Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013r. w S.

odwołania T. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 31 maja 2012 r. Nr (...)

w sprawie T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.05.2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu T. K. prawa do emerytury w wieku obniżonym motywując to brakiem dowodu wykonywania pracy w warunkach szczególnych przez okres 15 lat w Fabryce (...) w O. na stanowisku frezera. Zdaniem organu rentowego świadectwo pracy w szczególnych warunkach, które przedstawił ubezpieczony T. K. nie odpowiada nazwie stanowiska, które zostało wymienione w przepisach resortowych tj. zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. tj. operatora maszyn do obróbki wiórowej odlewów żeliwnych.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony T. K., który wnosił o jej zmianę twierdząc, że wykonując pracę jako frezer zajmował się obsługą maszyn do obróbki wiórowej odlewów żeliwnych i w związku z tym okres zatrudnienia od dnia 05.08.1970 r. do dnia 24.04.1972 r. oraz od 02.05.1974 r. do dnia 31.01.1988 r. powinien być zaliczony do kategorii prac w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 20.03.2013 roku Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił T. K. prawo do emerytury od dnia 29.05.2012 roku. Sąd ten przyjął, iż obydwa okresy zatrudnienia w Fabryce (...) Sp. z o.o. w Ł. należą do kategorii prac w warunkach szczególnych zgodnie z wykazem A Dział III poz. 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) tj. wybijanie, oczyszczanie i wykańczanie odlewów.

Od wyroku tego apelację złożył pozwany organ rentowy, który zarzucił naruszenie przez Sąd Okręgowy art. 233 § 1 kpc, argumentując, że nieuprawnione było przez Sąd powoływanie się na zarządzenie Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. w sprawie stanowisk pracy na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego. Jedynie wykaz A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. jest podstawą do zakwalifikowania danego stanowiska bądź rodzaju prac jako pracy w warunkach szczególnych. Stanowiska frezera nie wymieniono w tym wykazie.

W wyniku apelacji od wymienionego wyroku Sąd Apelacyjny w Lublinie Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. W swoich rozważaniach Sąd II instancji uznał, że apelacja pozwanego organu rentowego jest uzasadniona i zaistniała potrzeba prowadzenia od początku postępowania dowodowego. Przy ponownym rozpoznaniu konieczne jest dokonanie ustaleń rodzaju produkcji wykonywanej przez Fabrykę (...) oraz związanych z tym procesów technologicznych. W dalszej kolejności konieczne jest ustalenie w jakim procesie produkcji prace swoje wykonywał ubezpieczony i na czym one polegały. Sąd ten podkreślił, iż nie zostało wyjaśnione w jakich wydziałach pracował jako frezer ubezpieczony T. K.. W aktach osobowych bowiem są oznaczenia symbolami wydziałów w których pracował ubezpieczony tj. TNP, TT, TN. Wykonanie tych czynności wymaga ponownego przesłuchania ubezpieczonego i świadków a także poczynienia ustaleń z dokumentów w postaci statutu przedsiębiorstwa.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony T. królik ur. (...) złożył w dniu 21.05.2012 roku wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów pozwany organ rentowy przyjął, iż ubezpieczony legitymuje się na dzień 01.01.1999 roku okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 32 lata 2 miesiące i 18 dni. Do kategorii prac w warunkach szczególnych nie zaliczył dwóch okresów zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w Ł. tj. od 05.08.1970 r. do 24.04.1972 r. oraz od 02.05.1974 r. do 31.01.1988 r. na stanowisku frezera. Zaskarżoną decyzją z dnia 31.05.2012 roku odmówił przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. (k. 29 a.e.).

Ubezpieczony T. K. zeznał, iż w obydwu wymienionych wyżej okresach zatrudnienia w (...) był zatrudniony w dziale narzędziowni, który to był działem pomocniczym dla produkcji. W dziale tym produkowano przyrządy do produkcji tj. do wiercenia, frezowania. T. K. zeznał, że jego praca polegała na obrabianiu płyt żeliwnych, które były dostarczane z odlewni zakładowej. Zadaniem jego było zebranie warstwy wierzchniej tej płyty z obydwu stron przy pomocy specjalnej głowicy, która była zainstalowana na frezarce. Czynność ta nazywała się frezowaniem na sucho. Po oczyszczeniu obydwu stron płyty żeliwnej ubezpieczony nawiercał otwory w tej płycie, następnie płyta przekazywana była do działu modelarni. Sporadycznie tez wykonywał prace związane z frezowaniem obudowy pod łożyska. Przedsiębiorstwo to zajmowało się produkcją dźwigów, koparek, wózków transportowych i walców (k. 78v a.s.). Z kolei świadek S. K. był pracownikiem (...) w O. w latach 1963 -2000 i pracował w dziale narzędziowni. Dział ten miał skrót TN. Według tego świadka frezer zajmował się zdejmowaniem wierzchniej warstwy żeliwa zgodnie z dokumentacją z rysunku technicznego, czynność ta służyła wyrównaniu płaszczyzny płyty żeliwnej i zaliczała się do kategorii obróbki mechanicznej. Świadek ten zeznał również, iż ubezpieczony przez cały czas swojego zatrudnienia zajmował się frezowaniem blatów, które służyły jako płyty modelowe (k. 79 a.s.). Kolejny świadek E. K. był kierownikiem działu narzędziowni (...) w O. przez 26 lat i był zatrudniony do 1991 roku. Świadek ten zeznał, że narzędziownia zajmowała się produkowaniem oprzyrządowania służącego do produkcji koparek i innych maszyn budowlanych. Według tego świadka T. K. był zatrudniony jako frezer, którego zadaniem było frezowanie płyt podmodelowych, które służyły później jako modele do produkcji. Frezarka na której pracował T. K. była przystosowana do obróbki odlewów żeliwnych i głównym zadaniem było oczyszczenie płyty żeliwnej, która była dostarczona z odlewni najpierw ręcznie przy pomocy młotka a następnie frezowanie jej. Pracownicy narzędziowni nie mieli zakresu czynności. Odnośnie symboli, które były używane w dokumentach płacowych świadek E. K., że symbol TN i TT były używane w pionie technicznym i dotyczyły narzędziowni, natomiast symbol TNP był używany od 1989 roku kiedy nastąpiły zmiany organizacyjne. Świadkowie i ubezpieczony zeznali, iż zakład istniał do 2000 roku. Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych w dniu 5.12.2000 roku w którym stwierdził, że w okresach od 05.07.1970 r. do 24.04.1972 roku oraz od 02.05.1974 roku do 31.01.1988 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się wybijaniem, oczyszczaniem i wykańczaniem odlewów, które to prace wymienione są w wykazie A dział III poz. 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego nie jest zasadne. Zebrany w sprawie materiał dowodowy tj. zeznania świadków, ubezpieczonego oraz dokumenty zawarte w aktach osobowych wskazują, że T. K. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...), które produkowało części do maszyn budowlanych bądź też całe maszyny tj. koparki, dźwigi. Niewątpliwie rodzaj produkcji pozwala na zakwalifikowanie tego przedsiębiorstwa do kategorii przemysłu metalowego. (...) ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują, że T. K. przez cały okres zatrudnienia w obydwu spornych okresach pracował w narzędziowni. Ta jednostka organizacyjna zajmowała się produkcją oprzyrządowania dla wydziału produkcyjnego tj. wykonywano tam narzędzia do produkcji jak i również płyty podmodelowe, które były wykorzystywane w dziale modelarni. Z zeznań świadków jak i ubezpieczonego wynika, że przedsiębiorstwo to dysponowało własną odlewnią staliwa. T. K. jako frezer miał za zadanie oczyszczanie płyt żeliwnych dostarczanych z odlewni, które polegało na oczyszczeniu na pierwszym etapie z nierówności po odlaniu a następnie frezowanie tych płyt z obydwu stron poprzez obróbkę mechaniczną na frezarce którą obsługiwał. Obydwaj świadkowie w tym w szczególności kierownik narzędziowni E. K. jednoznacznie zeznali, że obrabianie mechaniczne płyt w celu ich wyrównania ich powierzchni jest frezowaniem.

Zdaniem Sądu ten rodzaj czynności którą wykonywał ubezpieczony przy obrabianiu płyt żeliwnych nie należy do kategorii prac w warunkach szczególnych. Wystawione przez byłego pracodawcę świadectwo pracy w warunkach szczególnych w którym zakwalifikowano rodzaj pracy ubezpieczonego do kategorii wymienionej w wykazie „A” dział III poz. 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. nie odpowiada w ocenie Sądu rodzajowi prac które wykonywał ubezpieczony. Zwrócić należy uwagę, iż zapis wybijanie, oczyszczanie i wykańczanie odlewów zawarty został w podrozdziale odlewanie staliwa, żeliwa, metali nieżelaznych i rur., zatem należy wnioskować, iż czynności wymienione w pkt. 23 powinny być wykonywane w ramach odlewni żeliwa, aby zakwalifikować je do kategorii pracy w warunkach szczególnych. Bezsporne jest, iż ubezpieczony nie pracował w zakładowej odlewni staliwa a w dziale narzędziowni i jego praca polegała przede wszystkim na obróbce mechanicznej dostarczonych płyt żeliwnych tj. ich frezowaniu. Ten rodzaj pracy nie jest wymieniony w dziale III wykazu A jako praca w warunkach szczególnych. Dlatego też Sąd Okręgowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy uznał, że brak jest podstaw do zaliczenia spornych okresów zatrudnienia ubezpieczonego w Fabryce (...) w O. do kategorii prac w warunkach szczególnych.

W związku z tym Sąd przyjął, iż ubezpieczony nie spełnił warunków określonych w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 2 ust. 1, § 4 ust. 1 pkt. 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. tj. nie wykazał co najmniej 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych na dzień 01.01.1999 roku.

Mając powyższe na względzie Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 orzekł jak w sentencji.