,

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k.;

2.  w dniu 27 maja 2015 r. w G. przy ul. (...) na parkingu niestrzeżonym po uprzednim włamaniu do pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby tylnej bocznej, z wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia torebkę o wartości 1500 zł z zawartością, telefon komórkowy marki S. (...) koloru białego o wartości 3000 zł, portfel o wartości 500 zł z zawartością, kartę kredytową (...) Bank, dowód osobisty, karta bankomatowa (...), prawo jazdy, karta kredytowa (...) działając na szkodę M. K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat będąc uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k. k. po odbyciu co najmniej roku pozbawienia wolności na podstawie wyroku łącznego sygn. II K 38/07 wydanego przez Sąd Rejonowy w Kołobrzegu za przestępstwa przeciwko mieniu,

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zb. z art. 276 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k.

I.  oskarżonego Ł. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym ustaleniem, że czynów tych dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 3 września 2009 r. do 16 grudnia 2011 r. części kary łącznej 4 (czterech) lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z dnia 27 marca 2007 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 38/07, którym połączono m. in. karę pozbawienia wolności orzeczoną przez Sąd Rejonowy w Koszalinie wyrokiem z dnia 7 grudnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 720/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k. oraz z tym ustaleniem, że czyny t stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 k. k., czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie 1. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k., a czyn zarzucany w punkcie 2. aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zb. z art. 276 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k. i za to przy zastosowaniu art. 11 § 3 k. k. na podstawie art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k. w zw. z art. 91 § 1 k. k. skazuje go na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k. k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 27 maja 2015 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k. oraz art. 624 k. p. k. zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt: II K 1355/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 26 maja 2015 roku Ł. K. spał w swym samochodzie marki M. zaparkowanym przy ul. (...) w G., tuż przy sklepie (...). Około godziny 11:45 na tym samym parkingu zatrzymała się A. S. (1) poruszająca się pojazdem marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Kobieta wyszła z pojazdu i udała się do pobliskiej szkoły w celu odebrania syna. Przed zamknięciem samochodu, na tylnym siedzeniu zostawiła torebkę co zostało to zauważone przez Ł. K.. Gdy A. S. (1) oddaliła się z parkingu, oskarżony wziął do ręki młotek i wyszedł ze swojego pojazdu. Następnie podszedł do samochodu A. S. (1) i uderzeniem młotka wybił tylną boczną szybę trójkątną. Przez powstały otwór wyjął znajdującą się w pojeździe torebkę, po czym zabrał ją do swego samochodu i odjechał. Znalazłszy się w bezpiecznym miejscu, oskarżony przejrzał zawartość torebki (której wartość wynosiła 100 złotych) i spostrzegł, że wewnątrz znajduje się portfel (o wartości 20 złotych) z pieniędzmi w kwocie ok. 6 zł, telefon marki S. (o wartości 200 złotych), dwie karty płatnicze (...) S.A. oraz dowód osobisty. Oskarżony wydał znajdujące się w portfelu pieniądze w kwocie 6 złotych. Następnie udał się do bankomatu i podjął nieudaną próbę wypłacenia kwoty 400 złotych z rachunku bankowego A. S. (1). Po powrocie do swego samochodu, oskarżony odłożył skradzioną torebkę na tylne siedzenie.

Dowód: zeznania świadka A. S. (1) - k. 2, 8v, 46v zał. 3; protokół oględzin pojazdu - k. 5-6v zał. 2; protokół okazania - k. 42-44 zał. 2; protokół oględzin - k. 31-32 zał. 2; wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. - k. 57, 137 zał. 2, k. 10 akt głównych

Dnia 27 maja 2015 roku Ł. K. pojechał na ul. (...) w G. i zaparkował pojazd przy sklepie znajdującym się w budynku nr (...). Około godziny 11:00 na tym samym parkingu M. K. zaparkowała pojazd marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Po chwili kobieta wyszła z pojazdu i udała się na zakupy. Przed zamknięciem samochodu za siedzeniem pasażera M. K. zostawiła torebkę, co zostało zauważone przez Ł. K.. Gdy pokrzywdzona weszła do sklepu, oskarżony wziął do ręki młotek i wyszedł ze swego pojazdu. Następnie podszedł do samochodu M. K. i uderzeniem młotka wybił tylną boczną szybę trójkątną. Przez powstały otwór, Ł. K. wyjął znajdującą się w pojeździe torebkę, po czym zabrał ją do swego samochodu i odjechał. Znalazłszy się w bezpiecznym miejscu, oskarżony przejrzał zawartość torebki (której wartość wynosiła 1.500 złotych), wewnątrz której znajdował się telefon Samsung G. (...) (o wartości 3.000 złotych), portfel (o wartości 500 złotych), w portfelu zaś dowód osobisty, karty kredytowe (...) i (...), karta bankomatowa (...) oraz prawo jazdy. Po około dwóch godzinach, oskarżony został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji, zawiadomionych o kradzieży przez M. K.. W trakcie przeszukania w pojeździe oskarżonego ujawniono wszystkie przedmioty skradzione A. S. (2) i M. K..

Dowód: zeznania świadka M. K. - k. 19v-20v zał. 3; protokół oględzin samochodu - k. 23-24v zał. 2; dokumentacja fotograficzna - k.142 zał. 2; protokół zatrzymania - k. 26-26v zał. 2; protokół okazania - k. 28-40 zał. 2; protokół oględzin pojazdu - k. 31-32 zał. 2; protokół przeszukania pojazdu - k. 33-34 zał. 2; wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. - k. 57, 137 zał. 2, k. 10 akt głównych

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony Ł. K. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że dnia 26 maja 2015 roku spał w samochodzie na parkingu. Około godz. 11:00 zauważył, że pewna kobieta zostawiła torebkę w pojeździe. Gdy odeszła, wybił młotkiem tylną trójkątną szybę i zabrał torebkę. Następnie wsiadł do swego samochodu i odjechał. W torebce było 5 złotych, które wydał. Torebkę pozostawił na tylnym siedzeniu swego samochodu. Następnego dnia pod sklepem na C. również zauważył, że pewna kobieta zostawiła torebkę w pojeździe. Gdy weszła do sklepu, wybił młotkiem tylną trójkątną szybę i zabrał torebkę. W środku nie było pieniędzy. On później jeździł po G. i został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. - k. 57, 137 zał. 2

Przesłuchiwany na rozprawie oskarżony Ł. K. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że włamał się do samochodów, bo nie miał co jeść.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. - k. 10 akt głównych

W toku postępowania sądowego oskarżony Ł. K. został poddany badaniom przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy w wydanej opinii sądowo – psychiatrycznej zgodnie stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Zdradza cechy nieprawidłowej osobowości. Opiniowany zna i rozumie podstawowe zasady etyczno-moralne i normy funkcjonowania w społeczeństwie. Sprawność funkcji intelektualnych pozwala mu przewidzieć konsekwencje zachowań będących przedmiotem sprawy karnej. Brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony znajdował się w inkryminowanym czasie w stanie zaburzeń psychotycznych. W momencie popełnienia czynu, Ł. K. w miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Brak jest podstaw do kwestionowania jego poczytalności.

Dowód: opinia sądowo - psychiatryczna - k. 35-37

Oskarżony Ł. K. był uprzednio piętnastokrotnie karany przez Sąd:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z 16 października 1998 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 818/98 za przestępstwo z art. 208 § 1 k. k.;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 18 grudnia 1998 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 399/98 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k.;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z 4 października 2000 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 709/00 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k.;

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z 20 października 2000 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 608/98 za przestępstwo art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k. k.;

5.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu z 13 czerwca 2003 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 28/03 za przestępstwa z art. 286 § 1 k. k. i art. 270 § 1 k.k.;

6.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 7 marca 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt X K 1199/05 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

7.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 31 sierpnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt X K 708/06 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

8.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 3 listopada 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 434/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.;

9.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 7 grudnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 720/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.;

10.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 13 grudnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 384/06 za przestępstwa z art. 284 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

11.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 10 marca 2010 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 44/10 za przestępstwo z art. 242 § 1 k. k.;

12.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Łobzie z 15 czerwca 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 142/12 za przestępstwa z art. 275 § 1 k.k.;

13.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 26 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 273/12 za przestępstwo z art. 242 § 1 k. k.;

14.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z 6 marca 2015 r. w sprawie o sygnaturze akt X K 1174/14 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.;

15.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z 12 maja 2015 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 107/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie z 7 grudnia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt II K 720/06 Ł. K. został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta weszła w skład kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 27 marca 2007 roku w sprawie akt II K 38/07. Oskarżony odbył część tej kary w okresie od 3 września 2009 roku do 16 grudnia 2011 roku.

Dowód: dane o karalności - k. 16-20 akt głównych; odpisy wyroków z informacjami o odbyciu kar - k. 108-133 zał. 2

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego Ł. K., zeznaniach świadków A. S. (1) i M. K., opinii biegłych z zakresu psychiatrii sądowej, a także na zebranych dokumentach urzędowych.

Oskarżony Ł. K. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, potwierdzając zarówno fakt włamania się do pojazdów, jak i dokonania kradzieży torebek wraz z ich zawartością. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania tych wyjaśnień, jako że w pełni korespondują z pozostałą częścią zebranego materiału dowodowego.

Pokrzywdzone A. S. (1) i M. K. opisały okoliczności, w jakich zauważyły fakt włamania do ich pojazdów, a także wskazały, jakie rzeczy zostały im skradzione i jaka była ich wartość. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, gdyż były one logiczne i zgodne ze wskazaniami doświadczenia życiowego, a ponadto znalazły one potwierdzenie w protokołach sporządzonych z czynności przeszukania pojazdu Ł. K.. Oskarżony w całości potwierdził je w swoich wyjaśnieniach.

Nie miały znaczenia zeznania świadków M. G. (k. 48 zał. 3) – która odniosła się jedynie do miejsca zamieszkania oskarżonego – oraz Ł. D. (k. 80v zał. 3) – który przyznał się do popełnienia kradzieży nie mających związku z czynami opisanymi w akcie oskarżenia.

Sąd oparł się na opinii biegłych z zakresu psychiatrii, gdyż została ona wydana przez osoby posiadające niezbędne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe we wskazanej dziedzinie nauki. Jest przejrzysta, spójna i pełna. Formułuje jasne odpowiedzi na pytania postawione w postanowieniu o dopuszczeniu tego dowodu. Nie była również kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom urzędowym przywołanym w ustaleniach faktycznych. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności.

Czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie 1. aktu oskarżenia wypełnia znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k., natomiast czyn zarzucany mu w punkcie 2. aktu oskarżenia – znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zb. z art. 276 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. W dniach 26 i 27 maja 2015 roku oskarżony podszedł do pojazdów, zaparkowanych odpowiednio przy ul. (...) i ul. (...) i po uprzednim uzyskaniu dostępu do wnętrza pojazdów (poprzez wybicie szyby), wyjął z nich damskie torebki, w którym umieszczone były wartościowe przedmioty (telefony, portfele zawierające pieniądze), dokument stwierdzający tożsamość (dowód osobisty – w przypadku A. S. (1)), prawo jazdy oraz dokumenty stwierdzające prawa majątkowe, będące kartami uprawniającymi do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego (art. 275 § 1 k. k., art. 276 k. k. i art. 278 § 1 i 5 k. k.). Oskarżony nie był wobec tych przedmiotów w żaden sposób uprawniony. Mimo to, potraktował je jak własne i włączył w skład swego majątku, postępując z nimi tak jak właściciel. Nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony działał w zamiarze przywłaszczenia nie tylko telefonów i kart płatniczych, lecz również w celu przywłaszczenia samych torebek, portfeli oraz dokumentów, gdyż po zapoznaniu się z zawartością torebek zachował dla siebie wszystkie przedmioty. Nie utracił zainteresowania nimi i nie porzucił ich. By umożliwić sobie dokonanie zaboru torebek, Ł. K. w obu przypadkach dokonał uprzednio przełamania zabezpieczeń w postaci szyb w drzwiach pojazdów, które uniemożliwiały swobodne wejście do środka. Nie może zatem budzić wątpliwości, że w celu dokonania kradzieży, dokonał on włamań do samochodów.

Jak wynika akt sprawy, Ł. K. był już skazany w warunkach art. 64 § 2 k. k. za kradzież z włamaniem (wyrok Sądu Rejonowego w Koszalinie z 7 grudnia 2006 r. w sprawie II K 720/06 za przestępstwo z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k.), a odbyta przez niego część kary była dłuższa niż rok. Ponieważ w okresie 5 lat po odbyciu części kary ponownie popełnił on przestępstwo kradzieży z włamaniem, należało uznać, że działał on w ramach tzw. multirecydywy (art. 64 § 2 k. k.).

W dniach 26 i 27 maja 2015 roku, a więc w ciągu dwóch dni, Ł. K. dokonał dwóch kradzieży z włamaniem do samochodów. Nie zatem może być wątpliwości, że czyny te stanowią ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k. k.).

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca ich kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę Ł. K.. Nie był on w szczególności ograniczony w możliwości rozpoznania znaczenia i konsekwencji swojego czynu przez chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy lub czasowe zaburzenie czynności psychicznych. Ł. K. jest i już w trakcie popełnienia czynów był osobą dorosłą. W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonego.

Stopień szkodliwości społecznej czynów Ł. K. należy określić jako wysoki. Oskarżony dopuścił się ich z premedytacją i z chęci łatwego zysku. Jak sam stwierdził, włamał się do samochodów, bo nie miał co jeść. W inkryminowanym okresie oskarżony był zdolny podjąć pracę zarobkową, lecz postanowił uniknąć związanego z nią wysiłku. Oskarżony, dokonując zaboru torebek, pozbawił pokrzywdzone nie tylko przedmiotów o wymiernej wartości majątkowej, lecz również dokumentów o istotnym znaczeniu. By dostać się do wnętrza samochodów, wybił szyby pojazdów, przez co uszkodził mienie pokrzywdzonych.

Sąd stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku skazującego. W punkcie I. sentencji wyroku za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k. oraz z art. 279 § 1 k. k. w zb. z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zb. z art. 275 § 1 k. k. w zb. z art. 276 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. w zw. z art. 64 § 2 k. k., Sąd wymierzył zatem oskarżonemu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na niekorzyść Ł. K. przemawiają przede okoliczności wpływające na ocenę stopnia szkodliwości społecznej badanych czynów (a zwłaszcza okoliczności ich popełnienia oraz motywacja sprawcy) oraz fakt wielokrotnej (piętnastokrotnej!) uprzedniej karalności oskarżonego, w tym za liczne przestępstwa podobne. Przy czym podkreślenia wymaga fakt, że wszystkie spośród zapadłych wyroków wydano przed popełnieniem badanych czynów ( vide: dane o karalności - k. 16-20 akt głównych). Sąd miał na uwadze również, że oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 k. k.

Na korzyść oskarżonego przemawia fakt, że przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności o stosunkowo surowym wymiarze jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec oskarżonego Ł. K.. Oskarżony dopuścił się czynów o wysokim stopniu szkodliwości społecznej, a nadto był uprzednio wielokrotnie karany. Wobec oskarżonego zapadły liczne wyroki za przestępstwa podobne (kradzieże, kradzieże z włamaniem). Należy przy tym zauważyć, że wielokrotnie działał on w ramach powrotu do przestępstwa. Dotychczasowa jego postawa życiowa oraz sposób i okoliczności popełnienia czynów nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że jest on sprawcą zdemoralizowanym i odpornym na resocjalizację, a popełnianie przestępstw przychodzi mu z łatwością. Wobec takich osób konieczne jest konsekwentne karanie nawet za stosunkowo drobne przestępstwa. Postawa oskarżonego nie wskazuje na to, by szczerze żałował tego, co zrobił. Co więcej, Ł. K. zdaje się uważać, że brak środków na bieżące utrzymanie może stanowić usprawiedliwienie przypisanych czynów. Zdaniem Sądu, brak jest jakichkolwiek przesłanek pozwalających mieć nadzieję, że oskarżony będzie w przyszłości przestrzegał obowiązującego porządku prawnego, a tym bardziej, że nie popełni kolejnego przestępstwa. Zwłaszcza, że w przeszłości kilkukrotnie stosowano wobec niego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych kar pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, przebywanie oskarżonego na wolności stanowiłoby poważne zagrożenie dla społeczeństwa. Wydając niniejszy wyrok, Sąd chciał uzmysłowić oskarżonemu, że dopuszczając się w przyszłości kolejnych przestępstw musi się liczyć z perspektywą osadzenia w zakładzie karnym. Nie sposób uznać, iż orzeczona kara jest nadmiernie surowa, zwłaszcza że z uwagi na obostrzenie przewidziane w art. 64 § 2 k. k. Sąd mógł wymierzyć karę do 15 lat pozbawienia wolności (kara 10 lat przewidziana w art. 279 § 1 k. k. zwiększona o połowę).

W punkcie II. sentencji wyroku na poczet orzeczonej wobec Ł. K. kary pozbawienia zaliczono okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie (zatrzymania).

Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych, uznając że wobec faktu, iż jest on pozbawiony wolności, prawdopodobieństwo ich uiszczenia jest znikome.