Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jacek Wilga (spr.)

Sędziowie SSO Krzysztof Główczyński, SSO Andrzej Marek

Protokolant star. sekr. sądowy Ewa Sawiak

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2016 r. w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna Oddział Zakłady (...) w P.

o zapłatę kosztów leczenia

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie IV Wydziału Pracy

z dnia 7 października 2015 r.

sygn. akt IV P 306/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, iż powództwo oddala, zaliczając koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa,

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 października 2015 r. Sąd Rejonowy w Lubinie zasądził na rzecz powoda J. B. od strony pozwanej (...)S.A. Oddział Zakłady (...) w P. kwotę 175 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, dalej idące powództwo oddalił, zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a koszty sądowe zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd I instancji ustalił, że powód w czasie zatrudnienia u strony pozwanej uległ w dniu 14 października 1992 r. wypadkowi przy pracy – podczas wrzucania urobku przy pomocy łopaty poczuł ostry ból w okolicy lędźwiowej kręgosłupa. Uznanie tego zdarzenia za wypadek przy pracy nastąpiło mocą wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 19 sierpnia 1994 r. Sąd Rejonowy ustalił także, iż pomiędzy ww. wypadkiem przy pracy powoda a obecnym jego stanem zdrowia (dolegliwościami ze strony kręgosłupa) istnieje związek przyczynowy. Na nasilenie dolegliwości bólowych wypływ mają schorzenia samoistne powoda. Sąd ustalił, że powód odczuwa obecnie dolegliwości bólowe w okolicy lewej kończyny dolnej, biodra i okolicy krzyżowej –stale przyjmuje leki przeciwbólowe. Ma zawroty głowy. Dolegliwości nasilają się przy złej pogodzie. Powód cierpi na otyłość. W związku z bólami kręgosłupa uzasadnione jest przyjmowanie przez powoda leków: C., G., H., T., S., na które powód wydatkował kwotę 175 zł. Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy stwierdził, że dolegliwości bólowe kręgosłupa powoda moją swoje źródło zarówno w wypadku przy pracy powoda, który przyspieszył jego inwalidztwo, jak i szeregu chorób samoistnych powoda. Nie okazały się przy tym trafne zarzuty strony pozwanej o braku takiego związku w ogóle. Dlatego też Sąd I instancji, opierając się na treści art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p., zasądził na rzecz powoda koszty zakupu lekarstw wynikające z przedstawionych przez powoda faktur i mające związek z dolegliwościami bólowymi ze strony jego kręgosłupa.

Wyrok powyższy w zakresie punktu I zaskarżyła apelacją strona pozwana, która zarzuciła:

1.  błędy w ustaleniach faktycznych polegające na:

–

pominięciu, że podstawową i rdzenną przyczyną dolegliwości bólowych kręgosłupa powoda jest postępująca samoistna choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, na którą powód chorował już przed wypadkiem i w niej tkwi główne i zasadnicze źródło dolegliwości bólowych kręgosłupa powoda i ich nasilenia,

–

pominięciu, że przebyty wypadek przy pracy powoda z dnia 14 października 1992 r. nie stanowi przyczyny dalszego postępu choroby kręgosłupa powoda, a w konsekwencji jego aktualny wpływ na dolegliwości bólowe kręgosłupa powoda jest wręcz marginalny, a związek przyczynowy między dolegliwościami bólowymi kręgosłupa powoda a przebytym wypadkiem przy pracy jest bliski zeru i sprowadzający się jedynie i co najwyżej do modyfikacji przebiegu występującego już u powoda procesu chorobowego,

–

pominięciu, że obecnie (20 lat po wypadku) główną i decydującą przyczyną dalszego postępu choroby kręgosłupa powoda (a w konsekwencji dolegliwości bólowych) jest patologiczna otyłość powoda, a dodatkowo niekorzystne czynniki w codziennym funkcjonowaniu, tj. jazda samochodem oraz dwa wypadki komunikacyjne, którym uległ powód,

1.  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c., poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonanie jego błędnej oceny, w szczególności:

–

nieuwzględnienie, że podstawową i rdzenną przyczyną dolegliwości bólowych kręgosłupa powoda jest postępująca samoistna choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, podczas gdy z opinii biegłego sądowego lek. med. A. S. w sposób jednoznaczny i czytelny wynika, że powód cierpi na chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa –dyskopatię i ta choroba i jej postęp powoduje nasilenie dolegliwości bólowych jego kręgosłupa oraz z dokumentacji medycznej powoda, z której wynika, że powód chorował już przed wypadkiem przy pracy,

–

nieuwzględnienie, że wypadek przy pracy powoda z dnia 14 października 1992 r. nie stanowi przyczyny dalszego postępu choroby kręgosłupa powoda, na co wyraźnie wskazał w opinii ww. biegły sądowy, co oznacza, że aktualny udział czynnika w postaci wypadku przy pracy w pojawieniu się dolegliwości bólowych kręgosłupa powoda jest wręcz znikomy,

–

nieuwzględnienie, że związek przyczynowy między dolegliwościami bólowymi kręgosłupa powoda a przebytym wypadkiem przy pracy jest bliski zeru, co również w sposób jednoznaczny wynika z treści opiniującego w sprawie biegłego sądowego,

–

nieuwzględnienie wbrew jednoznacznej treści opinii biegłego i dokumentacji medycznej powoda, że obecnie (20 lat po wypadku) główną i decydującą przyczyną dalszego postępu choroby kręgosłupa powoda (a w konsekwencji dolegliwości bólowych) jest patologiczna otyłość powoda, a dodatkowo niekorzystne czynniki w codziennym funkcjonowaniu, tj. jazda samochodem oraz dwa wypadki komunikacyjne, którym uległ powód, a w konsekwencji brak stwierdzenia przyczynienia się powoda do szkody,

1.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 362 k.c. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy powinien on znaleźć zastosowanie, gdyż z treści opinii biegłego sądowego oraz dokumentacji medycznej powoda w sposób jednoznaczny wynika przyczynienie się powoda do wystąpienia szkody w stopniu przeważającym.

Podnosząc powyższe, strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasadzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, orzeczenie, które wydał Sąd pierwszej instancji w zakresie zaskarżonego punktu I nie jest trafne, a argumenty apelacji podważające to orzeczenie okazały się zasadne.

W przedmiotowej sprawie zasadniczym powodem sporu był związek przyczynowy pomiędzy obecnie występującym u powoda dolegliwościami bólowymi kręgosłupa a zaistniałym przed 20 laty wypadkiem przy pracy.

Materiał dowodowy, jaki został zgromadzony w postępowaniu przed Sądem I instancji nie dał podstaw do jednoznacznego przyjęcia, że aktualnie występujące u wnioskodawcy dolegliwości bólowe kręgosłupa i wydawane na ich leczenie środki są związane z wypadkiem przy pracy z dnia 14 października 1992 r. Opiniujący w sprawie biegły sądowy wskazał, że pomiędzy wypadkiem przy pracy powoda a jego stanem zdrowia (dolegliwościami ze strony kręgosłupa) z okresu od 2011 r. do chwili obecnej związek przyczynowy istnieje, jednakże nasilenie dolegliwości spowodowane jest przez postępującą chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa powoda. Ww. biegły zaznaczył w opinii, że objawy choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa powoda występowały u niego już wcześniej, tj. przed ww. wypadkiem. Nadto, przez 20 lat po tym zdarzeniu decydujący wpływ na dalszy postęp zmian w kręgosłupie lędźwiowym powoda ma jego otyłość oraz dodatkowo takie niekorzystne czynniki jak jazda samochodem oraz dwa wypadki komunikacyjne, którym w tym okresie uległ powód. Aktualnie zaś główny wpływ na postęp choroby powoda ma jego patologiczna otyłość.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W rozpoznawanej sprawie, skoro powód zgłosił roszczenie oparte o art. 444 § 1 k.c., tj. dochodził kosztów leczenia związanych z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa, to jego obowiązkiem było udowodnienie, że poniesione przez niego koszty leczenia mają związek z urazem, którego doznał w dniu 14 października 1992 r. Powód – w ocenie Sądu Okręgowego – okoliczności tej nie wykazał. Brak bowiem w sprawie jednoznacznego dowodu na to, że ponoszone aktualnie, tj. na przestrzeni ostatnich kilku lat, koszty leczenia dolegliwości bólowych kręgosłupa wynikają tylko i wyłącznie z wyżej wspomnianego wypadku przy pracy. Okoliczności takie nie wynikają ani z dokumentacji medycznej powoda ani z opinii powołanego w sprawie biegłego, z której – jak trafnie podniosła strona apelująca – wynika, że główny i decydujący wpływ na postęp choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa powoda ma przede wszystkim jego patologiczna otyłość, a nadto niekorzystne czynniki w codziennym funkcjonowaniu, takie jak jazda samochodem oraz przebyte dwa wypadki komunikacyjne. Z powyższego wynika zatem, że na występujące aktualnie u powoda dolegliwości bólowe kręgosłupa wpływ miały i to w przeważającym stopniu również inne czynniki, w tym rozwijająca się u niego choroba samoistna. Brak możliwości rozgraniczenia, który czynnik (wypadek przy pracy czy schorzenia samoistne powoda) i w jakim stopniu spowodował jego aktualne dolegliwości bólowe sprawia, że nie ma możliwości ustalenia niebudzącego wątpliwości związku przyczynowego pomiędzy tymi dolegliwościami a wypadkiem przy pracy z dnia 14 października 1992 r.

Skoro zaś powyższe okoliczności nie zostały wykazane przez powoda zgodnie ze spoczywającym na nim obowiązkiem dowodowym, przyznanie mu przez Sąd Rejonowy kosztów leczenia zmierzających do zniwelowania dolegliwości bólowych kręgosłupa, co do których nie ma pewności, że zostały spowodowane wypadkiem przy pracy, któremu powód uległ 20 lat temu, było niezasadne.

W świetle powyższych uwag, Sąd Okręgowy, uznając zarzuty apelacji za zasadne – na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. – zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że powództwo J. B. oddalił, zaliczając jednocześnie koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa (art. 113 ust. 1 w zw. z art. 96 pkt 4 u.k.s.c. w zw. z art. 98 k.p.c.).

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 35 ust. 1 u.k.s.c. oraz w związku z § 11 ust. 1 pkt 5 w zw. z § 6 pkt 1 i w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.jedn.: Dz.U. z 2015 r., poz. 490 z późn. zm.). Na koszty powyższe składa się: wynagrodzenie pełnomocnika strony pozwanej w kwocie 60 zł oraz uiszczona opłata od apelacji w kwocie 30 zł.

SSO Andrzej Marek SSO Jacek Wilga SSO Krzysztof Główczyński