Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Grzegorz Gut

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2014 r. w Warszawie

sprawy M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 1 sierpnia 2013 r., znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 4 kwietnia 2013 roku do dnia 4 kwietnia 2016 roku,

2.  stwierdza, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w wypłacie świadczenia.

Sygn. akt VII U 2273/13

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. ubezpieczony M. R. wniósł do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 1 sierpnia 2013 r. znak: (...) odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że z powodu występujących u niej schorzeń pozostaje pod stałą opieką lekarską specjalistów, pulmonologa, kardiologa, nefrologa, urologa, laryngologa, diabetologa. Obecny stan zdrowia w ocenie odwołującego uniemożliwia mu wykonywania jakiejkolwiek pracy (k. 2-2v a.s).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 11 września 2013 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., wniósł o jego oddalenie.

Organ rentowy wskazał, iż M. R. w dniu 4 kwietnia 2013 r. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Oddział podkreślił, iż w toku postępowania administracyjnego, ubezpieczony został na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 czerwca 2013 r., uznany za zdolnego do pracy. W związku z powyższym, organ rentowy uznał, iż zaskarżoną decyzją z dnia 1 sierpnia 2013 r. zasadnie odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy . (k. 3 a.s).

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny,

Ubezpieczony M. R. (nr PESEL (...)) uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2013 r. (k. 169 a.r). W związku z upływem terminu na jaki przyznane zostało świadczenie ubezpieczony złożył w dniu 4 kwietnia 2013 r. do organu rentowego, wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 186 a.r).

W toku postępowania wyjaśniającego w ZUS, M. R. został skierowany na badania do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 22 maja 2013 r. stwierdził, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy w dotychczasowym zawodzie oraz celowe jest przekwalifikowanie zawodowe ubezpieczonego (k. 188 a.s.).

W wyniku złożonego sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, odwołujący został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS. Orzeczeniem z dnia 20 czerwca 2013 r. Komisja Lekarska ZUS uznała, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 193 a.r).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 czerwca 2013 r., organ rentowy decyzją z dnia 1 sierpnia 2013 r. znak: (...) odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy ( decyzja k. 201 a.r).

Od niekorzystnej decyzji organu rentowego, ubezpieczony M. R. odwołała się do tutejszego Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie k.2-2v a.s.).

Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: pulmonologa, kariologa, nefrologa, urologa, neurologa, laryngologa, diabetologa

celem ustalenia czy odwołujący jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej ze szczególnym wskazaniem daty powstania niezdolności do pracy. Sąd zobowiązał również biegłych sądowych do wskazania czy ewentualna niezdolność do pracy odwołującego jest trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to, na jaki okres (postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych k. 7 a.s.).

Sąd Okręgowy, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii dr med. W. Z., iż u odwołującego występują rozsiane objawy neurologiczne pochodzenia ośrodkowego pod postacią objawów pozapiramidowych, deliberacyjnych z przewagą po stronie lewej oraz asymetria odruchów. Przyczyny zdrowia odwołującego w zakresie neurologicznym nie powodują jednakże u badanego niezdolności do pracy (na podstawie opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa z dnia 15 października 2013 r., k. 17 a.s).

W zakresie przyczyn nefrologicznych u odwołującego stwierdza się podejrzenie nadciśnieniowej choroby nerek, nadciśnienie tętnicze okresu drugiego, hiperurikemię, infekcje dróg moczowych, otyłość oraz cukrzycę tupu II, leczoną insuliną Odwołujący ma zachowaną wydolność nerek. Schorzenia nefrologiczne nie pozwalają na uznanie odwołującego za osobę niezdolną do pracy (na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu nefrologii dr n. med. P. D. z dnia 22 października 2013 r. k. 21 a.s).

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu chorób płuc dr n. med. R. C., Sąd Okręgowy ustalił, że w zakresie przyczyn pulmonologicznych odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy. U M. R. stwierdza się bowiem przewlekłą obturacyjną chorobę płuc oraz obturacyjny bezdech podczas snu. W stosunku do poprzedniego okresu niezdolności do pracy, nie nastąpiła istotna poprawa w zakresie układu oddechowego. Z przyczyn pulmonologicznych odwołujący jest niezdolny do pracy okresowo od dnia 1 maja 2013 r. do dnia 30 listopada 2015 r. ( dowód z opinii biegłego sądowego R. C. z dnia 9 listopada 2013 r. k. 27 a.s).

W oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. z dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy ustalił, iż u dowołującego występuje niewielki wzrost ciśnienia tętniczego, otyłość z około sześćdziesięciokilogramową nadwagą, brak odchyleń od norm układu krążenia, wydolność krążeniowa. Z przyczyn kardiologicznych odwołujący nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy (dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii z dnia 11 grudnia 2013 r. k. 32-33 a.s).

Po przeprowadzeniu dowodu z opinii łącznej przez biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu laryngologii i diabetologii, Sąd Okręgowy stwierdził, iż odwołujący ma patologiczną otyłość, utrudniającą mu swobodne poruszanie się i wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Występuje u niego nadciśnienie tętnicze ze zmianami na dnie oczu, przewlekła obturacyjna choroba płuc, ze zmianami w spirometrii sugerującymi ciężką obturację, obturacyjne bezdechy podczas snu. U wnioskodawcy występuje także cukrzyca leczona lekami doustnymi, której stan jest wyrównany. Schorzenia te powodują u wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy na okres trzech lat przypadających od kwietnia 2013 r. do kwietnia 2016 r. (na podstawie dowodu z opinii biegłej sądowej specjalistki laryngolog A. S. oraz biegłej z zakresu diabetologii E. P. z dnia 29 maja 2014 r. k .69-72 a.s)

Na podstawie opinii powołanego w sprawie biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu urologii W. L., Sąd Okręgowy ustalił, że u odwołującego wysteruje częstomocz całodobowy jako objaw pęcherza nadreaktywnego. Badanie uroflowmetyczne nie wykazało występowania przeszkody podpęcherzowej. U odwołującego występuje ropień skóry moszny. Stwierdzone schorzenia nie dają natomiast podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy u badanego (dowód z opinii biegłego sądowego lekarza urologa z dnia 106 a.s).

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, odwołujący podkreślił, iż nie ma zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych i podtrzymał stanowisko procesowe w zakresie zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 168 a.s). Pełnomocnik organu rentowego nie wnosił zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych, jednakże wniósł o oddalenie odwołania ubezpieczonej (k. 189 a.s).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy w tym dowodu z opinii biegłych sądowych specjalistów neurologa, nefrologa, pulmonologa, kardiologa, laryngologa, diabetologa i urologa (k. 17, 21, 32-33, 69-72, 106 a.s oraz na podstawie dokumentacji akt rentowych.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych są wiarygodnymi dowodami w sprawie, gdyż zostały wydane w oparciu o badanie odwołującego oraz w oparciu o dokumentacje akt rentowych, zaś biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Jednocześnie na podkreślenie zasługuje fakt, iż opinie wydane przez biegłych są wyczerpujące i sporządzone w sposób jasny i logiczny. Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie przede wszystkim na opinii biegłych pulmonologa, laryngologa oraz diabetologa albowiem naczelne dysfunkcje organizmu występujące u odwołującego znajdują się w zakresie ich specjalności. Dlatego też Sąd Okręgowy dokonane przez biegłych (k. 27, 69-72 a.s) -w zakresie stanu zdrowia skarżącego uznał za szczególnie istotne dla rozstrzygnięcia sporu stron w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania postanowienia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Sąd Okręgowy podkreśla, iż postępowanie odwoławcze przeprowadzone w niniejszej sprawie, sprowadzało się do ustalenia czy odwołujący jest osobą niezdolną do pracy, a zatem czy spełnia pierwszy z warunków przyznania prawa do renty. Spełnienie bowiem pozostałych warunków przewidzianych w treści art. 57 ust 1 ww. ustawy, nie stanowiło kwestii spornych, a podstawą wydania zaskarżonej decyzji były jedynie ustalenia organu rentowego w zakresie zdolności do zdrowia ubezpieczonej. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego wyników badań odwołującej, wyników bezpośredniego badania M. R., opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu pneumonologii, laryngologii i diabetologii (k. 27,69-72 a.s) zasadnym jest przyznanie wnioskodawcy, spornego świadczenia z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołujący cierpi na liczne schorzenia, w tym przewlekłą obturacyjną chorobę płuc oraz obturacyjny bezdech podczas snu, patologiczną otyłość utrudniająca mu swobodne poruszanie się i wykonywanie podstawowych czynności życiowych. U wnioskodawcy występuje także cukrzyca leczona lekami doustnymi, której stan jest wyrównany. Biorąc pod uwagę charakter schorzeń odwołującego Sąd podkreślił, iż ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność do pracy jest u odwołującgo okresowa, z uwagi na możliwe rokowania ustąpienia kluczowych schorzeń i dolegliwości w wyniku zastosowania leczenia, dlatego Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia 4 kwietnia 2016 roku.

W prawdzie w toku postępowania biegły z zakresu neurologii, nefrologi, kardiologii oraz urologii (k. 17, 21, 32-33, 106 a.s) wskazali, iż odwołujący z powodu schorzeń neurologicznych, z zakresu schorzeń układu krążenia, przyczyn nefrologicznych oraz urologicznych nie jest osobą niezdolną do pracy, jednakże biorąc pod uwagę iż naczelną dysfunkcję organizmu odwołującego stanowiły przyczyny diabetologiczne, laryngologiczne i pnemonologiczne, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż dla rozstrzygnięcia kwestii spornych postępowania, najistotniejsze znaczenie ma dowód z opinii powołanych w sprawie biegłych lekarza specjalisty chorób płuc R. C. (k. 27 a.s), biegłego laryngologa k. A. S. (k. 69-72 a.s) oraz biegłego diabetologa E. P. (k. 69-72 a.s). Sąd Okręgowy uznał, iż opinie ww. biegłych wydane zostały w sposób nie budzący wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania. Zdaniem Sądu opinie były wyczerpujące i wewnętrznie spójne. W oparciu o dowód z tych opinii Sąd Okręgowy uznał, że odwołujący jest częściowo okresowo niezdolny do pracy.

Sąd Okręgowy zważył ponadto, iż obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż ubezpieczony z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny chociażby okresowo do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej.

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującej prawa do emerytury, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), w oparciu o który świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. W postępowaniu Sąd ustalił, że ubezpieczona nabyła prawo do renty z powodu częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie miała charakter okresowy począwszy od dnia 4 kwietnia 2013 r. tj. dnia złożenia przez odwołującą wniosku o świadczenie, zaś data końcowa prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy odwołującego została ustalona na podstawie dowodu z opinii opiniujących w sprawie biegłych sadowych laryngologa oraz diabetologa, które w ocenie Sądu były wiarygodne, a ponadto nie budziły żadnych zastrzeżeń stron postępowania w niniejszej sprawie

Zgodnie z tymi ustaleniami, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku w punkcie 1.

Na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U z 2009r., Nr 205, poz. 1585) w zw. z art. 118 ust. 1 i 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy uznał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu świadczenia, albowiem niezbędne okoliczności faktyczne uzasadniające nabycie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczonego zostały ustalone dopiero w postępowaniu przed Sądem, a sama odmowa przyznania świadczenia nie była również wynikiem błędu w wykładni lub zastosowaniu prawa materialnego przez organ rentowy.

Opóźnienie w wypłacie świadczenia było następstwem okoliczności, za które organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności. Wskazać bowiem należy, że pomimo podjęcia przez organ rentowy- w ramach posiadanych kompetencji i nałożonych obowiązków - wszystkich niezbędnych czynności, organ ten nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym na dokonanie ustaleń faktycznych umożliwiających wydanie decyzji zgodnej z treścią wniosku ubezpieczonej. Organ rentowy wydał zatem zaskarżoną decyzję w oparciu o przeprowadzoną weryfikację złożoną przez odwołującego dokumentację lekarską. Organ rentowy nie miał przy tym możliwości przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego (na podstawie wyników badań złożonych dopiero na podstawie postępowania odwoławczego). Było to prawnie możliwe dopiero przed Sądem. Wobec powyższego Sąd Okręgowy w punkcie 2 wyroku ustalił na podstawie wyżej wymienionych przepisów, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

J.R.

Sygn. akt VII U 2273/13

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. ubezpieczony M. R. wniósł do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 1 sierpnia 2013 r. znak: (...) odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że z powodu występujących u niej schorzeń pozostaje pod stałą opieką lekarską specjalistów, pulmonologa, kardiologa, nefrologa, urologa, laryngologa, diabetologa. Obecny stan zdrowia w ocenie odwołującego uniemożliwia mu wykonywania jakiejkolwiek pracy (k. 2-2v a.s).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 11 września 2013 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., wniósł o jego oddalenie.

Organ rentowy wskazał, iż M. R. w dniu 4 kwietnia 2013 r. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Oddział podkreślił, iż w toku postępowania administracyjnego, ubezpieczony został na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 czerwca 2013 r., uznany za zdolnego do pracy. W związku z powyższym, organ rentowy uznał, iż zaskarżoną decyzją z dnia 1 sierpnia 2013 r. zasadnie odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy . (k. 3 a.s).

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny,

Ubezpieczony M. R. (nr PESEL (...)) uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2013 r. (k. 169 a.r). W związku z upływem terminu na jaki przyznane zostało świadczenie ubezpieczony złożył w dniu 4 kwietnia 2013 r. do organu rentowego, wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 186 a.r).

W toku postępowania wyjaśniającego w ZUS, M. R. został skierowany na badania do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 22 maja 2013 r. stwierdził, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy w dotychczasowym zawodzie oraz celowe jest przekwalifikowanie zawodowe ubezpieczonego (k. 188 a.s.).

W wyniku złożonego sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, odwołujący został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS. Orzeczeniem z dnia 20 czerwca 2013 r. Komisja Lekarska ZUS uznała, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 193 a.r).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 czerwca 2013 r., organ rentowy decyzją z dnia 1 sierpnia 2013 r. znak: (...) odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy ( decyzja k. 201 a.r).

Od niekorzystnej decyzji organu rentowego, ubezpieczony M. R. odwołała się do tutejszego Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie k.2-2v a.s.).

Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: pulmonologa, kariologa, nefrologa, urologa, neurologa, laryngologa, diabetologa

celem ustalenia czy odwołujący jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej ze szczególnym wskazaniem daty powstania niezdolności do pracy. Sąd zobowiązał również biegłych sądowych do wskazania czy ewentualna niezdolność do pracy odwołującego jest trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to, na jaki okres (postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych k. 7 a.s.).

Sąd Okręgowy, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił na podstawie opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii dr med. W. Z., iż u odwołującego występują rozsiane objawy neurologiczne pochodzenia ośrodkowego pod postacią objawów pozapiramidowych, deliberacyjnych z przewagą po stronie lewej oraz asymetria odruchów. Przyczyny zdrowia odwołującego w zakresie neurologicznym nie powodują jednakże u badanego niezdolności do pracy (na podstawie opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa z dnia 15 października 2013 r., k. 17 a.s).

W zakresie przyczyn nefrologicznych u odwołującego stwierdza się podejrzenie nadciśnieniowej choroby nerek, nadciśnienie tętnicze okresu drugiego, hiperurikemię, infekcje dróg moczowych, otyłość oraz cukrzycę tupu II, leczoną insuliną Odwołujący ma zachowaną wydolność nerek. Schorzenia nefrologiczne nie pozwalają na uznanie odwołującego za osobę niezdolną do pracy (na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu nefrologii dr n. med. P. D. z dnia 22 października 2013 r. k. 21 a.s).

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu chorób płuc dr n. med. R. C., Sąd Okręgowy ustalił, że w zakresie przyczyn pulmonologicznych odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy. U M. R. stwierdza się bowiem przewlekłą obturacyjną chorobę płuc oraz obturacyjny bezdech podczas snu. W stosunku do poprzedniego okresu niezdolności do pracy, nie nastąpiła istotna poprawa w zakresie układu oddechowego. Z przyczyn pulmonologicznych odwołujący jest niezdolny do pracy okresowo od dnia 1 maja 2013 r. do dnia 30 listopada 2015 r. ( dowód z opinii biegłego sądowego R. C. z dnia 9 listopada 2013 r. k. 27 a.s).

W oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. z dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy ustalił, iż u dowołującego występuje niewielki wzrost ciśnienia tętniczego, otyłość z około sześćdziesięciokilogramową nadwagą, brak odchyleń od norm układu krążenia, wydolność krążeniowa. Z przyczyn kardiologicznych odwołujący nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy (dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii z dnia 11 grudnia 2013 r. k. 32-33 a.s).

Po przeprowadzeniu dowodu z opinii łącznej przez biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu laryngologii i diabetologii, Sąd Okręgowy stwierdził, iż odwołujący ma patologiczną otyłość, utrudniającą mu swobodne poruszanie się i wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Występuje u niego nadciśnienie tętnicze ze zmianami na dnie oczu, przewlekła obturacyjna choroba płuc, ze zmianami w spirometrii sugerującymi ciężką obturację, obturacyjne bezdechy podczas snu. U wnioskodawcy występuje także cukrzyca leczona lekami doustnymi, której stan jest wyrównany. Schorzenia te powodują u wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy na okres trzech lat przypadających od kwietnia 2013 r. do kwietnia 2016 r. (na podstawie dowodu z opinii biegłej sądowej specjalistki laryngolog A. S. oraz biegłej z zakresu diabetologii E. P. z dnia 29 maja 2014 r. k .69-72 a.s)

Na podstawie opinii powołanego w sprawie biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu urologii W. L., Sąd Okręgowy ustalił, że u odwołującego wysteruje częstomocz całodobowy jako objaw pęcherza nadreaktywnego. Badanie uroflowmetyczne nie wykazało występowania przeszkody podpęcherzowej. U odwołującego występuje ropień skóry moszny. Stwierdzone schorzenia nie dają natomiast podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy u badanego (dowód z opinii biegłego sądowego lekarza urologa z dnia 106 a.s).

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, odwołujący podkreślił, iż nie ma zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych i podtrzymał stanowisko procesowe w zakresie zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 168 a.s). Pełnomocnik organu rentowego nie wnosił zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych, jednakże wniósł o oddalenie odwołania ubezpieczonej (k. 189 a.s).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy w tym dowodu z opinii biegłych sądowych specjalistów neurologa, nefrologa, pulmonologa, kardiologa, laryngologa, diabetologa i urologa (k. 17, 21, 32-33, 69-72, 106 a.s oraz na podstawie dokumentacji akt rentowych.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych są wiarygodnymi dowodami w sprawie, gdyż zostały wydane w oparciu o badanie odwołującego oraz w oparciu o dokumentacje akt rentowych, zaś biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Jednocześnie na podkreślenie zasługuje fakt, iż opinie wydane przez biegłych są wyczerpujące i sporządzone w sposób jasny i logiczny. Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie przede wszystkim na opinii biegłych pulmonologa, laryngologa oraz diabetologa albowiem naczelne dysfunkcje organizmu występujące u odwołującego znajdują się w zakresie ich specjalności. Dlatego też Sąd Okręgowy dokonane przez biegłych (k. 27, 69-72 a.s) -w zakresie stanu zdrowia skarżącego uznał za szczególnie istotne dla rozstrzygnięcia sporu stron w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania postanowienia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

4.  jest niezdolny do pracy;

5.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

6.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Sąd Okręgowy podkreśla, iż postępowanie odwoławcze przeprowadzone w niniejszej sprawie, sprowadzało się do ustalenia czy odwołujący jest osobą niezdolną do pracy, a zatem czy spełnia pierwszy z warunków przyznania prawa do renty. Spełnienie bowiem pozostałych warunków przewidzianych w treści art. 57 ust 1 ww. ustawy, nie stanowiło kwestii spornych, a podstawą wydania zaskarżonej decyzji były jedynie ustalenia organu rentowego w zakresie zdolności do zdrowia ubezpieczonej. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego wyników badań odwołującej, wyników bezpośredniego badania M. R., opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu pneumonologii, laryngologii i diabetologii (k. 27,69-72 a.s) zasadnym jest przyznanie wnioskodawcy, spornego świadczenia z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołujący cierpi na liczne schorzenia, w tym przewlekłą obturacyjną chorobę płuc oraz obturacyjny bezdech podczas snu, patologiczną otyłość utrudniająca mu swobodne poruszanie się i wykonywanie podstawowych czynności życiowych. U wnioskodawcy występuje także cukrzyca leczona lekami doustnymi, której stan jest wyrównany. Biorąc pod uwagę charakter schorzeń odwołującego Sąd podkreślił, iż ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność do pracy jest u odwołującgo okresowa, z uwagi na możliwe rokowania ustąpienia kluczowych schorzeń i dolegliwości w wyniku zastosowania leczenia, dlatego Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia 4 kwietnia 2016 roku.

W prawdzie w toku postępowania biegły z zakresu neurologii, nefrologi, kardiologii oraz urologii (k. 17, 21, 32-33, 106 a.s) wskazali, iż odwołujący z powodu schorzeń neurologicznych, z zakresu schorzeń układu krążenia, przyczyn nefrologicznych oraz urologicznych nie jest osobą niezdolną do pracy, jednakże biorąc pod uwagę iż naczelną dysfunkcję organizmu odwołującego stanowiły przyczyny diabetologiczne, laryngologiczne i pnemonologiczne, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż dla rozstrzygnięcia kwestii spornych postępowania, najistotniejsze znaczenie ma dowód z opinii powołanych w sprawie biegłych lekarza specjalisty chorób płuc R. C. (k. 27 a.s), biegłego laryngologa k. A. S. (k. 69-72 a.s) oraz biegłego diabetologa E. P. (k. 69-72 a.s). Sąd Okręgowy uznał, iż opinie ww. biegłych wydane zostały w sposób nie budzący wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania. Zdaniem Sądu opinie były wyczerpujące i wewnętrznie spójne. W oparciu o dowód z tych opinii Sąd Okręgowy uznał, że odwołujący jest częściowo okresowo niezdolny do pracy.

Sąd Okręgowy zważył ponadto, iż obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż ubezpieczony z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny chociażby okresowo do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej.

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującej prawa do emerytury, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), w oparciu o który świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. W postępowaniu Sąd ustalił, że ubezpieczona nabyła prawo do renty z powodu częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie miała charakter okresowy począwszy od dnia 4 kwietnia 2013 r. tj. dnia złożenia przez odwołującą wniosku o świadczenie, zaś data końcowa prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy odwołującego została ustalona na podstawie dowodu z opinii opiniujących w sprawie biegłych sadowych laryngologa oraz diabetologa, które w ocenie Sądu były wiarygodne, a ponadto nie budziły żadnych zastrzeżeń stron postępowania w niniejszej sprawie

Zgodnie z tymi ustaleniami, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku w punkcie 1.

Na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U z 2009r., Nr 205, poz. 1585) w zw. z art. 118 ust. 1 i 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy uznał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu świadczenia, albowiem niezbędne okoliczności faktyczne uzasadniające nabycie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczonego zostały ustalone dopiero w postępowaniu przed Sądem, a sama odmowa przyznania świadczenia nie była również wynikiem błędu w wykładni lub zastosowaniu prawa materialnego przez organ rentowy.

Opóźnienie w wypłacie świadczenia było następstwem okoliczności, za które organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności. Wskazać bowiem należy, że pomimo podjęcia przez organ rentowy- w ramach posiadanych kompetencji i nałożonych obowiązków - wszystkich niezbędnych czynności, organ ten nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym na dokonanie ustaleń faktycznych umożliwiających wydanie decyzji zgodnej z treścią wniosku ubezpieczonej. Organ rentowy wydał zatem zaskarżoną decyzję w oparciu o przeprowadzoną weryfikację złożoną przez odwołującego dokumentację lekarską. Organ rentowy nie miał przy tym możliwości przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego (na podstawie wyników badań złożonych dopiero na podstawie postępowania odwoławczego). Było to prawnie możliwe dopiero przed Sądem. Wobec powyższego Sąd Okręgowy w punkcie 2 wyroku ustalił na podstawie wyżej wymienionych przepisów, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

J.R.