Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	stażysta Michał Maśnik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 r. w S.

sprawy S. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 21 stycznia 2016 roku znak (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje S. K. (1) prawo do emerytury poczynając od 11 stycznia 2016 r.,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz S. K. (1) kwotę 720 (siedmiuset dwudziestu) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Monika Miller-Młyńska

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 stycznia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił S. K. (1) prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na udowodnienie przez niego okresu 12 lat, 9 miesięcy i 7 dni zamiast wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

S. K. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury, a ponadto o zasądzenie od organu rentowego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej według norm przepisanych. Ubezpieczony podniósł, że poza okresem uwzględnionym przez organ rentowy w warunkach szczególnych pracował również podczas zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w P. w okresie od 1 czerwca 1991 r. do 28 maja 1996 r., kiedy to był zatrudniony na stanowisku montera konstrukcji stalowych oraz spawacza, wykonując pracę na wysokości.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, powołując się na brak dokumentacji potwierdzającej fakt zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 r. pełnomocnik ubezpieczonego sprecyzował odwołanie wskazując, że wnosi o przyznanie S. K. prawa do emerytury od dnia złożenia drugiego wniosku, tj. od 11 stycznia 2016 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. (1) urodził się w dniu (...), nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Na dzień 31 grudnia 1998 r. legitymował się ogólnym stażem ubezpieczeniowym wynoszącym 26 lat, 10 miesięcy i 19 dni.

Bezsporne, a nadto dowód: raport z ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 22 plik II akt rentowych.

W dniu 2 listopada 2015 r. S. K. złożył w ZUS wniosek o emeryturę.

Organ rentowy decyzją z dnia 29.12.2015 r. odmówił mu prawa do emerytury z uwagi na wykazanie wyłącznie 8 miesięcy i 21 dni pracy w warunkach szczególnych zamiast wymaganych 15 lat takiej pracy.

Po otrzymaniu powyższej decyzji w dniu 11 stycznia 2016 r. ubezpieczony złożył w ZUS dodatkowe dokumenty, w tym m.in. świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych w czasie zatrudnienia w spółce (...).

Organ rentowy uwzględniając dodatkową dokumentację wydał kolejną decyzję – zaskarżoną w niniejszym postępowaniu – ponownie odmawiając ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury z uwagi na niewykazanie 15 letniego stażu pracy w warunkach szczególnych. Jednocześnie uchylił decyzję z dnia 29.12.2015 r.

Bezsporne, a nadto dowody:

- wniosek – k. 1-3 plik II akt rentowych;

- notatka służbowa z 11.01.2016r. – k. 18 plik II akt rentowych;

- decyzja z 29.12.2015 r. – k. 17 plik II akt rentowych.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu:

- okres zatrudnienia w Hucie (...) S.A. na stanowisku ślusarza remontowego urządzeń hutniczych – spawacza elektrycznego od 1 lutego 1975 r. do 24 października 1975 r. (z wyłączeniem okresów nieobecności nieusprawiedliwionych: 25 czerwca 1975 r., 29 czerwca 1975 r. i 13 września 1975 r.),

- okres zatrudnienia w (...) S.A. od 15 listopada 1978 r. do 30 września 1990r. oraz od 1 kwietnia 1991 r. do 31 maja 1991 r. na stanowisku montera urządzeń i konstrukcji metalowych na wysokości,

co dało łącznie 12 lat, 9 miesięcy i 7 dni pracy w warunkach szczególnych.

Bezsporne, a nadto dowód: raport z ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 22 plik II akt rentowych.

W okresie od 15 listopada 1978 r. do 30 września 1990 r., a następnie od 1 kwietnia 1991 r. do 31 maja 1991 r. S. K. (1) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) S.A. z siedzibą w P. (dawniej P.P.K.S. i U.P. (...)) Oddziale w P. na stanowisku montera konstrukcji stalowych.

Pracodawca w dniu 30 stycznia 2006 r. wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym potwierdził, że w okresie zatrudnienia od dnia 15 listopada 1978 r. do 30 września 1990 r. oraz od 1 kwietnia 1991 r. do 31 maja 1991 r. S. K. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał prace przy montażu urządzeń i konstrukcji metalowych na wysokości (wykaz A dział V poz. 5 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 z dnia 1 sierpnia 1983 r. Ministra Budownictwa I Przemysłu Materiałów Budowlanych w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty).

Bezsporne, a nadto dowody:

- świadectwa pracy z 30.01.2006 r. – k. 10, 11 plik (...);

- świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z 30.01.2006 r. – k. 19 plik II akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 22 plik II akt rentowych.

W okresie od 1 czerwca 1991 r. do 28 maja 1996 r. S. K. (1) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. Spółka (...) powstała z przekształcenia oddziału spółki (...) znajdującego się w P. w odrębny podmiot prawny.

W sporządzanych dla S. K. w tym okresie pisemnych angażach wskazywano, że w (...) ubezpieczony zajmował kolejno stanowiska: montera konstrukcji metalowych od 1 czerwca 1991 r. do 30 czerwca 1995 r., spawacza - montera od 1 lipca 1995 r. do 31 marca 1996 r. oraz spawacza od 1 kwietnia 1996 r.

W okresie od 7 marca 1994 r. do 31 marca 1994 r. oraz od 5 lipca 1994 r. do 15 sierpnia 1994 r. ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego.

Po dniu 15.11.1991 r. ubezpieczony korzystał z zasiłków chorobowych w okresach od 8 do 12 grudnia 1992 r., od 24 do 27 marca 1993 r., w dniu 4 stycznia 1995 r., od 9 do 15 maja 1995 r., od 4 do 20 sierpnia 1995 r., od 7 do 11 maja 1996 r.

Dowody:

- świadectwo pracy z 30.05.1995 r. – k. 22 plik (...); k. 20 plik II akt rentowych;

- zaświadczenie (...) z 18.01.2001 r. – k.23 plik (...).

W okresie zatrudnienia w (...) S. ubezpieczony w ramach swoich obowiązków pracował przy wznoszeniu, montażu i spawaniu konstrukcji stalowych linii technologicznych przedsiębiorstwa Zakłady (...). Ubezpieczony m.in. pracował przy wymianie blach trapezowych na zewnątrz wytwórni (...) na wysokości 10-12 metrów. Wykonywał spawanie nowych sit na wysokości 15 metrów, wymieniał kratki (...) kolejno piętrami od 4 do 25 metrów. Poza (...) P. ubezpieczony w ramach zatrudnienia w (...) S. pracował również na terenie portu (...), montował i spawał stację przesypową nawozów. Prace montażowe wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na wysokości. Zdarzało się, że także, że pracował na hali; wykonywał jednak wówczas wyłącznie prace spawalnicze.

Obowiązki ubezpieczonego w czasie zatrudnienia w spółce (...) niczym nie różniły się od jego pracy wykonywanej wcześniej w warunkach szczególnych ramach zatrudnienia w spółce (...). W ostatnim okresie pracy w spółce (...) ubezpieczony także pracował na terenie Zakładów (...). Prace tę kontynuował w ramach zatrudnienia w spółce (...).

W czasie zatrudnienia w spółce (...). K. był kierowany przez pracodawcę na badania okresowe, z zaznaczeniem, że ocenie ma podlegać zdolność do wykonywania pracy na wysokości.

Dowody:

- karta kontrolna badań okresowych – k. 12-13 akt sprawy;

- dokumentacja w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...), stanowiących załącznik do akt: umowa o pracę z 1.06.1991r., angaże z 1.01.1992r., z 22.09.1992r., z 30.08.1993r., z 31.05.1995r., z 1.04.1995r., z 1.07.199 r., z 30.04.1996r., karta obiegowa zmiany z 28.05.1996r.

- zeznania S. K. w wersji elektronicznej oraz protokół – k. 43-44 akt sprawy.

W okresie korzystania z urlopu bezpłatnego udzielonego ubezpieczonemu przez (...) sp. z o.o. w okresie od 5 lipca 1994r. do 15 sierpnia 1994r. S. K. podjął zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) SA Wielki Zespół (...) w P. na stanowisku montera konstrukcji stalowych.

Dowody:

- świadectwo pracy z 12.08.1994 r. – k. 24 plik (...);

- umowa o pracę z 4.07.1994 r. – k. 25 plik (...).

W czasie zatrudnienia w spółce (...). K. posiadał uprawnienia spawalnicze. Podstawowe uprawnienia w zakresie spawania elektrycznego zdobył już w 1974 r. W książeczce spawacza w przebiegu pracy spawalniczej odnotowano okresy od 4 lipca 1980 r. do 13 czerwca 1990 r. w (...) przy spawaniu konstrukcji stalowych i mostowych oraz od 1 lipca 1990 r. w (...) przy spawaniu konstrukcji mostowych, a także od 1 sierpnia 1996 r. do lutego 2003 r. w (...) sp. z o.o. przy spawaniu konstrukcji stalowych i zbiorników.

Niesporne, a nadto dowód: książeczka spawacza okazana na rozprawie w dniu 7.04.2016 r. – protokół k. 43v akt sprawy.

W (...) sp. z o.o. w P. poza S. K. byli zatrudnieni również: J. F. (1) na stanowisku spawacza w okresie od 8 czerwca 1991 r. do 31 lipca 2000 r., W. K. (1) na stanowisku montera konstrukcji – brygadzisty w okresie od 15 czerwca 1991 r. do 31 lipca (...).

W świadectwie pracy wystawionym w dniu 31.07.2000 r. pracodawca potwierdził, że J. F. (1) w całym okresie swojego zatrudnienia na stanowisku spawacza wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

W świadectwie pracy wystawionym w dniu 31.07.2000 r. pracodawca potwierdził, że W. K. (1) w okresie zatrudnienia na stanowisku montera konstrukcji stalowych (15.06.1991 r. do 15.09.1999 r.) wykonywał pracę w warunkach szczególnych przy montażu konstrukcji na wysokości.

Bezsporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy J. F. z 31.07.2000 r. – k. 17-18 akt sprawy;

- świadectwo pracy W. K. z 31.07.2000 r. – k. 19-20 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z treścią przepisu art. 24 ust. 1b pkt 20 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013, poz. 1440 z późn. zm.; dalej jako: ustawa emerytalna) - mężczyznom urodzonym po dniu 30 września 1953 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 67 lat, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

W ust. 2 wskazano, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze zamieszczony został w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis §4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi przy tym, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy. W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale XIV, dotyczącym prac różnych pod pozycją 12 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym”, natomiast w dziale V dotyczącym prac w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych pod pozycją 5 wskazano że pracami w szczególnych warunkach są „prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości”.

Rozporządzenie z 7 lutego 1983r. jest aktem prawa powszechnego, odnoszącym się do pracowników wszystkich branż. Dodatkowo, w przepisie § 1 ust. 2 zamieszczono jednak upoważnienie dla właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz centralnych związków spółdzielczych do ustalenia - w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych - w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B. W praktyce upoważnienie to oznacza jednak tylko tyle, że poszczególni ministrowie mogą ewentualnie doprecyzować rodzaje owych stanowisk pracy. W przypadku branży, w jakiej zatrudniony był S. K., określenia stanowisk pracy, na których wykonywana jest praca w warunkach szczególnych dokonał Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych w zarządzeniu nr 9 z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty. W załączniku nr 1 do tego zarządzenia, w dziale V pod poz. 5 doprecyzowano, że do prac przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości należą prace pracowników zajmujących stanowiska: monter urządzeń i konstrukcji metalowych na wysokości, monter konstrukcji żelbetowych i prefabrykowanych na wysokości, cieśla wykonujący prace na wysokości. Z kolei w dziale nr XIV pod pozycją 12 w punktach 1-6 doprecyzowano, że do ciężkich prac przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym należą prace pracowników zajmujących stanowiska : spawacz elektryczny i gazowy (1), przepalacz gazowo-plazmowy i gazowy (2), zgrzewacz (3), wycinarz (4), drążacz (5) oraz prace pracowników zatrudnionych w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych w wydziałach spawalniczych (6).

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu (...) roku, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego oraz, iż na koniec 1998 posiadał łączny okres składkowy i nieskładkowy przekraczający 25 lat, w tym 12 lat 9 miesięcy i 7 dni okresów pracy w warunkach szczególnych (nie licząc okresu spornego). Bezspornym było również, że ubezpieczony w okresie od dnia 1 czerwca 1991 r. do 28 maja 1996 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. na stanowiskach montera konstrukcji metalowych, montera-spawacza i spawacza. Przedmiotem sporu pozostawało wyłącznie ustalenie, czy okres zatrudnienia w wyżej wskazanym zakładzie pracy należało uznać za okres pracy w szczególnych warunkach.

Mając powyższe na uwadze sąd przeprowadził postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia faktycznego charakteru pracy wykonywanej przez S. K. w spornym okresie, ograniczając je jednakże do przeprowadzenia dowodów z dokumentów oraz przesłuchania samego ubezpieczonego. Autentyczność dokumentów – przede wszystkim pochodzących z archiwalnych akt osobowych S. K., będących obecnie w dyspozycji przechowawcy, gdyż sama spółka została zlikwidowana - nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, stąd też sąd ocenił je jako wiarygodne. Za miarodajne uznał sąd także zeznania ubezpieczonego. Sąd miał przy tym na względzie to, że ubezpieczony jako osoba zainteresowana korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem mógł hipotetycznie próbować zatajać okoliczności mogące wpłynąć niekorzystnie na ustalenia w zakresie wykonywania przez niego prac w warunkach szczególnych. Jego relacja znalazła jednak pełne potwierdzenie w treści archiwalnych dokumentów; była także logiczna, wolna od luk i sprzeczności.

Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków J. F. (1), W. K. (1) i L. P., uznając, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do jej rozstrzygnięcia. Zgodnie z treścią art. 217 § 2 k.p.c. sąd pominie środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione lub jeżeli strona powołuje dowody jedynie dla zwłoki. Wskazani świadkowie mieli zostać przesłuchani na okoliczność charakteru pracy ubezpieczonego i mieli potwierdzić, to co w toku przesłuchania opisał sam ubezpieczony. Skoro więc sąd dał wiarę wyjaśnieniom ubezpieczonego odnośnie charakteru jego pracy w spornym okresie zatrudnienia, zbędne było dodatkowe przesłuchiwanie świadków, których zeznania miały wyłącznie dodatkowo potwierdzić to, co zeznał sam S. K..

W ocenie sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – w szczególności dokumentacja znajdująca się w aktach osobowych ubezpieczonego ze spornego okresu zatrudnienia oraz ze wcześniejszego okresu zatrudnienia w (...) – dał podstawy do przyjęcia, że ubezpieczony w okresie zatrudnienia w (...) sp. z o.o. niewątpliwie pracował w warunkach szczególnych. Z zeznań S. K. wynika, że w okresie zatrudnienia w (...) S. pracował przy wznoszeniu, montażu i spawaniu konstrukcji stalowych linii technologicznych przedsiębiorstwa Zakłady (...). M.in. brał udział przy wymianie blach trapezowych na zewnątrz wytwórni (...) na wysokości 10-12 metrów. Wykonywał spawanie nowych sit na wysokości 15 metrów, wymieniał kratki (...) kolejno piętrami od 4 do 25 metrów. Poza (...) P. ubezpieczony w ramach zatrudnienia w (...) S. pracował również na terenie portu (...), montował i spawał stację przesypową nawozów. Prace montażowe wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na wysokości.

Ubezpieczony zaakcentował przy tym, że jego obowiązki niczym nie różniły się od pracy wykonywanej wcześniej w warunkach szczególnych ramach zatrudnienia w spółce (...). W ostatnim okresie pracy w spółce (...) ubezpieczony pracował w Zakładach (...). Prace tę kontynuował w ramach zatrudnienia w spółce (...). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom ubezpieczonego w tym zakresie, gdyż znalazły pełne potwierdzenie w dostępnej dokumentacji z okresu zatrudnienia w obydwu przedsiębiorstwach. Z dokumentów tych wynika, że rzeczywiście podczas zatrudnienia w (...) ubezpieczony pracował w zakładzie w P.. Z danych adresowych (np. pismo w sprawie udzielenia ubezpieczonemu kary nagany z 18.01.1990 r., wniosek prokuratury o nadesłanie opinii z 5.09.1985 r., z 12.08.1986 r.) wynika, że zakład, w którym pracował ubezpieczony w ramach zatrudnienia w spółce (...) znajdował się w tym samym miejscu co późniejsza siedziba spółki (...), tj. w P. przy ulicy (...).

Nie uszło zarazem uwadze sądu, że z angaży znajdujących się w aktach ubezpieczonego ze spornego okresu zatrudnienia wynika, że w okresie od 1 lipca 1995 r. do 31 marca 1996 r. zajmował on stanowisko określone jako spawacz-monter. Nie można było jednak zapominać o tym, że pracownik, który u jednego pracodawcy w tym samym czasie (okresie) wykonywał różne rodzaje pracy w szczególnych warunkach (wymienione w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - wykaz A), stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie może być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganego do emerytury na podstawie art. 32 ust. 1, 2 i 4 ustawy emerytalnej (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2012r., II UK 103/11).

Powyższe zdaniem sądu pozwala na uznanie, że w okresie zatrudnienia w (...) ubezpieczony w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w warunkach szczególnych, wykonując w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki pracownika zajmującego się montażem konstrukcji stalowych na wysokości oraz spawaniem elektrycznym, a więc – w konsekwencji - że legitymuje się on okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych łącznie przekraczającym 15 lat.

Ustalając staż pracy w szczególnych sąd miał przy tym na uwadze, że wyłączeniu z tego stażu podlegały okresy korzystania przez ubezpieczonego w czasie zatrudnienia w (...) z urlopów bezpłatnych oraz okresy korzystania z zasiłków chorobowych po 15.11.1991 r. Okres zatrudnienia ubezpieczonego w spółce (...) po wyłączeniu wspomnianych okresów wynosi ponad 4 lata (4 lata, 8 miesięcy i 15 dni); w konsekwencji należało przyjąć, że łącznie z okresem uznanym przez ZUS: 12 lat, 9 miesięcy i 7 dni ubezpieczony legitymuje się ponad 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Na marginesie trzeba jednak zauważyć, że jak wynika ze zgromadzonej w aktach dokumentacji, w czasie korzystania przez S. K. z urlopu bezpłatnego w okresie zatrudnienia w spółce (...) ubezpieczony podjął zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) S.A. Wielki Zespół (...) w P. na stanowisku montera konstrukcji stalowych. Zdaniem sądu w okolicznościach niniejszej sprawy również i ten okres można by zaliczyć do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych. Formalna zmiana pracodawcy w tym czasie nie spowodowała bowiem zmiany charakteru zatrudnienia – monter konstrukcji stalowych.

W myśl przepisu art. 129 ust 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. Sąd związany jest jednak zakresem żądania.

W analizowanym przypadku pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o przyznanie S. K. prawa do emerytury od dnia 11 stycznia 2016 r. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. sąd zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ten sposób, że przyznał S. K. (1) prawo do emerytury od dnia 11 stycznia 2016 r., zgodnie z wnioskiem pełnomocnika.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisów art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 w zw. z § 15 ust. 3 obowiązującego w momencie wniesienia odwołania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Z uwagi na niezbędny nakład pracy pełnomocnika ubezpieczonego w tej sprawie, zasądzono od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej stawki minimalnej (2 x 360 zł = 720 zł).