Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2016r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Hanna Wnękowska

Sędziowie: SA – Marek Czecharowski (spr.)

SO (del.) – Marek Dobrasiewicz

Protokolant: – sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Konrada Gołębiowskiego

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016 r.

sprawy

1.  P. P. (1) urodz. (...) w N. (...) s. P. i W. z d. (...) oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 189 § 2 k.k., art. 280 § 1 k.k.

2.  Z. P. (1) ur. (...) w N. (...) s. P. i W. z d. (...) oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 189 § 2 k.k., art. 280 § 1 k.k.

3.  S. Ł. (1) ur. (...) w L. s. E. i L. z d. C. i

4.  M. J. (1) ur. (...) w N. (...) s. T. i K. z d. (...)

oskarżonych z art. 189 § 1 k.k.

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora oraz obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt XVIII K 237/11

I.  na podstawie art. 105 § 2 k.p.k. prostuje oczywistą omyłkę w pkt II wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie w ten sposób, że jako drugie imię P. P. (1) w miejsce (...) wpisuje (...);

II.  uchyla wyrok w zaskarżonej części, a więc wobec oskarżonego P. P. (1) w pkt I, III, IV, V, VI i VIII wyroku, wobec oskarżonego Z. P. (1) w pkt I, III, VI i VIII wyroku, wobec oskarżonych S. Ł. (1) i M. J. (1) w pkt VI wyroku i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. S. – Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł, w tym 23% VAT za obronę z urzędu wykonywaną przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

P. P. (1) i Z. P. (1) oskarżeni zostali
o to, że:

I. w okresie od początku wiosny 2008 roku do połowy lipca 2008 roku działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi i nieustalonymi osobami w tym z A. B. (1), M. B. (1), A. K. (1) brali udział w działającej na terenie W. zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu polegających na doprowadzaniu instytucji finansowych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przy użyciu dokumentów podrobionych lub poświadczających nieprawdę w ten sposób, że znając cele funkcjonowania grupy i akceptując je P. P. (1) dostarczył A. i M. małż. B. dane fikcyjnego przedsiębiorcy „T. M. M. (2) (...)-(...) P. ul. (...)” w celu fabrykowania poświadczających nieprawdę dokumentów mających istotne znaczenie dla uzyskania świadczeń w postaci kredytów bądź pożyczek a następnie P. P. (1) i Z. P. (1) przyjmowali i pomagali do ukrycia lub zbycia przedmiotów, o których wiedzieli, że pochodzą z przestępstw popełnianych przez pozostałych członków grupy, w postaci sprzętu komputerowego, RTV, AGD oraz pieniędzy uzyskanych w oszukańczy sposób,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.

II. w okresie od początku wiosny 2008 roku do połowy lipca 2008 roku w W., działając wspólnie i w porozumieniu w tym z innymi, ustalonymi i nieustalonymi osobami przyjmowali lub pomagali do ukrycia lub zbycia przedmiotów, o których wiedzieli, że pochodzą z przestępstw popełnianych przez innych członków grupy, w tym przez A. B. (1) i M. B. (1), w postaci sprzętu komputerowego, RTV, AGD oraz pieniędzy, uzyskanych w oszukańczy sposób o łącznej wartości nie mniejszej niż 178 433, 51 złote (łączna wartość wyłudzonych przedmiotów w razie zakupu bez kredytowania oraz udzielonych świadczeń pieniężnych nie niższa niż: 165 718, 39 złotych), przy czym zarzucanego im czynu dopuścili się działając w zorganizowanej grupie przestępczej,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

nadto P. P. (1) o to, że:

III. w dniu 4 czerwca 2008 roku w W. działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1) i M. B. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27 798,54 złotych (...) SA (...) W. w ten sposób, że w ramach ustalonego wspólnie w ramach funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej planu działania P. P. (1) wstawił do autokomisu (...)" J. D. ul. (...) w W. użytkowany przez siebie i zarejestrowany na nazwisko J. P. zam. W. ul. (...)
(...) pojazd samochodowy marki A. (...) nr(...) nr rej (...), a następnie, działający wspólnie i w porozumieniu z A. i M. B. (1) mężczyzna posługujący się nazwiskiem: S. K. (1), w celu uzyskania dla siebie kredytu w kwocie 26 744,41 złotych przeznaczonego na zakup powyższego pojazdu oraz w celu wprowadzenia pracowników (...) SA w błąd, co do zamiaru wywiązania się z umowy i spłaty udzielonego świadczenia złożył w autokomisie (...) J. D. ul. (...) w W. wraz z wnioskiem o kredyt nr (...) na zakup w/w pojazdu oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego świadczenia o swoim rzekomym o zatrudnieniu w przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w P. ul. (...) i osiąganych z tego tytułu dochodach w wyniku czego za udzielony w dniu 6 czerwca 2008 r. kredyt w wysokości 26 744,41 złotych oraz wpłatę własną w wysokości 5000 złotych S. K. zakupił w/w pojazd, zaś po wypłacie kredytu dokonał spłaty jedynie 3 jego rat, przy czym zakup pojazdu przez osobę posługującą się nazwiskiem S. K. był fikcyjny, przedmiotowy pojazd nadal pozostawał we władaniu P. P. (1), a kwota uzyskanego kredytu została podzielona pomiędzy osoby działające w grupie przestępczej, czym działali na szkodę (...) SA, przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

IV. w dniu 1 lipca 2008 roku w W. i P. działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1), M. B. (1), M. M. (2) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 225 700 złotych spółkę (...) sp. z o.o. ul. (...) (...)-(...) G. w ten sposób, że w ramach ustalonego wspólnie w ramach funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej planu działania:

• A. i M. B. (1) opracowali koncepcję oszukańczego przedsięwzięcia oraz udzielili bezpośredniemu wykonawcy przestępstwa - M. M. (2) - instruktażu odnośnie sposobu zachowania się w celu wprowadzenia w błąd przedstawicieli pokrzywdzonej spółki,

• P. P. (1) dostarczył dokumenty należącego do niego pojazdu marki C. (...) nr rej. (...) w celu sporządzenia przez M. M. (2) bezskutecznej wobec spółki (...) sp. z o.o. umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie oraz kwotę 45 340 złotych przeznaczoną na pokrycie tzw. opłaty wstępnej co było warunkiem wydania przedmiotu leasingu, w rezultacie czego M. M. (2) działający jako przedsiębiorca: „L. M. M. (2) (...)-(...) P. ul. (...)” w celu uzyskania dla siebie leasingu pojazdu samochodowego - ciągnika siodłowego marki S. (...) nr rej. (...) nr podwozia: (...) wartości 225 700 złotych oraz w celu wprowadzenia pracowników spółki (...) sp. z o.o. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy i spłaty udzielonego świadczenia wraz z wnioskiem o zawarcie umowy leasingowej nr (...) dot. w/w pojazdu złożył oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego świadczenia o rzekomym prowadzeniu działalności gospodarczej pod nazwą: (...) M. M. (2) z siedzibą w P. ul. (...), podczas gdy działalność ta była fasadowa oraz, tytułem zabezpieczenia spłaty rat leasingowych, zawarł bezskuteczną wobec spółki (...) sp. z o.o. umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie której przedmiotem był nienależący do niego pojazd marki C. (...) nr rej. (...) oraz dokonał przelewu kwoty 45 340 złotych tytułem opłaty wstępnej, w wyniku czego w dniu 15.07.2008 roku M. M. (2) odebrał przedmiot leasingu przekazując go następnie we władanie P. P. (1), czym działali na szkodę spółki (...) sp. z o.o., przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw, a przedmiot wykonawczy przestępstwa stanowiło mienie znacznej wartości,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

V. w połowie lipca 2008 roku w bliżej nieokreślonym miejscu w okolicach P. posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci pistoletu nieustalonego wzoru i kalibru wraz z amunicją przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

nadto P. P. (1), Z. P. (1) i S. Ł. (1), M. J. (1) o to, że:

VI. w połowie lipca 2008 roku w bliżej nieokreślonym miejscu w okolicach P., działając wspólnie i w porozumieniu pozbawili wolności A. i M. B. (1) wywożąc oboje na kilka godzin w odludne miejsce do lasu, przy czym pozbawienie wolności łączyło się ze szczególnym udręczeniem polegającym na kierowaniu wobec obydwojga gróźb pozbawienia życia przy pomocy trzymanej przez P. P. (1) broni palnej w postaci pistoletu nieustalonego wzoru i kalibru, objaśnianiu pokrzywdzonym, że w lesie czeka już na nich wykopany grób, przystawianiu broni do głów pokrzywdzonych i kierowaniu wobec nich żądań aby zdecydowali pomiędzy sobą, które z nich poświęci swoje życie aby drugi współmałżonek mógł przeżyć i wychować wspólną małoletnią córkę oraz biciu przez P. P. (1) pokrzywdzonych pięściami po twarzy i kopaniu po całym ciele, przy czym P. P. (1) i Z. P. (1) zarzucanego im czynu dopuścili się działając w zorganizowanej grupie przestępczej,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 189 § 2 k.k.

a w odniesieniu do P. i Z. P. (1) przestępstwa z art. 189 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

VII. w połowie lipca 2008 roku w bliżej nieokreślonym miejscu w lesie w okolicach P., po dokonaniu przestępstwa o którym mowa w pkt. VI, działając wspólnie i w porozumieniu, przy czym P. P. (1) posługiwał się trzymaną w dłoni bronią palną w postaci pistoletu nieustalonego wzoru i kalibru, grożąc A. i M. B. (1) pozbawieniem życia zabrali w celu przywłaszczenia będący w posiadaniu A. i M. B. (1) samochód osobowy marki N. (...) nr rej. (...) nr (...) o wartości 51.700 złotych, przy czym P. P. (1) i Z. P. (1) zarzucanego im czynu dopuścili się działając w zorganizowanej grupie przestępczej,

to jest o popełnienie przestępstwa z art. 280 § 2 k.k.

a w odniesieniu do P. i Z. P. (1), przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt XVIII K 237/11:

I . P. P. (1) i Z. P. (1) uniewinnił od czynu zarzucanego w pkt. I;

II. P. P. (1) uniewinnił od czynu zarzucanego w pkt. V;

III. P. P. (1) i Z. P. (1) uznał za winnych tego że w okresie od wiosny 2008 roku do połowy lipca 2008 roku w W., działając ze z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami przyjmowali przedmioty, o których wiedzieli, że pochodzą z przestępstw z art. 286 § 1 k.k. popełnianych przez inne osoby, w tym przez A. B. (1) i M. B. (1), w postaci m.in. sprzętu komputerowego, RTV, AGD oraz pieniędzy o łącznej wartości nie mniejszej niż 165 718, 39 złotych, to jest popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 291 § 1 k.k. wymierzył karę: P. P. (1) 2 lat pozbawienia wolności, Z. P. (1) 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV. P. P. (1) uznał za winnego tego że w czerwcu 2008 roku w W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 23000 złotych (...) SA w ten sposób, że w ramach ustalonego planu działania P. P. (1) wstawił do autokomisu (...) J. D. ul. (...) w W. użytkowany przez siebie i zarejestrowany na nazwisko J. P. samochód marki A. (...) nr (...) nr rej (...), a następnie, mężczyzna posługujący się nazwiskiem S. K. (1), wprowadzając pracowników (...) SA w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy kredytu, złożył wniosek o kredyt nr (...) na zakup w/w pojazdu z nieprawdziwym oświadczeniem dotyczącym okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu o swoim rzekomym o zatrudnieniu w przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w P. ul. (...) i osiąganych z tego tytułu dochodach to jest czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył karę 2 lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał P. P. (1) do zapłaty na rzecz (...) S.A 13 000 zł tytułem częściowego naprawienia szkody;

V. P. P. (1) uznał za winnego tego, że w dniu 08.07.2008 roku w W. i P. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 225 700 złotych (...) sp. z o.o. w ten sposób, że w ramach ustalonego planu działania M. M. (2) działający jako przedsiębiorca: „T. M. M. (2) (...)-(...) P. ul. (...)” w celu uzyskania

dla siebie leasingu pojazdu samochodowego - ciągnika siodłowego marki (...) nr rej. (...) nr podwozia: (...) wartości 225 700 złotych wprowadzając pracowników (...) sp. z o.o. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy i spłaty udzielonego świadczenia, wraz z wnioskiem o zawarcie umowy leasingowej nr (...) dot. w/w pojazdu złożył nieprawdziwe oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego świadczenia o rzekomym prowadzeniu dochodowej działalności gospodarczej pod nazwą: (...) M. M. (2) z siedzibą w P. ul. (...), podczas gdy działalność ta była fasadowa oraz, tytułem zabezpieczenia spłaty rat leasingowych, zawarł bezskuteczną wobec (...) sp. z o.o. umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie której przedmiotem był nienależący do niego samochód C. (...) nr rej. (...) to jest czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. wymierzył karę 3 lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał P. D.

P. do zapłaty na rzez (...) sp. z o.o. 150 000 zł tytułem częściowego naprawienia szkody;

VI. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. P. P. (1), Z. P. (1), S. Ł. (1), M. J. (1) uznał za winnych tego, że w połowie lipca 2008 r. w okolicach P., działając wspólnie i w porozumieniu pozbawili wolności A. i M. B. (1) przetrzymując ich przez kilka godzin w odludnym miejscu w lesie, przy czym P. P. (1) i Z. P. (1) uprzednio w tym dniu pozbawiając wolności te osoby, przetrzymywali je przez krótki czas w samochodzie i innym miejscu w lesie, grozili pozbawieniem życia demonstrując narzędzie o wyglądzie broni palnej, komunikowali, że czeka na nich wykopany dół, żądali, by wybierali kto z nich zginie, bili pięściami, co łączyło się ze szczególnym udręczeniem to jest popełnienia przez P. P. (1) i Z. P. (1) czynu z art. 189 § 2 k.k., zaś przez S. Ł. (1) i M. J. (1) czynu z art. 189 § 1 k.k. i za to wymierzył kary pozbawienia wolności : na podstawie art. 189 § 2 k.k. P. P. (1) 6 lat, Z. P. (1) 5 lat; na podstawie art. 189 § 1 k.k. S. Ł. (1) i M. J. (1) po 2 lata;

VII. S. Ł. (1) i M. J. (1) uniewinnił od czynu zarzucanego w pkt. VII;

VIII. P. P. (1) i Z. P. (1) uznał za winnych tego, że w połowie lipca 2008 r lesie w okolicach P. działając wspólnie i w porozumieniu doprowadzając A. i M. B. (1) do stanu bezbronności ukradli im będący w ich posiadaniu samochód marki N. (...) nr rej. (...) nr (...) o wartości 51.700 złotych to jest czynu z art. 280 § 1 kk i za to na podstawie tego artykułu wymierzył kary pozbawienia wolności: P. P. (1) 4 lat, Z. P. (1) 3 lat;

IX. na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. orzekł kary łączne pozbawienia wolności: P. P. (1) 8 lat, Z. P. (1) 6 1at;

X. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kar pozbawienia wolności zaliczył czas tymczasowego aresztowania: P. P. (1) 15 III 11- 23 IV 12, Z. P. (1) 15 III 11- 23 IV 12, S. Ł. (1) 15 III 11 -7 II 12, M. J. (1) 15 III 11- 8 II 12;

XI. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa; adwokatowi R. S. przyznał wynagrodzenie w kwocie 3360 zł plus VAT.

Wyrok powyższy zaskarżyli obrońcy wszystkich oskarżonych a także prokurator na niekorzyść oskarżonych P. P. (1) oraz Z. P. (1) w części dotyczącej uniewinnienia od czynu zarzucanego im w pkt I a/o tj. czynu z art. 258 §1 k.k.

Pisma zatytułowane „Apelacja” nadesłali też sami oskarżeni P. i Z. P. (2).

Obrońca osk. P. P. (1) zaskarżył wyrok swego mocodawcy „w całości” (podkr. S.A.) zarzucając mu:

1. mającą wpływ na treść zapadłego wyroku obrazę przepisów postępowania, a to:

- art. 7 k.p.k. - polegającą na jednostronnej i powierzchownej ocenie materiału dowodowego, co uwidoczniło się przede wszystkim w:

- uznaniu za wiarygodne zeznań A. B. (1) i A. K. (1), podczas gdy świadkowie ci ewidentnie i intencjonalnie dążyli do maksymalnego obciążenia oskarżonego,

- uznaniu za wiarygodne zeznań M. B. (1) z postępowania przygotowawczego,

- zdyskwalifikowaniu wyjaśnień P. P. (1) i potraktowaniu ich wyłącznie jako linii obrony, obranej na użytek niniejszego postępowania,

- zdyskwalifikowaniu zeznań świadka M. M. (2) oraz I. W.,

- uznaniu za „nic nie wnoszące do sprawy" zeznania Ł. K. A. D.,

- uznaniu P. P. (1) za osobę karaną,

- art. 167 k.p.k. w zw. z art 2 § 2 k.p.k. i art. 4 k.p.k. - polegającą na:

- zaniechaniu wezwania i przesłuchania na rozprawie świadka I. W., która wskazała w postępowaniu przygotowawczym w sprawie wyłudzenia ciągnika siodłowego (...), że kluczyki i dokumenty tego samochodu przekazała jej - pod nieobecność w domu M. M. - osoba przedstawiająca się jako (...) i, że jest w stanie osobę tą rozpoznać,

- zaniechaniu wezwania i przesłuchania na rozprawie J. K., który nabył przez komis samochód A. (...) od P. P. (1),

- art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - polegającą na nie uwzględnieniu przy wyrokowaniu okoliczności ujawnionych w trakcie rozprawy, a wynikających z:

- zeznań świadków W. P. i J. P., które zgodnie wskazywały, że w lipcu-sierpniu 2008 r. A. B. (1) nie obawiała się P. P. (1), a wręcz przeciwnie, usilnie starała się z nim skontaktować i w tym celu posuwała się nawet do pogróżek pod ich i jego adresem,

- zeznań świadka R. M. - konkubenta A. B. (1), przyznającego na rozprawie, że w okresie kiedy mieszkał z nią przy ul (...) w W., z jego modemu internetowego w tym mieszkaniu logowała się osoba używająca adresu e-mail(...), posługująca się personaliami (...),

- informacji (...) S. A. z dnia 19 listopada 2009 r. (k. 1011-1012 akt), zawartej w aktach sprawy II K 309/10 Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Maz., wskazującej, że adres e-mail (...)należy do A. B. (1),

- informacji (...) S. A. z dnia 20 listopada 2009 r. (k. 1023), wskazującej, że abonentem telefonu o nr (...), wykorzystanego w sprawie wyłudzenia ciągnika S. był kolega A. R. (1) Z. zam. (...)-(...) W., ul. (...),

- zeznań świadka R. Z., wspomnianego wyżej znajomego oskarżycielki posiłkowej, który wskazywał osobę o personaliach (...) i rysopisie dokładnie odpowiadającym A. B. (1), jako osobę z którą planował założyć firmę zajmującą się wynajmem samochodów,

- protokołu przeszukania mieszkania A. B. (1) i R. M., przy ul. (...) w W., opisującego kilkadziesiąt dokumentów dotyczących świadka R. Z. i potwierdzającego jednoznacznie znajomość, o której zeznawał R. Z.,

- informacji (...) S. A. z dnia 31 grudnia 2009 r. (k. 1031), wskazującej, że ustalony we wspomnianej wyżej sprawie wyłudzenia ciągnika S. nr (...) wykorzystany został do połączeń internetowych z telefonu o nr (...), a abonentem tego telefonu był konkubent A. R. (2) M. z V.-S.,

- protokołu przeszukania mieszkania A. B. (1) i R. M., opisującego szereg dokumentów świadka A. K. (1), zabezpieczonych w tym mieszkaniu, a świadczących o silnych związkach łączących te osoby i wskazujących na szeroką pomoc udzieloną A. K., podczas odbywania przez niego kary pozbawienia wolności a tym samym obligującą go do lojalności i wdzięczności wobec A. B. (1) i jej konkubenta,

- zeznań świadka A. M. (1), który współuczestnicząc z A. i M. B. oraz A. K. w wyłudzeniach, nie wspomniał nigdy o tym, że współdziałać z nimi miał też P. P.

oraz na nie wskazaniu, w części motywacyjnej wyroku, przyczyn dla których Sąd orzekający dowody i okoliczności te odrzucił,

- art. 413 § 2 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - polegającą na uznaniu P. P. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 291 § kk zarzuconego w pkt 2 a/o, bez dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu;

2. rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego i to zarówno w odniesieniu do kar jednostkowych jak i kary łącznej pozbawienia wolności.

Podnosząc powyższe zarzuty wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

Wyłącznie z tzw. ostrożności procesowej, alternatywnie wniósł o zmianę wyroku poprzez istotne złagodzenie orzeczonych kar jednostkowych jak i kary łącznej.

Obrońca osk. Z. P. (1) zaskarżył wyrok na korzyść swego mocodawcy również „w całości” (podkr. S.A.) zarzucając orzeczeniu:

1. mającą wpływ na treść zapadłego wyroku obrazę przepisów postępowania, a to:

- art. 7 k.p.k. - polegającą na jednostronnej i powierzchownej ocenie materiału dowodowego, co uwidoczniło się przede wszystkim w:

- uznaniu za wiarygodne wyjaśnień i zeznań A. B. (1) oraz zeznań M. B. (1) z postępowania przygotowawczego podczas gdy świadkowie ci ewidentnie i intencjonalnie dążyli do maksymalnego obciążenia oskarżonego,

- zdyskwalifikowaniu wyjaśnień Z. P. (1) i potraktowaniu ich wyłącznie jako linii obrony, obranej na użytek niniejszego postępowania,

- uznaniu za „nic nie wnoszące do sprawy” zeznania Ł. K. A. D.,

- uznaniu Z. P. (1) za osobę karaną,

- art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - polegającą na nie uwzględnieniu przy wyrokowaniu okoliczności ujawnionych w trakcie rozprawy, a wynikających z:

- zeznań świadków W. P. i J. P., które zgodnie wskazywały, że w lipcu-sierpniu 2008 r. A. B. (1) nie obawiała się P. P. (1), a wręcz przeciwnie, usilnie starała się z nim skontaktować i w tym celu posuwała się nawet do pogróżek pod ich i jego adresem,

- wyjaśnień i zeznań świadka A. K. (1), który relacjonując obszernie na okoliczności dokonywanych wyłudzeń nie wymienił Z. P. (1) jako współuczestnika tego procederu

oraz na nie wskazaniu, w części motywacyjnej wyroku, przyczyn dla których Sąd orzekający dowody i okoliczności te odrzucił,

- art. 413 § 2 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - polegającą na uznaniu Z. P. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 291 § k.k. zarzuconego w pkt 2 a/o, bez dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu;

2. rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego i to zarówno w odniesieniu do kar jednostkowych jak i kary łącznej pozbawienia wolności.

Podnosząc powyższe zarzuty wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

Wyłącznie z tzw. ostrożności procesowej, alternatywnie wniósł o zmianę wyroku poprzez istotne złagodzenie orzeczonych kar jednostkowych jak i kary łącznej.

Obrońca osk. S. Ł. (1) zaskarżył wyrok w całości dot. skazania tego oskarżonego tj. pkt VI wyroku i zarzucił mu:

1. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 5 § 2 k.p.k. i art.424§ 1 pkt 1 k.p.k. poprzez:

- rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

- nie wyjaśnieniu w uzasadnieniu orzeczenia przesłanek w postaci działania wszystkich oskarżonych wspólnie i w porozumieniu odnośnie zarzutu dotyczącego pozbawienia wolności A. i M. B. (1), a także nie wyjaśnienie na czym polegało działanie oskarżonego S. Ł. (1) w pozbawieniu wolności wyżej wymienionych osób;

2. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku przez uznanie, iż oskarżony S. Ł. (1) dopuścił się czynu z art.l89§l kk, mimo braku przekonywujących dowodów w tym względzie.

W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego S. Ł. (1) od zarzutu opisanego w pkt VI wyroku.

Obrońca osk. M. J. (1) zaskarżył wyrok w jego pkt VI na korzyść M. J. zarzucając orzeczeniu:

I. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4; art. 5 § 2, art. 7, art. 410 i art. 424 § 1 k.p.k., polegającą na subiektywnej fragmentarycznej, sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, dokonanej wyłącznie na niekorzyść oskarżonego a przede wszystkim zaś rażąco dowolnej ocenie dowodów zebranych w sprawie, prowadzącej do dowolnych ustaleń faktycznych, dotyczących popełnienia przez oskarżonego czynu opisanego w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, a także niedostatecznego uzasadnienia wyroku w tym zakresie;

a w rezultacie:

II. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych w za podstawę orzeczenia i mających wpływ na jego treść polegający na bezpodstawnym przypisaniu oskarżonemu współsprawstwa w dokonaniu w połowie lipca 2008 r. czynu z art. 189 § 1 k.k.;

i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku poprzez uniewinnienie M. J. (1) od popełnienia przypisanego mu czynu.

Prokurator zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na wyrażeniu mylnego poglądu, że oskarżeni P. P. (1) i Z. P. (1) nie dopuścili się przestępstwa zarzuconego im w pkt. I (punkt I według numeracji przyjętej w orzeczeniu Sądu Okręgowego w Warszawie) poprzez nieuprawnioną odmowę przypisania ich przestępczemu współdziałaniu z A. B. (1), M. B. (1), A. K. (1) i innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami wypełnienia znamion działania w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i w konsekwencji uniewinnienia oskarżonych od zarzucanego im czynu z art. 258 § 1 k.k., podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, w tym w szczególności ocena treści zeznań świadków A. B. (1), M. B. (1), A. K. (1) prowadzi do wniosków przeciwnych.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonych P. P. (1) i Z. P. (1) od czynu z art. 258 § 1 k.k. zarzucanego w pkt. I aktu oskarżenia (punkt I według numeracji przyjętej w orzeczeniu Sądu Okręgowego) i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W osobistym piśmie osk. P. P. (1) zarzucił wyrokowi „stronniczość oraz to, iż Sąd Okręgowy nie wziął pod uwagę świadków, którzy zeznawali na moją korzyść, natomiast udowadniali kłamstwa A. B. (1). Nie wzięto pod uwagę okoliczności, które udowadniają moją niewinność, a pokazują jaką osobą jest A. B. (1)”.

W uzasadnieniu pisma ponowił swoje twierdzenie, że pokrzywdzona bezpodstawnie pomawia go o działalność przestępczą z zemsty za odrzucenie jej i zerwanie bliskiego związku jaki ich łączył.

Osk. Z. P. (1) przywołując motyw zemsty A. B. na swym bracie wykluczył współdziałanie z A. B., która jest „nieobliczalną kobietą” i po raz kolejny zanegował swój udział w przestępnych przedsięwzięciach przypisanych mu w wyroku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Powyższy wyrok nie może się ostać z przyczyn, których odzwierciedleniem jest sporządzone uzasadnienie nie odpowiadające wymogom określonym w art. 424 k.p.k.

Po pierwsze część jego zawierająca, jak możnaby się domyślać, ustalenia faktyczne jest bardzo powierzchowna, fragmentami zawiera wręcz powtórzenie obszernie sformułowanych zarzutów aktu oskarżenia.

Kolejna – znaczna część pisemnych motywów to bardzo obszerne streszczenie wyjaśnień oskarżonych, a w wielu fragmentach ich przytoczenie wraz z pytaniami stawianymi przesłuchiwanym osobom (str. od 4 do 25 spośród liczącego niespełna 48 stron dokumentu).

Wreszcie kilkanaście stron swoistej i również powierzchownej analizy dowodów (str. 26 – 42) oraz konkluzji zawierającej w niektórych przypadkach (czyn III, IV, VI) odmienny opis czynu przypisanego określonym oskarżonym wraz z wypunktowaniem okoliczności dot. wymiaru kary i jej wysokości.

Zgodzić się więc należy z zarzutami apelacji podnoszącymi brak pogłębionych rozważań o wartości poszczególnych dowodów i argumentacji przemawiającej za ich wiarygodnością bądź niewiarygodnością jeżeli pominie się „zaklęcia” typu „...Te liczne dowody są wiarygodne” str. 36 (fragment dot. paserstwa zarzucanego w pkt II a/o i przypisanego w pkt III wyroku).

Skoro mowa o tym czynie podkreślić z naciskiem trzeba, że aczkolwiek został on przypisany obu oskarżonym - P. i Z. P. (1) to uzasadnienie owszem zawiera, na str. 37 – 38 pozory analizy zeznań św. A. K. dotyczące jak wynika z ich treści „P. P.”, ale ani słowa o Z. P. (1) nawet określonym jako np. „Z. P.” poza konkluzją cyt. „Wyjaśnienia A. i M. B. oraz A. K. pozwoliły na ustalenie sprawstwa braci P. (podkr. S.A.) w zakresie paserstwa. Oni bowiem rzeczy w tym pieniądze podchodzące z tych oszustw przyjmowali” (str. 37 pisemnych motywów). Kiedy się sięgnie do przywołanych na str. 1 uzasadnienia protokołów przesłuchań A. K. i A. M. informacji o Z. P. (1) tam się jednak nie znajdzie.

Nota bene warto odnotować (co podnosi obrońca P. P. (1) (str. 5 apelacji) - nieobecność św. A. B. (1) podczas zeznań A. K., choć wcześniej uczestniczyła w rozprawie podczas, której świadek został przesłuchany (protokół k. 3411).

Brak jest również jakichkolwiek ustaleń w zakresie składników i wartości mienia będącego przedmiotem paserstwa. Zastąpiono je swoistym odesłaniem do ustaleń innego postępowania przeciwko innym oskarżonym, a na koniec w uzasadnieniu wyroku przywołano inną kwotę łączną niż przyjęta w zarzucie aktu oskarżenia i przypisanym oskarżonym P. w pkt III wyroku czynie.

Odnośnie zarzutu związanego z pozbawieniem wolności małżonków A. i M. B. oraz zaboru należącego do nich samochodu stwierdzić należy co następuje.

Ustalenia poczynione przez Sąd są ogólnikowe i nie wyjaśniają dwóch bardzo istotnych kwestii. Po pierwsze czasu „przetrzymywania” określonego na kilka godzin oraz okoliczności, które Sąd uznał za wypełniające znamię szczególnego udręczenia. Co do pierwszej z tych okoliczności, opis podejmowanych wobec pokrzywdzonych działań (wg zeznań A. i M. B.) nie koresponduje z pojęciem kilku godzin. Nie wynika z nich by mogły zająć tak dużo czasu. Z kolei wymieniając groźby kierowane do pokrzywdzonych i demonstrowanie przedmiotu przypominającego „broń palną – pistolet” uznane – jak należałoby przyjąć przez Sąd I instancji – za wypełniające znamię szczególnego udręczenia nie znajdują w relacji A. i M. B. (1) takiego uzasadnienia. Świadkowie przekazując (relacjonując) te okoliczności nie prezentują emocjonalnej ich oceny jako formy udręczenia, a już na pewno jako mającego szczególny jego stopień. Jawi się zatem problem zasadności kwalifikowanej postaci czynu przypisanego obu oskarżonym P., bowiem ustalając, że S. Ł. i M. J. „trzymali się na uboczu” Sąd Okręgowy skazał ich stosując kwalifikację z art. 189 § 1 k.k. Co do tych dwóch ostatnich oskarżonych należałoby postawić pytanie czy owo „trzymanie się na uboczu” nawet przy przyjęciu, że widzieli sprzeczkę między P. P. (1), a A. B. (1) (wg lakonicznej relacji M. J.) powstaje kwestia zasadności przypisania im udziału w tym czynie.

Z wydarzeniami w lesie wiąże się też zagadnienie oceny, na czym polegało „doprowadzenie do stanu bezbronności”, które to znamię jest warunkiem kwalifikacji zaboru auta jako rozboju.

Na te zagadnienia należałoby znaleźć odpowiedzi w zeznaniach A. B. (1), której relacja staje się podstawą ustaleń faktycznych, choć są one – na co słusznie zwraca uwagę obrońca oskarżonych P. – w sprzeczności także z zeznaniami św. A. B. (3) (teściowej) np. w kwestii telefonu odebranego w lesie.

Nie można też nie zgodzić się z zarzutami stawianymi w apelacji obrońcy P. P. (1), gdy podnosi zignorowanie dowodów z zeznań św. R. Z. i ich wymowy w powiązaniu z danymi operatorów systemów elektronicznych i telefonii komórkowej identyfikujących osobę A. B. (1) jako posługującej się również nazwiskiem A. T.. To samo dotyczy oceny zeznań św. I. W..

Wreszcie, należy podzielić stanowisko prokuratora, które można skonkludować tezą, iż Sąd poczyniwszy ustalenia, które wypełniają pojęcie zorganizowanej grupy przestępczej uniewinnia oskarżonych P. i Z. P. od czynu z art. 258 § 1 k.k. opacznie interpretując przesłanki udziału oskarżonych w takiej grupie.

Sumując, powyższe wątpliwości i uchybienia upoważniają do konkluzji o konieczności uchylenia wyroku w zaskarżonej części i skierowania sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

W toku ponownego postępowania Sąd Okręgowy winien w trakcie przesłuchań świadków uszczegółowić okoliczności, które ewentualnie upoważniałyby do przypisania oskarżonym określonych przestępstw i to w stosownej - podstawowej lub kwalifikowanej postaci.

Winien też wyjaśnić status osk. P. P. (1) jako osoby karanej, a w przypadku odmiennych ustaleń uwzględnić jego rzeczywisty status z punktu widzenia okoliczności rzutujących na wymiar kary.

Orzekając w niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny dokonał sprostowania oczywistej omyłki stwierdzonej w pkt II wyroku Sądu Okręgowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku zasądzając nadto honorariom należne obrońcy osk. M. J. występującego w postępowaniu odwoławczym z urzędu.