Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2016 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z wniosku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

z udziałem R. P.

o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego

na skutek zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 lipca 2015 roku, sygnatura akt V GCo 122/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Leon Miroszewski

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 22 lipca 2015 roku Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim zasądził od dłużnika R. P. na rzecz wierzyciela kwotę 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym w sprawie V GNc 430/15. Postanowienie to zostało wydane na wniosek wierzyciela złożony w dniu 27 maja 2015 roku. Do wniosku został załączony nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 24 marca 2015 roku, wydany przeciwko pozwanemu w sprawie V GNc 430/15, a także postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wałczu G. W. z dnia 14 maja 2015 roku o ustaleniu kosztów zastępstwa prawnego w wysokości 600 złotych.

Sąd Rejonowy stwierdził, że nakaz zapłaty uprawomocnił się w dniu 2 maja 2015 roku, toteż wszczęcie postępowania zabezpieczającego na jego podstawie było uzasadnione. Sąd ten powołał się na art. 745 § 1 k.p.c.

Pozwany wniósł zażalenie na to postanowienie domagając się „zmiany postanowienia poprzez jego uchylenie i „odrzucenie” wniosku wierzyciela i przyznanie skarżącemu kosztów. W uzasadnieniu zażalenia stwierdził, że wniosek jest spóźniony bowiem nie został zachowany dwutygodniowy termin liczony od uprawomocnienia się postanowienia komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Trzeba przy tym dodać, że zawarte w nim twierdzenie o spóźnieniu wniosku wierzyciela, jest ewidentnie sprzeczne z danymi wynikającymi z wniosku i jego załączników, wynikających z dokumentów nie kwestionowanych co do prawdziwości przez dłużnika.

Zgodnie z art. 492 § 1 k.p.c. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Tym samym powód po uzyskaniu nakazu zapłaty może realizować ten tytuł według swojego uznania, rzecz jasna o ile zachodzi potrzeba jego wykonania. O ile z wykonaniem tytułu zabezpieczenia wiążą się koszty, to powód może domagać się ich zwrotu.

Rozstrzygając wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa w postępowaniu zabezpieczającym Sąd Rejonowy właściwie zastosował art. 745 § 1 k.p.c., zgodnie z którym o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga się w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Należy stwierdzić, że koszty te zostały przyznane w oparciu o postanowienie komornicze, którego znaczenie polega na tym, że wskazało ono wysokość kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym, natomiast nie stanowiło ich przyznania. Koszty postępowania zabezpieczającego należy traktować jako element kosztów postępowania, w którym został wydany tytuł zabezpieczenia, toteż należy do nich stosować przepisy art. 98-110 k.p.c.

Wobec ustalenia kosztów postępowania zabezpieczającego po zakończeniu postępowania co do istoty, dopiero od tej chwili można było mówić o kosztach powstałych w związku z udzieleniem i wykonaniem zabezpieczenia. W przepisie art. 745 § 1 k.p.c. pominięto określenie terminu, w jakim powinien być złożony wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego powstałych po wydaniu przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. W tej sytuacji wskazuje się w doktrynie na potrzebę analogicznego stosowania terminu określonego w art. 745 § 2 k.p.c. Tym samym przyjąć trzeba, że wierzyciel jest zobowiązany złożyć wniosek o przyznanie tych kosztów w terminie dwutygodniowym liczonym od dnia uprawomocnienia się postanowienia komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego (tak Dariusz Zawistowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego – Postępowanie zabezpieczające, Oficyna 2007).

Powód spełnił ten wymóg. Wniosek o zasądzenie kosztów został złożony w dniu 27 maja 2015 roku, natomiast koszty zastępstwa prawnego zostały określone w postanowieniu komornika z dnia 14 maja 2015 roku. Nie może być zatem mowy o złożeniu wniosku z uchybieniem dwutygodniowego terminu od daty uprawomocnienia się postanowienia komornika. Można mieć wątpliwości, czy w dacie złożenia wniosku postanowienie z dnia 14 maja 2015 roku było już prawomocne, jednak twierdzenia o jego nieprawomocności skarżący nie podniósł. Niezależnie od tego, nie ma przeszkód by wierzyciel złożył wniosek zanim uprawomocniło się postanowienie komornika o ustaleniu kosztów w postępowaniu zabezpieczającym, byle prawomocność ta istniała w chwili orzekania o tych kosztach.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., należało postanowić jak w sentencji. Co do kosztów postępowania zażaleniowego uwzględniono zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 § 1 k.p.c.). Koszty obejmują wynagrodzenie radcowskie, ustalone na podstawie § 12 ust. 2 pkt 1 w związku z § 6 pkt 2 obowiązującego w niniejszej sprawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Leon Miroszewski