Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Wierzbowska-Zimoń

Protokolant: staż. Paulina Strzyżewska, st. sekr. sąd. Dorota Kurczewska, staż. Marieta Michalska, staż. Karolina Darmach-Lisicka

przy udziale prokuratora: Piotra Janowskiego, Waldemara Dróżdża, Macieja Ołubka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 16 września 2014 r., 26 listopada 2014r., 4 marca 2015 r., 5 maja 2015 r., 1 września 2015 r.

sprawy:

A. T.

c. W., K.z domu K. (1)

ur. (...) w m. B.

oskarżonej o to, że:

w dniu 14 czerwca 2013 roku w B., woj. (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym m-ki S. (...), nr rej: (...) wyjeżdżając z wyjazdu stacji paliw (...) nieuważnie obserwowała jezdnię po swojej lewej stronie, czym doprowadziła do zderzenia z motocyklem m-ki K. nr rej: (...), którym kierował P. K. mając możliwość spostrzeżenia motocyklisty jeszcze przed wjazdem jednośladu na skrzyżowanie w wyniku czego w/wym. Kierujący motocyklem P. K. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, raną tłuczoną okolicy czołowej prawej, urazu kończyny górnej lewej z wieloodłamowym złamaniem nasady dalszej kości promieniowej i wyrostka rylcowatego kości łokciowej, urazu miednicy ze stłuczeniem okolicy pachwinowej lewej, ranami prącia i złamaniem panewki lewego stawu biodrowego i złamaniem gałęzi górnej lewej kości łonowej skutkujących naruszeniem określonych narządów czynności ciała na czas powyżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157§1 kk

tj. o przestępstwo określone z art. 177 § 1 kk

1.  na podstawie art. 66§1 i 2 kk i art. 67§1 kk postępowanie karne wobec A. T. o czyn z art. 177 § 1 kk warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 3185,81 (trzy tysiące sto osiemdziesiąt pięć 81/100) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 14 czerwca 2013 r. około godziny 14.30 A. T. prowadząc stanowiący jej własności samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), zamierzała wyjechać ze stacji paliw (...), mieszącej się w B. na skrzyżowaniu ulic: W. (...)i ul. (...) - w kierunku centrum tego miasta, a więc zamierzając skręcić w lewo. W tym celu stanęła przed jezdnią, tj. ul. (...). Panowały dobre warunki pogodowe, nie zachodziły żadne warunki atmosferyczne, które ograniczałyby przejrzystość powietrza, ruch drogowy był umiarkowany.

/zeznania świadków: P. K. – k. 228 – 230 v. w zw. z k. 41 - 42 v., M. O. – k. 231 w zw. z k. 3 v., kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 19/

Administracyjnie dopuszczalna prędkość w tym miejscu to 50 km/h.

/opinia biegłego – k. 120/

Skrzyżowanie w/w ulic jest oznaczone sygnalizacja świetlną, jezdnia przy terenie stacji benzynowej nie jest oznaczona żadną widoczną linią, tj. drogowym znakiem poziomym, który na chwilę zajścia był zatarty, a także nie ma żadnych ograniczeń, zabraniających wyjechanie ze stacji na ulicę (...), zarówno w prawo, jak i w lewo.

/protokół oględzin miejsca – k. 5 - 6, nagranie – k. 23, 52, w zw. z k. 244 v. - 245, zeznania świadka: M. O. – k. 231 w zw. z k. 3 v./

Jadący od strony centrum miasta pokrzywdzony cały czas, mimo czerwonego światła i stojących przed nim innych pojazdów wolno podjeżdżał do skrzyżowania, aż do wysokości innego stojącego jako pierwszy pojazdu - z jego lewej strony, aż do zapalenia się światła pomarańczowego, kiedy gwałtownie ruszył.

/zeznania świadków: M. B. – k. 231 v. w zw. z k. 35 – 36, K. K. – k. 243 v. – 244 w zw. z k. 37 v./

Oskarżona ruszyła ze stacji paliw skręcając w lewo. Na pasie do lewoskrętu oraz pasie do jazdy na wprost stały inne pojazdy. W chwili rozpoczęcia ruchu samochodu marki S., motocykl marki K. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdował się na jezdni ul. (...), w odległości 39 metrów od miejsca kolizji, na przedłużeniu pasa jezdni, przeznaczonego dla pojazdów wykonujących manewr skrętu w lewo w ul. (...). Przed wjazdem na jezdnię, kierująca samochodem osobowym nie upewniła się, że jej manewr nie spowoduje zajechania drogi pojazdom, jadącym w/w ulicą, posiadających pierwszeństwo przejazdu. Bezpośrednio przed podjęciem manewru ruszania, oskarżona miała możliwość zaobserwowania ruchu motocyklisty, który w tym momencie znajdował się z lewej strony auta, kończąc manewr jego wyprzedzania. Jednocześnie pokrzywdzony nie miał możliwości podjęcia skutecznych manewrów obronnych.

Pokrzywdzony podczas całego ruchu przed zderzeniowego, zarówno zatem przed wjazdem na skrzyżowanie, w czasie jego pokonywania, a także po zjeździe ze skrzyżowania, poruszał się niewłaściwą częścią jezdni.

P. K. popełnił następujące błędy w taktyce i technice jazdy: wjazd na skrzyżowanie pasem ruchu nie przeznaczonym dla pojazdów jadących na wprost, jazda po niewłaściwej stronie linii ciągłej, oddzielającej pasy ruchu przed skrzyżowaniem, podjęcie manewru wyprzedzania innego pojazdu w obrębie skrzyżowania, zjazd z niego niewłaściwym pasem ruchu, przeznaczonym dla pojazdów jadących w kierunku przeciwnym, prowadzenie motocykla z prędkością znacznie przekraczającą dozwoloną na przedmiotowym odcinku jezdni.

A. T. w momencie zderzenia poruszała się z prędkością około 20 km./h, zaś pokrzywdzony około 55 – 60 km./h., przy czym jego prędkość wyjściowa wyniosła 75 km./h. W momencie ruszania przez oskarżoną, motocyklista znajdował się od niej w linii prostej w odległości 39 metrów, a także miała ona możliwość zobaczenia go, i to jeszcze przed wjazdem jednośladu na skrzyżowanie.

Do zderzenia pojazdów doszło na pasie przeznaczonym do lewoskrętu w ulicę W. (...)i nastąpiło ono w ten sposób, że motocykl uderzył swoim przednim kołem w lewy bok samochodu S., na wysokości przedniej części drzwi auta, a w dalszej fazie doszło do przemieszczenia koła przedniego motocykla w kierunku tyłu pojazdu oskarżonej, czemu towarzyszyło wygięcie elementów przedniego widelca.

/nagranie – k. 23, opinia sprawozdanie – k. 264 – 269 i załączniki – 2 tomy, opinia z płytą – k. 106 – 149, protokół oględzin pojazdu - k. 8 -9, szkic – k. 65, dokumentacja fotograficzna – k. 66 i oględziny płyty – k. 69 – 70, zeznania biegłego – k. 280 v. - 282/

W chwili zdarzenia, A. T. i P. K. byli trzeźwi.

/protokoły badania – k. 11 i 12/

Oskarżona posiadała prawo jazdy na pojazdy kategorii B – od dnia 22 września 2003r.

/kserokopia prawa jazdy – k. 21/

Motocykl marki K., uczestniczący w wypadku był sprawny technicznie, a jego układ hamulcowy, kierowniczy i jezdny – czynny i działał skutecznie przed i w trakcie zdarzenia, a więc nie miał wpływu na zaistnienie i przebieg zdarzenia.

/opinia – k. 53 – 62/

P. K. trafił do szpitala, gdzie przebywał w okresie od 28 czerwca 2013r. do 2 lipca 2013 r. Na skutek wypadku pokrzywdzony doznał: urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, rany tłuczonej okolicy czołowej prawej, urazu kończyny górnej lewej z wieloodłamowym złamaniem nasady dalszej kości promieniowej i wyrostka rylcowatego kości łokciowej, urazu miednicy ze stłuczeniem okolicy pachwinowej lewej, ranami prącia i złamaniem panewki lewego stawu biodrowego i złamaniem gałęzi górnej lewej kości łonowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała inne niż określone w art. 156 § 1 kk – na czas przekraczający dni siedem – w rozumieniu art. 157 § 1 kk.

/dokumentacja medyczna – k. 29 – 34, opinie – k. 306 – 310 i k. 63 oraz k. 291 - 292, zeznania P. K. – k. 228 v. – 230 w zw. z k. 41 - 42/

Oskarżona A. T. urodziła się (...) w B., posiada polskie obywatelstwo, jest mężatką, ma dwoje dzieci w wieku: 4,5 i 2 lat, z zawodu księgowa – zdobyła średnie wykształcenie, zatrudniona jako specjalista z miesięcznym wynagrodzeniem rzędu 2.500 zł. Oskarżona jest współwłaścicielkom zabudowanej nieruchomości oraz samochodu osobowego F. (...) o wartości 8.000 zł.

A. T. nie leczyła się nigdy psychiatrycznie, neurologicznie, psychologicznie ani odwykowo i nie była dotychczas karana.

/dane – osobowo-poznawcze – k. 227 v., dane o karalności – k. 152, 157, 188, 237, 279/

Oskarżona zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego nie przyznała się do dokonania zarzucanego jej czynu, wyjaśniając, że podczas włączania się do ruchu i dokonywania oceny warunków na drodze z obu jej stron, w tym od strony B., nie widziała tam motocyklisty, a jedynie samochód osobowy. A. T. wskazała, że kiedy chciała skręcić w lewo, oceniając, że ma możliwość wyjechania, samochody dojeżdżały do skrzyżowania. Skrzyżowanie ma dwa pasy w kierunku centrum miasta: jeden do jazdy na wprost, a drugi do lewoskrętu, po wyjechaniu ze stacji na nich połowicznie stanęła, czyli stojąc na obu pasach, zwrócona przodem. Jednocześnie oskarżona wyjaśniła, że żadna część jej pojazdu nie znajdowała się na przeciwległym pasie ruchu i że zielone światło dla pojazdów jadących w stronę Ł. zapaliło się jak była w trakcie przemieszczania się. W tym właśnie momencie zobaczyła w ułamku sekundy jadącego na nią motocyklistę, który poruszał się po pasie do jazdy w przeciwnym do jego kierunku jazdy. A. T. wskazała, że pokrzywdzonego zobaczyła już w momencie, gdy jechał na nią, gdy była już skierowana w kierunku B., pomiędzy zobaczeniem pochylonego motocyklisty, a uderzeniem upłynął taki czas, że nie zdążyła odwrócić głowy.

A. T. podała, że samochód nie miał przed przedmiotowym zdarzeniem żadnych uszkodzeń, poza rysą po jego prawej stronie, która powstała przed jego zakupieniem.

/wyjaśnienia oskarżonej – k. 227 v. – 228 w zw. z k. 156/

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności sprawy nie budzą żadnych wątpliwości i zostały ustalone, w głównej mierze w oparciu o dowód w postaci nagrania z monitoringu, dokumentację zdjęciową, oględziny miejsca, a następnie na podstawie opinii biegłego, który dokonał wnikliwej i precyzyjnej analizy tychże informacji.

Powyższe dowody, w których kluczowym było nagranie, pozwoliło na ustalenie, że przy właściwej obserwacji drogi, która winna być szczególnie dokładna - wobec zamiaru oskarżonej włączenia się do ruchu, A. T. mogła uniknąć zderzenia. Oskarżona zajechała drogę P. K., naruszając tym samym podstawą zasadę ruchu drogowego, jaką jest zasada pierwszeństwa przejazdu.

A. T. miała możliwość obserwacji jednośladu jeszcze przed jego wjazdem na skrzyżowanie i co za tym idzie zaniechać ruszania, a winna rozpocząć ten manewr dopiero po przepuszczeniu motocyklisty. Oceny tej nie zmienia fakt, że gdyby motocyklista jechał prawidłową stroną i odpowiednim pasem ruchu, do wypadku by nie doszło.

Odrębną zatem kwestią, która nie jest jednak przedmiotem oceny Sądu, z punktu widzenia konieczności ustalenia sprawcy zdarzenia jest kwestia sposobu postępowania poszkodowanego, który przecież naruszył szereg przepisów ruchu drogowego i to w takim stopniu, że wszyscy świadkowie zdarzenia jego zachowanie, w sposób subiektywny postrzegali jako przyczynę zaistnienia przedmiotowego wypadku.

Materiał dowodowy w postaci zeznań świadków uzupełniająco pozwalał na ocenę zachowań uczestników wypadku, zwłaszcza pod kątem przyczynienia się poszkodowanego do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia. Świadkowie potwierdzili fakt zaistnienia kolizji, wskazywali na naganne zachowanie motocyklisty, opisywali miejsce i chwilę zdarzenia, a ich zeznania są spójne i konsekwentne. Zeznaniom tym, we wskazanym aspekcie nie sposób odmówić wiary, natomiast nie do końca korelują one z analizą przestrzenno-ruchową, która została poczyniona w oparciu o zapis nagrania monitoringu. Nagranie to stanowi obiektywne i wiarygodne źródło dowodowe, którego autentyczność została potwierdzona także opinią biegłego z zakresu informatyki. Biegły w sposób nie budzący wątpliwości wskazał, że data widoczna na nagraniu jest wynikiem konfiguracji technicznej urządzenia, a na skutek braku zasilania, ustawienia daty i godziny są resetowane /opinia – k. 49 – 52/.

Wyjaśnienia oskarżonej w kwestii okoliczności, w których doszło do zderzenia z tych samych względów, nie sposób uznać wiarygodne, stanowią one subiektywny obraz zaistniałego zdarzenia. Na nagraniu widać bowiem, że A. T. wyjeżdżając powinna dostrzec nadjeżdżającego motocyklistę i już sama ta okoliczność winna wywołać u niej reakcję zmierzającą do ustąpienia mu pierwszeństwa, niezależnie od tego, że jechał bardzo szybko i nie po właściwym pasie ruchu. Możliwość taka w opinii biegłego istniała, a została ustalona w oparciu o ustalenie średniego czasu reakcji kierowcy, a także w odniesieniu do analizy przestrzenno ruchowej, w tym braku jakichkolwiek przeszkód w możliwości spostrzeżenia pokrzywdzonego, choćby ze względu na ukształtowanie terenu, czy warunki pogodowe i to niezależnie od tego, że taki jak ustalony sposób postępowania P. K. mógł stanowić zaskoczenie dla oskarżonej.

Natomiast prawidłowa obserwacja jezdni przez kierującą samochodem S. (...), doprowadziłaby do spostrzeżenia motocykla i jego parametrów ruchowych, czego konsekwencją winno być zaniechanie wjechania na jezdnię.

Sąd uznał w pełni wiarygodne pozostałe dowody w postaci, w tym w postaci dokumentacji medycznej, opinii biegłych z zakresu medycyny, a także zeznań pokrzywdzonego, w oparciu o które Sąd ustalił, zakres naruszenia czynności narządu ciała P. K., pozostający w związku z zaistniałym wypadkiem. Tym samym, Sąd uznał, że pokrzywdzony nie doznał ciężkiego uszczerbku w postaci utraty zdolności płodzenia, na którą mogły wskazywać zeznania w/w. W tej materii wszelkie powstałe wątpliwości rozwiały opinie biegłego z zakresu medycyny sądowej a także seksuologa, który dokonując specjalistycznej analizy, nie potwierdził zgłaszanych wątpliwości.

Tym samym Sąd uznał, że P. K. doznał uszczerbku narządów ciała w rozumieniu art. 157 § 1 kk.

Dokonując jednocześnie analizy zachowań uczestników zdarzenia, Sąd uznał, że A. T. swoim zachowaniem wypełniła dyspozycję art.177 § 1 kk, bowiem nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wyjeżdżając z wyjazdu stacji paliw (...) nieuważnie obserwowała jezdnię po lewej stronie, czym doprowadziła do zderzenia z motocyklem marki K. o numerze rejestracyjnym (...), którym kierował P. K. mając możliwość spostrzeżenia motocyklisty jeszcze przed wjazdem jednośladu na skrzyżowanie w wyniku czego w/w kierujący motocyklem doznał obrażeń ciała w postaci: urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, raną tłuczoną okolicy czołowej prawej, urazu kończyny górnej lewej z wieloodłamowym złamaniem nasady dalszej kości promieniowej i wyrostka rylcowatego kości łokciowej, urazu miednicy ze stłuczeniem okolicy pachwinowej lewej, ranami prącia i złamaniem panewki lewego stawu biodrowego i złamaniem gałęzi górnej lewej kości łonowej skutkujących naruszeniem określonych narządów czynności ciała na czas powyżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157 § 1 kk

Uznanie sprawstwa oskarżonej pozostaje bez związku z kwestią przyczynienia się kierującego motocyklem, czy też naruszenia szeregu przepisów ruchu drogowego, które niewątpliwie miało miejsce. Natomiast okoliczność ta daje asumpt dla ustalenia, że stopień winy i społeczna szkodliwość czynu A. T. nie były znaczne, a jej postawa, jako osoby nie karanej i dotychczasowy sposób życia przemawia za warunkowym umorzeniem postępowania, oceniając, że będzie ona, jak dotychczas przestrzegała porządku pranego, a szczególności nie popełni przestępstwa. Na taką ocenę, zasadniczy wpływ miało ustalenie, że oskarżona nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jednocześnie mając powyższe na uwadze, Sąd skonstatował, że jednoroczny okres próby będzie wystarczający dla ustalenia postawy A. T., do przypisanego jej czynu.

Jednocześnie, wobec wszczęcia przez P. K. postępowania o roszczenia związane z wypadkiem, mając na uwadze treść przepisu art. 415 § 1 kpk, Sąd nie zasądził na jego rzecz odszkodowania, tym bardzie, że nie zgłosił w tym postępowaniu takiego żądania /k. 325 v./.

Na zasadzie art. 627 kpk w związku z art. 629 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa poniesione koszty sądowe, mając na względzie, że posiada ona stałe źródło utrzymania i majątek, a zatem może je pokryć bez zbytniej uciążliwości.