Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Stąsik - Żmudziak

Sędziowie: SO Grażyna Cichosz (spr.)

SR del. do SO Edyta Telenga

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Sobczuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. w Lublinie

sprawy z powództwa J. C. (1), J. C. (2)

przeciwko Jednostce Wojskowej (...) w K.

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i przywrócenie poprzednich warunków pracy

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach IV Wydział Pracy

z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt IV P 206/12

oddala apelację.

Sygn. akt VII Pa 33/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy wyrokiem z dnia14 grudnia 2015 r. w sprawie z powództwa J. C. (2) i J. C. (1) przeciwko Jednostce Wojskowej (...) w K. o przywrócenie poprzednich warunków pracy tj. sześciogodzinnego czasu pracy przy przeciętnie trzydziestogodzinnym czasie pracy w pięciodniowym tygodniu pracy i wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych umarzył postępowanie w części dotyczącej roszczenia J. C. (2) o przywrócenie poprzednich warunków pracy tj. sześciogodzinnego czasu pracy przy przeciętnie trzydziestogodzinnym czasie pracy w pięciodniowym tygodniu pracy, oddalił powództwo J. C. (2) w pozostałej części. Nie obciążył powoda J. C. (2) kosztami procesu. Nadto Sąd oddalił powództwo J. C. (1) w całości i nie obciążył powoda J. C. (1) kosztami procesu. Kwotę 2.546,93 zł tytułem wydatków pokrytych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach:

Powód J. C. (2) wniósł o „przywrócenie dziennego sześciogodzinnego czasu pracy zagwarantowanego w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej z 2009 r. oraz zasądzenie na swoją rzecz kwoty niewypłaconego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od 05.12.2011 r. w wysokości 6000 zł i odsetek ustawowych od dnia 05.12.2011 r. do dnia wydania wyroku” oraz kosztów procesu według norm przepisanych. Powód wskazał, iż poprzedni pracodawca zagwarantował pracownikom w Regulaminie Pracy dla Pracowników Wojska (...) S. w pkt.(...)czas pracy dla pracowników Składu (...) w czasie wykonywania prac określonych (...)od godz. 7.30 do 13.30 czyli 6 godzin na dobę, 30 godzin tygodniowo przy wykonywaniu prac przy przewozie, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych, taki czas pracy wskazany był także w (...)Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Powód podniósł, iż po zmianie pracodawcy i wprowadzeniu przez niego nowego regulaminu, czas pracy pracowników (...) w K. wydłużony został do 8 godzin na dobę, pomimo iż sam charakter pracy nie uległ zmianie. W ocenie powoda, zmiana ta stanowi łamanie praw pracowników Składu (...) K..

W odpowiedzi na pozew pozwany nie uznał powództwa, podnosząc iż wprowadzona z dniem 01.12.2011 r. dla wszystkich pracowników Składu (...) zmiana czasu pracy z 6 na 8 godzinny czas pracy zgodna była a treścią (...) PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, bowiem kryterium stanowiącym przesłankę do skróconego do 6 godzin na dobę czasu pracy stanowiło stałe wykonywanie pracy w warunkach szczególnie niebezpiecznych, takim też kryterium kierowała się Komisja powołana rozkazem Dowódcy (...) w K. dokonująca przeglądu stanowisk w Składzie (...), przy czym wydany przez nią protokół został zakwestionowany, z uwagi na widniejący w nim zapis o wprowadzeniu w/w zmian w Regulaminie Pracy Składu (...), zaś Skład (...) jest jednostką organizacyjną (...) w K. i nie posiada odrębnego regulaminu. Pozwany podniósł także, iż zgodnie z dokonanym przeglądem stanowisk jedynie pracownicy Zakładu (...) w S. posiadają prawo do skróconego czasu pracy, ponieważ ich praca jest wykonywana stale na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowywaniem i złomowaniem amunicji, natomiast pracownicy Składu (...), jakkolwiek także wykonują pracę przy amunicji to jednakże jedynie w ograniczonym zakresie i nie codziennie, stąd też dla tej grupy ustalony został 8 godzinny wymiar czasu pracy, nie zostali oni jednakże pozbawieni prawa do dodatku pieniężnego za pracę w warunkach szczególnie niebezpiecznych, przy czym świadczenie to przysługuje i jest wypłacane za czas faktycznie przepracowany w takich warunkach. Pozwany wskazał także, iż fakt wykonywania przez powoda pracy w skróconym wymiarze u poprzedniego pracodawcy nie może być podstawą roszczenie kierowanego do obecnego pracodawcy, zaś PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej stanowi, iż formę skracania czasu pracy oraz wykaz stanowisk, na których obowiązuje skrócony czas pracy ustala zakładowy regulamin pracy. W konsekwencji pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem wstępnym Sąd Rejonowy w Puławach uznał żądanie powoda J. C. (2) o ustalenie, że jego czas pracy w Składzie w S. wchodzącym w skład (...) w K. wynosi 6 godzin na dobę i 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy za usprawiedliwione w zasadzie.

Sąd Okręgowy w Lublinie, w wyniku apelacji pozwanego uchylił powyższy wyrok Sądu Rejonowego w Puławach do ponownego rozpoznania.

Pismem procesowym z dnia 26.03.2014 r. powód J. C. (2) sprecyzował powództwo wnosząc o przywrócenie poprzednich warunków pracy to jest 6 godzinnego czasu pracy przy 30 godzinnym czasie pracy w przeciętnie pięciodniowym czasie pracy i zasądzenie wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe.

Pozwany konsekwentnie nie uznawał powództwa wnosząc o jego oddalenie. Powód J. C. (1) w pozwie kierowanym przeciwko pracodawcy – Jednostce Wojskowej (...) w K. - wniósł analogicznie jak powód J. C. (2) o „przywrócenie dziennego sześciogodzinnego czasu pracy zagwarantowanego w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej z 2009 r. oraz zasądzenie na swoją rzecz kwoty niewypłaconego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od 05.12.2011 r. w wysokości 6500 zł i odsetek ustawowych od dnia 05.12.2011 r. do dnia wydania wyroku” oraz kosztów procesu według norm przepisanych, powołując w uzasadnieniu swojego stanowiska tak okoliczności faktyczne jak i argumentację tożsamą ze stanowiskiem powoda J. C. (2).

W odpowiedzi na pozew J. C. (1) pozwany także nie uznał powództwa, i podnosząc jak w odpowiedzi na pozew złożonej w sprawie z powództwa J. C. (2) wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem wstępnym z dnia 22.03..2013 r. Sąd Rejonowy w Puławach uznał żądanie powoda J. C. (1) o ustalenie, że jego czas pracy w (...) w S. wchodzącym w skład (...) w K. wynosi 6 godzin na dobę i 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy za usprawiedliwione w zasadzie.

Sąd Okręgowy w Lublinie, w wyniku apelacji pozwanego, wyrokiem z dnia 16.10.2013 r. uchylił powyższy wyrok Sądu Rejonowego w Puławach do ponownego rozpoznania.

Pismem procesowym z dnia 26.03.2014 r. powód J. C. (1) sprecyzował powództwo wnosząc o przywrócenie poprzednich warunków pracy, to jest 6 godzinnego czasu pracy przy 30 godzinnym czasie pracy w przeciętnie pięciodniowym czasie pracy i zasądzenie wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe.

Pozwany konsekwentnie nie uznał powództwa wnosząc o jego oddalenie.

Postanowieniem z dnia 14.04.2014r. sprawa z powództwa J. C. (1) połączona została do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z powództwa J. C. (2). Powód J. C. (2), na rozprawie w dniu 23.12.2014 r. dokonał modyfikacji zgłoszonego roszczenia, cofając je - z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy - w zakresie przywrócenia 6 godzinnego dnie pracy i podtrzymując żądanie jedynie, co do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Sąd Rejonowy, przy ponownym rozpoznaniu połączonych spraw, ustalił następujący stan faktyczny.

J. C. (1) na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 16.01.1989 r. zatrudniony został w Jednostce Wojskowej nr (...) S. w pełnym wymiarze czasu pracy - 42 godziny tygodniowo, początkowo na okres próbny, zaś od dnia 29.01.1989r. na czas nieokreślony na stanowisku konserwatora amunicji, następnie montera amunicji rakietowej, konserwatora amunicji, z czasem pracy wynoszącym 40 godzin tygodniowo- 8 godzin dziennie.

Od dnia 01.01.2001 r. przeniesiony został na stanowisko kierowcy w sekcji zabezpieczenia Składu (...). Porozumieniem zmieniającym z dnia 18.10.2007 r. J. C. (1) od dnia 01.11.2007 r. przeniesiony został na stanowisko robotnika magazynowego w Składzie (...), przy pozostawieniu bez zmian pozostałych warunków pracy.

Pismem z dnia 18.05.2011 r. J. C. (1) poinformowany został o zmianie pracodawcy w trybie art. 23 ¹ kp oraz, iż nowym pracodawcą od dnia 27.07.2011 r. jest Jednostka Wojskowa nr (...) w K..

Z tym dniem zawarte zostało porozumienie zmieniające, na mocy którego od dnia 01.08.2011 r. J. C. (1) przeniesiony został na stanowisko manewrowego w sekcji zabezpieczenia Składu (...) K., przy czym obowiązki na tym stanowisku obejmowały zarówno obowiązki manewrowego, jak i obowiązki robotnika magazynowego.

J. C. (1) w dniu 03.04.2012 r. potwierdził zapoznania się z Regulaminem Pracy (...) K. oraz Regulaminem Premiowania.

J. C. (2) zatrudniony został w (...) S. w dniu 07.02 2011 r. na stanowisku robotnika magazynowego w pełnym wymiarze czasu pracy, początkowo na czas określony do dnia 31.08.2011 r., w tym dniu potwierdził także zapoznanie się z Regulaminem Pracy. Pismem z dnia 18.05.2011 r. J. C. (2) poinformowany został o zmianie pracodawcy w trybie art. 23 ¹ kp oraz, iż nowym pracodawcą od dnia 27.07.2011 r. jest Jednostka Wojskowa nr (...) w K.. Z tym dniem zawarte zostało porozumienie zmieniające, na mocy którego od dnia 01.08. (...). J. C. (2) powierzone zostało stanowisko robotnika magazynowego w sekcji zabezpieczenia Składu (...) K..

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 29.08.2011 r. pomiędzy J. C. (2) (...) K. zawarta została kolejna umowa o pracę na czas określony do dnia 31.12.2014 r. w pełnym wymiarze czasu pracy – 40 godzin tygodniowo, na stanowisku robotnika magazynowego (...) K. Skład (...).

Z dniem 12.11.2014 r. stosunek pracy J. C. z (...) K. został rozwiązany na mocy porozumienia stron świadectwo pracy k. 336

Sąd wskazał, że w dniu 08.06.1998 r. zawarty został PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej określający w art. 7 wymiar czasu pracy wynoszący 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, z zastrzeżeniem, iż w przypadku pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych czas pracy skraca się poniżej w/w norm ((...) PUZP).

Z kolei, zgodnie z (...) PUZP, pomimo nie przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla pracowników stale zatrudnionych na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku , załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych czas pracy określony został jako 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy ((...)), z zastrzeżeniem, iż tak forma skracania czasu pracy jak i wykaz stanowisk, na których obowiązuje skrócony czas pracy ustalone zostaną w zakładowym regulaminie pracy((...)

Ponadto, dla pracowników wykonujących pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych przewidziany został dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy wykonywanej w w/w warunkach ((...)).

Sąd ustalił, że w (...) S., w której strukturze organizacyjnej znajdował się m. in. Skład (...), od 20.01.2006 r. obowiązywał regulamin pracy wydany na podstawie PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, w myśl którego podstawowy czas pracy wynosił 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy w jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym oraz skrócony czas pracy wynoszący 6 godzin na dobę i 30 godzin tygodniowo „dla pracowników związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem środków bojowych oraz produkcją materiałów wybuchowych, za wyjątkiem pracowników działu IV ( rekonstrukcja łusek) i działu III ( produkcja pomocnicza - naprawa skrzyń, wytwarzanie pokryw i szycie rękawic )”. Aneksem z dnia 02.08.2006 r. do w/w zapisu wprowadzona została zmiana poprzez dodanie(...)określającego czas pracy w wymiarze 6 godzin na dobę i 30 godzin tygodniowo także „dla pracowników wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku , załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych” oraz dodanie w(...)( określającym godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy - (...)) pkt. g wskazującego, iż „ dla pracowników Składu (...) w czasie wykonywania prac określonych (...)- od poniedziałku do piątku od godz. 7.30 do 13.30, zaś przy pracach porządkowych na terenie Składu (...) czas pracy pozostanie bez zmian ( tj. do 8 godzin). Pracownicy Składu (...), tak pracownicy magazynowi jak i pracownicy (...) wykonywali prace w skróconym czasie pracy tj. 6 godzin dziennie i 30 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu.

Z dniem 27.07.2011 r. pracownicy Składu (...) Jednostki Wojskowej nr (...) S. stali się – w trybie art. 23 ¹kp pracownikami (...) w K..

(...) K. w listopadzie 2011 r. wprowadzony został w miejsce dotychczas obowiązującego - także wydany na podstawie PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej - regulamin pracy przewidujący dla enumeratywnie w nim wskazanych grup pracowników (...) K. równoważny czas pracy oraz - dla pracowników Zakładu (...) ( (...)) Składu (...) zatrudnionych na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku , załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych - skrócony czas pracy w wymiarze 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Rozkazem dowódcy (...) K. powołana została komisja, której zadaniem był przegląd stanowisk pracy. Protokołem z dnia 24.11.2011 r., po dokonanym przeglądzie stanowisk pracy, wskazane zostały stanowiska uprawniające do dodatku za pracę w warunkach szkodliwych i uciążliwych dla zdrowia, dodatku za pracę w warunkach niebezpiecznych i dodatkowych urlopów wraz z imiennymi wykazami pracowników uprawnionych do w/w świadczeń. W wykazach tych ujęty został tak J. C. (1) jak i J. C. (2). Ponadto w protokole zwarty został wniosek o ujęcie w Regulaminie Pracy Składu (...) zapisu o zachowaniu 8 godzinnej normy czasy pracy dla pracowników Składu (...) oraz skróconego do 6 godzin dziennie czasu pracy dla pracowników ujętych w w/w wykazach podczas „wykonywania prac przy przewozie, rozładunku załadunku i magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych na terenie technicznym składu (...)”.

Z dniem 01.12.2011 r. dla wszystkich pracowników Składu (...) wprowadzony został 8 godzinny dzień pracy i 40 godziny tygodniowy czas pracy w przeciętnie w pięciodniowym tygodniu pracy. Sąd ustalił, że pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotników magazynowych w tym powodowie przystępowali do pracy o godz. 7 rano, wtedy też następował przydział do poszczególnych magazynów ( na terenie SM (...) znajduje się ok 100 magazynów rozmieszczonych na ok 400 ha terenie ) i pracownicy udawali się do wyznaczonych magazynów. Po dotarciu do magazynu otrzymywali instruktaż od magazynierów, po czym rozpoczynali pracę w magazynie polegającą na rozładunku i załadunku, przenoszeniu drewnianych skrzyń z amunicją, układaniu ich, zaś w sytuacji uszkodzenia skrzyń z amunicją - przekładali amunicję do nieuszkodzonych skrzyń. Magazyny amunicji z uwagi na wymogi bezpieczeństwa nie są oświetlone, nie są ogrzewane, praca w magazynach obejmuje także pracę na wysokości. Sąd wskazał, że do obowiązków robotników magazynowych należały także wszelkiego rodzaju prace porządkowe wokół magazynów takie jak koszenie trawy, grabienie liści, konserwacja opasek p. poż. wokół magazynów. Robotnicy magazynowi w zależności od potrzeb pracowali także na rampie kolejowej przy rozładunku lub załadunku skrzyń z amunicją. W każdym dniu przewidziana była wliczana do czasu pracy przerwa śniadaniowa, w czasie której pracownicy opuszczali teren techniczny Składu i która z uwagi na odległości i konieczny czas zejścia i powrotu na stanowiska pracy dłuższa była niż 15 minut.

Sąd ustalił, że powodowie w żadnym dniu nie wykonywali obowiązków związanych pracą bezpośrednio z amunicją czy środkami bojowymi tak w magazynie jak i przy ich rozładunku przez 8 godzin dziennie, w niektóre dni taki rodzaj czynności w ogóle nie był przez nich wykonywany, czas pracy przy amunicji w okresie od grudnia 2011 r. do września 2012, zależności od dnia wynosił średnio dla J. C. (2) 2 godz. 30 min dziennie, zaś dla J. C. (1) - 2 godziny 20 minut.

Po wprowadzeniu przez (...) K. nowego Regulaminu pracy, od dnia 01.12.2011 r. dla wszystkich pracowników Składu (...) wprowadzony został 8 godzinny czas pracy, przy czym czas pracy bezpośrednio przy czynnościach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych podlegał odrębnej ewidencji i za każdą godzinę pracy wykonywanej w takich warunkach pracownicy w tym powodowie otrzymywali dodatek „szkodliwy” i „niebezpieczny”.

W Składzie (...) od dnia 03.12.2011 r. jedynie pracownicy (...), do których podstawowych, stałych obowiązków należy naprawa, konserwacja, rozkompletowanie amunicji wykonują pracę w ramach skróconego czasu pracy tj. 6 godzin dziennie i 30 godzin w tygodniu.

Nadto Sąd Rejonowy ustalił, że ośmiogodzinna dzienna norma czasu pracy obowiązywała i obowiązuje we wszystkich składach materiałowych znajdujących się w strukturze organizacyjnej (...) K. tj. w składach w K. i R..

Oceniając wyżej ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że zasadne jest przyjęcie, iż w świetle zgłoszonego przez powodów roszczenia o przywrócenie poprzednich warunków pracy, to jest 6 godzinnego czasu pracy przy 30 godzinnym czasie pracy w przeciętnie pięciodniowym czasie pracy i będącym jego pochodną żądania zasądzenia wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, dla rozstrzygnięcia spornej sprawy niezbędne było ustalenie, czy decyzja pracodawcy (...) K. o wprowadzeniu w Składzie (...) - za wyjątkiem (...) 8 godzinnego dnia pracy, znajduje oparcie w obowiązujących przepisach, oraz czy jej wprowadzenie nie było dotknięte wadliwością formalną. Sąd Rejonowy wskazał, iż zgodnie z art . 129 kp w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym sporem czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem § 2 oraz art. 135-138, 143 i 144 kp. Z kolei, w myśl ówcześnie obowiązującego art. 145 § 1 kp ustawodawca przewidział, iż skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 § 1 kp dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm, a w przypadku pracy monotonnej lub pracy w ustalonym z góry tempie polega na wprowadzeniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy, przy czym wykaz prac, o których mowa w § 1, pozostawiony został w gestii pracodawcy, po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami w trybie i na zasadach określonych w art. 237 ^11a i art. 237 ^13a kp oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami. ( art. 145 § 2 kp). Ponadto, Sąd wskazał, że zgodnie z art. 150 § 1 kp systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy oraz regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy z zastrzeżeniem § 2 i 3 oraz art. 139 § 3 i 4 kp.

W ocenie Sądu Rejonowego, ustawodawca określił podstawowe założenia związane z czasem pracy, jego systemami, w tym też wydłużeniem czasu pracy czy jego skróceniem poniżej obowiązujących norm, pozostawiając je w pozostałym zakresie materii układowej i regulacjom regulaminów pracy.

W niniejszej sprawie, kwestie związane z czasem pracy pracowników zatrudnionych w Wojskowych Jednostkach Organizacyjnych Sfery Budżetowej uregulowane zostały we wprowadzonym w 1998 r. PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, który to układ obowiązywał tak w (...) S., jak i (...) K..

Zgodnie z w/w aktem dla pracowników zatrudnionych u „wojskowych” pracodawców podstawowy wymiar czasu pracy określony został na 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy /(...)

Regulacja ta przewidywała także, co do zasady, skrócony wymiar czasu pracy dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych ((...)), jak również - niejako jako wyjątek od powyższej reguły – skrócony czas pracy, pomimo nie przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych, dla pracowników wykonujących stale pracę na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych ((...)

Czas pracy dla tych grup pracowników określony został jako 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy ((...)), przy czym sama forma skracania czasu pracy, jak i wykaz stanowisk, na których obowiązuje skrócony czas pracy pozostawione zostały regulacji zakładowych regulaminów pracy obowiązujących u poszczególnych pracodawców objętych PUZP ( (...)

Sąd Rejonowy wskazał, że w świetle literalnych zapisów PUZP, do skróconego poniżej 8 godzin czasu pracy uprawnieni byli :

- pracownicy zatrudnieni w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych, przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych – 7 godzin i 35 minut na dobę ((...);

- pracownicy wykonujący pracę na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku , załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych, przy czym, co należy podkreślić, dla tej grupy wprowadzona została dodatkowa przesłanka warunkująca skrócenie czasu pracy poniżej wymiaru podstawowego, a mianowicie stałe wykonywanie tak określonego rodzaju pracy.

A contrario, w myśl PUZP, dla pracowników wykonujących pracę związaną z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku , załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych, jednakże niejako „obok” lub oprócz innych zadań (a więc nie stale) obowiązującą normą czasu pracy było 8 godzin dziennie i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

Obowiązujący w (...) S. od 20.01.2006 r. regulamin pracy wydany na podstawie PUZP dla (...) Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, przewidywał podstawowy czas pracy w wymiarze 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy w jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym oraz skrócony czas pracy wynoszący 6 godzin na dobę i 30 godzin tygodniowo zastrzeżony dla „ pracowników związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem środków bojowych oraz produkcją materiałów wybuchowych, za wyjątkiem pracowników działu IV ( rekonstrukcja łusek) i działu III ( produkcja pomocnicza - naprawa skrzyń, wytwarzanie pokryw i szycie rękawic )” /(...)regulaminu pracy JW S./ oraz - od dnia 02.08.2006 r. ( aneks do Regulaminu Pracy) - także dla „ pracowników wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych”, przy czym znamienne jest, iż dla pracowników Składu (...) skrócony czas pracy tj. od poniedziałku do piątku od godz. 7.30 do 13.30 dotyczyć miał jedynie wykonywania prac określonych w (...)(przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych - (...)), przy pozostawieniu - w czasie wykonywania pozostałych rodzajów obowiązków tj. „przy pracach porządkowych na terenie Składu (...)” czasu pracy bez zmian, a więc w wymiarze 8 godzin) /(...)/.

Sąd wskazał, że w świetle literalnie odczytywanych powyższych norm, także w okresie obowiązywania Regulaminu Pracy (...) S. w brzmieniu ustalonym aneksem z 2006 r., brak było podstaw do przyjęcia, iż wszyscy pracownicy magazynów Składu (...), bez względu na rodzaj wykonywanych czynności, uprawnieni byli do skróconego 6 godzinnego czasy pracy, ta norma bowiem miała mieć zastosowanie jedynie podczas wykonywania przez nich prac przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych, przy czym, w realiach niniejszej sprawy poza sporem pozostaje okoliczność, iż pomimo tak ukształtowanej treści regulaminu pracy (...) S., wszyscy pracownicy magazynów Składu (...) pracowali w skróconym – 6 godzinnym - czasie pracy.

Z chwilą przejęcia w trybie art. 23 ¹ kp (...) S., w której strukturze organizacyjnej znajdował się Skład (...), pracownicy Składu (...) stali się pracownikami (...) K., zaś ich zatrudnienie w zakresie organizacji pracy, w tym czasu pracy, podlegało regulaminowi obowiązującemu u nowego pracodawcy - (...) K..

Regulamin ten - obowiązujący od listopada 2011 r. - stanowił, iż jedynie pracownicy Zakładu (...) ( (...)) Składu (...) i to tylko zatrudnieni na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych uprawnieni są do skróconego czasu pracy w wymiarze 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy, co oznacza, iż wymiar czasu pracy dla wszystkich pozostałych pracowników (...) K. (z wyjątkiem grup, dla których przewidziany został równoważny czas pracy lub przedłużony czas pracy) wynosił 8 godzin dziennie i w takim też wymiarze każdy z powodów pracował począwszy od dnia 05.12.2011 r.

Sąd Rejonowy podkreślił, iż w podstawowym, ośmiogodzinnym systemie czasu pracy pracowali także pracownicy pozostałych składów znajdujących się w strukturze organizacyjnej (...) K. : Składu w R. i Składu w K..

Sąd Rejonowy wskazał, iż jakkolwiek zgodnie z art. 241 ⁸ . § 1 kp w okresie jednego roku od dnia przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę do pracowników stosuje się postanowienia układu, którym byli objęci przed przejściem zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, pracodawca może stosować do tych pracowników korzystniejsze warunki niż wynikające z dotychczasowego układu, zaś po upływie okresu stosowania dotychczasowego układu wynikające z tego układu warunki umów o pracę lub innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy stosuje się do upływu okresu wypowiedzenia tych warunków - tj. postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy (§ 2 kp), to jednakże regulacja ta nie znajduje zastosowania do regulaminu pracy. „Warunki pracy wynikające z regulaminu pracy ulegają zmianie wraz z wejściem w życie zmian regulaminu pracy nawet wówczas, gdy zmieniony regulamin jest mniej korzystny dla pracowników niż regulamin dotychczasowy. W odniesieniu do regulaminu pracy oznacza to, że nowy pracodawca obowiązany jest wprowadzić go w przejmowanym zakładzie w razie zaistnienia przesłanek jego wprowadzenia (art. 104 § 2 k.p.).

Tym samym, z dniem przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę, obowiązujący u nowego pracodawcy regulamin pracy będzie miał zastosowanie do wszystkich pracowników – tak dotychczasowych, jak i przejętych w trybie art. 23 ¹ kp, przy czym, w stosunku do tych ostatnich, wprowadzenie nowych, mniej korzystnych od dotychczasowych regulacji regulaminowych nie wymaga dokonania wypowiedzeń zmieniających. Sąd Rejonowy powołał orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1977 r. I PRN 5/77 OSP 1978/12/218, zgodnie z którym „organizowanie procesu pracy, w tym również ustalenie obowiązującego pracowników rozkładu czasu pracy, należy do uprawnień dyspozycyjnych kierownictwa zakładu pracy. Zmiana zatem stosowanego w tym zakładzie systemu rozkładu czasu pracy nie wymaga dokonania wypowiedzenia zmieniającego. Ponadto, „ustalenie systemów i rozkładów czasu pracy oraz przyjętych okresów rozliczeniowych czasu pracy następuje w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 150 § 1 i art. 104 ¹ § 1 pkt 2 k.p.). Sąd powołał również orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1977 r., I PRN 5/77, OSPiKA 1978 Nr 12, poz. 218, w którym Sąd wskazał, że co do zasady organizowanie procesu pracy, w tym również ustalenie obowiązującego pracowników systemu i rozkładu czasu pracy, należy do uprawnień dyspozycyjnych pracodawcy. Tym samym, „organizacja czasu pracy nie należy do istotnych elementów stosunku pracy, które muszą zostać ustalone w umowie o pracę. Przepis art. 29 § 1 k.p. zobowiązuje jedynie do ustalenia w umowie wymiaru czasu pracy. Wypowiedzeniu zmieniającemu podlegają warunki pracy lub płacy wynikające z umowy o pracę (art. 42 § 1 k.p.). Jeżeli zatem nie doszło do ustalenia indywidualnego rozkładu czasu pracy w umowie o pracę albo odrębnym porozumieniu (którym w istocie jest także takie ustalenie przez pracodawcę na wniosek pracownika w trybie art. 142 k.p.), to zmiana organizacji czasu pracy nie wymaga wypowiedzenia zmieniającego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2014 r. II PK 174/13 LEX nr 1455230, a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 1998 r., I PKN 559/97, OSNAPiUS 1999 Nr 6, poz. 205; Przegląd Sądowy 1999 nr 7-8, s. 125, z glosą A. Dubowik).

Akceptując wskazane orzecznictwo Sąd Rejonowy uznał za zasadne przyjęcie, iż z chwilą przejścia Składu (...) na nowego pracodawcę aktem obowiązującym w zakresie organizacji pracy, w tym ustalenia norm czasu pracy i stanowisk, na których obowiązywały skrócone normy czasu pracy stał się regulamin (...) K., bowiem Skład (...) jako jednostka organizacyjna (...) K. nie mógł posiadać „własnego” regulaminu pracy - ten zaś, w brzmieniu obowiązującym od listopada 2011 r. wprowadzał dla wszystkich pracowników, poza enumeratywnie wymienionymi w nim grupami zawodowymi – ośmiogodzinny dzień pracy.

Stąd też Sąd uznał, iż od dnia 05.12.2011 r. praca tak J. C. (2) jak i J. C. (1) wykonywana w wymiarze 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy zgodna była z treścią regulaminu pracy (...) K., a w konsekwencji brak jest podstaw do przyjęcia, iż po stronie powodów powstało roszczenie o „ przywrócenie” dotychczasowych warunków pracy tj. 6 godzinnego dnia pracy i 30 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu pracy, taki bowiem wymiar czasu pracy dla robotników magazynowych nie został przewidziany w obowiązującym regulaminie pracy (...) K..

W ocenie Sądu, zgłoszone przez powodów roszczenie nie znajduje także oparcia bezpośrednio w treści PUZP, ten bowiem przewidywał możliwość wprowadzenia czasu pracy skróconego poniżej norm określonych w art. 7 ( tj. poniżej 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo) oraz uprawnienie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego dla pracowników zatrudnionych w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych oraz – pomimo nie przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń - dla pracowników enumeratywnie wymienionych w treści art. 11 pkt. 3 ppkt 1-5, jak również dla pracowników stale zatrudnionych na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych.

Tym samym, powodowie uprawnieni byliby do skrócenia podstawowej, 8 godzinnej normy czasu pracy, jedynie w sytuacji gdyby taki rodzaj pracy wykonywany był przez nich stale.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego poczynając od treści zakresu obowiązków każdego z powodów na stanowisku robotnika magazynowego, poprzez zeznania samych powodów, jak również zeznania świadków, po wykaz przepracowanych godzin, w ocenie Sądu Rejonowego nie sposób uznać, iż powodowie zadania związane z rozładunkiem, załadunkiem i magazynowaniem amunicji i materiałów wybuchowych wykonywali stale. Z samego zakresu obowiązków na stanowisku robotnika magazynowego wynika, iż do zadań pracowników zatrudnionych na tym stanowisku oprócz prac „związanych” z amunicją i środkami bojowymi takich jak ich przenoszenie, rozładunek, sortowanie, układanie itp. należały także obowiązki dotyczące prac „gospodarczo - porządkowych przy użyciu narzędzi ręcznych i mechanicznych”, wykonywanie przez każdego z powodów takich prac znajduje także potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Powyższej oceny, co do charakteru wykonywanych przez powodów pracy, – w świetle zapisów (...) PUZP - nie zmienia eksponowana tak przez świadków jak i powodów - okoliczność, iż pracownicy, od momentu wejścia na teren techniczny Składu (...) do momentu jego opuszczenia, bez względu na rodzaj wykonywanych czynności znajdowali się – tak jak i inni pracownicy Składu - w strefie niebezpiecznej czy strefie zagrożenia wybuchem, bowiem okoliczność ta nie może być uznana za tożsamą z pracą przy amunicji i środkach bojowych warunkującą uprawnienie do skróconego czasu pracy, taki zapis bowiem - uzależnienie skróconego czasu pracy od wykonywania pracy w warunkach niebezpiecznych - w ogóle nie znalazł się w treści PUZP, pomimo iż także w ocenie stron układ ten zawierających element niebezpieczeństwa w środowisku pracy nie był bez znaczenia, co znalazło odzwierciedlenie w treści (...) stanowiącego podstawę do otrzymania przez pracownika - za każdą godzinę faktycznie wykonywanej pracy w takich warunkach – dodatku do wynagrodzenia w wysokość 13% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia, który to dodatek - co w niniejszej sprawie pozostawało poza sporem – każdy z powodów miał wypłacany.

Zatem dla pracowników zatrudnionych przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych - bez względu na rodzaj zajmowanego stanowiska - uprawnienie do skróconego czasu pracy warunkowane było jedynie stałością tak wykonywanej pracy, czego nie sposób rozumieć inaczej niż wykonywanie tak określonych obowiązków codziennie, jako podstawowych zadań pracownika, przez pełny obowiązujący go wymiar czasu pracy. Analogiczne stanowisko zajęte zostało także przez Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej ds. współpracy ze związkami zawodowymi - jedną ze stron zawierających PUZP, a więc uprawnionych do jego wiążącej interpretacji ( art. 241 ^{( 6)} kp), z którego wprost wynika, iż stałe wykonywanie pracy zgodnie (...) (...) winno oznaczać pracowników wykonujących określone rodzajowo prace codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a tym samym wykonywanie ich tylko w niektóre dni, okresowo bądź przez kilka godzin dziennie nie stanowi uzasadnienia dla skrócenia czasu pracy. Sąd podniósł, iż w sytuacji, gdyby wolą stron zawierających układ było skrócenie czasu pracy dla wszystkich pracowników mających w ramach powierzonych im obowiązków pracowniczych kontakt z amunicją lub środkami bojowymi, stosowny zapis PUZP dokonany zostałby bez przysłówka „ stale”, który jednakże znalazł się w treści (...) a tym samym, nie sposób uznać, iż winien być on pominięty przy dokonywaniu jego wykładni.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy uznał, iż tak w świetle obowiązującego w (...) K. PUZP jak i wprowadzonego w (...) K. regulaminu pracy, brak jest podstaw do przyjęcia, iż po stronie powodów wykonujących od dnia 03.12.2011 r. pracę w podstawowym wymiarze czasu pracy tj. 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo w przeciętnie pięciodniowym tygodniu, zaktualizowało się roszczenie o „przywrócenie” wprowadzonego przez poprzedniego pracodawcę – (...) S. - skróconego czasu pracy - 6 godzin dziennie i 30 godzin tygodniowo w przeciętnie 5 dniowym tygodniu, bowiem wykonywana przez nich praca przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych nie była wykonywana stale.

Z uwagi na powyższe, zgłoszone przez powoda J. C. (1) roszczenie o przywrócenie 6 godzinnego dnia pracy i 30 godzinnego tygodnia pracy, w przeciętnie pięciodniowym tygodniu oraz - jako pochodna powyższego - roszczenia o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe stanowiące różnicę pomiędzy 8 a 6 godzinnym dniem pracy jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Analogicznie, ocenił Sąd roszczenie powoda J. C. (2) o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe zostało oddalone, zaś w zakresie żądania przywrócenia 6 godzinnego dnia pracy - z uwagi na cofniecie tego roszczenie – postępowanie zostało umorzone.

Odnosząc się do rozstrzygnięcia o kosztach procesu Sąd Rejonowy wskazał, że generalną zasadą rozstrzygania o kosztach procesu jest art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Jednakże, w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami (art. 102 k.p.c.). W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie należało odstąpić przy rozstrzyganiu o kosztach od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie bowiem z orzeczeniem Sądu Najwyższego zastosowanie przez Sąd art. 102 k.p.c. powinno być oceniane w całokształcie okoliczności, które by uzasadniały odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu. Do kręgu tych okoliczności należy zaliczyć zarówno fakty związane z samym przebiegiem procesu, jak i fakty leżące na zewnątrz procesu w tym także dotyczące sytuacji życiowej stron. Okoliczności te powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego ( postanowienie z dnia 14 stycznia 1974 roku, II CZ 223/73, LEX 7379). W ocenie Sądu, w spornej sprawie należało odstąpić od zasady odpowiedzialności za wynik postępowania, a tym samym od obciążenia obu powodów - pomimo oddalenia zgłoszonych przez nich żądań - kosztami procesu należnymi przeciwnikowi.

Z kolei, rozstrzygnięcie w zakresie kwoty 2546,93 zł tytułem zwrotu wydatków Sąd uzasadnił treścią art. 5 ust 1 pkt. 2 i 3 w zw. z 83 ust. 1 i 2 , w zw. z art. 97 i 113 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z dnia 1 września 2005 r. ze zm.).

Apelację od powyższego wyroku wnieśli powodowie zaskarżając go w części oddalającej powództwo. Strona powodowa zarzuciła wyrokowi naruszenie prawa procesowego w szczególności art. 233 kpc ( w treści apelacji omyłkowo wskazano art. 223) poprzez przyjęcie, iż powodowie powinni wykonywać pracę w wymiarze 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo, podczas gdy zapisy Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników pozwanego wskazywały, iż wykonujący pracę przy przewozie rozładunku, i wyładunku materiałów wybuchowych, pracują 6 godzin na dobę w 30 godzinnym przeciętnie pięciodniowym czasie pracy. Nadto powodowie zarzucili błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia polegający na przyjęciu, iż prace porządkowe były wykonywane stale, podczas gdy stanowiły one jedynie uboczne zobowiązanie pracownika. Zarzucili także błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia polegający na przyjęciu, że skrócony czas pracy dla pracowników Składu (...) miał dotyczyć jedynie wykonywania prac przy przewozie, rozładunku, załadunku, oraz magazynowania amunicji i materiałów wybuchowych, a w czasie wykonywania pozostałych obowiązków czas pracy w wymiarze 8 godzin. Powodowie zarzucili także naruszenie przepisu art. 241(6) kp poprzez pominięcie przez Sąd wykładni(...), dokonanej przez strony układu.

W uzasadnieniu apelacji strona powodowa obszernie i szczegółowo uzasadniła zarzuty wskazane w apelacji i wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w sprawie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia sięgającego dalej wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami postępowania cywilnego możliwość uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ograniczona została do enumeratywnie wskazanych okoliczności, mianowicie może nastąpić to wyłącznie w razie stwierdzenia nieważności postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.) lub w razie nierozpoznania istoty sprawy albo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości (art. 386 § 4 k.p.c.). W rozpoznawanej sprawie żadna z powołanych przesłanek nie zachodzi, a nawet sami apelujący nie uzasadnili istnienia podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku.

Rozpoczynając rozważania w sprawie, należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne, poczynione przez Sąd Rejonowy i argumentację prawną przedstawioną w motywach zaskarżonego wyroku, co powoduje, iż nie zachodzi potrzeba ich szczegółowego powtarzania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 roku, II UKN 61/97, OSNAP 1998 nr 9, poz. 104, wyrok SN z dnia 12 stycznia 1999 roku, I PKN 521/98, OSNAP 2000, nr 4, poz. 143).

Sąd Okręgowy uważa, iż zaskarżony wyrok jest prawidłowy.

Zdaniem Sądu Okręgowego bezzasadny jest zarzut swobodnej oceny dowodów. Wskazać należy, że w myśl przepisu art. 233 §1 kpc Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 czerwca 1999 r. (II UKN 685/98, OSNP 2000/17/655) ramy swobodnej oceny dowodów wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji została dokonana w sposób odpowiadający przedstawionym wyżej kryteriom, a zarzuty skarżących w tym zakresie są bezzasadne.

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku bardzo dokładnie i wnikliwie przeanalizował zebrany materiał dowodowy. Powołał stosowne orzecznictwo Sądu Najwyższego a także fachową literaturę. W żaden sposób nie można uznać, iż ocena dowodów jest, jak to widzi strona powodowa, oceną dowolną. Sąd Okręgowy w pełni akceptuje ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny i dokonaną ocenę prawną.

Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logiczne, poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 kpc.) i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub, gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo skutkowych, przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00, LEX nr 56906).

Reasumując dowodzenie naruszenia przez sąd zasad swobodnej oceny dowodów nie może polegać na przedstawieniu przez, stronę alternatywnego stanu faktycznego, a tylko na podważeniu przesłanek tej oceny ze wykazaniem, że jest ona rażąco wadliwa lub oczywiście błędna - czego strona skarżący we wniesionej apelacji nie uczynili.

Prawidłowo uznał Sąd Rejonowy, iż zgodnie z art . 129 kp w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym sporem czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem § 2 oraz art. 135-138, 143 i 144 kp. oraz, że skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 § 1 kp dla pracowników zatrudnionych w określonych warunkach pozostawione zostało w gestii pracodawcy.

Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy oraz regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy z zastrzeżeniem § 2 i 3 oraz art. 139 § 3 i 4 kp. Tak też postąpił nowy pracodawca powodów, który wprowadził nowy regulaminu pracy zgodnie z którym dla wszystkich pracowników Składu (...) wprowadzony został 8 godzinny czas pracy, a tylko dla pracowników wykonujących stale czynności ścisłe określone w tym regulaminie ten czas pracy został skrócony do 6 godzin. Powodowie zdają się nie zauważać, iż w pozwanym zakładzie zarówno przed przejęciem, jak również po przejęciu obowiązywał PUZP dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, dla pracowników zatrudnionych u „wojskowych” pracodawców, który to układ (...) przewidywał podstawowy wymiar czasu pracy 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Natomiast skrócony wymiar czasu pracy przewidywany był (...) dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych. Warunkiem skróconego czasu pracy było wykonywanie wskazanych w Układzie czynności stale a nie doraźnie. Należy podkreślić, iż sama forma skracania czasu pracy, jak i wykaz stanowisk, na których ma obowiązywać skrócony czas pracy pozostawione zostały zgodnie(...) PUZP do decyzji zakładowych regulaminów pracy obowiązujących u poszczególnych pracodawców objętych układem.

W świetle powyższego zakład przejmujący powodów był uprawniony do opracowania regulaminu regulującego organizację pracy przejętych pracowników w inny sposób niż ten przewidziany w regulaminie stosowanym w przejmowanym zakładzie. Prawidłowo zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, iż regulamin w poprzednim zakładzie pracy powodów, nie dawał podstaw do przyjęcia, iż wszyscy pracownicy magazynów Składu (...), bez względu na rodzaj wykonywanych czynności, uprawnieni byli do skróconego 6 godzinnego czasy pracy. Nieprawidłowe było zatem dotychczasowe stosowanie skróconej normy pracy dla wszystkich pracowników bez względu na rodzaj wykonywanych czynności.

Zgodnie z art. 241 ⁸ . § 1 kp w okresie jednego roku od dnia przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę do pracowników stosuje się postanowienia układu, którym byli objęci przed przejściem zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, pracodawca może stosować do tych pracowników korzystniejsze warunki niż wynikające z dotychczasowego układu, zaś po upływie okresu stosowania dotychczasowego układu wynikające z tego układu warunki umów o pracę lub innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy stosuje się do upływu okresu wypowiedzenia tych warunków - tj. postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy. Prawidłowo ocenił Sąd Rejonowy, że regulacja ta nie znajduje zastosowania do regulaminu pracy oraz, że „warunki pracy wynikające z regulaminu pracy ulegają zmianie wraz z wejściem w życie zmian regulaminu pracy nawet wówczas, gdy zmieniony regulamin jest mniej korzystny dla pracowników niż regulamin dotychczasowy. Powyższe oznacza, że nowy pracodawca obowiązany jest wprowadzić go w przejmowanym zakładzie w razie zaistnienia przesłanek jego wprowadzenia.

Zatem z dniem przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę, obowiązujący u nowego pracodawcy regulamin pracy ma zastosowanie do wszystkich pracowników – tak dotychczasowych, jak i przejętych w trybie art. 23 ¹ kp, przy czym, w stosunku do tych ostatnich, wprowadzenie nowych, mniej korzystnych od dotychczasowych regulacji regulaminowych nie wymaga dokonania wypowiedzeń zmieniających. Sąd Okręgowy w pełni akceptuje obszerną wykładnię przepisów dokonaną przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i nie widzi potrzeby jej powtarzania.

Zarzuty apelacji nie zasługują na akceptację albowiem Sąd Rejonowy nie naruszył zasady swobodnej oceny dowodów, przeprowadził szczegółowe postepowanie dowodowe i prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy. Także wbrew zarzutowi apelacji Sąd nie naruszył przepisu art. 241(6) kp, albowiem dokonał wnikliwej analizy wszystkich uregulowań układu w zakresie objętym sporem i wyciągnął prawidłowe wnioski, z którymi Sąd Okręgowy w pełni się zgadza.

W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony przez Sąd Rejonowy materiał dowodowy potwierdza, że wobec wprowadzenia nowego regulaminu w zakładzie pracy zatrudniającym powodów, nie mają oni prawa do skróconej normy czasu pracy albowiem nie wykonują stale czynności dla których obowiązujący regulamin przewiduje skrócony czas pracy.

Mając na względzie powyższe uwagi Sąd Okręgowy uznał za trafne rozstrzygnięcie Sądu I instancji i apelację powodów na podstawie powołanych przepisów oraz art. 386 § 1 k.p.c. oddalił.