Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Szklarek – Czyż, staż. Marieta Michalska, st. sekr. sąd. Dorota Kurczewska

przy udziale prokuratora: Macieja Ołubka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach:09.02.2015r. 22.06.2015r., 15.09.2015r.

sprawy: R. S.

s. S., J. z domu G.

ur. (...) w m. G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26 lutego 2014 roku w m. N., woj. (...) będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sadu Rejonowego w Brzezinach w sprawie sygn. Akt IIK 80/10 za przestępstwo określone w art. 178a§1 kk kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym samochodem osobowym m-ki V. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I próba 1,44 mg/l, II próba 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu)

tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 kk

1.  R. S. uznaje za winnego tego, że w dniu 26 lutego 2014 roku w m. N., woj. (...) będąc kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym samochodem osobowym m-ki V. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I próba 1,44 mg/l, II próba 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) i zachowaniem swym wyczerpał dyspozycję art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1kk w zw. z art. 4§1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk oraz art.4§1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat,

3.  na podstawie art. 71§1 kk orzeka karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych,

4.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

5.  na podstawie art. 63§2 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26.02.2014 r.,

6.  na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu,

7.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 lutego 2014r. o godz. 11:45 pełniący służbę patrolową funkcjonariusze z Komendy Powiatowej Policji w B. jadąc przez miejscowość N. zauważyli jadący z przeciwnego kierunku drogą asfaltową samochód osobowy (...) nr rej. (...) którym kierowcą był oskarżony R. S..

Prowadzony przez niego samochód zjeżdżał kołami na przemian na lewe i prawe pobocze, co wzbudziło u funkcjonariuszy podejrzenie, iż kierowca może znajdować się w stanie nietrzeźwości. Po minięciu się z tym samochodem od razu zawrócili i jechali za nim nie tracąc kontaktu wzrokowego. Samochód ten przejechał odległość kilkuset metrów, poczym skręcił w prawo w drogę gruntową a następnie we wjazd do posesji. Po wjechaniu na posesje, oskarżony wjechał do budynku stodoły. Funkcjonariusze zatrzymali się bezpośrednio za nim i natychmiast wysiedli z radiowozu, widzieli jak oskarżony wysiada z samochodu V..

Oskarżonego przewieziono do budynku KPP w B. gdzie poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem alkometr. Podczas pierwszego badania wykonanego o godz.12:03 osiągnięto wynik 1,44 mg/l, drugiego o godz.12:10 - 1,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. ( protokół badania alkometrem k 2, zeznania J. R. k14).

R. S. ma 36 lat jest żonaty, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci , z zawodu jest rolnikiem, pracuje we własnym gospodarstwie rolnym o pow.9,11 h osiągając roczny dochód w wysokości 6-7 tyś.

Oskarżony nigdy nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo. Był karany wyrokiem Sądu z dnia 28 kwietnia 2010 roku za za przestępstwo z art.178 § 1 kk. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby 4 lat. Wyrokiem tym orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku z wyłączeniem pojazdów kat.T( odpis wyroku k18), w chwili wydania wyroku oskarżony nie był karany dane o karalności k.73).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż w dniu 24 lutego 2014r. rzeczywiście jechał samochodem, jednakże zaprzeczył aby prowadząc go znajdował się pod wpływem alkoholu.

Wyjaśnił, iż samochodem wjechał do garażu/stodoły, wysiadł z niego, zamknął jedną połowę wrót od stodoły i w tym czasie wypił wódkę z butelki w ilości 0,25 litra, którą chwilę wcześniej kupił w sklepie w D. i miał w samochodzie. Po wypiciu butelkę zostawił za drzwiami w samochodzie, nie pokazywał jej policjantom, gdyż nie dali mu dojść do słowa i bez żadnego tłumaczenia przewieźli na komendę do B. w celu przeprowadzenia badań na zawartość alkoholu w organizmie. Oświadczył iż, nie wie skąd pojawiła się taka nagła potrzeba wypicia wódki po wyjściu z samochodu, nie uważa aby miał problem z alkoholem.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu nie budziły wątpliwości, a zostały ustalone między innymi w oparciu o zeznania funkcjonariusza policji J. R., który w sposób szczegółowy , logiczny, opisał przebieg zdarzenia i w sposób jednoznaczny stwierdził, iż nie było możliwości aby oskarżony spożył alkohol po zatrzymaniu na posesji, gdyż cały czas był obserwowany, jechali bezpośrednio za nim, wcześniej widzieli że jego samochód porusza się tzw. „ wężykiem” co było powodem zawrócenia radiowozu i podjęcia decyzji o jego zatrzymaniu. Świadek w sposób stanowczy i konsekwentny oświadczył, iż nie było takiej sytuacji aby R. S. po zatrzymaniu się w stodole wypił jakiś płyn z butelki, gdyby coś pił byłoby to widać, tym bardziej że pojazd nie miał przyciemnionych szyb, a on przez cały czas go widział, patrzył na niego od samego zatrzymania do doprowadzenia do radiowozu.

W ocenie sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zeznań funkcjonariusza policji, który jest osobą bezstronną, nie miał żadnych powodów aby niesłusznie obciążać winą oskarżonego.

W świetle zeznań powyższego świadka trudno uznać za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego i jego rodziców, J. S. i S. S., którzy jako osoby mu bliskie dążyły do uniknięcia przez syna odpowiedzialności karnej i potwierdzały linię obrony przedstawioną przez oskarżonego. Świadek S. S. stwierdził, iż widział jak syn pił wódkę z butelki gdy wjechał samochodem do stodoły, zeznał, iż nie zdziwiło go to, gdyż sam tak robił i niejeden z butelki pije, podał przy tym, iż nie uważa aby syn miał jakikolwiek problem z alkoholem. Twierdzenie to uznać należy za nielogiczne, budzące zdziwienie, trudno bowiem uznać za normalną sytuację picia alkoholu w kilkanaście sekund, w stodole i to w ilości która doprowadziła do osiągnięcia wyniku 1,44mg/l i 1,50 mh/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Stan nietrzeźwości oskarżonego potwierdziły jednoznaczne wyniki badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Stwierdzona u oskarżonego ilość alkoholu w wydychanym powietrzu w I próbie -1,44 mg/l, w II próbie -1,50 mg/l przewyższała znacznie wartości minimalne wynikające z artykułu 115§16 kk, definiującego stan nietrzeźwości. Badanie alkometrem oskarżonego zostało przeprowadzone przez uprawnioną osobę i utrwalone w prawidłowej formie procesowej, nie budziło więc wątpliwości co do rzetelności i wiarygodności.

Pozostałe dowody w postaci danych o karalności oraz świadectwa wzorcowania były wiarygodne, a sam oskarżony im nie zaprzeczał.

R. S. swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 26 lutego 2014r. prowadził po drodze publicznej samochód (...) -W (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, , zachowaniem swym wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 1kk. Zmiana opisu czynu zarzuconego oskarżonemu w akcie oskarżenia i kwalifikacji prawnej wynikała z faktu, iż z aktualnych danych o karalności wynika , iż poprzednio popełnione przestępstwo za które był już karany uległo zatarciu i w chwili wyrokowania oskarżony był osobą niekaraną,

Oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu umyślnie. Kierował samochodem w stanie nietrzeźwości. Wiedział jakie konsekwencje prawne niesie ten czyn, gdyż odpowiadał już za czyn podobny.

W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu. Oskarżony znajdował się w takiej sytuacji motywacyjnej, że nic nie ograniczało i nie wyłączało możliwości zachowania się zgodnego z obowiązującym prawem.

Stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy był wyższy niż znikomy. Oskarżony naruszył podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym – zasadę trzeźwości. Wysoki stopień nietrzeźwości stanowił zwiększone zagrożenie na drodze.

Za przypisany sprawcy czyn Sąd wymierzył karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 lat. Wymierzona kara została dostosowana do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i zdaniem sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na oskarżonego. Pozwoli zwłaszcza uzmysłowić nieopłacalność tego typu przestępnych zachowań i konsekwencji prawnych, jakie ze sobą niosą.

Czteroletni okres warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności pozwoli na skontrolowanie zachowania sprawcy w tym czasie, ustalenie jego stosunku do popełnionego czynu i postępów wolnościowej resocjalizacji. Nie przesądzając o ostatecznym sposobie odbycia kary pozbawienia wolności, wystarczającą dolegliwością stanowiącą szansę na poprawę dotychczasowego zachowania będzie wymierzona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby.

Sąd orzekł również na podstawie art. 42 § 2 kk zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na drodze publicznej, na okres 3 lat, co ma zapobiec ponownemu popełnianiu przez oskarżonego przestępstw tego typu w tym okresie oraz oddziaływać na niego represyjnie i dyscyplinująco. Ponieważ przypisany czyn popełnił znajdując się w stanie nietrzeźwości , na podstawie art. 72§ 1 pkt5 zobowiązano go do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, aby wzmocnić oddziaływanie wychowawcze na skazanego.

Jako odczuwalną dolegliwość wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych, uwzględniając przy tym jego sytuację majątkową.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 626§1kpk w zw. z art.627 kpk.