Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Monika Oleksy

przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera

po rozpoznaniu dnia 8 kwietnia 2016 r. w W.

sprawy A. M. syna K. i U. z domu S. ur. (...) w G. - D.

oskarżonego o przestępstwa z art. 270 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 13 listopada 2015 r. sygn. akt II K 448/15

uchyla zaskarżony wyrok i uznając, iż czyny zarzucane oskarżonemu stanowią przypadki mniejszej wagi określone w art. 270 § 2a kk, na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko A. M. warunkowo umarza na okres próby wynoszący jeden rok; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI Ka 65/16

UZASADNIENIE

A. M. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 listopada 2015r., sygn. akt II K 448/15 za popełnienie dwóch czynów z art. 270§ 1 k.k. na łączną karę grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych po 20 złotych każda oraz orzeczono przepadek dowodów rzeczowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonego jedynie w części zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy, staranny
i wnikliwy przeprowadził postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie, a ujawnione w toku przewodu sądowego dowody poddał wszechstronnej analizie. Ocena ta uwzględnia dyrektywy zawarte w art. 7 k.p.k., biorąc pod uwagę każdorazowo wskazania wiedzy, zasady doświadczenia życiowego oraz reguły logicznego rozumowania. Ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji, a zaprezentowana w, spełniającym wszelkie wymogi art. 424 k.p.k., pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznana być zatem musi za ocenę swobodną, o której mowa w treści art. 7 k.p.k. i jako taka pozostaje pod ochroną tego przepisu.

W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu Odwoławczego, Sąd orzekający w sposób zbyt restrykcyjny ustalił, iż stopień społecznej szkodliwości zarzucanych A. M. czynów jest duży, jak to słusznie podniósł autor apelacji. Niemniej jednak powyższa okoliczność nie mogła przemawiać za uchyleniem zaskarżonego wyroku
i umorzeniem postępowania, jak o to wnosił skarżący.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 270 § 1 k.k. najistotniejsze jest ustalenie charakteru dokumentu, który został sfałszowany oraz jakie okoliczności zaistniały przy użyciu się nim jako autentycznym. A. M. przedłożył dwukrotnie w Urzędzie Skarbowym oświadczenie dotyczące opodatkowania całości dochodów z najmu przez jednego z małżonków, które sfałszował podrabiając podpis swojej żony M. M.. Biorąc pod uwagę dokument podrobiony i przedłożony przez oskarżonego w Urzędzie Skarbowym w L., uznać należy, że wina, jak
i stopień społecznej szkodliwości owych czynów nie są znaczne. Nie sposób jednakże zaakceptować poglądu autora apelacji, iż działanie oskarżonego nie skutkowało powstaniem jakiejkolwiek szkody, albowiem podpisał się za swoją żonę, zaś jako osobę obciążoną opodatkowaniem oskarżony wskazał siebie, bowiem jak wielokrotnie podkreślano w judykaturze dla bytu przestępstwa z art. 270§ 1 k.k. jest obojętne, czy ktoś poniósł przez to szkodę, czy też nie. W konsekwencji stwierdzić należy, iż okoliczności podnoszone przez skarżącego, nie mogły skutkować uznaniem, iż społeczna szkodliwość przypisanych oskarżonemu czynów jest znikoma, co pozwoliłoby umorzyć niniejsze postępowanie. Wskazania bowiem wymaga, iż dla przyjęcia stanu określonego w art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. "znikomość" musi być dwustronna tj. zachodzić zarówno po stronie przedmiotowej, jak i po stronie podmiotowej. Realia niniejszej sprawy nie pozwalają uznać, iż czyny popełnione przez oskarżonego charakteryzują się znikomością. Oskarżony działał z pełną świadomością swojego nagannego postępowania, zaś popełnienia zarzucanych mu czynów A. M. dopuścił się aż dwukrotnie. W ocenie Sądu Okręgowego uwzględniając przedmiotowe i podmiotowe elementy czynów oskarżonego, stwierdzić należy że czyny przypisane A. M. nie cechują się znikomym stopniem społecznej szkodliwości. Brak tym samym przesłanek do umorzenia postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. Niemniej jednak nie sposób jest również stwierdzić, jak to ustalił Sąd meriti, iż stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów jest duży. Okoliczności podniesione przez autora apelacji, mimo, iż nie przemawiają za uznaniem, iż czyny, których dopuścił się oskarżony charakteryzują się znikomością, to pozwalają za przyjęciem, że stanowią wypadek mniejszej wagi. Pod pojęciem wypadku mniejszej wagi rozumie się uprzywilejowaną postać czynu
o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzującą się zmniejszonym stopniem społecznej szkodliwości ze względu na przewagę pozytywnych elementów
o charakterze przedmiotowo-podmiotowym ( vide, K.W., Wypadek...). W kontekście art. 270 k.k. istnienie wypadku mniejszej wagi daje możliwość bardziej adekwatnej reakcji prawnokarnej (w tym m.in. zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego) w sytuacjach zachowań o niższym ładunku społecznej szkodliwości. Mając na względzie powyższe wywody, Sąd Odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu. Odnośnie zarzucanej aktem oskarżenia kwalifikacji, to w miejsce art. 270 § 1 k.k. Sąd Okręgowy przyjął art. 270 § 2a k.k. albowiem w świetle okoliczności niniejszej sprawy czyny przypisane A. M. winny być uznane za wypadek mniejszej wagi. Dokonując zmiany kwalifikacji prawnej czynu, Sąd Okręgowy rozważył również zasadność warunkowego umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Z analizy sprawy wynika, że okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu czynów nie budzą wątpliwości. A. M. nie był dotychczas karany. Jego postawa, warunki i właściwości osobiste, wykazują, że nie jest on osobą zdemoralizowaną, przejawiającą lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego. Można zatem w sposób uzasadniony stwierdzić, iż działanie oskarżonego miało charakter incydentu.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku nie tylko poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu, ale również poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres roku- tytułem próby, uznając, iż rozstrzygnięcie w takiej postaci czyni zadość wymogom prewencji indywidualnej
i społecznej. Zdaniem Sądu Odwoławczego, dotychczasowy sposób życia oskarżonego pozwala na postawienie w stosunku do niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Z uwagi na treść wyroku, kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążono Skarb Państwa.

Mając na względzie powyższe wywody, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.