Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

Sędziowie: SO Anna Zawadka (spr.)

SO Sebastian Mazurkiewicz

Protokolant asystent sędziego Martyna Rokicka

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 14 kwietnia 2016 r. w W.

sprawy W. D., s. S. i M., ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwa z art. 279 §1 kk, art. 278 §1 kk w zb. z art. 13 §1 kk w zw. z art. 278 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk, art. 279 §1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III K 147/14

przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk zmienia wyrok w zaskarżonej części odnośnie oskarżonego W. D. w ten sposób, że :

1.  uchyla rozstrzygnięcia oparte o art. 85 kk i art. 86 § 1 kk oraz art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 k.k. dotyczące kary łącznej, warunkowego zawieszenia wykonania kary i dozoru kuratora;

2.  przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary orzeczonej wobec W. D. za czyn z pkt I na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 kk orzeczoną karę łagodzi do 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary orzeczonej wobec W. D. za czyn z pkt II na podstawie art. 278 § 1 kk w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 4 kk orzeczoną karę łagodzi do 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

4.  przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary orzeczonej wobec W. D. za czyn z pkt III na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 kk orzeczoną karę łagodzi do 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 87 k.k. wymierza oskarżonemu karę łączną roku pozbawienia wolności.

6.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

7.  na podstawie art. 73 § 2 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

8.  w pozostałej zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy;

9.  zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Anna Zawadka SSO Ludmiła Tułaczko SSO Sebastian Mazurkiewicz

Sygn. akt VI Ka 1284/15

UZASADNIENIE

W. D. został oskarżony o to, że:

1.  w dniu 23 stycznia 2013 roku w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) oraz J. J. po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia drzwi do kiosku poprzez wyłamanie zawisów dostał się do wnętrza skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia gdzie łączna suma strat wyniosła 15.000 zł na szkodę (...) S.A., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

2.  w nocy z 10/11 czerwca 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieletnim K. S. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch kół z samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) oraz uszkodzenia w/w kół poprzez zarysowanie powłoki lakierniczej i wgniecenia progu pojazdu czym spowodował starty w wysokości 4.000 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3.  w tym samym miejscu i czasie co w pkt. II, działając wspólnie i w porozumieniu z nieletnim K. S. usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia czterech kół o wartości 1.500 zł z samochodu marki M. o nr rej. (...) lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na uruchomienie alarmu w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...) czym działał na szkodę E. L. oraz B. L., tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

4.  w dniach 14/15 marca 2013 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) oraz nieletnim K. S. po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach kierowcy w samochodzie marki F. (...) o nr rej. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci półki z czterema głośnikami, walizki z narzędziami, ledów oraz płyt CD czym spowodował straty w wysokości 500 zł na szkodę P. Ż., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

5.  w dniach 14/15 marca 2013 r. przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) oraz nieletnim K. S. po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach pasażera w samochodzie marki B. o nr rej. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci sprzętu narciarskiego czym spowodował straty w wysokości 1.780 zł na szkodę A. M. oraz 150 zł na szkodę J. Z., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

6.  w W. w dniu 25-26 lutego 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) działając czynem ciągłym w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z B. B. (2) i ustalonym nieletnim sprawcą dokonał włamania do samochodów marki:

- R. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w prawych przednich drzwiach skąd zabrał w celu przywłaszczenia akumulator, gdzie straty wynoszą 600 zł na szkodę M. R.,

- D. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w lewych przednich drzwiach, wgniecenie klapy bagażnika oraz wyrwanie kabli centralnego zamka skąd zabrał w celu przywłaszczenia akumulator, gdzie straty wynoszą 1.350 zł na szkodę J. N.,

- O. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w prawych przednich drzwiach, skąd zabrał w celu przywłaszczenia akumulator, gdzie straty wynoszą 410 zł na szkodę D. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

7.  w W. w dniu 9-10 stycznia 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) działając czynem ciągłym w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu z B. B. (2) i ustalonym nieletnim sprawcą zabrał w celu przywłaszczenia:

- z samochodu ciężarowego marki M. o nr rej. (...) dwa akumulatory, gdzie straty wynoszą 1.000 zł na szkodę K. B.,

- z samochodu ciężarowego marki I. o nr rej. (...) dwa akumulatory, gdzie straty wynoszą 840 zł na szkodę M. M. (1),

- z samochodu ciężarowego marki M. o nr rej. (...) dwa akumulatory, gdzie straty wynoszą 800 zł na szkodę R. S., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

8.  w W. w dniu 20 marca 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) róg (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim sprawcą dokonał włamania do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie tylnej szyby, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia:

- torbę od notebook m-ki D. z zawartością ładowarki do telefonu (...), modemu Router bezprzewodowego f-my (...), gdzie straty wynoszą 2.350 zł na szkodę (...) SA Al. (...) w W.,

- słuchawki m-ki B. w futerale, dysk przenośny m-ki P. w skórzanej oprawie, kabel usb, klucze od garażu, długopis i tabletki od bólu głowy, gdzie starty wynoszą 1.200 zł na szkodę T. J., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

9.  w W. w dniu 21-22 marca 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (2) i ustalonym nieletnim sprawcą dokonał włamania do samochodu marki B. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach od strony kierowcy, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia radio samochodowe m-ki A., dwa głośniki samochodowe J., dodatkowy zegar oraz akumulator i filtr powietrza, gdzie starty wynoszą 1.100 zł na szkodę M. M. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

10.  w W. w dniu 10-11 czerwca 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim sprawcą, zabrał w celu przywłaszczenia dwa koła od samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) powodując tym czynem starty w wysokości 6.300 zł na szkodę f-my (...) (...)-(...) W. ul. (...), tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Po rozpoznaniu sprawy o sygnaturze akt III K 147/14 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2015 roku orzekł:

I.  oskarżonego W. D. w ramach czynu opisanego w pkt 1 aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w dniu 23 stycznia 2013 roku w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z J. J. i B. B. (1), po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia drzwi do kiosku poprzez wyłamanie zawiasów przy użyciu łomu, dostał się do wnętrza skąd zabrał w celu przywłaszczenia nieustaloną ilość papierosów, nieustaloną ilość kart telefonicznych SIM, szufladę z pieniędzmi w kwocie ok. 100 zł., na szkodę (...) S.A. wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego W. D. w ramach czynów opisanych w pkt 2, 3 i 10 aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że: w nocy 10 /11 czerwca 2013 r. w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru:

- przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym sprawcą nieletnim, zabrał w celu przywłaszczenia dwa koła z samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) o wartości około 3500 zł. na szkodę (...) Sp. z o.o., przy czym podczas kradzieży doszło do uszkodzenia w/w samochodu na kwotę 2.616, 25 zł. na szkodę (...) Sp. z o.o.

- przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym sprawcą nieletnim, z samochodu marki M. nr rej. (...) usiłował zabrać w celu przywłaszczenia cztery koła o wartości 1.500 zł. na szkodę E. L. i B. L., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na uruchomienie alarmu w innym pojeździe,

- przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym sprawcą nieletnim, zabrał w celu przywłaszczenia dwa koła od samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) o wartości 6300 zł., przy czym podczas kradzieży doszło do uszkodzenia pojazdu, gdzie łączna szkoda wyniosła 8291, 57 zł. na rzecz (...) Company, o łącznej wartości rzeczy zabranych i tych, które usiłował zabrać nie niższej jak 7800 zł, wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego W. D. w ramach czynów opisanych w pkt 4, 5, 8, 9 aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że: w okresie od 14/15 marca 2013 r. do 21/22 marca 2013 r. w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru:

- w nocy 14/15 marca 2013 roku przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) oraz ustalonym nieletnim sprawcą, po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach kierowcy w samochodzie marki F. (...) o nr rej. (...) , czym spowodował szkodę w wysokości 150 zł., zabrał w celu przywłaszczenia półkę z czterema głośnikami o nieustalonej wartości, walizkę z narzędziami i osiem płyt CD o wartości łącznej co najmniej 150 zł. na szkodę P. Ż.,

- w nocy 14/15 marca 2013 r. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) oraz ustalonym nieletnim sprawcą, po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach pasażera w samochodzie marki B. o nr rej. (...), czym spowodował szkodę w wysokości co najmniej 150 zł. na rzecz J. Z., zabrał w celu przywłaszczenia sprzęt narciarski, odzież, aparat fotograficzny i suszarkę do włosów, o łącznej wartości co najmniej 1500 zł. na szkodę A. M.,

- w dniu 20marca 2013 r. na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) róg (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim sprawcą dokonał włamania do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie tylnej szyby, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia : torbę od notebooka m-ki D. wraz ze słuchawkami i dyskiem przenośnym P. w skórzanym futerale, oraz inne drobne przedmioty o łącznej wartości co najmniej 1170 zł. na szkodę T. J. oraz ładowarkę do telefonu i Ruter bezprzewodowy (...) o wartości łącznie ok. 340 zł. na szkodę (...) SA,

- w nocy 21 / 22 marca 2013 r., na parkingu niestrzeżonym przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. (1) i ustalonym nieletnim sprawcą, po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach samochodu marki B. (...) o nr rej. (...), powodując tym uszkodzenie pojazdu na kwotę 100 zł., zabrał w celu przywłaszczenia radio samochodowe m-ki A., dwa głośniki samochodowe J., dodatkowe zegary informacyjne, akumulator i filtr powietrza, o łącznej wartości 1000 zł. na szkodę M. M. (2), o łącznej wartości rzeczy zabranych nie niższej jak 2650 zł, wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazał go i wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oskarżonemu za czyny opisane w pkt I, II i III wymierzył karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby wynoszący 5 lat;

VI.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddał oskarżonego pod dozór kuratora podczas trwania okresu próby;

VII.  oskarżonego W. D. uniewinnił od popełnienia czynów opisanych w pkt 6 i 7 aktu oskarżenia;

VIII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwami szkód poprzez zapłatę:

- solidarnie przez oskarżonych B. B. (1) i W. D.: na rzecz P. Ż. kwoty 300 zł, na rzecz J. Z. kwoty 150 zł, na rzecz A. M. kwoty 1500 zł, na rzecz M. M. (2) 1100 zł,

-przez oskarżonego W. D.: na rzecz (...) Sp. z o.o. kwoty 1500 zł, na rzecz (...) S.A. kwoty 1116,25 zł, na rzecz (...) S.A. kwoty 8291,67 zł, na rzecz T. J. kwoty 1170 zł;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego W. D. 63 zł tytułem zwrotu wydatków oraz 300 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł obrońca oskarżonego W. D..

Obrońca oskarżonego W. D. zaskarżył wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia co do kary i na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. zarzucił wyrokowi:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 60 § 3 k.k. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy oskarżony W. D. współdziałający z innymi osobami w popełnianiu przestępstw, złożył wyjaśnienia ujawniając wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu tych przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia;

- rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego z naruszeniem zasad prewencji ogólnej, jak i szczególnej, a nadto nie uwzględniając należycie stopnia zawinienia sprawcy, jak i jego postawy po popełnieniu przestępstwa oraz w toku postępowania przygotowawczego i sądowego.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca oskarżonego W. D. wniósł na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 437 § 1 k.p.k. o zmianę zaskarżonego orzeczenia wobec oskarżonego W. D. poprzez orzeczenie w stosunku do niego kary przy zastosowaniu zasad nadzwyczajnego złagodzenia kary, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonego W. D. zasługiwała na uwzględnienie.

Rację należy przyznać autorowi apelacji, iż w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kar orzeczonych w stosunku do W. D. w myśl art. 60 § 3 k.k. Przepis ten stanowi o obligatoryjnym stosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary i odnosi się w szczególności do rodzaju sprawcy działającego w grupie popełniającej przestępstwo. Z dobrodziejstwa tej instytucji może skorzystać każdy współdziałający z innymi osobami (co najmniej dwiema – vide, wyrok SA w Katowicach z 16 czerwca 2005 r., II AKa 107/05, Prok. i Pr. 2006, nr 4, poz. 17, dodatek; postanowienie SN z 24 listopada 2010 r., IV KO 68/10, OSNSK 2010, poz. 2336), a więc nie tylko współsprawca, lecz także sprawca kierowniczy, polecający oraz podżegacz i pomocnik ( vide, wyrok SA w Lublinie z 28 kwietnia 2004 r., II AKa 27/04, Prok. i Pr. 2005, nr 6, poz. 18, dodatek). Warunkiem koniecznym zastosowania tej instytucji jest ujawnienie przez sprawcę, wobec organu powołanego do ścigania przestępstw, informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia.

W przedmiotowej sprawie okoliczności takie zaistniały. Jak słusznie wskazał skarżący, oskarżony od samego początku współpracował z organami ściągania, w trakcie wizji lokalnej wskazał funkcjonariuszom policji miejsca, w których dokonywał przestępstw kradzieży i kradzieży z włamaniem wspólnie z dwoma innymi sprawcami, ujawnił role i zadania pozostałych współsprawców oraz ich dane personalne, umożliwiając organom ścigania ich identyfikację, ujęcie i postawienie zarzutów, a także podał najważniejsze okoliczności inkryminowanych zdarzeń. Dzięki postawie oskarżonego zarzuty usłyszeli dwaj inni współsprawcy, a także opisał czyny popełnione przez te osoby, bez jego udziału, co zaowocowało postawieniem im zarzutów. Zgodność wyjaśnień oskarżonego została zaś potwierdzona przez materiał dowodowy. Sąd Rejonowy niezasadnie potraktował fakt złożenia wyjaśnień, które pozwoliły na ustalenie w zakresie sprawstwa oskarżonego oraz innych osób, jedynie jako okoliczność łagodzącą. Wprawdzie oskarżony zakwestionował udział w czynach opisanych w pkt 6 i 7, a przyznał się do popełnienia pozostałych zarzucanych mu czynów, ale należy podkreślić, iż Sąd uniewinnił oskarżonego od tych zarzutów wskazując, że wyjaśnienia oskarżonego zasługują na uwzględnienie z uwagi na brak dowodów przeciwnych. W tym stanie rzeczy należy uznać, że całokształt wyjaśnień oskarżonego stał się podstawą poczynionych ustaleń faktycznych w tej sprawie. Tym samym uznać należy, iż w sprawie ujawniły się szczególne okoliczności przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kary w stosunku do W. D. zgodnie z art. 60 § 3 k.k.

W toku całego postępowania oskarżony był konsekwentny w swoich wyjaśnieniach, gdyż zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie przyznał się do popełnienia większości z zarzucanych mu przestępstw, za wyjątkiem tych z pkt 6 i 7, od popełnienia których został uniewinniony. Wprawdzie oskarżony na rozprawie stwierdził, że to funkcjonariusze policji zaprowadzili go do większości z tych miejsc wskazanych w trakcie wizji lokalnej, a on jedynie potwierdził miejsca poszczególnych zdarzeń, ale podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia w całości. Należy więc wskazać, iż oskarżony w przeciągu całego postępowania współpracował z organami wymiaru sprawiedliwości w sposób stabilny, dążąc do wyjaśnienia wszystkich okoliczności popełnienia przestępstw, opisał szczegółowo sposób dokonania czynów, przy czym nie dążył do pomniejszenia swojej roli w przebiegu poszczególnych zdarzeń. Wprost przeciwnie wskazywał na swoją wiodącą rolę w pokonywaniu przeszkód materialnych utrudniających dostęp do rzeczy poprzez wyważenie drzwi łomem podczas włamania do kiosku ruchu (czyn I ) oraz wybijanie szyb w okradanych samochodach (czyn III), a także wskazał okoliczności dotyczące podziału zysków. Wprawdzie wiedza organów ścigania na temat czynów, których dopuścili się oskarżeni, nie pochodziła wyłącznie od oskarżonego W. D., skoro pozostali oskarżeni przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i złożyli wyjaśnienia w tej sprawie, a zatem została uzyskana z różnych źródeł dowodowych. Jednak to oskarżony W. D. jako pierwszy złożył obszerne wyjaśnienia ujawniając organom ścigania informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia. Przy czym większość tych wiadomości była wcześniej nieznana organom ścigania.

W tym kontekście rację ma także skarżący podnosząc zarzut rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego. Niewątpliwie nie można określić kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa jako łagodnych, zwłaszcza w odniesieniu do młodocianego sprawcy, który w chwili popełnienia czynów nie miał jeszcze ukończonych lub właśnie ukończył 19 lat, a w dacie orzekania ukończył właśnie lat 21. Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd I instancji nie uwzględnił ani młodego wieku sprawcy ani okazanej skruchy ani też sposobu życia po popełnieniu przestępstw. Właściwie jako jedyną okoliczność łagodzącą Sąd I instancji uwzględnił przyznanie się oskarżonego do winy. Należy w tym miejscu podkreślić, że właściwości i warunki osobiste oskarżonego nie zostały przez Sąd w sposób właściwy rozważone. Tymczasem oskarżony zmienił swoje niewłaściwe zachowanie, podjął naukę i pracę, zerwał kontakty z dotychczasowym środowiskiem. W tym stanie rzeczy wymierzenie kar jednostkowych znacznie powyżej dolnych granic zagrożenia oraz kary łącznej na zasadzie asperacji w sytuacji gdy zachodzi bliski związek podmiotowo-przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami, jawi się jako rażąco niewspółmiernie surowe. Dodatkowo ustalenie maksymalnego okres próby może negatywnie wpłynąć na możliwość podjęcia przez oskarżonego w przyszłości innej pracy odpowiedniej do jego kwalifikacji zawodowych oraz ostateczne ustabilizowanie trybu życia.

Uwzględniając apelację obrońcy oskarżonego Sąd Okręgowy przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 k.k. jako ustawy względniejszej dla oskarżonego, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że stosując nadzwyczajne złagodzenie kary orzeczonej wobec W. D. za czyn z pkt I na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 kk orzeczoną karę złagodził do 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności. Za czyn z pkt II na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 4 k.k. orzeczoną karę złagodził do 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Natomiast za czyn z pkt III na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 kk orzeczoną karę złagodził do 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzone kary połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną roku pozbawienia wolności, zaś wykonanie kary łącznej warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat próby i oddał oskarżonego pod dozór kuratora; w pozostałej zaskarżonej części tenże wyrok utrzymał w mocy.

Powyższe okoliczności wskazują, że tak wymierzona kara jest karą współmierną do zawinienia oraz realizuje cele prewencyjne i wychowawcze oraz uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

O kosztach postępowania w sprawie orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.

SSO Anna Zawadka SSO Ludmiła Tułaczko SSO Sebastian Mazurkiewicz