Sygn. akt VI Gz 76/16
Dnia 11 maja 2016 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Joanna Rusińska
po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...)sp. j. (...), (...), (...)w T.
przeciwko (...) sp. z o.o. w B.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanej od postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 10 lutego 2016r., sygn. akt V GC 71/15 upr
postanawia
oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych – wydatków na koszty biegłego sądowego, i z uwagi na to, że strona w żaden sposób nie wykazała, iż nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów sądowych.
W zażaleniu pozwana spółka wniosła o zmianę rozstrzygnięcia i uwzględnienie jej wniosku. W uzasadnieniu zażalenia skarżący stwierdził, że spółka ma problemy finansowe i uzyskiwane środki finansowe przeznacza na wynagrodzenia pracowników.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Przewidziany w art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obowiązek wykazania przez osobę prawną nieposiadania dostatecznych środków na opłacenie kosztów jest kwestią merytoryczną. Niewystarczające udokumentowanie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych przez osobę spółkę kapitałową odnosi się zatem do sfery dowodowej, zaś skutkiem zaniechania wnioskodawcy w tym zakresie jest oddalenie wniosku.
Trafna jest konstatacja Sądu I instancji, że same twierdzenia pozwanej spółki o jej sytuacji finansowej nie stanowią dowodu i nie było obowiązkiem sądu przeprowadzenie dochodzenia, o jakim mówi art. 109 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Do rozstrzygnięcia wniosku osoby prawnej o zwolnienie od kosztów sądowych potrzebne są miarodajne informacje o jej kondycji finansowej i możliwościach płatniczych. Korzyść ze zwolnienia od kosztów ma odnieść strona i ona powinna w sposób sprawny i wszechstronny przedstawić argumenty na rzecz wniosku. Pozwany nie zaprezentował na tę okoliczność żadnych dowodów – także przy zażaleniu i w konsekwencji wniosek jego nie mógł podlegać uwzględnieniu.
Z tych względów na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.
Z.
1.(...),
2. (...).
T. r.