Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Marta Sawińska (spr.)

Sędziowie: SSA Jolanta Cierpiał

SSA Ewa Cyran

Protokolant: st.sekr.sąd. Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o składki

na skutek zażalenia (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 28 października 2015 r. sygn. akt VII U 1601/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 28 października 2015 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu, VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie VII U 1601/15 odrzucił odwołania spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. od czterech decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 8 maja 2015 r. (decyzje nr: (...), (...), (...), (...)) – pkt 1-4 postanowienia; zasądził od odwołującej na rzecz pozwanego kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – pkt 5 postanowienia.

Uzasadniając powyższe postanowienie Sąd Okręgowy wskazał, że odwołania od zaskarżonych decyzji z dnia 8 maja 2015 r. za pośrednictwem organu rentowego zostały złożone w pismach datowanych na dzień 20 maja 2015 r. podpisanych przez pracownika spółki (...) sp. z o.o. – K. J., specjalistę ds. rozliczeń, – która nie załączyła pełnomocnictwa do reprezentacji spółki. Wezwany przez Sąd Okręgowy Zarząd spółki (...) sp. z o.o. do wykazania umocowania K. J. do działania, takiego umocowania nie przedłożył, natomiast w dniu 3 lipca 2015 r. do Sądu wpłynęły pisma podpisane przez Prezesa Zarządu Spółki (...) sp. z o.o., - posiadającego uprawnienia do reprezentacji spółki - o identycznej treści, co pisma z dnia 20.05.2015 r. podpisane przez K. J.. Sąd Okręgowy przesłuchał na rozprawie M. Z. – Prezesa Zarządu spółki (...) sp. z o.o. i stwierdził, że nie wykazał on, aby K. J. miała umocowanie do podejmowania działań w imieniu spółki. Skoro zatem K. J. nie miała umocowania do działania, czynności prawne przez nią podjęte nie mogły zostać w ocenie Sądu Okręgowego zatwierdzone przez płatnika składek, a zatem pisma z dnia 20 maja 2015 r. nie wywołały żadnych skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do Sądu. Skutki procesowe – w ocenie Sądu Okręgowego – wywołały dopiero pisma z dnia 30 czerwca 2015 r. (podpisane przez prezesa Zarządu (...) sp. z o.o.) a złożone do Sądu w dniu 3 lipca 2015 r. Tym samym, wobec tego, że zaskarżone decyzje organu rentowego zostały spółce (...) sp. z o.o. doręczone w dniu 12 maja 2015 r., Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołania zostały wniesione po upływie terminu miesięcznego od doręczenia odpisów decyzji, a płatnik składek nie wykazał w żaden sposób, aby przekroczenie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło z przyczyn niezależnych od skarżącego i nie było nadmierne.

Z uwagi na powyższe rozważania Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 28 października 2015 r., powołując się na treść art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. oraz 477 ⁹ § 3 k.p.c., odrzucił odwołania od decyzji organu rentowego z dnia 8 maja 2015 r.

W zażaleniu na powyższe postanowienie wniesionym przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego ustanowionego przez spółkę (...) sp. z o.o., skarżący podniósł, że Sąd I instancji błędnie przyjął, że odwołania z dnia 3 lipca 2015 r. stanowią odrębne odwołania, względem odwołań złożonych przez K. J. w pismach z dnia 20 maja 2015 r. Skarżący wskazywał bowiem, że Prezes Spółki M. Z. podpisując i składając przedmiotowe pisma z dnia 3 lipca 2015 r. do Sądu, zmierzał do potwierdzenia czynności dokonanej przez K. J. i pisma te zostały złożone celem uzupełnienia braków formalnych odwołań z dnia 20 maja 2015 r. Tym samym skoro odwołania z dnia 20 maja 2015 r. zostały złożone w terminie, gdyż czynność była konwalidowana przez podpisanie tych odwołań przez M. Z., Sąd Okręgowy nie powinien traktować pism z dnia 3 lipca 2015 r., jako osobnych odwołań i odrzucać ich, jako wniesionych po terminie. Nadto skarżący wskazywał, że Sąd Okręgowy wbrew treści art. 130 § 2 k.p.c. nie dokonał zwrotu pism z dnia 20 maja 2015 r., czym również utwierdzał odwołującą spółkę w przekonaniu, że pisma z dnia 3 lipca 2015 r. zostało potraktowane, jako uzupełnienie braków formalnych pism z dnia 20 maja 2015 r.

Mając powyższe na uwadze skarżąca spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Organ rentowy, w odpowiedzi na wniesione zażalenie wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy podkreślał, że K. J. w dacie wnoszenia odwołań nie była uprawniona do działania w imieniu skarżącej i spółka nie potwierdziła w żaden sposób czynności przez nią dokonanych, a jedynie sporządziła nowe odwołania - datowane na dzień 30.06.2015 r., które w dniu 03.07.2015 r. wpłynęły do Sądu. Te nowe odwołania w ocenie organu rentowego zasadnie Sąd Okręgowy odrzucił, jako wniesione po terminie, albowiem M. Z. nie wykazał, by nie był w stanie wywiązać się z obowiązku terminowego złożenia odwołań od zaskarżonych decyzji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie spółki (...) sp. z o.o., jako bezzasadne należało oddalić.

W pierwszej kolejności Sąd Apelacyjny wskazuje, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze wszystkie okoliczności faktyczne sprawy, Sąd Okręgowy prawidłowo przyjął, że czynności procesowe podjęte przez K. J. polegające na wniesieniu odwołań od decyzji organu rentowego z dnia 8 maja 2015 r. nie były skuteczne, albowiem nie była ona uprawniona do działania w imieniu spółki. Co więcej, prawidłowo wezwany do uzupełnienia tego braku formalnego płatnik składek, nie wykazał, aby K. J. była umocowania do reprezentacji spółki (...) sp. z o.o., ani też nie konwalidował podjętych przez nią czynności. Zważyć należy, że Sąd Okręgowy w sposób precyzyjny sformułował zarządzenie i prawidłowo wezwał Zarząd skarżącej spółki do „wykazania umocowania K. J. do reprezentacji spółki”. Spółka nie wykazała, aby mogła ona składać w jej imieniu odwołanie od decyzji organu rentowego, co więcej Prezes Zarządu skarżącej spółki na rozprawie, przed Sądem Okręgowym wskazując na zakres jej obowiązków, jako pracownika tejże spółki, również nie podał, iż jest ona uprawniona do reprezentacji spółki. Pismo z dnia 30.06.2015 r., które wpłynęło do Sądu w dniu 03.07.2015 r., wbrew stanowisku skarżącej nie stanowiło zatem w ocenie Sądu odwoławczego potwierdzenia czynności podejmowanych przez K. J., a było na nowo wniesionym odwołaniem od decyzji organu rentowego. Nadto wskazać należy, że słusznie Sąd Okręgowy stwierdził, iż skoro K. J. nie mogła skutecznie wnieść odwołania w imieniu skarżącej, to płatnik składek nie mógł potwierdzić tejże czynności procesowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny uznał za niezasadne stanowisko skarżącego, – podnoszone dopiero na etapie postępowania odwoławczego, - że pisma, które do Sądu wpłynęły w dniu 03.07.2015 r. stanowią uzupełnienie braku formalnego pism z dnia 20.05.2015 r., podpisanych przez osobę nieuprawnioną do działania w imieniu spółki. Raz jeszcze należy podkreślić, że skarżąca spółka nie wykazała w żaden sposób, aby K. J. podpisując pisma datowane na dzień 20.05.2015 r. działała w imieniu spółki. Sąd Apelacyjny uważa zatem, iż zasadnie Sąd Okręgowy pisma z dnia 30.06.2015 r. wniesione w dniu 3.07.2015 r. do Sądu Okręgowego, zostały potraktowane, jako pierwsze odwołania od kwestionowanych decyzji organu rentowego z dnia 8 maja 2015 r.

Stosownie do regulacji zawartych w art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, (który zgodnie z art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. wynosi miesiąc od dnia doręczenia decyzji), chyba, że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

Z treści przywołanego przepisu, wynika, wprost, iż możliwość zaskarżenia decyzji organu rentowego do Sądu odwoławczego jest ograniczona w czasie, tj. adresat decyzji ma 1 miesiąc od dnia odebrania decyzji – i jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy termin ten nie zostanie przekroczony w sposób nadmierny, a przekroczenie terminu do wniesienia odwołania jest uzasadnione – można przyjąć do rozpoznania odwołanie wniesione po upływie tego terminu.

Skarżąca spółka kwestionowane decyzje organu rentowego z dnia 8 maja 2015 r. otrzymała w dniu 12 maja 2015 r. Osoba uprawniona do reprezentacji spółki (Prezes Zarządu Spółki) dopiero w dniu 3.07.2015 r. prawidłowo wniosła od nich odwołanie. Oznacza to, że odwołania zostały wniesione po terminie.

Sąd Okręgowy zasadnie stwierdził, że skarżąca nie wykazała, by nie była w stanie nadać odwołań w terminie. Okoliczność, że Prezes Zarządu spółki (...) sp. z o.o. często wyjeżdża nie jest wystarczającym usprawiedliwieniem tego, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia odwołań. Zważyć należy, że płatnik składek prowadzący działalność gospodarczą, powinien wykazywać się szczególną dbałością o własne interesy. Wyrazem takiej dbałości, w sytuacji, gdy rzeczywiście jest tak, że jedyna osoba upoważniona do reprezentacji interesów spółki często wyjeżdża, jest - w celu zapewnienia spółce możliwości prawidłowego funkcjonowania, - pozostawienie stosownych pełnomocnictw innym osobom do działania. Jest to nie tylko logiczne, ale i zgodne z doświadczeniem życiowym.

Zważyć także należy, że na płatniku składek zawsze ciąży obowiązek należytej staranności w swoich działaniach, co oznacza to, że w momencie, w którym skarżący stwierdził, że nie zgadza się z treścią decyzji wydanych w jego sprawie, powinien on dochować wskazanego, ustawowego terminu do wniesienia odwołań. Jeśli zaś odwołania zostały wniesione po terminie płatnik powinien wykazać, że uchybienie terminowi było nieznaczne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od strony. W przedmiotowej sprawie płatnik składek nie wykazał, że uchybienie terminowi było nieznaczne i nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych.

Na koniec Sąd Apelacyjny wskazuje, że zwrot pisma procesowego zgodnie z treścią art. 130 § 2 k.p.c. w przypadku nieuzupełnienia braków formalnych jest czynnością techniczną i kodeks postępowania cywilnego nie określa terminu, w którym Sąd powinien wydać w tym zakresie zarządzenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny wskazuje, że podziela stanowisko Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, który trafnie odrzucił odwołania płatnika składek - stosownie do regulacji zawartych w art. 477 ⁹ § 1 i 3 k.p.c., albowiem w okolicznościach sprawy, nie sposób przyjąć, że odwołania zostało wniesione w terminie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowił jak w sentencji.