Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: protokolant sądowyS. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2016 r. w S. sprawy

z powództwa Miasta S.

przeciwko E. K., A. K., J. K. i M. K.

o eksmisję z lokalu mieszkalnego

I.  nakazuje pozwanym E. K., A. K., J. K. i M. K. aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi Miastu S. lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku nr (...) przy ul. (...) w S.;

II.  orzeka, że pozwanym przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego od Miasta S.;

III.  nakazuje wstrzymanie wykonania pkt I wyroku do czasu złożenia pozwanym przez Miasto S. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV.  nie obciąża pozwanych kosztami procesu należnymi powodowi.

Sygn. akt I C 1271/15

UZASADNIENIE

Powód Miasto S. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko E. K., A. K. oraz J. K. domagając się nakazania pozwanym opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S..

Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że pismem z dnia 24.03.2005 roku wypowiedział umowę najmu lokalu mieszkalnego E. K. i A. K.. Od dnia 01.06.2005 roku pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego. Pomimo wezwania do dobrowolnego opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi przedmiotowego lokalu pozwani nie zastosowali się do żądania powoda.

Na rozprawie w dniu 16.11.2015 roku pozwana E. K., w tym jako przedstawicielka ustawowa małoletniej pozwanej J. K., oświadczyła, że nie zgadza z żądaniem pozwu. Wskazała, że w lokalu zamieszkuje także jej córka M. K.. Pozwana E. K. wskazała, że w przedmiotowym lokalu zamieszkuje od 38 lat. Lokal został wyremontowany przez pozwanych, którzy wymienili w nim okna, drzwi, pomalowano ściany, położone zostały płytki oraz zainstalowano kominek, którym jest ogrzewane mieszkanie. Przyznała, że zadłużenie względem powoda wynosi ponad 50.000,00 zł, zaś po wypowiedzeniu umowy najmu nie została zawarta kolejna umowa.

Na rozprawie w dniu 16.11.2015 roku pozwany A. K. nie zgodził się z żądaniem pozwu podając, że chciałby mieszkać w tym lokalu.

Na rozprawie w dniu 16.11.2015 roku Sąd Rejonowy w Słupsku wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanej M. K. (k. 47).

Na rozprawie w dniu 04.04.2016 roku pozwana M. K. nie zgodziła się z żądaniem pozwu oświadczając, że pozwani nie mają się gdzie podziać.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pismami z dnia 24.03.2005 roku E. K. oraz A. K. została wypowiedziana umowa najmu lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S.. W uzasadnieniu pism wskazano, że wypowiedzenie umowy kończy się z dniem 31.05.2005 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zwłokę z zapłatą czynszu i innych opłat co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo wyznaczenia dodatkowego miesięcznego terminu do zapłaty zaległości i uprzedzenia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego.

W pismach wskazano, że zadłużenie na dzień 24.03.2005 roku wynosi 13.569,98 zł

(dowód: pismo z dnia 24.03.2005 roku k. 4 i 4 v., potwierdzenie odbioru pism znajdujące się w aktach lokalowych)

W lokalu mieszkalnym numer (...) położonym w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S. zamieszkują E. K., A. K., M. K. oraz małoletnia J. K..

(bezsporne)

E. K. nie pobiera renty ani emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od dnia 18.09.2015 roku pozwana jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Według stanu na dzień 12.10.2015 roku pozwana pobierała zasiłek rodzinny na dwójkę dzieci M. K. i J. K. w łącznej kwocie 221,00 zł oraz świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego w kwocie 150,00 zł.

(dowód: pismo (...) Oddział w S. k. 34, zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy k. 36, zaświadczenie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. k. 39)

A. K. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w okresie od dnia 14.06.2013 roku do dnia 10.09.2013 roku. Otrzymał w dniu 09.10.2013 roku orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na stałe. Nie pobiera renty ani emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. A. K. od września 2013 roku otrzymuje pomoc z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. w formie zasiłku stałego dla osoby samotnie gospodarującej w kwocie 529,00 zł miesięcznie.

(dowód: zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy k. 37, zaświadczenie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. k. 39, zaświadczenie (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. k. 41, pismo z dnia 8..10.2015 roku k. 32)

M. K. jest zatrudniona na stanowisku fryzjerki w wymiarze 1 / 2 etatu. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 711,00 zł miesięcznie. Korzysta ona z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. w postaci zasiłków okresowych oraz świadczeń pieniężnych na zakup posiłku lub żywności. Nie jest osobą niepełnosprawną. M. K. pobiera świadczenie z funduszu alimentacyjnego.

(bezsporne: oświadczenie pozwanej M. K. złożone na rozprawie w dniu 04.04.2016 roku, k. 103, czas nagrania: 00:04:53, ponadto dowód: zaświadczenie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. k. 97, zaświadczenie (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. k. 99, zaświadczenie (...) Oddział w S. k. 101)

J. K. urodziła się w dniu (...). Jej rodzicami są E. K. i A. K..

(bezsporne).

E. K., A. K., M. K. i J. K. nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu.

(bezsporne)

Lokal mieszkalny numer (...) położony w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S. należy do zasobów mieszkaniowych Miasta S..

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporne w sprawie było wypowiedzenie przez powoda umowy najmu lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S. (zwanego w dalszej części uzasadnienia lokalem), którego powodem było zadłużenie z tytułu opłat za mieszkanie. Niesporne również było to, że pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego i nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu.

W sprawie należało ustalić czy pozwanym przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.

Na mocy przepisu art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Ponieważ pozwanym E. K. i A. K. została skutecznie wypowiedziana umowa najmu lokalu mieszkalnego, pozwani utracili tytuł prawny do zamieszkiwania w lokalu. W związku z powyższym żądanie opuszczenia, opróżnienia i wydania lokalu zasługuje na uwzględnienie.

Na podstawie przepisu art. 222 § 1 k.c. sąd nakazał pozwanym E. K., A. K., J. K. i M. K., aby opuścili, opróżnili i wydali powodowie Miastu S. lokal mieszkalny numer (...) położony w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S., o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Na podstawie przepisu art. 14 ust. 1, 3, 4 pkt. 2 i 5, 6 ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego Dz.U.2014.150 j.t.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

- małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) ⁽³⁾ lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

- osoby posiadającej status bezrobotnego,

chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Pozwana E. K. posiada status osoby bezrobotnej oraz sprawuje opiekę nad małoletnią J. K.. Pozwany A. K. jest osobą niepełnosprawną oraz sprawuje opiekę nad małoletnią J. K.. Pozwana J. K. jest osobą małoletnią.

Pozwana M. K. otrzymuje niewielkie dochody i biorąc pod uwagę jej dotychczasowy sposób korzystania z lokalu (niekwestionowane przez powoda remonty) jak również młody wiek, uznać należy za zasadne przyznanie jej uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego. Sytuacja materialna M. K. nie pozwala jej na najęcie lokalu i jednoczesne utrzymanie się z kwoty miesięcznych dochodów.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 14 ust. 1, 3 i 4 pkt 2, 5 ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2014.150 j.t.) orzekł, że pozwanym E. K., A. K., J. K. i M. K. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego od Miasta S., o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Na mocy przepisu art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego sąd nakazał wstrzymanie wykonania punktu pierwszego wyroku do czasu złożenia oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego przez Miasto S., o czym orzekł jak w punkcie trzecim sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. uznając że z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanych zaszły podstawy do tego, aby nie obciążać ich kosztami procesu. Dochody uzyskiwane przez pozwanych z trudnością wystarczają na zapewnienie podstawowych środków do życia. Z tego też względu korzystają oni z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S.. Na marginesie dodać tylko należy, że zajmowany przez pozwanych lokal spełnia wymogi lokalu socjalnego (toaleta poza lokalem). O tym sąd orzekł jak w punkcie czwartym sentencji wyroku.