Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie M. J. (2) i M. J. (1) wnieśli o zasądzenie od pozwanej H. K. kwoty 14228,64 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 3785,94 zł od dnia 30 maja 2014 r. do dnia zapłaty i od kwoty 10442,70 zł od dnia 24 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty. Nadto powodowie wnieśli o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 października 2014 r., sygn. akt VIII GNc 5554/14, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Sprzeciw od powyższego orzeczenia wniosła pozwana, która zaskarżyła nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Ponadto pozwana wniosła o zasądzenie od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, iż powodowie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przyjęli zamówienie od pozwanej obejmujące wykonanie oklejenia szyb folią szronioną i częściowo lustrzaną na obiekcie (...) i na obiekcie (...) w B.. Powodowie wykonali zlecone dzieło w całości. W trakcie prac na bieżąco były dokonywane poprawki zgłaszane przez K. J.. Po wykonaniu prac zrobiono obchód z inwestorem panem Szyperskim, który nie miał uwag do wykonanego dzieła. Zastrzeżeń nie zgłaszała też pozwana. Usterek w pracach wykonanych przez powodów nie dopatrzył się również W. K., który brał udział w odbiorze prac generalnego wykonawcy. W trakcie tego odbioru nie podły żadne zastrzeżenia do wyklejenia okien folią. Następnie powód M. J. (1) w ustalonym wcześniej czasie przyszedł od szpitala w celu spotkania się z inwestorem i podpisania protokołu prac, lecz inwestor się nie pojawił. Powód raz jeszcze obszedł i sprawdził jakość wykonanych prac. Podpisany przez powoda protokół pozostawiono dla inwestora w szpitalu w celu podpisania go przez inwestora i naniesieniu ewentualnych uwag. Powód M. J. (1) zauważył jedno uszkodzenie, ale było to uszkodzenie mechaniczne spowodowane przez robotnika. Nie sporządzano protokołu odbiorczego przy inwestycji na obiekcie (...). W dniu 15 maja 2014 r. powodowie wystawili pozwanej tytułem wykonania klejenia szyb folią i lustra weneckiego fakturę VAT nr (...) na kwotę 3785,94 zł z terminem zapłaty do dnia 29 maja 2014 r. Z kolei w dniu 2 czerwca 2014 r. powodowie wystawili pozwanej tytułem wykonania szyb szronionych na obiekcie (...) fakturę VAT nr (...) na kwotę 10442,70 zł z terminem zapłaty do dnia 23 czerwca 2014 r. Powodowie pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 14228,64 zł. Powodowie monitowali pozwaną o zapłatę należności z tytułu wykonanego dzieła. Pozwana wskazywała, że dokona zapłaty po odbiorze dzieła przez inwestora. Ponadto pozwana wskazywała, że inwestor ma kilka uwag w sprawie wykonania dzieła, lecz nie zostały powodom przekazane konkretne informacje odnośnie nieprawidłowego wykonania dzieła. Powodowie poinformowali pozwaną, że nie otrzymali informacji dotyczących poprawek jakie mieliby wykonać oraz, że pozostawili pozwanej pismo odbiorcze z tabelą uwag/usterek, która to tabela nie została wypełniona. Powodowie wskazali, że w trakcie obchodu jedyną usterką, którą wykryli byłą mechanicznie uszkodzona folia, które to uszkodzenie musiało powstać w wyniku wnoszenia przez ludzi jakichś elementów wyposażenia. Pozwana w dniu 11 lipca 2014 r. dokonała zapłaty powodom kwoty 3785,94 zł z tytułu faktury VAT nr (...). Pozwana w dniu 28 października 2014 r. wezwała powodów do usunięcia stwierdzonych wad wykonanego dzieła oraz wskazała, że w przypadku niewykonania tego odstąpi od umowy, bądź zażąda obniżenia wynagrodzenia. Pismem z dnia 5 listopada 2014 r. powodowie poinformowali pozwaną, że po odbiorze dzieła nie została zgłoszona żadna reklamacja, zaś zastrzeżenia zgłoszone pismem z dnia 28 października 2015 r. nie podlegają gwarancji. Powodowie wskazali również, że weryfikacja zgłoszenia reklamacyjnego wymaga wywiązania się z ciążącego na pozwanej obowiązku zapłaty. Powodowie nie uznali roszczeń pozwanej. Pozwana pismem z dnia 24 listopada 2014 r. odstąpiła od umowy w zakresie objętym fakturą VAT nr (...). Powodowie uznali oświadczenia o odstąpieniu od umowy pozwanej za bezskuteczne, gdyż dzieło wykonane przez powodów nie miało wad istotnych. Inwestor zapłacił pozwanej za oklejenie okien w (...) w B. w kwietniu 2015 r.

Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom świadków P. N. i K. J. w części dotyczącej faktu, że inwestor zapłacił pozwanej za oklejenie szyb oraz, że na obu obiektach nie był podpisywany protokół odbioru. W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary zeznaniom wskazanych świadków, gdyż nie były one wiarygodne, jak i nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Sąd postanowieniem z dnia 2 października 2015 r. na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. pominął zgłoszony przez pozwaną dowód z opinii biegłego z dziedziny budownictwa, gdyż przeprowadzenie tego dowodów prowadziłoby jedynie do przedłużenia postępowania i wygenerowania dodatkowych kosztów procesu, a nie miałoby wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Sporna w sprawie była jakość wykonanej przez pozwanych usługi. Pozwana po wykonaniu przez powodów dzieła odmówiła zapłaty należnej powodom kwoty wynagrodzenia za wykonane dzieło. Pozwana informowała powodów, że otrzymają zapłatę, gdy jej zapłaci inwestor. Ponadto pracownicy pozwanej lakonicznie w mailach kierowanych do powodów wskazywali, że inwestor ma uwagi do wykonanego dzieła, jak i, że należy nanieść poprawki, lecz sami nie potrafili sprecyzować o jakie dokładnie poprawki chodzi. Znamienne jest, że sam K. J., który był kierownikiem robót wykonywanych przez pozwaną w powstającym (...) w B. w mailu z dnia 16 lipca 2014 r. skierowanym do powodów wskazał: „J. (...) powiedział mi, że nie zapłaci póki nie porobimy mu tych poprawek, dzisiaj pod koniec dnia będę na szpitalu i spróbuję dowiedzieć się o co mu chodzi”. Podkreślić należy także, że pozwana nie złożyła powodom oficjalnej reklamacji na piśmie, i dopiero w pismach z dnia 28 października 2014 r. oraz dnia 24 listopada 2014 r., a więc już po wytoczeniu powództwa, pozwana wezwała powodów do dokonania poprawek, a następnie odstąpiła od umowy.

Nie budzi wątpliwości, że strony stosunku obligacyjnego w przedmiotowej sprawie łączyła umowa o dzieło. Zgodnie z art. 627 przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie miedzy stronami wytworzył się stosunek zobowiązaniowy. Powodowie zobowiązali się do wykonania prac polegających na wykonaniu oklejenia szyb oszronionych i lustrzanych na dwóch obiektach. W zamian pozwana zobowiązała się do dokonania zapłaty za wykonane usługi. Powodowie wykonali usługę za którą należna im była zapłata i pozwana na podstawie stosunku obligacyjnego łączącego ją z powodami jest zobowiązana do pokrycia całości należności. W związku z powyższym pozwana zobowiązana była zapłacić powodom ustaloną należność za dostarczony towar w terminach wynikający z faktur wystawionych przez powodów.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli działo zostaje wykonane i oddane to kwestią wtórną jest czy pozwany w związku z ewentualnymi wadami dostarczonego towaru zdecyduje się na skorzystanie z rękojmi za wady, czy też dochodzenia roszczeń odszkodowawczych na zasadach ogólnych. Podkreślenia wymaga, że w takiej sytuacji przepisy kodeksu cywilnego nie przewidują możliwości zatrzymania zapłaty. Zgodnie z art. 637 k.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 grudnia 2014 r., który ma zastosowanie w niniejszej sprawie, jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia, wyznaczając w tym celu przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu nie przyjmie naprawy. Gdy wady usunąć się nie dadzą albo, gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim, zamawiający może od umowy odstąpić, jeżeli wady są istotne; jeżeli wady nie są istotne, zamawiający może żądać obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku. To samo dotyczy wypadku, gdy przyjmujący zamówienie nie usunął wad w terminie wyznaczonym przez zamawiającego

Biorąc pod uwagę powyższe pozwana mogła odstąpić od zawartej umowy i nie odebrać dzieła jedynie w sytuacji, gdy wykonane przez powodów dzieło posiadało wady istotne. Tymczasem w jednoznacznej ocenie Sądu nieliczne sprecyzowane usterki zgłaszane powodom nie są wadą istotną dzieła i nie uzasadniło to odstąpienie od umowy, a jedynie mogło stanowić ewentualnie podstawę obniżenia kwoty wynagrodzenia powódki. Pozwana w niniejszej sprawie mogła oprzeć zarzuty na przepisach o rękojmi za wady dzieła, bądź też na przepisach regulujących skutki niewykonania i nienależytego wykonania zobowiązań (art. 471 k.c. i n.).

Prawidłowe zastosowanie przez pozwaną przepisów o rękojmi nakładało na nią obowiązek: wykazania wady dzieła, udowodnienia, że dochowała aktów staranności, o których mowa w art. 563 k.c. oraz złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy, bądź żądania obniżenia ceny, albo też dostarczenia dzieła wolnego od wad. Jeżeli natomiast pozwana chciałaby opierać swe roszczenia na przepisach o wykonaniu zobowiązań to powinna: udowodnić, że dzieło ma wady, za które winę ponoszą powodowie, wykazać, jaką z tego tytułu poniosła szkodę i zgłosić zarzut potrącenia należności przysługującej powodom z kwotą należnego odszkodowania. Tymczasem pozwana nie złożyła żądania obniżenia ceny, a o skuteczności odstąpienia przez pozwaną od umowy Sąd wypowiedział się już wcześniej. Dodać należy, że pozwana nie wykazała dochowała aktów staranności, o których mowa w art. 563 k.c.

Wobec natomiast braku sprecyzowania nawet rzekomych usterek nie sposób nawet uznać czy i w jakim zakresie pozwana zażądała dostarczenia dzieła wolnego od wad. O wadach pozwana informowała powodów w sposób lakoniczny. Sami powodowie domagali się skonkretyzowania roszczeń o dokonanie poprawek (mail z dnia 16 lipca 2014 r. – k. 59), a pozwana informowała powodów, że nie wie nawet o jakie konkretnie wady chodzi (mail z dnia 16 lipca 2014 r. – k. 59 i 60). W zakresie natomiast zarzutu pozwanej o braku podpisania protokołu odbioru należy wskazać, że sama strona pozwana w osobie pracownika P. N. przyznała, że współpraca z powodami dotycząca szpitala była drugą inwestycją, a przy pierwszej nie był sporządzany protokół pisemny. Mimo tego powodowie zostawili w sekretariacie/recepcji (...) w B. podpisany przez siebie protokół z tabelą uwag/usterek, aby dzieło zostało odebrane w sposób formalny. Wskazany protokół nie został zwrócony powodom, jak i nie przekazano również powodom uwag do wykonanego dzieła.

Należy również zauważyć, że jak podaje orzecznictwo „artykuł 642 § 1 k.c. nie uzależnia wymagalności wierzytelności o wynagrodzenie za dzieło od jego odebrania. Obowiązek odebrania dzieła powstaje, jeżeli dzieło zostało wykonane przez przyjmującego zamówienie zgodnie z treścią zobowiązania wynikającego z umowy oraz wydane zgodnie z tym zobowiązaniem” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I ACa 354/14). Ponadto należy podkreślić, że oddanie dzieła nie jest jednoznaczne z jego odebraniem przez zamawiającego. Oddanie dzieła następuje także wówczas – jeżeli z umowy inaczej nie wynika – gdy przyjmujący zamówienie stawia dzieło do dyspozycji zamawiającego i zamawiający może je odebrać, choć tego nie czyni. Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 10.442,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3785,94 zł od dnia 30 maja 2014 r. do dnia 14 lipca 2014 r. i od kwoty 10442,70 zł od dnia 24 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty.

W niniejszej sprawie pozwana w toku procesu dokonała zapłaty całości należności głównej wynikającej z faktury VAT nr (...), tj. kwoty 3785,94 zł. Powodowi cofnęli pozew co do wskazanej kwoty, a strona pozwana wyraziła na to zgodę. W związku z powyższym Sąd w pkt 2 wyroku na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w pozostałej części, czyli co do kwoty 3785,94 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 i 99 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Wyrok zaskarżył pozwany zarzucając naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. art. 217 § 3 KPC w zw. z art. 227 KPC w zw. z art. 278 § 1 KPC poprzez bezpodstawne oddalenie wniosków dowodowych pozwanej zmierzających do ustalenia istotnych dla sprawy okoliczności, a w tym wniosku o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z dziedziny budownictwa na okoliczność niewykonania i nienależytego wykonania umowy przez powodów, tj. wad dzieła polegających na niewłaściwym wykonaniu okleiny szyb szroniowych i lustrzanych, podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy wiadomości specjalne były niezbędne dla oceny czy wady dzieła miały charakter istotny; naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 KPC poprzez czynienie dowolnych ustaleń faktycznych w sprzeczności z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego i w konsekwencji tego przyjęcie, że nawet jeżeli dzieło miało wady, to nie miały one charakteru istotnego, które to ustalenia wynikały z całkowicie dowolnego pozbawienia wiarygodności zeznaniom świadków P. N. i K. J. w zakresie dotyczącym wad dzieła, przyczyn nieodebrania dzieła przez inwestora i pozwaną oraz braku wymagalności roszczenia powodów o zapłatę wynagrodzenia, w sytuacji gdy zeznania tych świadków były logiczne, spójne i wiarygodne, a ponadto korespondowały z faktami wynikającymi ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego; jak również naruszenie prawa materialnego, art. 637 § 1 i 2 KC (w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 grudnia 2014 r.) poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji nieuzasadnione przyjęcie, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające odstąpienie przez pozwaną od umowy o dzieło z 2 czerwca 2014 r., podczas gdy pomimo wezwania przez pozwaną powodów do usunięcia wad dzieła i wyznaczenia im w tym celu dodatkowego terminu, dzieło to nie zostało poprawione i posiadało wady o charakterze istotnym; naruszenie prawa materialnego art. 642 § 1 KC w zw. z art. 627 KC poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji nieuzasadnione przyjęcie, że powodom przysługuje od pozwanej wynagrodzenie za wykonane dzieło, podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy powodowie nie nabyli prawa do wynagrodzenia za dzieło, którego wykonania się podjęli, albowiem z uwagi na istotny charakter wad roszczenie powodów o zapłatę wynagrodzenia w ogóle nie stało się wymagalne, a ponadto pozwana od umowy skutecznie odstąpiła;

Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości; zaś w każdym przypadku o zasądzenie od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed sądem I oraz II instancji według norm prawem przepisanych.

Powodowie wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Uzasadniony okazał się przede wszystkim zarzut naruszenia prawa procesowego , art. 217 § 3 KPC w zw. z art. 227 KPC w zw. z art. 278 § 1 KPC , poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny budownictwa na okoliczność niewykonania i nienależytego wykonania umowy przez powodów , jak również art. 233 § 1 KPC poprzez czynienie ustaleń faktycznych w sprzeczności z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego.

Podstawowym zarzutem złożonym przez pozwaną było istnienie wad dzieła , co w ocenie pozwanej uniemożliwiało jego odbiór. W myśl art. 643 Kc zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem. W doktrynie i orzecznictwie nie ma wątpliwości , iż „ obowiązkowi wydania dzieła przez przyjmującego zamówienie odpowiada wyrażony w art. 643 k.c. obowiązek zamawiającego dokonania jego odbioru. Odbiorem jest jednostronna czynność zamawiającego z dorozumianym przejawem woli przyjęcia dzieła i uznania świadczenia za wykonane. Istnienie wad dzieła nie zawsze upoważnia do odmowy odebrania dzieła. Wady te muszą mieć na tyle istotny charakter, że dyskwalifikują dzieło ze względu na jego przeznaczenie. Jeżeli dzieło ma wady, które nie dyskwalifikują go co do jego istoty, to wówczas następuje wydanie dzieła zgodnie z umową” ( por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 30 czerwca 2015 r. , sygn. akt I ACa 407/14). W tym kontekście sąd I instancji obowiązany był ustalić czy podnoszone przez pozwaną wady dzieła rzeczywiście istnieją i jaki mają charakter.

Wbrew ustaleniom Sądu I instancji pozwana wskazywała na konkretne wady dzieła , m. in. w mailach z dnia 25 czerwca 2014 r. ( k. 52 ) czy też z dnia 4 lipca 2014 r. ( k. 56 ) gdzie wprost pozwana wspomina o niesporządzeniu protokołu odbioru z uwagi na pojawienie się bąbli. Spór pomiędzy stronami odnośnie wad dzieła jasno wynika też z korespondencji z dnia 16 lipca 2014 r. ( k. 59,60 ). Sam zatem fakt niewypełnienia przez pozwaną tabelki z uwagami odnośnie usterek czy też niezgłoszenie formalnej pisemnej reklamacji nie może być uznany za ich niezgłoszenie

O wadach dzieła świadczą też zeznania świadków K. J. oraz P. N. ( k. 120-122 ). W sposób jednoznaczny stwierdzili oni , iż wady w dziele istniały , wskazywali także jaki miały charakter. Sąd Rejonowy z naruszeniem art. 233 § 1 kpc uznał powyższe zeznania za niewiarygodne , argumentując lakonicznie , iż nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Tymczasem zeznaniom tym , w kontekście wskazanych wyżej dowodów w postaci pism i korespondencji mailowej , nie sposób odmówić przymiotu wiarygodności w tym co najmniej zakresie , iż pozwana niewątpliwe zgłaszała konkretne wady dzieła i wzywała do ich usunięcia. Tak więc wady dzieła niewątpliwe zostały dostrzeżone przez po­zwaną i w jej ocenie miały na tyle istotny charakter, że odmówiła odebrania dzieła,

Słusznie zatem pozwana podnosi , iż należało ustalić, czy podnoszone przez nią wady w postaci marszczeń na narożnikach drzwi i okien, bąbli pod powierzchnią foli, odklejania się foli czy też uszkodzeń mechanicznych rzeczywiście istnieją, a jeżeli tak czy są to wady, które mają charakter istotny. Oczywistym jest , że dokonanie takich ustaleń niewątpliwe wymaga wiadomości specjalnych. Sąd Rejonowy naruszył zatem art. 278 § 1 kpc bezpodstawnie oddalając złożony już w sprzeciwie wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z dzie­dziny budownictwa. Wniosek ten zatem niewątpliwie nie był spóźniony.

Pominięcie wniosku dowodowego w postaci opinii biegłego oraz dowolna ocena zeznań wskazanych wyżej świadków i dokumentów spowodowały, że Sąd Rejonowy w Bydgoszczy bezpodstawnie uznał, że istniejące wady w wykonaniu dzieła nie miały charakteru wad istotnych. Sąd – bez opinii biegłego z dziedziny budownictwa – nie miał prawa czynić w stanie faktycznym jaki miał miejsce w niniejszej sprawie , ustaleń odnośnie charakteru oraz istotności wad zgłaszanych przez pozwaną. W kontekście zaś art. 637 kc (w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 grudnia 2014 r.) , art. 642 kc i art. 643 kc ustalenie , iż wady dzieła miały charakter istotny , skutkowałoby przyjęciem , pozwana miała prawo do odstąpienia od umowy , jak również , że roszczenie powoda o zapłatę wynagrodzenia nie stałoby się wymagalne. Jak wskazał bowiem słusznie SA w S. w wyroku z dnia 12 czerwca 2014 r. , sygn. akt I ACa 496/13 , zgodnie z art. 643 k.c. zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem. Przez wykonanie - oddanie dzieła rozumieć należy taką sytuację, gdy zostało ono wykonane zgodnie z zakresem umowy, na co nie ma wpływu ewentualne posiadanie przez dzieło nieistotnych wad, usterek i niedoróbek. Obowiązek z art. 643 k.c. nie powstaje w przypadku, gdy dzieło jest dotknięte wadą istotną, czyniącą jej niezdatną do zwykłego użytku.

Należało zatem uznać , iż sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy. W doktrynie nierozpoznanie istoty sprawy ujmuje się na ogół jako niezbadanie podstawy merytorycznej dochodzonego roszczenia (dochodzonego tak powództwem głównym, jak i powództwem wzajemnym). Do sytuacji takiej dojdzie przykładowo, jeżeli sąd nie wniknął w ogóle w całokształt okoliczności sprawy, gdyż pozostając w mylnym przekonaniu ograniczył się do zbadania jedynie zagadnienia legitymacji procesowej jednej ze stron, przedawnienia, prekluzji, w konsekwencji czego przedwcześnie oddalił powództwo. Analizowane sformułowanie obejmuje jednak również sytuację, w której sąd a quo całkiem zaniechał ustosunkowania się do merytorycznych zarzutów pozwanego ( por. T. Wiśniewski , komentarz do art. 386 kpc , LEX 2013 ). Pogląd taki prezentowany jest również w orzecznictwie , m. in. SA w Łodzi w wyroku z dnia 2013-09-16, I A Ca 360/13 ( LEX nr 1372322 ) stwierdził , iż nierozpoznanie istoty sprawy oznacza zaniechanie przez sąd zbadania materialnej podstawy żądania pozwu albo pominięcie merytorycznych zarzutów pozwanego , zaś ocena czy sąd pierwszej instancji rozpoznał istotę sprawy dokonuje się na podstawie analizy żądań pozwu i przepisów prawa materialnego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia.

W niniejszej sprawie , wobec oddalenia wniosku pozwanej o powołanie biegłego i w istocie pominięcia rozpoznania zasadniczych zarzutów pozwanej , których zbadanie nie jest możliwe bez wiadomości specjalnych , koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, pozostawiając Sądowi Rejonowemu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego , gdyż sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy. Ponownie rozpoznając sprawę , sąd I instancji winien dopuścić dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa celem dokonania analizy zasadności zarzutów pozwanej i w oparciu o tą opinię oraz pozostały materiał dowodowy dokonać oceny czy dzieło wykonywane przez powodów miało wady i czy były to wady istotne a także czy pozwanej przysługiwało prawo do odstąpienia od umowy jak również czy roszczenie powodów o zapłatę wynagrodzenia stało się wymagalne. Dopiero przeprowadzenie postępowania w takim zakresie umożliwi prawidłowe rozstrzygnięcie o zasadności powództwa. W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 386 § 4 kpc.

SSO Wiesław Łukaszewski SSO Wojciech Wołoszyk SSR del. Jacek Wojtycki