Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Włodzimierz Suwała (spr.)

protokolant: p.o. protokolant sądowy Marta Piotrowska

przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 22 kwietnia 2016 roku

sprawy B. S., syna J. i I., ur. (...) w K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie

z dnia 24 listopada 2015 roku sygn. akt VIII K 376/15

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 119/16

UZASADNIENIE

B. S. został oskarżony o to, że w okresie od 6 sierpnia 2014 roku do 13 sierpnia 2014 roku przy ul. (...) w W. wprowadził w błąd w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem K. K. w ten sposób, że zaoferował do sprzedaży za pośrednictwem portalu internetowego O..pl leki psychotropowe X. 2 mg, używając danych M. S. i w związku z tym przyjął od pokrzywdzonej zapłatę w kwocie 260 złotych wpłaconą na wskazane przez siebie konto znajdujące się w M., a następnie nie wysłał zakupionego towaru, czym spowodował straty w wysokości 260 złotych na szkodę ww. pokrzywdzonej, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2015 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 376/15 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się prokurator, który w złożonej przez siebie apelacji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu przez Sąd, iż brak jest podstaw do przyjęcia, aby oskarżony B. S. swoim zachowaniem zrealizował czyn opisany w zaskarżonym wyroku i aby czyn ten wyczerpywał znamiona przestępstwa opisanego w dyspozycji art. 286 § 1 k.k. oraz obrazę przepisów prawa procesowego polegającą na nie zgromadzeniu przez Sąd dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia oskarżonego w poradni zdrowia psychicznego, co skutkowało niemożnością ustalenia, czy zachodzą przesłanki do powołania dwóch biegłych psychiatrów, a następnie wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego. W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora nie mogła zostać uwzględniona.

Słusznie wykazał Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, że zgromadzony w postępowaniu materiał dowodowy jest zbyt ubogi i nie dostarcza podstaw do skazania B. S. za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. Prokurator jednocześnie bezzasadnie przerzuca ciężar odpowiedzialności za prawidłowe zbieranie dowodów na sąd, podczas gdy to właśnie obowiązkiem organu postępowania przygotowawczego było zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu. Wszystkie dowody wymienione przez prokuratora w apelacji mogły i powinny zostać przeprowadzone właśnie przez prokuraturę w toku postępowania przygotowawczego. Przykładowo należy wskazać zarzut prokuratora, iż zasadnym było zwrócenie się do mBanku o udostępnienie szerszej historii rachunku oskarżonego celem weryfikacji jego twierdzeń, że przelew od K. K. był zupełnie przypadkowy, zaś dołączony do akt sprawy wyciąg obejmuje jedynie okres od 11 do 13 sierpnia 2014 roku, w żadnej mierze zatem nie może on świadczyć o rodzaju transakcji dokonywanych za pośrednictwem rachunku oskarżonego. Skoro zatem prokurator uznał ten okres za zbyt krótki, to dlaczego już we wniosku z k. 48 nie wskazał szerszego zakresu albo nie wnioskował o uzupełnienie tych informacji przed sądem? To samo odnosi się do pozostałych dowodów, których brak zarzuca prokurator w apelacji.

Tak ukształtowany materiał dowodowy nie pozwolił w żadnej mierze na podważenie wyjaśnień oskarżonego, iż przelew od K. K. pojawił się na jego rachunku bankowym przypadkowo lub też wskutek umyślnego wskazania numeru rachunku należącego do oskarżonego przez osobę trzecią. Oskarżony wyjaśnił, iż otrzymuje co miesiąc stałą kwotę pieniędzy od rodziców, w związku z czym nie musi regularnie sprawdzać stanu konta. Wyjaśnienia te zgodne są z zasadami doświadczenia życiowego, nie wydaje się bowiem konieczne ciągłe sprawdzanie stanu swojego rachunku bankowego. Brak jest ponadto podstaw do zakwestionowania takiego twierdzenia oskarżonego, co przy jednoczesnym braku innych dowodów obciążających nie pozwoliło na uznanie oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. Sąd Okręgowy wobec tego nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku zawartego w apelacji i uchylenia zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy nie znalazł również podstaw do uznania za zasadny zarzutu nie zgromadzenia przez Sąd I instancji dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia oskarżonego w poradni zdrowia psychicznego. Pomimo oświadczenia oskarżonego, iż leczył się psychiatrycznie, uczęszcza na wizyty do psychoterapeuty oraz miał depresję, Sąd nie powziął wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Okoliczność ta byłaby ponadto nieprzydatna w sprawie w sytuacji, gdy pozostałe dowody i tak nie pozwalały na wydanie wyroku skazującego.

Za zupełnie nieistotne dla sprawy należy uznać zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku rozważania Sądu Rejonowego na temat szkodliwości społecznej czynu popełnionego na szkodę K. K.. Są to bowiem jedynie teoretyczne przemyślenia odnoszące się raczej do postępowania pokrzywdzonej, które Sąd Rejonowy uznał za niegodziwe i w żaden sposób nie stoją one w sprzeczności z decyzją Sądu o uniewinnieniu oskarżonego wobec niespełnienia przez niego znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.